نویسنده: لاله زارع
نشر: ققنوس
توضیحات: هدف اصلی مجموعه رمان ژانر نوشتن و انتشار رمان‌هایی متناسب با فرهنگ ایرانی (هرچند در برخی از وجوه تمایز چندانی میان ما و مخاطب جهانی وجود ندارد) و احترام به احساس، شعور و سلیقه فرهیخته نسل جدید مخاطبان است. جمجمه جوان، کاج‌ها وارونه‌اند، مرداد دیوانه، دیگر عناوین این مجموعه‌اند. محمدحسن شهسواری، دبیر مجموعه، معتقد است هیچ نویسنده‌ای به اندازه‌ی ژانرنویس با شهرزاد همذات‌پنداری نمی‌کند. ژانرنویس مخاطب را بر سریر پادشاهی می‌نشاند و هدفی جز تسخیر تمام قلب و ذهن او ندارد. همچون شهرزاد، که اگر شب نمی‌توانست پادشاه را پای نقل خود نگه دارد هستی خود را از دست می‌داد، ژانرنویس نیز نمی‌تواند موفقیتش را به آینده و آیندگان موکول کند.

نویسنده: راضیه مهدی زاده
نشر: ققنوس
توضیحات: قم رو بیشتر دوست داری یا نیویورک؟ شامل چهارده داستان است که اکثر آن‌ها در شهر نیویورک، به عنوان یکی از پایتخت‌های فرهنگی، هنری و ادبی دنیا، روایت می‌شود. در این داستان‌ها با زندگی شخصیت‌های ایرانی و مهاجران و نگاه جدیدشان به جهانی در هم پیچیده و تازه رو به رو هستیم؛ و همچنین با نوعی مقایسه ناخودآگاه بین ایران و شهر نیویورک و زندگی در دو دنیای گوناگون. در نهایت این مقایسه به برتری هیچ‌کدام نمی‌انجامد اما به شناختی تازه منجر می‌شود.
بی‌مکانی و نداشتن قرار، موضوع اصلی این داستان‌هاست. یکی را برای یافتن شهری آرمانی به سقراط و خرابه‌های یونان می‌کشاند و دیگری را به کشتن مادربزرگ و فرستادنش به بهشت. یکی دیگر را به خانه‌ای در شهر نیویورک امید می‌دهد و آن یکی فکر می‌کند در چشم‌های مادرش چیزی تغییر کرده و باید از بوستون بلیط اتوبوس بگیرد و راهی شود تا نگاهی دوباره به مادر بیندازد. دیگری می‌گردد و مرده‌های کشور و سرزمینش را در مرزهای دور شهری دیگر زنده می‌کند و یکی دیگر در قطاری با یک سرباز آمریکایی رو در رو می‌شود و …

نویسنده: علی علی بابایی درمنی
نشر: هزاره کرمان
توضیحات:
در دنباله معرفی کتاب «تبارشناسی فرمانروایی‌های قفقاز در دوران باستان» آمده است:

در سال 1828میلادی و پس از اشغال سرزمین قفقاز به دست نیروهای روسیه‌ی تزاری، این دولت با آگاهی از پیوندهای تاریخی و دیرپای ایرانیان و مردمان قفقاز، برای دستکاری حافظه‌ی تاریخی مردم قفقاز و جدایی همیشگی آن از ایران، به تاریخ‌سازی بر پایه‌ی رویارویی با تاریخ ایران برای مردمان قفقاز پرداخت. پایه‌ی گزارش‌های آن‌ها از مناسبات تاریخی حکومت‌های ایران و قفقازیان، لشکرکشی‌های نظامی ایرانیان به قفقاز به منظور تغییر دین مردمان قفقاز از دوران باستان تا دوران معاصر بود. پس ار انقلاب کمونیستی اکتبر 1917میلادی، این تاریخ‌سازی ابعاد تازه‌تری یافت و افزون‌بر تحریف‌های یادشده، تاریخ‌سازی روسی با ادبیات خاص تاریخ‌نگاری مارکسیستی روایت شد.

کتاب «تبارشناسی فرمانروایی‌های قفقاز در دوران باستان»، بطلانی بر 200 سال تاریخ‌نگاری روسی-مارکسیستی برای مردمان قفقاز است. نویسنده‌ی این کتاب با ارایه‌ی اسناد و منابع معتبر تاریخی نشان می‌دهد که عناصر فرهنگی و تمدنیِ سرزمین قفقاز به طور کامل در پیوند با ایران شکل گرفته ‌است، و هرگونه بررسی تاریخ و فرهنگ این سرزمین، تنها در چارچوب تاریخ ایران بزرگِ فرهنگی امکان‌پذیر است.

نخستین عنصر فرهنگ‌ساز و تمدن‌آفرین که در حیات ملی همه‌ی ملت‌های جهان از اهمیت بسیار زیاد برخوردار است، توانایی برپایی فرمانروایی است که نشانگر بلوغ فکری یک ملت است؛ به گواهی تاریخ، در قفقازِ دوران باستان و حتی پس از آن، تنها دودمان‌هایی به قدرت می‌رسند، یا مشروعیت فرمانروایی را به دست می‌آورند که هم‌تبار شاهنشاهان ایران بودند؛ به ویژه در نگارش تاریخ دوران باستان، نمی‌توان نهاد فرمانرایی در قفقاز را، جدا از نهاد همانند آن در ایران باستان تعریف کرد. عناصر دیگر فرهنگ و تمدن مردمان قفقاز نیز چون روایت‌های ملی، چنان با روایت‌های ملی ایرانیان در هم تنیده ‌است که گاه تشخیص آن‌ها از یکدیگر آسان نیست. برای نمونه، نگارش کتاب تاریخ شاهان گرجستان، به‌گونه‌ی کامل از الگوی خدای‌نامه‌های ایرانی پیروی می‌کند، همان‌گونه که در روایت‌های ملی ارمنی، داستان « رستمِ زال » این‌گونه است.

انتشار این کتاب، ایرانیان را امیدوار می‌کند که پژوهشگران ایرانی با پیروی از الگوی کتاب تبارشناسی فرمانروایی‌های قفقاز در دوران باستان، پژوهش‌های بیشتر درباره‌ی تاریخ و فرهنگ مردمان قفقاز چونان بخشی از ایران فرهنگی، و دیگر بخش‌های ایران بزرگ ارایه دهند.

نویسنده: ژان نوئل کاپفرپ، ونسنت یاستین
مترجمان:پرویز درگی،امیرحسین سرافرازیان
نشر: بازاریابی
توضیحات: موضوع دیگری كه اشاره به آن می‌تواند مفید باشد، تصورات نادرستی است كه حول مفهوم لوكس‌گرایی وجود دارد. برداشت بخشی از عامه‌ی مردم از لوكس‌گرایی، خودستایی ناشی از ثروت است، درحالی‌كه لوكس‌گرایی حقیقی، حداقل آن چیزی كه منظور و مراد نویسندگان كتاب پیش رو بوده است، فرسنگها با خودستایی ناشی از ثروت فاصله دارد.
لوكس‌گرایی مورد نظر این كتاب، ریشه در سنتها، فرهنگ، هنر و تاریخ جوامع دارد.
چگونه می‌توان لوكس و لوكس‌گرایی را از جنس افاده و خودستایی دانست و در همان حال، فرش این هنر اصیل و زیبای ایرانی را به‌عنوان كالای لوكس سنتی ایرانی ستود. ارباب سخن حافظ می‌گوید:
“جای آن است كه خون موج زند از دل لعل زین تغابن كه خزف می‌شكند بازارش”
بی‌شك راه خزف خودستایی، از راه لعل لوكس‌گرایی جدا است. مطابق عقیده‌ی قدما، لعل در مقام صبر، و تحمل تابش مداوم آفتاب از مقام سنگی بی‌ارزش به لعلی درخشان تعالی می‌یابد. كالای لوكس حقیقی مثالی از همین عقیده‌ی قدما است: كه صنعتگران هنرمند، به دور از سری‌كاری ماشینی و با صبر و دقت وسواس‌گونه تولید كرده‌اند، و كیست كه نداند ارزش همچون كالایی را دیگر نمی‌توان به قیمت مواد اولیه، و نفر ساعت صرف‌شده فروكاست بلكه؛ ارزش دیگری همراه محصول است كه بیش و پیش از هر چیزی از جنس شور، ذوق، هنر و سلیقه است. حال چه خودروی فراری ساخت كارگاه مارنلو در ایتالیا باشد، چه فرش ایرانی كه ارزشی بیش از خامه، ابریشم، و نخ و ساعاتی دارد كه پای دار قالی صرف شده است، ارزشی بزرگتر از جنس روِیای طراح نقشه‌كش، و زن و مرد قالیباف، در تمنای بهشت مینو كه در لچك و ترنج فرش بازآفرینی شده است.
از این منظر اشیا، كالاها، و حرفه‌هایی نظیر: فرش، گلیم، ترمه، قلمكار، منبت، خاتم، مینا، كاشی، سوزن‌دوزی، نمدمالی، گیوه‌بافی، قلم‌زنی، معرق و میناتور و خراطی، می‌توانستند و می‌توانند سرمنشأ لوكس‌گرایی حقیقی ایرانی باشند، همان‌گونه كه عطر و چرم و دوزندگیهای فاخر در فرانسه، و ایتالیا از صنایعی سنتی و محلی ریشه گرفته، و به برندهای چند میلیارد دلاری جهانی تبدیل شده‌اند.
لوكس‌گرایی امروزی، راه درازی پیموده است تا از یك بازار گوشه‌ای1 تا اوایل قرن بیستم میلادی به بخشی مجزا و قابل توجه، با توان ارزش‌آفرینی قابل توجه، تبدیل شود. خواننده، هنگام مطالعه‌ی كتاب با ذكر تمامی تاریخهای میلادی ذكرشده در داخل پرانتز به شكل هجری شمسی روبه‌رو می‌شود، كه به خواننده‌ی ایرانی امكان مقایسه‌ی زمانی دقیقتری می‌دهد.
توضیحات: موضوع دیگری كه اشاره به آن می‌تواند مفید باشد، تصورات نادرستی است كه حول مفهوم لوكس‌گرایی وجود دارد. برداشت بخشی از عامه‌ی مردم از لوكس‌گرایی، خودستایی ناشی از ثروت است، درحالی‌كه لوكس‌گرایی حقیقی، حداقل آن چیزی كه منظور و مراد نویسندگان كتاب پیش رو بوده است، فرسنگها با خودستایی ناشی از ثروت فاصله دارد.
لوكس‌گرایی مورد نظر این كتاب، ریشه در سنتها، فرهنگ، هنر و تاریخ جوامع دارد.
چگونه می‌توان لوكس و لوكس‌گرایی را از جنس افاده و خودستایی دانست و در همان حال، فرش این هنر اصیل و زیبای ایرانی را به‌عنوان كالای لوكس سنتی ایرانی ستود. ارباب سخن حافظ می‌گوید:
“جای آن است كه خون موج زند از دل لعل زین تغابن كه خزف می‌شكند بازارش”
بی‌شك راه خزف خودستایی، از راه لعل لوكس‌گرایی جدا است. مطابق عقیده‌ی قدما، لعل در مقام صبر، و تحمل تابش مداوم آفتاب از مقام سنگی بی‌ارزش به لعلی درخشان تعالی می‌یابد. كالای لوكس حقیقی مثالی از همین عقیده‌ی قدما است: كه صنعتگران هنرمند، به دور از سری‌كاری ماشینی و با صبر و دقت وسواس‌گونه تولید كرده‌اند، و كیست كه نداند ارزش همچون كالایی را دیگر نمی‌توان به قیمت مواد اولیه، و نفر ساعت صرف‌شده فروكاست بلكه؛ ارزش دیگری همراه محصول است كه بیش و پیش از هر چیزی از جنس شور، ذوق، هنر و سلیقه است. حال چه خودروی فراری ساخت كارگاه مارنلو در ایتالیا باشد، چه فرش ایرانی كه ارزشی بیش از خامه، ابریشم، و نخ و ساعاتی دارد كه پای دار قالی صرف شده است، ارزشی بزرگتر از جنس روِیای طراح نقشه‌كش، و زن و مرد قالیباف، در تمنای بهشت مینو كه در لچك و ترنج فرش بازآفرینی شده است.
از این منظر اشیا، كالاها، و حرفه‌هایی نظیر: فرش، گلیم، ترمه، قلمكار، منبت، خاتم، مینا، كاشی، سوزن‌دوزی، نمدمالی، گیوه‌بافی، قلم‌زنی، معرق و میناتور و خراطی، می‌توانستند و می‌توانند سرمنشأ لوكس‌گرایی حقیقی ایرانی باشند، همان‌گونه كه عطر و چرم و دوزندگیهای فاخر در فرانسه، و ایتالیا از صنایعی سنتی و محلی ریشه گرفته، و به برندهای چند میلیارد دلاری جهانی تبدیل شده‌اند.
لوكس‌گرایی امروزی، راه درازی پیموده است تا از یك بازار گوشه‌ای1 تا اوایل قرن بیستم میلادی به بخشی مجزا و قابل توجه، با توان ارزش‌آفرینی قابل توجه، تبدیل شود. خواننده، هنگام مطالعه‌ی كتاب با ذكر تمامی تاریخهای میلادی ذكرشده در داخل پرانتز به شكل هجری شمسی روبه‌رو می‌شود، كه به خواننده‌ی ایرانی امكان مقایسه‌ی زمانی دقیقتری می‌دهد.