توانایی در تعامل با دیگران، ارتباط برقرار کردن و معامله کردن با آنان، معیاری است برای تعیین میزان درآمد شما و آنقدر ارزش دارد که برای بهتر بودن در این موارد هرکاری که برایتان ممکن است انجام دهید.
از جهتی، خود زندگی نیز یک جور معامله است. همیشه به نحوی در حال معامله هستید. هنگامی که با اتومبیل تان از جایی به جای دیگر می روید، با ترافیک کنار می آیید، به یک سری افراد اجازه می دهید که از شما سبقت بگیرند و بعضی وقتها شما از آنها سبقت می گیرید، به نوعی دارید معامله می کنید. هنگامی که به رستورانی می روید، باز هم در حال معامله هستید. اول از همه برای اینکه میزی بگیرید و بعد با انتخاب یک میز که بیش از سایر میزها آن را دوست دارید. در زندگی کاری و در تمام کارهایی که انجام داده اید ونداده اید به نحوی معامله می کنید. شما در طول روز بر سر قیمتها، شرایط، برنامه ها، استانداردها، و هزاران مورد جزئی دیگر معامله می کنید و این روند هیچگاه پایان ندارد.
یکی از اصلی ترین مسئولیت های شما در زندگی این است که یاد بگیرید چطور بتوانید به نفع خودتان با طرف مقابلتان معامله کنید . و حقیقت این است که اگر در معامله با دیگری بهتر از او باشید خیلی سریع تر و آسان تر می توانید به آنچه می خواهید برسید.
فهرست مطالب :
21 قانون طلایی فروش موفق
قانون ارزش شخصی
قانون کلی معامله
قانون بلند پروازی
قانون حداقل تلاش
قانون دستیابی هرچه بیشتر
قانون منفعت شخصی
قانون آینده نگری
قانون برنده شدن یا معامله نکردن
قانون امکانات و احتمالات نا محدود
قانون چهار
قانون اولویت زمان
قانون زمانبندی
قانون شرایط و ضوایط
قانون امادگی
قانون اختیار
قانون معکــوس سازی
قانون قدرت
قانون اشتیاق
قانون مقابله به مثل
قانون کار کشیدن از معامله
قانون مرحله نهایی

موضوع پژوهش حاضر تشکیلات و آداب دیپلماتیک در ایران از آغاز قاجار تا پایان دوره¬ی ناصری است. این امر در تاریخ ایران به شیوه¬ی سنتی از امتیازات خاص مقام سلطنت و به شکل ظاهری در دوره¬ای تحت نظر دیوان رسایل و در دوره¬ای دیگر منشی¬الممالک بود. با توجه به اهمیت دیپلماسی در روابط رسمی خارجی و آغاز این مناسبات در دوره¬ی قاجار وزارتی شکل گرفت که امور مربوط به مراودات خارجی را تنظیم کند. شناسایی روند تشکیلاتی شدن و مدون گشتن اجزای این وزارت و همچنین نحوه¬ی اجرای آداب دیپلماتیک هم در پذیرش سفرا و هم در ارسال آن¬ها مساله¬ی این پژوهش می¬باشد. وزارت خارجه در عهد وزارت میرزا ابوالحسن¬خان شیرازی تا میرزا مسعود انصاری چندان پیچیده نبود. از دوره¬ی صدارت امیرکبیر با اصلاحاتی که وی در وزارت خارجه به وجود آورد روند تشکیلاتی شدن این وزارت¬خانه آغاز شد و در دوره¬ی اول وزارت میرزا سعیدخان موتمن¬الملک و بعد از او میرزا حسین¬خان سپهسالار اداره¬هایی شکل گرفت اما نهادی شدن وزارت امور خارجه از (1297ق) به طور رسمی آغاز شد و در (1299ق) با صدور نظام¬نامه¬ی وزارت خارجه تشکیلات دیپلماتیک ایران نمود عینی پیدا کرد و در دوره¬ی وزرای بعدی تا آخر حکومت ناصرالدین¬شاه نیز تغییرات و تحولاتی در راستای تثبیت این نهاد انجام گرفت. روش تحقیق در این موضوع توصیفی و مبتنی بر اسناد، نسخ خطی و منابع کتابخانه¬ای است. نتیجه¬ی به دست آمده نشان می¬دهد تشکیلات وزارت خارجه در دوران فتحعلی¬شاه و محمدشاه در وجود وزیر خارجه، نایب، چند منشی، مترجم و نویسنده خلاصه می¬گردید. این روند با نهادی شدن تشکیلات وزارت خارجه در دوره¬ی ناصری متحول و وزارت خارجه با اجزا و ادارات متعدد و دفاتر منظم تحت اداره¬ی وزیر خارجه درآمد. آداب دیپلماتیک نیز که در پیوند با سنت جامعه¬ی قاجاری بود تحت تاثیر شرایط زمانه تغییر و همگام با تشکیلاتی شدن وزارت خارجه بر اساس قاعده و نظم خاصی منسجم گردید. واژه¬های کلیدی: قاجاریه، تشکیلات دیپلماتیک، آداب دیپلماتیک، وزارت خارجه، سفیر، وزیرمختار، نمایندگان خارجی.

در این کتاب، نویسنده به بررسی این موضوع پرداخته است که آیا روشنفکری دینی جریانی دین مدار یا لیبرال است. نتیجه گیری درست نویسنده این است که آن عده ای که بعنوان روشنفکر دینی مطرح هستند ، گفتمان غالب آنها، گفتمان لیبرالی است و در این چارچوب دربار دین صحبت میکنند و هدف آنها این است که دین را سکولار نمایند. وی نهایتا به این نتیجه می رسد که تنها گروه صحیح همان روحانیون نوگرا هستند که در گفتمان دین و با استفاده از منابع فقهی به دنبال نوگرایی با استفاده از اجتهاد واستنباط احکام از منابع دین هستند.

وی سه نسل روشنفکری دینی را در ایران بر می شمرد. گروه اول که پدر و بابا خوانده روشنفکران ایرانی هستند عبارتند از میرزا ملکم خان، میرزا فتحعلی آخوند زاده، میرزا یوسف خان مستشار الدوله، میرزا آقا خان کرمانی و میرزا صالح. و عقبه اینها تا زمان مشروطه و رضا خان ادامه داشت. این گروه بیشتر به دنبال نفی دین بودند مدرنیته را راه حل مشکلات می دانستند. و کسانی چون تقی زاده و کسروی و هدایت را نیز در بر میگیرد. گروه دوم که از کودتای 28 مرداد به بعد ایجاد شد مانند بازرگان، سحابی، و دیگران به دنبال آشتی دادن دین و مدرنیته بودند و بالاخره نسل سوم بعد از انقلاب اسلامی و کسانی چون سروش و دیگران است که با دید عقل گرایی و دید معرفت شناختی به مدرنیته نگاه میکنند و اینها هم به دنبال سکولار کردن دین هستند.

وجه مشترک همه اینها ، آن است که از گفتمان لیبرالی به دین نگاه میکند و به دنبال آشتی دادن دین با مدرنیته هستند.

در مقابل این جریان، گروه نوگرایان دینی بودند که از سید جمال الدین اسدآبادی شروع شد و در زمان مشروطه شیخ فضل الله نوری، مرحوم نائینی، طباطبابی و بهبهانی بودند. در زمان رضا خان، مدرس و در زمان پهلوی دوم، آیت الله کاشانی و تا حضرت امام خمینی. این گروه نوگرایان واقعی و نمایندگاه حقیقی روشنفکری هستند.

کتاب «ده گفتار درباره زبان خوارزمی» حاصل مقالاتی درباره زبان خوارزم با ترجمه یدالله منصوری است. سرزمین خوارزم، بخشی از سرزمین گسترده ایران باستان بوده ‌است و بر اساس گواهی‌های تاریخی و مستند، برخی از ایران‌شناسان این ناحیه را سکونت‌گاه نخستین ایرانیان می‌دانند. در روزگار هخامنشیان، به نوشته کتیبه بیستون، خوارزم یکی از استان‌های ایران باستان بوده‌ و در دوره پس از اسلام نیز همچنان یکی از مراکز مهم فرهنگی به شمار می‌آمده‌ است.

به اتاق کودکان خوش آمدی:
– دست های من سرشار از قدم های
کودکانی است که به اتاقهای
مهربانشان می رند و صبح ها-
با لبخندی پنهان، که یقین دارم لبخند خداوند است-
بیدار می شوند.

دارم به اتاق کودکان می روم

-بیا، بیا و از من نپرس اتاق کودکان کجاست، زیرا هرگز

کسی ازآسمان نمی پرسد که چرا آبی است.