یکی از اعضای حزب کمونیسم شوروی، 25 سال پس از فروپاشی شوروی و بلوک شرق در یادداشتی نوشت که تفاوت مردم روسیه امروز با زمان شوروی این است که دیگر حوصله‌شان سر نمی‌رود چون مثل زمان شوروی نیست که دغدغه مسکن، بهداشت، آموزش و… وجود نداشت و امروز این‌قدر بدبختی دارند که سر میز شام درباره‌شان با همدیگر حرف بزنند و حوصله‌شان سر نرود! از طنز نهفته در این مله‌ها که بگذریم و قبول کنیم که مقصود حرف تطهیر رژیم سرکوبگر شوروی نیست، می‌توانیم به نکته دیگری توجه کنیم؛ همان چیزی که روشنفکران بسیاری در بلوک شرق به آن پرداخته‌اند. اینکه به‌واقع فروپاشی شوروی و یوگسلاوی سابق و دیگر کشورهای نزدیک به این‌ها، آیا به پیشرفت کشورهای برآمده از دل این ماجرا و سعادت و خوشبختی مردمش منتهی شد؟! اسلاونکا دراکولیچ کروات مانند بسیاری دیگر معتقد است که به‌واقع این‌گونه نبوده است! این نویسنده که پیش از این، بالکان اکسپرس، کافه اروپا و… از او منتشر شده بود، حال در آغاز دهه سوم هزاره سوم و سی سال پس از فروپاشی شوروی و یوگسلاوی، با کتاب «دیدار دوباره در کافه اروپا»، سعی کرده وضعیت مردم شرق اروپا را شرح دهد که گویی هیچ‌گاه نمی‌توانند عضوی از اروپا باشند و در کافه حضرات غربی خوش بگذرانند. دراکولیچ که معتقد است چیزی که نام کمونیسم بر آن گذاشته بودند – همان موقع هم ما می‌دانستیم نسبتی با کمونیسم ندارد – و وقتی رفت سر جایمان در کافه اروپای خیالی‌مان نشتسم و خندیدیم حتی، امروز پس از سه دهه، کشورهای برآمده از آن، به‌واسطه فساد همه‌گیر و سرتاسری، ملی‌گرایی بلاهت‌بار، فقر و بیکاری، جز فرتوتی و ناامیدی، چیزی در چشمان مردمانشان نمی‌بینی. حالا که خوب خندیدند و خندیدیم، وقتش است که به دیدار دوباره در کافه اروپا بپردازیم!

کتاب دیدن از سیزده منظر، اثری متشکل از یک داستان بلند و سه داستان کوتاه نوشته کالم مک‌کان است که اولین بار در سال 2015 منتشر شد. داستان‌های جذاب این کتاب، در زمان‌های مختلف شناورند و با ظرافتی مثال‌زدنی به کاوش در موضوعاتی هیجان‌انگیز می‌پردازند: نویسندگی، لحظه خلق و جان‌یافتن شخصیت‌های داستانی بر روی کاغذ، عواقبی همیشگی که ممکن است از یک رفتار ساده ناشی شوند، و چگونگی پیشروی زندگی انسان‌های مختلف در سراسر جهان با تأثیرپذیری از زبان، خاطرات و انسان‌های دیگر. کتاب دیدن از سیزده منظر، در بر دارنده داستان‌هایی به یاد ماندنی است که از دغدغه‌های نویسنده بااستعداد خود در رابطه با جامعه ایرلند و به‌طور کلی جامعه بشری در جای‌جای این کره خاکی پرده برمی‌دارد.

– پیرمرد الان آن سوی خیابان است! مطمئنم ون هم حالا می آید. ببین ایستاده! دیدیش؟
– دیدمش همان پیرمردی که گویا پنجاه و اندی سال بیشتر ندارد. اما دو هفته ای می شود که از زمان شنیدن روایتش تا به امروز تمام فکرم دیدن او بود. مردی که دختر هفده ساله اش را به همان محله می آورد و از مردی که ماشین اوراقی دارد، به ازای چند ساعت حضور دختر در ماشین مبلغی میان 90 تا 80 هزار تومان دریافت می کند.
– البته هیچ کسی جز این مهاجران قاچاقی به سمت این ماشین و این دختر نمی روند. مگر دل آدم اجازه می دهد؟
– این دل مهم نیست. دلی که ون را با خودش می آورد و دلی که عصمت دخترش را با یک سی سی نورچیزک و دو خط هرویین معاوضه می کند، مهم است. این که در این شهر باشی و از سر امنیت و فراخی ثروت های یک شبه ندانی کمی آن سوتر از تو چه می گذرد، مهم است.

این کتاب بازنویسی متن چهار سخنرانی است که به سال ۱۹۲۶ با ابتکار و حمایت بنیاد راتان بی کاتراک Foundation Katrak Ratanbai» در دانشگاه سوربن ایراد شد. . علت دیر کرد انتشار آنها تا امروز مشکلات و گرفتاریهای شخصی بوده است.
سخنرانیها به همان گونه که ایراد شده بودند بی تغییر و دگرگونی چاپ میشوند هدف این خطابه ها که در آغاز فصل نخستین بازگویی شده و نیز دلایل عینی دیگر سبب شده است که از تفصیل و درازگویی بپرهیزم چون در این بررسی بیش از پرداختن به اصالت مطلب خویشکاری من در انتخاب و آرایش دادهها و مواد ،بوده از اینرو نه در بحث به اطناب پرداخته ام و نه افزونتر از آنچه نیاز بود به مراجع و نوشته های دیگر اشاره کرده ام تنها فصل آخر کتاب که مربوط به بررسی دقیق متن پلوتارخ است اندکی مفصل شده است.
واژگان و نامهای شرقی آنچنانکه می بایست آوانگاری شده اند واژه های اوستایی را از روی کتابت سنتی دین دبیری ننوشته ام بلکه باز ساخته گونه های اصلی آنها را داده ام دکتر کاتراک از بمبئی با ایراد سخنرانیهایی در دانشگاه پاریس رسم خجسته ای بنیاد نهاده و این گونه سخنرانیها درباره مسایل مربوط به گذشته ایران هر چهار سال یکبار تکرار خواهد شد. من صمیمی ترین سپاسهای خود را با خشنودی به ایشان تقدیم میدارم که بدین سان به پیشرفت مطالعات ایرانی کمک گرانبهایی کرده اند

وبر از جمله مهم‌ترین اندیشمندانی است که سعی کرده تا روش‌های مطالعه و تحقیق در علوم اجتماعی و فرهنگی را جدا از حوزۀ علوم طبیعی دانسته و روش‌های مطالعۀ علوم اجتماعی را بر مبنای جامعه‌شناسی تفهمی یا درک کنشگران و رجوع به ذهنیات آنان مورد مطالعه قرار دهد.

دغدغۀ اصلی وبر، عینیت یافتن عقلانیت در جامعۀ بشری و تحلیل جامعه‌شناسانه اجتماع و تمدن از منظر عقلانیت است.

وبر با یک دید تاریخی سعی می‌کند ماهیت حیات اجتماعی مدرن را تجزیه و تحلیل کند و در این راستا بر آن باور است که نوعی عقلایی شدن به معنای همان عقلانیت ابزاری در طول تاریخ بخصوص در عصر مدرن، حرکت جامعه بشری را متأثر کرده و بخصوص در غرب عقلانیت ابزاری توانسته است در قالب نهادهایی مثل دولت مدرن (در چارچوب بوروکراسی)، اقتصاد سرمایه داری و در شکل گیری حقوق جدید به وجود آید.

در این کتاب، موضوع اصلی بحث‌های وبر در خصوص دین، قدرت و جامعه این است که در مذهب نیز با زدودن حالت‌های غیرقابل توجیه و فهم انسانی از دین، عقلانیت حاکم می‌شود. از نگاه وبر، جهان نوین خدایانش را رها کرده و همه چیز را عقلایی، تابع محاسبه و پیش‌بینی‌پذیر ساخته است. او می‌کوشید تا نشان دهد که چگونه پیامبران با جاذبه‌های فرهمندانه‌شان توانستند قدرت‌های کاهنان را که مبتنی بر سنت بودند از اعتبار بیندازند و چگونه با پیدایش دین مبتنی بر کتاب، فراگرد عقلائی و نظامدار شدن پهنه دینی آغاز شد و در اخلاق پروتستانی به اوج خود رسید.