معبود های من و تراژدی الهی

این دو معبود من اند. معبود می گویم، چه، علی بزرگ می گوید که: هر که به من حرفی آموخت مرا عبد خویش ساخت. بی شک این از آن حرف ها نیست که درکتاب ها و کلاس ها می آموزند، از آن گونه حرف هاست که آدمی را می سازند. همان گونه که هر کسی دو مرگ دارد، دو تولد نیز دارد. و دراین این آفرینش جدید، کسانی که چنین حرف یا حرف هایی را می آموزند آفریدگاران روح آدمی اند. این حرف از آ حرف های خلاقانه است، حرف های آفریننده!