یادداشت های بغداد

کتابِ یادداشت های بغداد نوشته ی نُهاالراضی (2004-1941) یکی از نمونه های درخشانِ مستندنگاری است بر اساسِ خاطرات و مشاهداتِ شخصی. این کتاب روزنوشته های نقاش و هنرمند و مدرنیست برجسته ی عراقی است که از ابتدای جنگِ اول خلیج فارس تا انتهای جنگِ دوم خلیج فارس را روایت می کند و یک سال بعدِ پایانِ کتابش به خاطرِ آلزایمری شتابنده، از دنیا می رود. کتابِ یادداشت های بغداد صرفاً خاطره نویسی نیست، بلکه روایت رنج و تاریخ و روزگار ملتهبِ دوازده سالِ آخر حکومتِ صدام است از چشمِ زنی برخاسته از یکی از مهم ترین خانواده های روشنفکرِ عراق. نُهاالراضی یکی از نقاشان مهمِ نوگرای عراقی است که در لندن و بیروت درس خواند و کار کرد و با آغاز جنگِ لبنان، در اوایلِ دهه ی هشتاد، به کشورش بازگشت. او در این کتابِ شگفت آور روایتی می سازد از چگونگی نابود شدنِ عراق به دستِ صدام و امریکا و نیروهای هم پیمانش. نابودی ای که به زعمِ او کلِ خاورمیانه را هدف گرفته است. یادداشت های او مدام به اتفاق های روز، گذشته ها و هنر و ادبیات اشاره می کنند و برای همین کتاب به یک اثر مهمِ ادبی تبدیل می شود و برای این نقاشِ برجسته اعتبارِ فراوانی به همراه می آورد. قصه ی پُر آبِ چشمِ رؤیاهایی که قدرت ها تباه شان کردند.