خون سیاوش

سیاوش کسرائی سُراینده منظومه «آرش کمانگیر»، نخستین منظومه حماسی نیمایی است.وی یکی از شاگردان نیما یوشیج بود که به سبک شعر او وفادار ماند. از جمله مجموعه شعرهای به‌جای مانده از سیاوش کسرائی، می‌توان به مجموعه شعر آوا، مهره سرخ، در هوای مرغ آمین، هدیه برای خاک، تراشه‌های تبر، خانگی، با دماوند خاموش اشاره کرد.

سياوش كسرايي به سال 1305 خورشيدي در اصفهان زاده‌شد و بسيار زود، در همان كودكي، ‌به همراه خانواده‌اش به پايتخت آمد. در دانشکده‌ی حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران درس خواند. او در صف شاگردان نيمايوشيج، ‌شاعري نام‌آور و برجســـته به ‌شـــمار مي‌رود. دوازده سال پاياني زندگي‌اش در خارج از كشور گذشــت و در سال 1374 به دليــل بيماري قلبي در ويــن، پاي‌تخت اتريش، زندگي را بدرود گفت و در گورستان مركزي وين (بخش هنرمندان) به خاك سپرده‌شد.

آری، آری، زندگی زیباست.
زندگی آتش گهی دیرنده پابرجاست.
گر بیفروزیش، رقص شعله اش در هر کران پیداست.
ورنه، خاموش است و خاموشی گناه ماست.