پلنگ دره دیزاشکن

آتشی برایم نوشت:
فرخ برخورد من می‌دانی چه بود؟ هیچ! باید مرا شناخته باشی. من عادت کرده‌ام،‌ یا در واقع خودم را عادت داده‌ام تا اهمیتی به این چیزها ندهم، چه مدح باشد و چه دشنام. چون معتقد شده‌ام که شاعر فقط باید کار خودش را بکند و راه خودش را برود و هرگز از طبیعت شاعری فراتر یا فروتر نرود. دربارهٔ داوری مردم زمانه هم آورده‌اند:
حدیث خوب و بد ما نوشته خواهد شد
زمانه را سند و دفتری و دیوانی است.