فلسفه‌ی پول

«فلسفه ی پول» در میان آثار زیمل، که جستارنویسی زبردست بود، اثری منحصر به فرد است. با آن که تودرتو و چندرگه و ترکیبی پیچیده و درهم تنیده از رشته هایی چون فلسفه و جامعه شناسی و تاریخ و روانشناسی به نظر می رسد، باید گفت کتاب زیمل در اصل متنی مشخصاً فلسفی است که، به مدد یک روش فلسفی منسجم و مشخص، پیوندی دیالکتیکی میان انبوهی از جزئیات تاریخی و اقتصادی و اجتماعی و سیاسی برقرار می سازد. او در فلسفه ی پول تحلیل های جامعه شناختی و روانشناختی را برای تبیین و تفسیر فلسفی بحران سوژه ی مدرن به کار می گیرد، بحرانی که در همه ی اجزای زندگی اجتماعی رخنه کرده است. این بحران چیزی نیست جز تلاش فرد برای دستیابی به آزادی و خودآیینی در مواجهه با نیروهای عظیمی چون جامعه و سنت و فرهنگ و تکنولوژی. وقتی عملکرد پول را در وجه تاریخی و فرهنگی اش در نظر بگیریم عملیات های ارزشگذاری و دلالتگری و معنابخشی آن را به عیان می بینیم.
قابلیت پول در تشدید نیروهای متضاد بدان قدرتی ظاهراً نامحدود می دهد تا همزمان تجزیه کند و وحدت بخشد، تا چیزهای کاملا ناهمسان و نامشابه را هم‌ارز گرداند، تا کیفیت را به کمیت تبدیل کند، و از مادی ترین جنبه های حیات مادیت زدایی کند.
زیمل بصیرت های شوپنهاوری و نیچه ای را در تفسیر فلسفی خویش از تطور فرهنگی مسایل مربوط به معنا و ارزش ادغام می کند و بدین سان استراتژی فلسفی ویژه ای طراحی می کند تا پروژه ی هگلی تاریخ فکری و فرهنگی را از نو صورت بندی کند.