جامعه شناسی انتقادی

“نظریه‌ی انتقادی” جامعه، متفکران چند نسل، و شاخه‌های گوناگون تفکر را در بر می‌گیرد. این نظریه برآمده‌ی تاریخ روشنفکری آلمان است. خاستگاه آن از یک سو سنت‌های فلسفی ایده‌آلیسم، مارکسیسم و هرمنوتیک است و از سوی دیگر، روانکاوی فرویدی. شناخته‌شده‌ترین متفکران در این سنت فکری، برآمدگان مکتب فرانکفورت، آدورنو، مارکوزه، نویمان، هورکهایمر، بنیامین و هابرماس هستند. در این مجموعه بیست و یک متن در چهار بخش تنظیم شده است. بخش اول به اسلاف نظریه‌ی انتقادی، هگل و مارکس، اختصاص دارد. بخش دوم نشانگر ماهیت پیوندهای نظریه‌ی انتقادی با سنت هرمنوتیکی است. بخش سوم دامنه‌ی مسائلی را نشان می‌دهد که ذهن دو نسل از نظریه‌پردازان تفکر انتقادی را به خود مشغول داشته است. و بخش چهارم به شرح و تفسیرهایی که درباره‌ی این مکتب به عمل آمده اختصاص دارد: متونی که این مکتب را مورد انتقاد قرار داده‌اند، یا برخی از جنبه‌های آن را شرح و بسط داده‌اند، یا نظریه‌های این مکتب را در متن تاریخی متمایزی به کار گرفته‌اند.