دختری از ایران

من این کتاب را با نام پدرم، شاه زاده عبدالحسین میرزایِ فرمانفرما، آغاز کردم· او در محیطی به دنیا آمد که امتیازات و امکانات آن به هر کسی اجازه می داد تا تمام عمر را، بی هیچ مشقتی، دررفاه کامل بگذراند· اما طبیعت قدرتمند، ممتاز وفعال اش از او آدمی ساخت که دربسیاری موارد، استثنا شناخته شد·

توانایی های او از جمله بر گذرانِ فرزندانِ پرشمارش، که من هم یکی از آنان ام، تأثیر بی نظیری گذارد، که آینده نگری خاصی که در این کتاب می آید، یکی از آن تأثیرات است·

اگر این خاطرات بتواند درک بیش تری از ایرانیان و ایران، ازجمله نزد غربیان فراهم آورد و به آگاهی عمومی انسان درباره ی فرهنگ های گونه گون بشری مدد برساند، پاسخ وپاداش خود را از انتشاراین نوشته ها گرفته ام· امیدوارم که این خاطرات به ویژه هشداری برای دوستان آمریکایی من باشد، که این روزها می کوشند تا فرهنگ بشری را، به شیوه ای که با سلیقه ی خودشان منطبق تر است، یکسان سازند· محور این یادداشت ها، سفری است که مرا به جهانی جدید انداخت و ازاثراتی سخن می گوید که تجربیات این سفر بر ذهن و شناخت من گذارد·

دراین یادداشت ها به حوادثی اشاره کرده ام که برشخص من گذشته و آن چه ازباورها و تصاویر دیگران، با توجه به گونه گونی آن، گفته ام؛ برداشت من است که می تواند با برداشت دیگران، از جمله خانواده ام، کاملاً و یا نسبتاً متناقض باشد· مسئولیت درستی و نادرستی آن چه در این یادداشت ها آمده، تنها به عهده ی خودم است·

من در این خاطرات، هر چه را که ذهن ام پذیرفته، بی پرده پوشی اعلام کرده ام و هیچ عاقبت اندیشیِ ویژه ای مرا از اعلام عقیده، از نیک و بد، درباره ی این و آن، باز نداشته است· همچنین این نوشته ها تاریخ نگاری و یا ترفندهای خواننده پسند نیست· این ها بازتابِ مشاهدات و برداشت و بینش کلی من، اززندگی است·

آن چه را درباره ی پدرم، یا هر نام شناخته شده ی ایرانی و خارجی دیگری گفته ام، دریافت من است از گفتار و کردار آنان· بیش تر این یادآوری ها، یا بر دیده ها و شنیده هایِ مستقیمِ من متکی است، یا بر گفت وگوی با دیگران، که به موضوع نزدیک تر بوده اند و یا بر مدرک کتبی ضبط شده ای که به دست آورده ام· درباره ی آن حوادث سیاسی و اجتماعی نیز که در این کتاب سخنی از آن ها رفته است، بسیار نوشته ها وگفته ها و از زبان ها و قلم های دیگر می توان یافت، که کنجکاوان و علاقه مندانی که برای سنجش عیار اشارات من، به جست و جوی منبع دیگری باشند، به سهولت به آن دسترسی خواهند داشت·

اینک برای من که پیوسته عمل گرا بوده ام، تنها و تنها، همین حرف ها باقی مانده است ، حرف هایی که بیش تر در پاسخ به دختر و نوه های ام تدارک دیده ام· آن ها از من و دیگر ایرانیانی ، که در کشورهای بیگانه پناه گرفته اند، می پرسند: از شما چه خلافی سر زد، که اینک همه ی ما محکوم به دوری از وطن شده ایم؟ آن ها بار سنگین و مسئولیت محروم ماندن از میراث ایرانی بودن خود را بر دوش ما می گذارند· من دیده ها ودانسته های ام را گفتم، شاید آن ها خود پی ببرند که اشتباه ما در کجا بوده است