نامه ای به ایزابل

ببین چقدر بدبخت بودم ایزا. وقتی این نامه را بخوانی دیگر فرصتی نمی ماند که به حالم دل بسوزانی. اما امیدوارم اندکی از دردم را احساس کنی و به این امید دلخوشم… رنج می کشم ایزا. باد جنوب همه جا را می سوزاند. تشنه ام و فقط آب ولرم دستشویی در دسترسم است. هزار هزار ثروت دارم و یک لیوان آب خنک ندارم.