روش شناسی علوم سیاسی

روش ­شناسی دانشی درجه دوم و بخشی از فلسفه سیاسی است كه پیش‌فرض­ها، كارایی­ها و محدودیت­های روشی مختلف در علوم را بررسی می ­كند. كتاب روش­ شناسی  علوم سیاسی در صدد توصیف و تحلیل مهم­ترین روش­های مطرح در علوم سیاسی – روش­های رفتار گرایانه، روش­­های كاركرد گرایانه، روش­های جامعه­ شناسانه و تاریخی، روش­های تفهمی و تأویلی، روش­های ساختارگرایانه، روش‌های پساساختارگرایانه و پسا مدرن – می باشد. در این كتاب سعی شده ابتدا پیش ­فرض­ها و اصول هر روش را كاویده و سپس كاربرد آن روش در علوم انسانی و علوم اجتماعی به شكل عام، و در علوم سیاسی به شكل خاص به بحث گذارده شود. در پایان هر فصل نسبت روش خاص با دیگر روش­ها، كارایی آن و سپس محدودیت­ها و نقدهای وارد بر آن بحث شده است. بر اساس اصل «كثرت­ گرایی روش­ شناختی» كه در این پژوهش تلقی به قبول شده، سعی بر آن است كه كارایی هر روش برجسته شود.