توتالیتاریسم در سده بیستم

توتالیتاریسم یا تمامیت خواهی اولین بار در میانه دهه ۱۳۲۰ از سوی منتقدان ایتالیایی طرفدار مردمسالاری برای توصیف رژیم فاشیستی جدید به کار رفت و در دهه ۱۹۳۰ در کشورهای آنگلوساکسون برای اشاره به آلمان نازی و اتحاد جماهیر شوروی نیز رواج یافت. این کتاب در پی ارزیابی شماری از نظریه های مورخان درباره دلایل پیدایش و قدرت یافتن جنبش های تمامیت خواهانه،شیوه استفاده آنها از اقتدار بی سابقه خود و همچنین دلایل شکست نهایی آنها در این راستا می پردازد.