نامه های مجتبی مینوی و ایرج افشار

هزار سال بیشتر است که جمع آوری مراسلات فارسی یکی از فعالیتهای پسندیده ادبی بوده است.
با وجود این، گرد آوردن مکاتبات میان دو تن سابقه ای ندارد و با تغییراتی که دنیا در همین چند دهه اخیر به خود دیده و رسم نامه نویسی تقریباً برافتاده است گمان نمی رود نشر چنین مکاتباتی دوام داشته باشد. ایرج افشار، که کتاب حاضر مجموعه ای از مکاتبات میان او و مجتبی مینوی است (به ترتیب ۸۹ و ۴۸ نامه)، خود از پیشگامان نشر مراسلات رجال تاریخی، فرهنگی و ادبی ایران بود و با رویه منظمی که در زندگی داشت، هم هزاران نامه به اقصی نقاط جهان نوشت و هم گنجینۀ کم نظیری از نامه های دیگران به خود برجای گذاشت. نامه های افشار و مینوی اغلب از دههٔ سی و چهل قرن گذشته است و شمه ای از فعالیت های علمی و فرهنگی دو تن از ایران دوستان نامدار در عرصۀ زبان و ادب فارسی را باز می نماید. جز اینکه سبک انشای نامه ها آموزنده است، با خواندن آن ها فضای فرهنگی حاکم بر آن زمان را نیز بهتر می توان شناخت.