منطقه گرایی اوراسیاسی سازمان همکاری شانگهای

سازمان همکاری شانگهای ، سازمان منطقه‌ ی در حال ظهور در آسیای مركزی پسا شوروی (بعد از فروپاشی شوروی) است که به بخش مهم استراتژی روسیه و چین در آسیای مركزی و سیاست‌های اقتصادی و امنیتی قزاقستان، قرقیزستان، تاجیکستان و ازبکستان تبدیل‌شده است. علاوه بر اهمیت اسکو برای کشورهای عضو، اسکو در سیاست‌های امنیتی و اقتصادی جهانی از اهمیت زیادی برخوردار است، روسیه و چین هردو به دلیل وسعت سرزمینی، ظرفیت اقتصادی،قدرت نظامی و عضویت دائم در شورای امنیت سازمان ملل در سیستم بین‌المللی از دولت‌های بزرگ و قدرتمند محسوب میشوند. درواقع این موضوع با ورود نهاد به گروه کشورهای بریکس (شامل:برزیل، روسیه، هند، چین و افریقای جنوبی) بیشتر منعکس‌شده است بریکس مجموعه‌ای از کشورهاست که هدف توسعه قدرت سیاسی و اقتصادی در چشم‌انداز 50 سال رادارند(1). علاوه بر این با توجه به سیستم‌های سیاسی متمرکز آن‌ها و در نگاه بین‌المللی چین و روسیه متمایز از دولت‌های غربی تلقی می‌شوند، چین و روسیه اغلب به‌عنوان کشورهای اصلی آلترناتیو در نظام بین‌الملل به تصویر کشیده میشوند. بنابراین تشکیل سازمان منطقه‌ای که شامل این دو کشور باشد برای امنیت، اقتصاد و سیاست جهانی معانی مهمی ‌دارد.