سودمندی و ناسودمندی تاریخ برای زندگی

درجاتی از انجام تاریخ و ارزش‌گذاری برای آن وجود دارد که از طریق آن زندگی از بین می‌رود. زیرا ممکن است دردناک باشد.” فریدریش نیچه، فیلسوف انقلابی آلمانی، با این سخنان حمله‌ای را به دانش تاریخی مدرن عصر خود آغاز می‌کند. نیچه استدلال می‌کند که این پژوهش، که به عینیت و تحقیق بی‌رحمانه‌اش در حقایق افتخار می‌کند، زندگی را تضعیف می‌کند، زیرا اعتماد ما را به فرهنگ، غرایز و توانایی ما برای زندگی معنادار از بین می‌برد. ما در نهایت همه چیزهایی را که باید درباره گذشته خود بدانیم، می‌دانیم، اما ارتباط خود را با ارزش احساسی و معنادار آن گذشته از دست می‌دهیم. با این‌همه دانش، ما نمی‌توانیم هیچ افق معناداری، هیچ چهارچوب اخلاقی مرجعی نداشته باشیم، زیرا همه‌چیز در دریای بی‌کران شدن حل می‌شود و مهم‌ترین عناصر زندگی ما به‌جای برعکس، تابع دانش تاریخی می‌شوند. بهترین راه‌حل برای این مشکل حاد نسل جدیدی از جوانان است که از تاریخ برای افشای خطرات آن استفاده می‌کنند و اولویت‌هایی را که در خدمت زندگی هستند، با قرار دادن انسان‌ها بر تاریخ و دیگر اجازه دادن به شیدایی انحرافی را از سر می‌گیرند. دانش علمی برای فاسد کردن فرهنگ‌ها و افراد. ترجمه جدید یان جانستون از این مقاله معروف، وضوح، انرژی، و فوریت چالش نیچه با فرهنگ زمان خود را نشان می‌دهد، چالشی که امروزه مانند زمانی که برای اولین‌بار ظاهر شد، بسیارمهم است.