در میانه امنیت و ناامنی

من اطمینان دارم كه ما داریم به لحظه‌ای نزدیك می‌شویم كه در آن، نه فقط موضوع بقای تمدن‌مان، بلكه مسئله‌ی خود حیات، برای كل بشریت زیر سؤال می‌رود. ما یگانه موجودات زنده‌ای هستیم كه از قدرت تفكر انتزاعی برخورداریم و بی‌تردید در لحظات بحرانی، قدرت اندیشه‌ی بشر توان یافتن راه حل‌های مثبت ارزش‌مند را دارد. متأسفانه، در لحظات سرنوشت‌سازی از این دست، همیشه صدای تفكر پیروز نمی‌شود. نمی‌دانم تأملات‌ام خوش‌بینامه به نظر خواهد آمد یا نه، اما به موضوع ِ رفتن به دنبال امید هم خواهم پرداخت. (از پیش‌گفتار نویسنده)