مجموعه آثار 1: با مخاطب‌های آشنا؛ مجموعه آثار 2: خودسازی انقلابی؛ مجموعه آثار 3: ابوذر؛ مجموعه آثار 4: بازگشت؛ مجموعه آثار 5: ما و اقبال؛ مجموعه آثار 6: تحلیلی از مناسک حج؛ مجموعه آثار 7: شیعه؛ مجموعه آثار 8: نیایش؛ مجموعه آثار 9: تشیع علوی و تشیع صفوی؛ مجموعه آثار 10: جهت‌گیری طبقاتی در اسلام؛ مجموعه آثار 11:  تاریخ تمدن (جلد 1)؛ مجموعه آثار 12: تاریخ تمدن (جلد 2)؛ مجموعه آثار 13: هبوط در کویر؛ مجموعه آثار 14:  تاریخ و شناخت ادیان (جلد 1)؛ مجموعه آثار 15:  تاریخ و شناخت ادیان (جلد 2)؛ مجموعه آثار 16: اسلام‌شناسی 1 (درس‌های حسینیه ارشاد)؛ مجموعه آثار 17: اسلام‌شناسی 2 (درس‌های حسینیه ارشاد)؛ مجموعه آثار 18: اسلام‌شناسی 3 (درس‌های حسینیه ارشاد)؛ مجموعه آثار 19: حسین وارث آدم؛ مجموعه آثار 20: چه باید کرد؟؛ مجموعه آثار 21: زن؛ مجموعه آثار 22: مذهب، علیه مذهب؛ مجموعه آثار 23: جهان‌بینی و ایدئولوژی؛ مجموعه آثار 24: انسان؛ مجموعه آثار 25: انسان بی‌خود؛ مجموعه آثار 26: علی؛ مجموعه آثار 27: بازشناسی هویت ایرانی ـ اسلامی؛ مجموعه آثار 28: روش شناخت اسلام؛ مجموعه آثار 29: میعاد با ابراهیم؛ مجموعه آثار 30: اسلام‌شناسی؛ مجموعه آثار 31: ویژگی‌های قرون جدید؛ مجموعه آثار 32: هنر؛ مجموعه آثار 33: گفت‌وگوهای تنهائی (بخش اول و دوم)؛ مجموعه آثار 34: نامه‌ها؛ مجموعه آثار 35: آثار گونه‌گون (بخش اول)؛ و مجموعه آثار 36: آثار گونه‌گون (بخش دوم).

صلاح‌الدین سلجوقی ( 1274-1349 ش)، نویسنده، شاعر و پژهشگر بنام افغانستان بوده است. او احاطه شگفت‌آور بر ادبیات، عرفان، فلسفه و دیگر علوم اسلامی داشت و تفکر و فلسفه اروپایی را نیز به‌خوبی می‌شناخت. نویسنده‌ای چیره‌دست و پرکار بود و بر زبان‌های عربی و انگلیسی تسلط داشت. از آثار او می‌توان «افکار شاعر»، «تجلی خدا» ، «نقد بیدل»، «نگاهی به زیبایی»، «الاسلام فی العلوم و الفنون» (به عربی) و ترجمه کتاب‌های «سرگذشت یتیم جاوید» محمد شوكت التونی، «تھذیب الاخلاق» ابن مسکویه و «اخلاق نیکوماخوس» ارسطو را نام برد.

علامه سلجوقی در مقاطعی مسئولیت‌های مهم رسمی و اداری هم داشته است، همچون مدیریت معارف هرات، نمایندگی مردم هرات در مجلس شورای ملی، ریاست مستقل مطبوعات و سفارت افغانستان در مصر.

نافراد قبیله‌ای بیابان‌نشین (در استرالیا) که خود را مردم حقیقی می‌خوانند،از زنی آمریکایی دعوت می‌کنند تا در سفری چهارماهه در بیابان‌ها، آن‌ها را همراهی کند. او طی2500 کیلومتر پیاده‌روی با پاهای برهنه، در صحرای پرفرازونشیب، شیوه تازه‌ای برای زندگی و شفاگری می‌آموزد که برمبنای حکمت فرهنگی پنجاه‌هزارساله بنا شده و به دگرگونی عمیق وی منجر می‌شود. کتاب پیام گم‌گشته، پیامی بی‌همتا، به‌موقع و قدرتمند به تمامی بشریت ارائه می‌کند؛ هنوز امکان نجات جهان وجود دارد؛ به شرط آنکه متوجه شویم تمامی موجودات، چه گیاه، چه حیوان و چه انسان، بخشی از یگانه در همه‌جا حاضر هستند. اگر این پیام را به‌کار بندیم، زندگی ما همچون زندگی مردم حقیقی، از معنا و حس هدفمندی سرشار خواهد شد.

هریک از این نمایندگان سیاسی طی اقامت خود در ایران، فرصت یافتند تا به سیر و سیاحت در شهرهای ایران پرداخته و گزارش‌های سودمندی از اوضاع سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی این سرزمین گردآورند، و پس از بازگشت به موطن خویش در اروپا، یادداشت‌های شخصی خود را تحت عنوان «سفرنامه» چاپ و منتشر سازند. این سفرنامه‌ها در شکل‌دادن به مکتب «ایران‌شناسی» در غرب کمک شایانی نمود.

سه سفرنامه اول این کتاب (باربارو، زنو و کنتارینی) درباره اوزون حسن و وقایع دوران حیات او اختصاص دارند. کنتارینی و باربارو شرح ماجراهای سفر خویش را در سال‌های ۸۸۱/ ۱۴۷۶ و ۸۸۲/ ۱۴۷۷ به پایان می‌برند و سفرنامه زنو با بازگشت او به ونیز در سال ۸۷۸ ه. ق خاتمه می‌یابد.

نویسندگان سفرنامه‌های ونیزیان در فاصله سال‌های حکومت اوزون حسن آق قوینلو (۸56ـ۸82 ه. ق) تا سال‌های سلطنت شاه طهماسب صفوی (۹30ـ۹84 ه. ق) به ایران آمده‌اند. انگیزه اصلی مسافرت آنها به‌جز آجلوللو و بازرگان ونیزی، دلیل سیاسی بود تا بر اثر اتحاد با ایران، امپراتوری عثمانی را تحت فشار قرار داده و از توسعه و بسط قدرت عثمانیان جلوگیری کنند.

این پندار که نگریستن به دریا، به رودخانه و دریاچه، حتی نشستن کنار برکه‌ای و یا هر خیره‌شدنی به «آب»، در منظر مردمان از گذشته تا امروز، مایه اندوهی ابدی‌ است، یکی از منظره‌های شگفتی ا‌ست که می‌توان به آب داشت. اینکه چگونه این مایه حیات، آن شگفت‌انگیز جهان که در هر نقطه کیهان دیده شود، نشانه‌ای از حیات و زنده‌بودن است، این‌چنین حزن‌آلود است؟ همین عنصر اندوه، در روانی‌اش، در هنگامه‌ رفتنش پای درخت‌ها، هنگامی که به لب‌ها می‌رسد و شعف و شوری اروتیک را موجب می‌شود، وجه دیگری از وجودش برملا می‌شود که قسم دیگری از پیچیدگی حضور و معرفتش در جهان را نمایش می‌دهد. گاستون باشلار، این معرفت‌شناس بزرگ تاریخ فلسفه، با احاطه‌اش بر فلسفه علم، هنر، ادبیات و روان‌کاوی، در کتاب «آب و رؤیاها: جستاری در باب تخیل ماده» به جست‌وجویی شگرف در «آب» دعوتمان می‌کند. باشلار در این کتاب به‌سوی شاعران و فیلسوفانی نظر می‌کند که به‌عکس دیگران، نقش جوهری آب را ورای وجوه تزئینی در شاعرانگی و فلسفه‌ورزی‌شان دیده و به آن پرداخته‌اند. اندوه و شادی هم‌زمان و بی‌امان آب، آن نیروی حیات عظیمی که در هم‌نشینی آب و آتش به‌ثمر می‌نشیند یا آن لحظه‌ای که انسان انعکاس خودش را در آب دیده و می‌بیند و نقش آینه‌‌گون آب در هستی و بسیار بسیار خیال‌ها و رؤیاهای دیگری که آب در سر دارد، هم و همه در آب و رؤیاها حضور دارند و عیش خواندنش را نمی‌شود از دست داد.

نظریه‌ها و مفاهیم، هویت رشته روابط بین‌‌الملل را شکل می‌دهند. بدون استفاده از نظریه‌ها شناخت نظام‌مند تحولات پیچیده روابط بین‌الملل مسیر نیست. نظریه‌ها در تبیین دنیای روابط ‌بین‌الملل به ما کمک می‌کنند و در همه حوزه‌ها وجود دارند. بنابراین هدف اصلی این نوشتار پرداختن به مفهوم نظریه و ارتباط آن با مسائل فرانظری و همچنین بررسی تحول مفاهیم و تکثر معنایی در رشته روابط بین‌‌الملل است. امید است که کتاب حاضر بتواند خلأ آثار نظری موجود را تا حد امکان برطرف کند و برای پژوهشگران این رشته مفید باشد. نظریه‌ها و مفاهیم نظری به ما نشان می‌دهند چه چیزهایی را به‌عنوان روابط ‌بین‌الملل تلقی کنیم، چه چیزهایی را مهم بدانیم، چگونه به آن‌ها نگاه کنیم و سرانجام چگونه آن‌ها را بفهمیم و تبیین کنیم.

این کتاب دربردرانده سخنان و نیز جلسات پرسش و پاسخ اکهارت در سه دورهٔ مختلف خلوت‌گزینی است.

دورهٔ اول تحت عنوان «سفر به خویشتن» شش فصل ابتدای کتاب را دربر می‌گیرد، دورهٔ دوم تحت عنوان «از میان در باز» موضوع فصل هفتم کتاب است و دورهٔ سوم تحت عنوان «زیستنی آزاد و رها» در فصل هشتم کتاب آمده است.

در هر کدام از این دوره‌ها ظرایف و نکات عمیقی مطرح شده که برای علاقه‌مندان به این استاد بزرگ، جالب توجه خواهد بود. پرسش‌ها و پاسخ‌های مطرح شده در این دوره‌ها نیز به غنای مطالب افزوده‌اند و نکات جالب توجه بسیاری را مطرح می‌کنند.

از آن‌جا که این سخنان از حالت حضور برآمده‌اند، عطر و رایحهٔ آن حالت را با خود دارند و خواننده را به سوی آن حالت سوق می‌دهند. سخنانی که از دل برآمده و لاجرم بر دل خواننده می‌نشیند و او را از دام ذهن رهایی می‌بخشد و به سوی حضور و آگاهی رهمنون می‌شود.

هنگام خواندن این کتاب باید توجه کرد که در حضور استادی عمیق نشسته‌ایم و منظور از بیان این مطالب، نه افزودن به دانش و اطلاعات شنونده بلکه هدایت او به سوی آگاهی و تجربهٔ حضور بوده است.

با شروع مطالعهٔ کتاب سفری را آغاز می‌کنیم که بسیار متفاوت از سایر سفرهاست. سفری درونی به سوی خویشتن حقیقی، همان خویشتنی که سروصدای بی‌وقفهٔ ذهن آن را پوشانده است.

در این سفر با راهنمایی استادی بی‌نظیر به سوی دهکدهٔ شادمانی که در درون‌مان پنهان است، سفر می‌کنیم و به مدد مطالب عمیقش از راهزنی ذهن در امان می‌مانیم.

در این سفر شگرف نه به وسیلهٔ نقلیه‌ای نیاز داریم و نه حتی به خروج از خانه‌مان! سفری که حتی نیازی نیست از جایی که هم‌اکنون در آن هستیم تکان بخوریم!

سفری به اعماق درون،

سفر به خویشتن.
.

سقراط و افلاطون نسبت به سوفسطائیان دیدگاهی منفی داشتند و آنها را افرادی می‌دانستند که در قبال دریافت اجرت و بی‌توجه به حقیقت و عدالت به دیگران می‌آموختند چگونه هر ناراستی را راست و هر راستی را ناراست جلوه دهند. بنابراین آنها از سفسطه به این معنا نفرت داشتند. چرا که خواهان دستیابی به خیر و حقیقت بودند. آیا مقصود آرتور شوپنهاور از نگارش کتاب «هنر همیشه بر حق بودن» تمرینی در باب تعریض بوده؟ این جستار توصیه‌های عملی نیشداری درباره چگونگی غلبه بر خصم در مجادله بیان می‌کند، توصیه‌هایی که بی‌هیچ عذر و بهانه‌ای ماکیاولیایی هستند.

شارل دو منتسکیو (1689 – 1755) در خانواده‌ای ثروتمند در شهر بردوی فرانسه زندگی می‌کرد و تا چهل‌سالگی به‌عنوان حقوق‌دان به‌کار مشغول بود. او که در طول فعالیت حرفه‌ای خود به سمت‌های دادستان و قاضی کل هم رسید، در حدود چهل‌سالگی مشاغل رسمی خود را رها کرد تا به تحقیق و پژوهش در فلسفه مشغول شود.
مهم‌ترین آثار او را در دو دسته می‌توان طبقه‌بندی کرد:
نخست مطالعاتی تاریخی با گرایش علمی که به روشی تجربی به رشتهٔ تحریر در آمده است و از آن جمله می‌توان به دو کتاب نامه‌های پارسی و تحقیق در علل پیشرفت و انحطاط رومیان اشاره کرد و
دستهٔ دوم مطالعاتی فلسفی دربارهٔ منشاء قانون و رابطهٔ شهروندان با دولت که به نگارش کتاب روح القوانین منجر شد.