در این کتاب مطالعه میدانی در زیست طلبه‌ها و نیز مصاحبه‌های عمقی، سبک زندگی این قشر از جامعه را بررسی کرده است. به طور مثال، زمان مطالعه، میزان مطالعه، نوع آثاری که طلبه‌ها مطالعه می‌کنند، وضعیت ملبس بودن طلاب به لباس روحانیت، سطح تحصیلات و وضعیت شغلی خانواده، انگیزه های ورود به حوزه های علمیه، میزان و نوع دسترسیشان به تکنولوژی هاهی ارتباطی، نگاه طلاب به مسائل زنان از جمله اشتغال و تعدد زوجات و برخی دیگر از وجوه زندگی طلاب از میان گفت‌وگو با آن‌ها استخراج شده است.

کتاب حاضر، حاوی مجموعة مقالاتی از نویسنده است که در هر یک به نوعی به جنبه‌های گوناگون الهیات غیبت می‌پردازد. وی در این مقاله‌ها مباحثی چون آداب و مناسک دینی به مثابه ارکان یک نظام سلوک دینی؛ مفهوم گناه در سنّت ادیان توحیدی؛ ماهیت وحی زبانی؛ جنبه‌های سیاسی و اجتماعی الهیات توحیدی؛ نقش پیامبر در نزول وحی و نقد آرای «محمد مجتهد شبستری» دربارة وحی و تجربة نبوی را طرح و بررسی کرده است.

شاید بتوان گفت که اخلاقی زیستی یگانه راه عشق مدام یا مهرورزی جاودانه است.مهرورزی که مهرورزی به خود است و هم مهرورزی به دیگران،و مهرورزی که جاودانه است و گسست و انتقطاع نمی پذیرد.

کتاب پرسش­های کشنده مجموعه جستارهایی است که تامس نیگل بین سال­های 1969 تا 1978 به رشته­ی تحریر در آورده است. انتشارات کمبریج این کتاب را حاصل تاملات نیگل از 32 تا 41 سالگی است در سال 1979 منتشر کرد و دومین کتاب نیگل بعد از امکان دیگر گزینی است. برای این کتاب محاسن زیادی ذکر کرده­اند که در این جا به مواردی از آن­ها اشاره می­کنم.

مكتب‌هاى فلسفى براى استفاده خوانندگانى فراهم شده است كه به‌تازگى وارد حوزه‌ى فلسفه شده یا مى‌خواهند بشوند. این كتاب با وجود جامعیت خود از شرح تفصیلى، فنى و پر تعقید دورى جسته و به‌جز در مورد چند فیلسوف مهم، به خلاصه‌ى نظریه‌ى فیلسوفان و مكتب‌ها اكتفا كرده است. با این همه امیدوارم فصل‌هایى، به‌ویژه چند فصل پایانى، توجه دانشوران و اهل فلسفه را نیز جلب كند.

این كتاب ضمن بزرگداشت و تشریح نظریه‌هاى فیلسوفانى همچون افلاطون، ارسطو، دكارت، لایب‌نیتس، كانت، اسپینوزا و دیگران به خاستگاه اجتماعى و طبقاتى و شأن نزول اندیشه‌هاى آنان توجه نموده، از منشأ مناقشه‌هاى‌شان با صاحبان عقاید مخالف پرده برمى‌دارد. براى اجتناب از داورى یك‌سویه، از فرهنگ‌هاى فلسفى، به‌ویژه از فرهنگ فلسفه‌ى پروگرس سود جسته‌ایم و در مورد هر فیلسوف و هر مكتب فلسفى به این فرهنگ استناد كرده‌ایم.

مطالعه‌ی حاضر از چهار قاعده‌ی کلی پیروی می‌کند:
۱. متمرکز نکردن مطالعه‌ی سازوکارهای تنبیهی صرفاً بر اثرهای «سرکوب‌گر» آن‌ها و جنبه‌ی «مجازات» آن‌ها، بلکه جا دادن دوباره‌ی این سازوکارها در مجموعه‌ای کامل از اثرهای مثبت و احتمالی آن‌ها، حتا اگر این اثرها در نگاه نخست حاشیه‌ای باشند. بنابراین درنظر گرفتن تنبیه به منزله‌ی یک کارکرد پیچیده‌ی اجتماعی.
۲. تحلیل روش‌های تنبیهی نه به‌منزله‌ی پیامدهای ساده‌ی قواعد حقوقی یا شاخص‌های ساختارهای اجتماعی؛ بلکه به‌منزله‌ی تکنیک‌هایی که ویژگی خود را در قلمرو عمومی‌ترِ سایر روش‌های قدرت دارند. درنظر گرفتن مجازات‌ها از دورنمای تاکتیک سیاسی.
۳. به‌جای بررسی تاریخ حقوق جزایی و تاریخ علوم انسانی به‌منزله‌ی دو مجموعه‌ی مجزا که تلاقی‌شان می‌تواند اثری خواه مختل‌کننده خواه مفید بر یکی یا دیگری یا شاید بر هر دو داشته باشد، بررسی این‌که آیا زهدانی مشترک وجود ندارد و آیا هر دوی این تاریخ‌ها محصولِ یک فرایندِ واحدِ صورت‌بندیِ «شناخت‌شناسیک [اپیستمولوژیک] ـ قضایی» نیستند؛ مختصر آن‌که جا دادن تکنولوژی قدرت به‌منزله‌ی پایه و اصلِ انسانی [اومانیزه] شدنِ نظام جزایی و شناختِ انسان.
۴. بررسی این‌که آیا ورود روح به صحنه‌ی عدالت کیفری و همراه با آن، الحاقِ مجموعه‌ای از دانشِ «علمی» به روش قضایی، اثر و نتیجه‌ی تغییر در شیوه‌ی محاصره‌ی خودِ بدن توسط مناسبات قدرت نیست.

فراخواندن ابنِ عربی، از این روست که شاید بتوان در تجربه‌های او چیزهایی یافت که بتواند الهام‌بخش پاسخ‌هایی باشد برای دشواری‌هایی که در جهان امروز با آن روبه‌رو هستیم.
تجربه‌ی معنوی-عرفانی، خاستگاه و سرچشمه‌ی تجربه‌های هنری ــ‌ موسیقی، ادبیات و دیگر هنرهاــ نیز هست و از این‌روی، چارچوبه‌ای است که هم دین و هم هنر را در خود دارد. و همین‌هاست راز اهمیت فراخواندن و به صحنه آوردن ابن عربی در همه‌ی جهان امروز؛ چنان‌که در جهان اسلام نیز، به دلیل سلطه و سیطره‌ی پاره‌ای از رویکردها و دیدگاه‌ها و اندیشه‌های سلفی در سی‌ساله‌ی پایانی سده‌ی بیستم، به صحنه آوردن ابن عربی و بازگرداندن دوباره‌ی او از حاشیه به متن، هیچ اهمیت کمتری ندارد. از سوی دیگر، اندیشه‌ی ابن عربی، چهره‌ی دیگری از معنویت اسلام و مفهوم جهاد که سخت آن را زشت و تحریف شده فرانموده‌اند پیش روی خواننده‌ی غیر مسلمان می‌نهد.
اهمیت اندیشه‌ی ابن عربی از این‌روست که پختگی و پروردگی اندیشه‌ی اسلامی را در حوزه‌های گوناگون فقه، الهیات، فلسفه، تصوّف، تفسیر قرآن، علوم حدیث، علوم بلاغت، لغت و… به نمایش می‌گذارد. از این دیدگاه، بررسی و پژوهش [آموزه‌ها و اندیشه‌های] او، چشم‌اندازی از اندیشه‌ی اسلامی در سده‌های ششم و هفتم هجری (یازده و دوازده میلادی) را پیش چشم می‌گذارد؛ و از دیدگاهی دیگر، شیخِ اکبر محیی‌الدین ابن عربی، پل پیوند و همزه‌ی وصلی است میان میراث جهانی و میراث اسلامی. و از این دیدگاه، میراث ابن عربی نموداری است از پیوند زنده و خلاق با میراث جهانی روزگار او ــ چه فرهنگ دینی مسیحی و یهودی و چه فرهنگ فکری و فلسفی. نشان این پیوند، شیفتگی‌ای است که او در بهره‌گیری از اصطلاحات گوناگون برای بیان مفهومی یگانه از خود نشان می‌دهد. البته اهمیت ابن عربی به عنوان پل و پیوند، تنها همین نیست که او میراث انسانی روزگار خویش را به‌خوبی می‌شناخته و آن‌ها را در پی‌ریزی و به‌پاسازی کاخ برافراشته‌ی فکری و فلسفی خویش به کار گرفته است، که افزون بر این، به همین اندازه در بازسازی میراث انسانی، از راه اثرگذاری کارا و خلاقش در آن، نقش داشته است.

از زمان انتشار این کتاب در سال ۲۰۰۳ این ایده که وضعیت استثنایی در دموکراسی‌های غربی به پارادایم معمولِ حکومت بدل شده دیگر واقعیتی بدیهی است و هیچ تحلیل سیاسی جدی نمی‌تواند انکارش کند. نه‌تنها قوانینی که در پی حملات سپتامبر ۲۰۰۱ وضع شدند و دست‌کم دوبرابر محدودکننده‌تر از قوانین ایتالیای فاشیست‌اند کاملاً در چارچوب [وضعیت استثنایی] می‌گنجند، بلکه اعلام وضعیت اضطراری در ۲۰ نوامبر به‌مدت سه ماه در فرانسه گامی تعیین‌کننده در این چارچوب بود که البته دولت آن را تمدید هم کرده است. بدین‌ترتیب وضعیت استثنایی به‌گونه‌ای ماندگار در قلب اروپا خانه کرده است.

من، هم‌آوا با کسانی که می‌گویند خدا عشق است، می‌گویم خدا عشق است. با این حال، در اعماق وجودم همواره می‌گفتم اگرچه خدا می‌تواند عشق هم باشد، ولی، بالاتر از همه چیز، خدا حقیقت است. اما دو سال پیش، از این نیز گامی فراتر رفتم و گفتم حقیقت خداست.
مهاتما گاندی

هرچند مهاتما گاندی به‌عنوان رهبر جنبش استقلال‌طلبانه‌ی مردم هند شهرت جهانی یافت، اما او خود را «یک مرد خدا» می‌نامد «که به کسوت سیاستمداران درآمده است.»
در کتاب خدا، چهره‌ی او را به‌عنوان یک راهبر روحانی می‌بینیم که، اندیشه‌ها و آموزه‌هایش، به جویندگان اهل همه‌ی مذاهب و عقاید، روشنی و تسلّا و آرامش می‌بخشد.
این کتاب مجموعه‌ای از سخنان و نوشته‌های گاندی درباره‌ی تلقی او از مفهوم خداست.

نظریه‌ی عدالت دستپخت نهادباوری استعلایی بسیاری از مطرح‌ترین مسائل حوزه‌ی عدالت را ـ حتی چنانچه حسن نیتی در کار باشد ـ به حد نوعی لفاظی کم‌مایه کاهش می‌دهد. خیزش مردمانی در سرتاسر جهان برای تحقق عدالت بیش‌تر جهانی ـ و من در این‌جا بر واژه‌ی قیاس «بیش‌تر» تأکید دارم ـ هیاهو بر سر نیازهای کمینه‌ی زیست انسانی نیست. این خیزش همچنین نه برای برپایی جامعه‌ای «سر تا پا عادل» در جهان، که اصلاح عدالت جهانی، با زدودن سامان‌هایی در حدی تکان‌دهنده «ناعادل»، است. آدام اسمیت، یاکندرسه، یا مری ولستونکرفت نیز در دوران خود چنین کردند. به‌رغم تداوم واگرایی باورها بر سر مسائلی دیگر، می‌توان از راه گفت‌وشنودی همگانی بر سر این مسائل همداستان شد. مردمانی رنج‌کشیده چه‌بسا پژواک فریادشان را در شعر شورانگیز شیموس هینی [شاعر و نمایشنامه‌نویس ایرلندی و برنده‌ی جایزه‌ی ادبیات نوبل] نیز بشنوند: در این سوی گور، تاریخ می‌گوید، امیدی نَوَرز، زمانی اما، تنها باری در همه‌ی عمر، خیزاب عدالتی منتَظَر، چه‌بسا جان گیرد، و آن‌گاه، امید و تاریخ همسرا شوند. با همه‌ی گیرایی انتظاری این‌چنین، برای همسرایی امید و تاریخ، مذاق عدالت نهادباوری استعلایی اما چندان پذیرای شهد این گیرایی نیست. این تنگنا تنها شمایی است از نیاز به گذاری جوهری از نظریه‌های رایج عدالت؛ و مضمون و مایه‌ی این کتاب.

تأملات دکارتی اثری است محصول دوران پختگی اندیشه‌های هوسرل. در این کتاب تقریباً کلیه‌ی مضامین و مفاهیم پدیده‌شناسی نظیر رسالت دکارتی فلسفه، اپوخه و تقلیل، اگوی استعلایی، پدیده‌شناسی به‌مثابه علمی اگولوژیک، ساختار قصدی آگاهی، اگوی دیگر و اشتراک بین‌الاذهانی، تقویم انواع عینیت‌ها از ماده و طبیعت تا نفس و روح و جهان فرهنگی به‌نحوی فشرده و در صورتبندی‌های تقریباً‌ نهایی‌شان بررسی می‌شوند. گرچه هوسرل نتوانست به آرزوی خود برای بازنگری و تبدیل این سخنرانی‌ها به گزارشی کاملاً نظام‌مند جامه‌ی عمل بپوشاند با این حال این کتاب را «اثر عمده‌ی زندگی خویش و طرحی بنیادی از فلسفه، روش و مسائل آن» می‌دانست.

حداکثر مرزهای قدرت قانون‌گذاران محدود به خیر و صلاح همگانی جامعه است. هدف نهایی چنین قدرتی چیزی جز مراقبت نیست، و از این رو، هرگز نمی‌تواند حقی برای نابودی، به اسارت درآوردن و یا، از روی طرح و نقشه، فقیر و تهی‌دست‌کردن رعایا داشته باشد. الزامات قانون طبیعت در جامعه متوقف نمی‌شود، بلکه تنها در بسیاری موارد به قوانین انسانی نزدیک و کیفرهای شناخته شده به آن اضافه می‌شود که مراقبت و نظارت بر آن قوانین را تقویت کند. از این رو، قانون طبیعت قانونی ابدی برای همه انسان‌ها، قانون‌گذاران و دیگران است. مقرراتی را که قانون‌گذاران برای اعمال و رفتار دیگران و خود وضع می‌کنند باید با قانون طبیعت، یعنی با خواست خداوند، هماهنگ باشد. از آن‌جا که این قانون حکم یک بیانیه را دارد و بنیان و اساس قانون طبیعت حفظ و مراقبت از نوع بشر است، هر حکم انسانی که علیه آن باشد نمی‌تواند خوب یا ارزشمند به شمار آید.

در مجلدات سه‌گانه کتاب خداوندان اندیشه سیاسی، که به قلم سه تن از استادان سرشناس علوم سیاسی نوشته شده، گزیده‌ای از متون اصلی بزرگ‌ترین صاحب‌نظران سیاسی عرضه شده است. این متون چنان تنظیم شده که در ضمن مطالعه آن‌ها پیوستگی متقابل میان بخش‌های مختلف افکار یک نویسنده و پیوندهای تاریخی وی با اسلاف روشن گردد، ضمنا به هرکدام از عبارات و متون نقل شده یادداشت‌های روشنگری الحاق گردیده، تا خواننده را در درک مفهوم و اهمیت نظریه ‌های مورد بحث یاری کند. جلد اول: از افلاطون تا ماکیاولی جلد دوم: از ماکیاولی تا بنتم جلد سوم: از هگل یا دیوئی

کتاب «عقل و اعتقاد دینی» نوشته‌ی مشترک چهار فیلسوف برجسته‌ی فلسفه دین «مایکل پترسون»، «ویلیام هاسکر»، «بروس رایشنباخ» و «دیوید بازینجر» را «احمد نراقی» و «ابراهیم سلطانی» به فارسی برگردانده‌اند. این کتاب در پانزده فصل تدوین شده است. در پایان هر فصل نیز پرسش‌هایی مطرح شده تا خواننده خود را در فهم مطالب بیازماید. هر فصل نیز با یک داستان، مثل یا چیزی شبیه آن آغاز شده است. تامل در باب خداوند در جستجوی حقیقت غایی، تجربه دینی مواجهه با امر الوهی چه معنایی دارد؟، ایمان و عقل رابطه‌ی عقل و ایمان چگونه است؟، صفات خداوند، براهین خداشناسی، شناخت خداوند بدون توسل به برهان، زبان دین و… عنوان‌هایی از فصل‌های کتاب هستند. کتاب حاضر را انتشارات «طرح نو» منتشر کرده است.