پژوهشگران قدمت عصر پارینه سنگی را در ایران به طور کلی از یک میلیون تا پانزده هزار سال پیش که شامل زیر دوره هایی چون پارینه سنگی قدیم، میانه، جدید و فرا پارینه سنگی است که دارای فرهنگ های آشولی، موستری، برادوستی و زرزری می باشد، دانسته اند. ابزارهایی از سنگ که شامل انواع سنگ های نوک تیز مربوط به فرهنگ یا صنعت دوره ی موستری (فرهنگ پارینه سنگی میانه) است….

نمونه‌ی بارز پیوند هنر و فلسفه را در فرش‌های دستباف روستایی و ایلاتی و یا شهری ایران می‌توان جستوجو کرد. هنرمند فرش‌باف ایرانی علاوه برخلق زیبایی، طبیعت و اطراف خود را در طرح‌ها و رنگ‌های فرش بیان می‌کند و در حقیقت فرش او بیانگر نوع زندگی و دریافت او از جهان (دید فلسفی او) است. در دوران اسلامی بسیاری از فعالیت‌های سیاسی، هنری و فرهنگی و حتی اقتصادی ایرانیان تحت نفوذ دین جدید قرار گرفت اما تمامی هنرهای گذشته کم و بیش متحول شد و مطابق دوران جدید اسلامی پیشرفت کرد به‌ویژه هنر قالی‌بافی. در مورد فرش در قرآن‌کریم نیز در سوره‌ی (55 الرحمان) آیه‌ی 76 “عبقری” به معنای فرش و زیرانداز در باره‌ی بهشتیان آمده است: “بر بالش‌های سبز و فر ش‌های نیکو تکیه می‌زنند.”