آنتونیو كاسه‌سه در این كتاب می‌كوشد تا به بررسی برخی از گره‌های كور روابط بین‌الملل بپردازد و نشان دهد كه عوامل مختلف، اعم از سیاسی، اقتصادی، عقیدتی و حقوقی، در روابط بین كشورها چگونه بر هم اثر می‌گذارند. این گره‌ها و مسائل به روابط قدرت بین قدرت‌های بزرگ یا بین قدرت‌های بزرگ و قدرت‌های كم‌تر بزرگ مربوط می‌شود كه در آن مرام‌ها و ضرورت‌های سیاسی جایگاه اصلی را به خود اختصاص می‌دهند و الزامات حقوقی به كنار رانده می‌شوند. به این ترتیب، مؤلف می‌كوشد تا عموم مردم را در جریان برخی از مسائل كه تاكنون به حلقه‌ی محدود كارشناسان تعلق داشته است قرار دهد.

این کتاب، در اصل تفسیر غزلیات مولانا معروف به غزلیات شمس تبریزی یا دیوان کبیر براساس تصحیح دکترمحمدرضا شفیعی کدکنی است که توسط دکتر دینانی با زبانی ساده و در عین حال علمی و استدلالی بیان شده و به قلم آمدهاست. در این کتاب، تعدادی غزل از غزلیات پرمعنی و درون دار مولانا جلال الدین بلخی، خالق بلندآوازه مثنوی معنوی مورد شرح و تفسیر قرار گرفته است. روش، زبان و منطق به کار گرفته در این کتاب، عمومی، روشن و قابل استفاده برای همگان و بخصوص علاقمندان به مباحث اصلی وآموزنده فلسفه و عرفان اسلامی است. در عین حال، کتاب دارای جنبه های ادبی نیز میباشد که به زیبا یهای غزل مولانا و جایگاه آندر کاروان شعر وادب فارسی می پردازد. در این تالیف کوشش وافری به عمل آمده است تاغزلیات پرشور و حال مولانا، بر اساس واقعیات جهان امروز و نیازهای زندگی جدید مورد بحث و بررسی قرار گیرد و پرده از ابهام های مطالب عمیق و معنوی مولانا گشوده شود و به مجهولاتی که در زمینه های عرفان و تاریخ و فلسفه طرح می شود، پاسخ داده شود.
عناوین برخی از بحث ها و فصول کتاب به قرار زیر است: طوفان روح، اتحاد عاشق و معشوق، برهان صدیقین، حور و نور، خانه و خواجه و …

مارکسیسم دگراندیش به فشرده‌ترین کلام به گرایشی در اندیشه‌ی مارکسیستی اشاره دارد که در برابر مارکسیسم رسمی، دولتی، اردوگاهی، جزم‌اندیش و دستوری سر به خط نمی‌گذارد و از آن چه از مارکسیسم مجموعه‌ی قوانینی متصلب و خشک و نیز شریعتی رمزآلود می‌تراشد سر برمی‌تابد. اما پایداری این گرایش در برابر سنت رسمی به بهایی ارزان به دست نیامده و طی تاریخ اندیشه‌ی مارکسیستی، گرایش دگراندیشی همواره برای هستی خود جنگیده و طبعا در برابر سنت ریشه‌دار و گسترده‌ی مارکسیسم رسمی جریانی کوچک اما واجد قدرت معنوی بسیار بوده است.

ژان پل سارتر در بیست و یکم ژوئن 1905 در پاریس به دنیا آمد. پدرش ژان باتیست سارتر افسر نیروی دریایی فرانسه و مادرش آن ماری شوایتزر، از خانواده‌ای روشنفکر و دختر عموی آلبرت شوایتزر، پزشک معروف و برنده‌ی جایزه‌ی صلح نوبل بود…
ماتیو با تاسف مبهمی دور شد.دورانی از زندگی اش را با پرسه زدن در خیابان ها و بارها با هر کس و ناکسی گذرانده بود،با هر کسی که اولش دعوت می کرد.آن روزگار دیگر تمام شده بود. از این جور کارها هیچوقت جیزی عایدش نشد.خوش برخورد بود. دلش می خواست برای جنگ به اسپانیا برود.قدم هایش را تندتربرداشت.با خشم فکر کرد«به هر حال،حرفی نداشتیم به هم بگوییم.»جعبه سبز را از جیبش بیرون کشید .«از مادرید آمده.»یاد چهره ی مرد و حالتش موقع نگاه کردن به تمبر افتاد.یک شیفتگی عجیب.ماتیوحین راه رفتن به تمبر نگاه کرد و بعد،کارتن را دوباره توی جیبش گذاشت.قطاری سوت کشید و ماتیو فکر کرد«پیر شده ام.»

رابرت سرویس، نویسنده کتاب تروتسکی، استاد تاریخ روسیه در دانشگاه آکسفورد و استنفورد است. این کتاب، اولین زندگینامه کامل تروتسکی است که توسط یک نویسنده غیر تروتسکیت نوشته شده است. کتاب تروتسکی در سال 2009 با کسب جایزه معتبر «داف کوپر» توجه فراوانی را به خود معطوف کرد، هرچند که با حملات تندی از سوی سازمان‌ها و گروه‌های تروتسکیستی مواجه شد. نویسنده با انگشت نهادن بر ضعف‌ها و قدرت‌ها یکی از شاخص‌ترین چهره‌های انقلابی قرن بیستم بر آن بوده است که خواننده از تاریخ یک صد سال گذشته روسیه و جهان درک بهتری داشته باشد.

وقتی به علت کهولت سن درگذشت، معاونت امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به درخواست خانواده اش برای به خاک سپردن او در قطعه نام آوران پاسخ مثبت داد؛ اما مهدی چمران که به صندلی ریاست شورای شهر تکیه زده بود، علیرغم موافقت برخی از اعضای موثر شورای شهر با این تصمیم مخالفت کرد. شاید اگر از خود احسان نراقی می‌پرسیدند، چندان علاقه‌ای نشان نمی‌داد که در میان نامدارانی که با چنین ملاک‌هایی انتخاب می‌شوند، جایی هم برای او در نظر گرفته شود. خاصه اینکه او نه یک بار که دو بار نشان لژیون دونور را از دو رئیس جمهور فرانسه گرفته بود و تنها ایرانی بود که به مقام معاونت یونسکو رسیده بود و با چهره‌های بنامی در جهان نشست و برخاست کرده بود.

احسان نراقی از تبار روحانیون بنام تشیع در نراق بود و او را از نوادگان ملامهدی فاضل نراقی صاحب کتاب جامع‌السعادات خوانده‌اند. روایت است که گزارش‌های ساواک درباره احسان نراقی از شخصیتی منتقد اما بدون خطر حکایت داشت. چنین تحلیلی در مورد او صادق به نظر می‌رسد چرا که این رویکرد از منش و روش احسان نراقی نشأت می‌گرفت که در عین عملگرایی با تندروی مغایرت داشت، چه در دوران پهلوی و چه در سالهای کنونی به اصلاح سیستم بدون تغییرات تند و انقلابی اعتقاد داشت. به دلیل همین ملایمت، استقلال رای و نظر خود را همواره و در هر شرایطی حفظ کرد.

جامعه‌شناسی بود که به واسطه خاستگاه جهان سومی‌اش، ناگزیر از پرداختن به سیاست بود؛ هرچند که به لحاظ درونی گرایشی نیز به فرهنگ، اندیشه و تاریخ ایران و جهان داشت. قریب به بیست عنوان کتاب، کارنامه تالیفی او را تشکیل می‌دهند که تازه‌ترین آن با عنوان «رویای شیفتگان» اخیرا به همت نشر ثالث به بازار آمده است. کتابی که از قضا به روشنی نشان‌دهنده وسعت دانسته‌ها و مطالعات اوست.

چنان که ویراستار کتاب در جایی اشاره‌ای کوتاه به آن داشته، احسان نراقی در سالهای آخر عمر چشم انتظار دو کتاب آخر خود بود که یکی از آنها منتشر شد اما این یکی (رویای شیفتگان) به دلیل مشکلات ممیزی و طولانی شدن روند صدور مجوز چنان طولانی شد که به عمر او قد نداد و قریب به چهار سال بعد از درگذشتش کتاب «رویای شیفتگان» امکان انتشار پیدا کرد.

این کتاب حاصل گردآوری مقالات و نوشته‌های گوناگون او و همچنین گفتگوهای پراکنده‌ای است که در نشریات مختلف با احسان نراقی صورت گرفته است. بر این اساس خالی از فایده نبود اگر «رویای شیفتگان» از مقدمه‌ای برخوردار بود تا مخاطب علاقمند دریابد که این مقالات از کجا و چگونه بدین کتاب راه یافته‌اند. با این حال با توجه به آماده بودن کتاب در زمان حیات نویسنده می‌توان نتیجه گرفت این آثار توسط خود او یا با نظارت خودش در قالب این کتاب سروشکل گرفته‌اند.

به هر روی کتاب در شکل فعلی از دو بخش تشکیل شده است؛ نخست بخش نوشته‌ها و مقاله‌ها و بخش دوم مصاحبه‌ها و گفتگوها. به این ترتیب کتاب حاضر مقالات و گفتگوهایی را که تا پیش از این در کتابها و نشریات پراکنده بوده‌اند و یا حتی برخی در قالب مقالات ارائه شده در کنگره‌ها قرار گرفته و از این منظر دسترسی به آنها به دشواری امکان پذیر بود یک جا در اختیار علاقمندان آثار احسان نراقی قرار داده است.

کتاب سیندخت اثر على‌محمد افغانى از سال ۱۳۶۴ براى انتشار در اختیار مؤسسه انتشارات نگاه بوده است، این کتاب پیش از آن توسط انتشارات امیرکبیر به همت عبدالرحیم جعفرى منتشر مى‌شد، بدین وسیله ضمن سپاس، از ناشر پیشین آن قدردانى مى‌شود. از تو با مصلحت خویش نمى‌پردازم همچو پروانه که مى‌سوزم و در پروازم گر توانى که بجوئى دلم امروز بجوى ورنه بسیار بجوئى و نیابى بازم

منوچهر آشتیانی استاد پیشکسوت علوم اجتماعی و مؤلف آثاری در فلسفه‌ی آلمانی است. او فلسفه و جامعه‌شناسی را نزد استادانی چون آلفرد وبر، هانس گئورگ گادامر، کارل لوویت، دیتر هنریش و ارنست توپیچ گذرانده است.
آشتیانی که خواهرزاده‌ی نیما یوشیج و نواده‌ی آیت‌الله میرزای آشتیانی است، علاوه بر پیشینه‌ی تاریخی خانواده‌های پدری و مادری، خاطرات سیاسی فعالیت خود در حزب توده، انشعاب خلیل ملکی، نهضت نفت و کودتای ۲۸ مرداد، کنفدراسیون اروپایی دانشجویان ایرانی و جنبش دانشجویی آلمان را بازگو کرده که با خاطرات علمی تحصیل در دانشسرای عالی تهران، انستیتو جامعه‌شناسی پاریس و دانشگاه هایدلبرگ آلمان، تدریس در دانشگاه‌های ایران و همچنین روایتی از مواجهه با فیلسوفانی چون ژرژ گورویچ، مارتین هایدگر و گئورگ لوکاچ در هم آمیخته است.
خاطرات دکتر آشتیانی در طول پنج سال گفت‌وگو با رضا نساجی، پژوهشگر تاریخ و علوم اجتماعی، تدوین شده و مرحله‌ی نخست از پروژه‌ی تدوین «تاریخ شفاهی دانشگاه ایران» خواهد بود که عمدتاً بر روی تاریخ علوم انسانی تمرکز دارد.

ما اندیشمندان جامعه، چه در لباس روحانیت چه در کسوت دانشگاهی، هنوز تکلیف خودمان را با توسعه و تمدن‌سازی روشن نکرده‌ایم و دقیقاً نمی‌دانیم تمدنی که می‌خواهیم بسازیم، بر کدام اندیشه‌ی اساسی تکیه کرده است یا اصلاً برای توسعه به اندیشه‌ی خاصی نیاز است یا خیر؟ حتی در صورت پذیرش، چنین تمدنی برای ایجاد، رشد و شکوفایی، به چه اقداماتی نیاز دارد؟ و این تمدن در ارتباط با تمدن صنعتی جهان چه وضعی دارد؟ بدیهی است که در چنین شرایطی نتوانسته‌ایم مسئله را برای مردم خود نیز روشن کنیم و به جای آن، همچنان در بحث‌های محدود فنی و تکنیکی سرمایه، تخصص، رشد، اشتغال، تورم و امثال آن باقی مانده‌ایم؛ با این وصف، نتیجه‌ی جدی و ملموسی نیز حاصل نخواهد شد. تا زمانی که بحث توسعه و تمدن‌سازی حل‌وفصل و روشن نشود، نمی‌توانیم اقتصاد، اجتماع، سیاست و فرهنگ شکوفا داشته باشیم.

فراسوى رشد اقتصادى یکى از منابع آموزشى توسعه‌ی پایدار است که به همت بانک جهانى منتشر شده است. این اثر چارچوب فکرى مفیدى براى اندیشیدن به مفاهیم و شاخص‌‏هاى توسعه، امکان سنجش آن و راهبردهاى عبور از رشد اقتصادى به سوى توسعه‌ی پایدار عرضه مى‌‏کند. نویسنده با استفاده از رهیافتى بین‌‏رشته‌‏اى در طرح مباحث مربوط به توسعه، رشد اقتصادى، نوسازى اجتماعى و تحلیل این امور، روابط پیچیده میان جنبه‏‌هاى مختلف توسعه، ازجمله رشد جمعیت، رشد اقتصادى، بهبود و پیشرفت بهداشت و آموزش، شهرنشینى، جهانى‏‌شدن، مسائل محیط زیست، فقر، نابرابرى درآمدها، دگرگونى‏‌هاى اجتماعى و سیاسى را تبیین مى‏‌کند. مطالعه‌ی این کتاب به پژوهشگران، اندیشمندان، کارشناسان برنام‌ه‏ریزى، اقتصاددانان، و علاقه‏‌مندان به یادگیرى و تفکر در مفاهیم و شاخص‌‏هاى بنیادى توسعه کمک مى‏‌کند تا به درک معتبرى از مفاهیم نظرى توسعه‌ی پایدار، نوسازى اجتماعى، و تشخیص جایگاه ایران در فرایند توسعه‌ی اقتصادى و اجتماعى نسبت به سایر کشورها دست یابند. فراسوى رشد اقتصادى منبع مفیدى است براى دانشجویانى که به مباحث توسعه، به‌‏ویژه درس‌‏هاى کلیات اقتصاد، جامعه‌‏شناسى توسعه، و اقتصاد آموزش، علاقه دارند.

بنابر ساختارگرایی سوسوری، دستگاه زبان پس از افتراق نشانه‌های کلامی و چینش بعضی از آن‌ها در پی یک‌دیگر، مدلول‌های معینی را در پاره‌ای از متن گرد می‌آورد و از وحدت مضمونیِ آن در شرایط ناپایدار بافتی محافظت می‌کند. بسیاری از منتقدان عرصه‌ی ادبیات نیز به پیروی از بوطیقای ساختارگرا، نقد ادبی را با سخن‌کاوی اثر در راه کشف آن به مقصود آفریننده‌اش برابر گرفته‌اند. در این‌جا اما به‌جای کوششی بی‌فرجام برای وصول به فلان مدلول در بهمان اثر سترگ ادبی، به چندوچون در این باره می‌پردازیم که اساساً دلالت‌مندی پردامنه‌ی متن از کجا(ها) مایه می‌گیرد و چرا نمی‌توان فزایندگی خوانش را به روال‌های مکانیکیِ سخن‌کاوی فرو کاست و هدف از نقد ادبی را نیل به مضمونی بی‌بدیل انگاشت.