همان گونه که نام کتاب یعنی روش های عملی مانیتیسم ، هیپنوتیسم و تلقین نشان می دهد ما در این اثر با پدیده هیپنوتیسم به شکلی مبسوط و دقیق آشنا می شویم. و تعاریف مختلفی از آن را مورد بررسی قرار می دهیم.
هیپنوتیزم نوعی بیماری انسانی است که شامل توجه متمرکز ، کاهش آگاهی محیطی و افزایش توانایی پاسخ به پیشنهادات پرسش کننده است.

نظریه های رقابتی در توضیح هیپنوتیزم و پدیده های مرتبط وجود دارد. نظریه های مختلف ، هیپنوتیزم را به عنوان یک حالت ذهنی یا خلسه تغییر یافته می دانند ، که با سطح آگاهی متفاوت از حالت آگاهی عادی مشخص می شود

در هنگام هیپنوتیزم گفته می شود که فرد تمرکز خود را افزایش داده و پاسخ بیشتری به پیشنهادات داده است. هیپنوتیزم معمولا با القای خواب آور شامل یک سری دستورالعمل ها و پیشنهادات اولیه آغاز می شود. استفاده از هیپنوتیزم برای اهداف درمانی “هیپنوتیزم درمانی” نامیده می شود ، در حالی که استفاده از آن به عنوان نوعی سرگرمی برای مخاطبان به عنوان “هیپنوتیزم مرحله ای” ، نوعی ذهن گرایی شناخته می شود.

هیپنوتیزم برای مدیریت درد “به احتمال زیاد درد حاد و مزمن را در اکثر افراد کاهش می دهد” . اما برای برخی از مشکلات دیگر ، به عنوان مثال ترک سیگار ، محققان در مورد درمان هیپنوتیزم نتایج مختلفی را گزارش کردند. استفاده از هیپنوتیزم به عنوان نوعی درمان برای بازیابی و تلفیق ضربه اولیه ، در جریان اصلی علمی بحث برانگیز است. تحقیقات نشان می دهد که هیپنوتیزم کردن یک فرد ممکن است به شکل گیری خاطرات نادرست کمک کند. و اینکه هیپنوتیزم “به افراد در یادآوری دقیق تر وقایع کمک نمی کند”.
این مجلد را به 5 کتاب تقسیم کرده است . کتاب اول : بررسی مختصر چهار عنصر تأثیرگذاری و نفوذ (شخصی ) کتاب دوم : دوره عملی دستیابی به پدیده های رایج مانیتیسم و هیپنوتیزم ، کتاب سوم : پدیده های فراروانی استثنایی . کتاب چهارم : واسطه گری و کتاب پنجم شامل کاربرد مانیتیسم ، تلقین و تأثیر روانی در درمان بیماری ها.

رویدادهای اندکی در طول تاریخ به اندازه ابداع سلاح‌های اتمی در اواخر جنگ جهانی دوم توانسته است مسیر تاریخ بشر را تا این حد عمیق و جدی تحت تأثیر قرار دهد. ساخت این سلاح‌های مخرب، که در محیط و زمانی به وجود آمدند که نگرانی شدیدی وجود داشت از این‌که مبادا دانشمندان آلمان نازی زودتر از سایرین بمب اتمی بسازند، جهان را به عصر اتم پرتاب کرد. از آن زمان که نخستین بمب اتمی در سال ١٩٤٥ رعدآسا با سروصدای عظیم منفجر شد، بشر در معرض نابودی احتمالی به وسیله سلاح‌های هسته‌ای قرار گرفت.

پیشرفت‌های علمی‌ای که راه را برای ساخت بمب اتمی هموار کرد، پس از چند دهه جهانیان را متوجه این نکته کرد که باید بیشتر مراقب جهان خود باشند.

«مجموعه تاریخ جهان» می‌کوشد چشم‌اندازی گسترده و ژرف از سیر تاریخ عرضه کند. این مجموعه با ارائه زمینه‌های فرهنگیِ رخدادهای تاریخی، خواننده را مجذوب خود می‌سازد. هر جلد از این مجموعه برداشتی جامع و روشن از یک دوره مهم تاریخی را به خواننده ارائه می‌کند..

وقتی کورمورن استرایک برای دیدار با خانواده‌اش به کورتوال سفر می‌کند، زنی به امید یافتن مادرش، از او درخواست کمک می‌کند. مادرش مارگو بامبورو در سال ????، به طور مرموزی گم شده است.
استرایک هرگز به هیچ پرونده‌ی خاک خورده‌ای رسیدگی نکرده است، چه رسد به پرونده‌ای جامانده در چهل سال قبل. اما به رغم احتمال ضعیف موفقیت در این پرونده، وسوسه می شود و آن را می‌پذیرد و این نیز به فهرست پرونده‌هایی اضافه می‌شود که استرایک و شریکش رابین الاکوت در دست رسیدگی دارند. رابین از یک سو با مشکلات طلاق پردردسر و جلب ناخواسته‌ی توجه مردها دست به گریبان است و از سوی دیگر با احساساتش نسبت به استرایک می‌جنگد‌.
وقتی استرایک و رابین به بازرسی ناپدید شدن مارگو می‌پردازند، با پرونده‌ی شیطانی پیچیده‌ای مواجه می‌شوند که سرنخ‌هایش عبارتند از کارت‌های تاروت، یک قاتل زنجیره‌ای روان‌پریش و شاهدهایی که چندان قابل اعتماد نیستند.
در این بازرسی معلوم می‌شود حتی پرونده‌های چند دهه قبل نیز ممکن است مرگبار از آب درآیند…

.

تجربه زیسته مردم مسلمان شده در کشورهای غیر مسلمان چگونه است ؟ زنانی که درکشورهای غیر اسلامی به آیینی غیر از دین خود روی می آورند دچار چه واکشن های از طرف آحاد جامعه قبلی خود خواهند داشت؟ آیا زنان مسلمان شده به مثابه شهروندانی دارای حقوق اجتماعی و مذهبی پذیرفته می شوند؟ یا همچنان که طارق رمضان بر آن تاکید می کند دیگری غیر اروپایی و ناهمگن محسوب می شوند؟ نعیمه روبرت در کتاب گزارش گونه خود به چرایی این مسئله می پردازد و با قلمی شیوا در صدد پاسخ دهی به این مسائل است. نعمیه در کتاب طعم غربی ایمان تلاش میکند تا با خوانشی اساسی از زندگی زنان مسلمان شده در کشورهای غیر اسلامی ، زیست سیاسی و اجتماعی زنان را مورد موشکافی قرار دهد و نگاه خیره مردم را به سوی این تازه مسلمان شده ها را تحلیل کند. روبرت همزمان با برداشتن گام های به سوی مسلمان شدن در وسواسی اجتماعی به این موضوع می اندیشد که مواجهه خود و دیگران به وی پشت پوشش اسلامی چگونه است؟ آیا پوشش اسلامی و داشتن حجاب مانعی برای زیستن آرمانی وی در جامعه ی سکولار است؟ یا قوانین مدرن در آن جامعه به وی و تمام زنان نو مسلمان شده اجازه زیست انسانی به وی در مقام هویتی جدا گانه می دهد. کتاب داستان مفصل این دگرگونی در آیین و نوع مواجهه مردم و آدم های است که در بزنگاهی ایمانی به سوی دینی دیگر رهسپار می شوند.
.

داستان های این کتاب تجربه های کودکی من هستند. بزرگ تر های شما هم خاطره های خوشمزه خودشان را دارند و حتما خوشحال می شوند برایتان تعریف کنند. از آن ها درباره کودکی شان بپرسید؛ می بینید توی دل یک بابایی که ساکت به صفحه کامپیوترش چشم دوخته، پسربچه وروجکی قایم شده که از درخت بالا می رود تا لانه پرنده پیدا کند. می بینید توی دل مامان سخت گیری که بابت دفتر مشق نامرتب شما بهتان غر می زند، دخترکی هست که ورقه امتحانی صفرش را می چپاند زیر فرش تا مادرش آن را نبیند؛ و هزار شیطنت دیگر.

.

فریدا کالو به همان اندازه که به خاطر روح سرکشش مورد تمجید قرار می گیرد، برای هنرش نیز مورد احترام است، و امروزه نمادی فمینیستی از خلاقیت جسورانه محسوب می‌شود. نقاشی های او مورد تحسین علاقه مندانش در سراسر جهان قرار گرفته، اما شاید بزرگ ترین اثر هنری‌اش، زندگی‌اش باشد. کتاب «اگر فریدا بود، چه می‌کرد؟» به پوشش خاص این هنرمند، سیاست های صریح و بی‌باکی‌اش در عشق و هنر حتی در مواجهه با مشکلات و شکست عاطفی می پردازد. ما شاهد ازدواج پر فراز و نشیب او با نقاش دیواری معروف دیگو ریورا هستیم، در این کتاب جذاب و خواندنی نویسنده، روح جسور فریدا را احضار کرده که زنان را تشویق می‌کند بی هیچ ترس و واهمه‌ای بیافرینند و حقیقت وجودشان را ابراز کنند.
اگر فریدا بود چه می کرد؟ شما را با خود به سفر زیبایی می برد، سفری در جست و جوی اینکه فریدا چگونه دردش را به قدرت تبدیل کرد و آثاری برای الهام بخشی به نسل های بعد بر جای گذاشت.
فریدا نماد امید، تغییر، انقلاب و بالندگی است. شکی نیست که همه‌ی ما می توانیم درس‌های زیادی از او درباره‌ی جسورانه و پرشروشور زیستن یاد بگیریم.

«سارا دسن» نویسنده‌ی پرفروش آمریکایی روای زندگی سرشار از دگرگونی جوانان است و زبان کسانی که ناتوان از ابراز احساس و گفتن حقیقتند. رمان «فقط گوش کن» داستان آنابل گرین است. مدل نوجوانی که سعی دارد تا از پیامد های تجربه‌ای ناخوشایند بهبود یابد. اتفاقی که منجر به دور شدن او از خانواده و دوستانش شده است، در این داستان به گذشته می رویم و با او آن رویداد را تجربه می کنیم و در لحظه‌ی حال همراه با دوست جدیدش، اوئن آرمسترانگ، پسری پر شور و عاشق موسیقی که هرگز نمی تواند دروغ بگوید آرامش و عشق را احساس می کنیم.

«فقط گوش کن» درباره‌ی پذیرفتن حقیقت و نیز شهامت گفتن آن است و ماجراهایش به موج هایی می ماند که در پی هم فرود می آیند و اوج می گیرند و احساسی که خواننده همگام خوانندش دارداحساس غریقی است که اندک اندک خود را از ژرفای آب به سطح می رساند و نفسی عمیق می کشد.

میان آن‌ها، زندگی‌نگاره‌ای است از ریچارد فورد، نویسنده‌ی معاصر امریکایی درباره ی پدر و مادرش. این زندگی نگاره، در دو بخش «از میان رفته، یادآوری پدرم» و «مادرم، در خاطرم» نوشته شده است که هر کدام روایتی شخصی درباره‌ی یکی از والدین اوست. بخش «ازمیان رفته، یادآوری پدرم» را پنجاه و پنج سال پس از مرگ پدرش می‌نویسد، مرگی که در سال ۱۹۶۰ و در شانزده‌ سالگی ریچارد رخ داده است. بخش دیگر را پنج‌سال بعد از فوت مادرش در سال ۱۹۸۱ نوشته است. به گفته‌ی خودش در مؤخره‌‌ی این زندگی نگاره، بخشی که درباره‌ی پدرش نوشته بیشتر به گذشته‌‌ی دور مربوط است و بخش مادرش به روزهای پس از مرگ پدرش تا زمان حال. هرچند روایت پدرش را سال‌‌ها بعد از روایت مادرش نوشته است اما در کتاب پس و پیش‌شان کرده تا منطق زمانی روایتش به هم نریزد.

والدین او، ادنا و پارکر در اوایل قرن بیستم متولد می‌شوند. پارکر، پسری روستایی است از آرکانزاس و ادنا دختر زیبایی که در صومعه‌ی کاتولیک‌ها بزرگ می‌شود و کودکی سختی را پشت سر می‌گذارد. آن‌ها در سال ۱۹۲۸ ازدواج می‌کنند و در سال ۱۹۴۴ بچه‌دار می‌شوند. بخش بزرگی از روایت ریچارد در‌باره‌ی زندگی پدرش به زمانی برمی‌گردد که خودش هنوز به دنیا نیامده است. او پانزده‌ سال بعد از ازدواج‌ آن‌‌ها به دنیا می‌آید و آن‌طور که تعریف می‌کند به دنیا آمدنش شکافی است عمیق بین پدر و مادرش، یا بین زندگی آن‌ها پیش و پس از آمدن او.

والدینش پیش از به دنیا آمدن ریچارد زندگی ماجراجویانه‌ای داشته‌اند و به سبب کار پدرش که فروشنده‌ای سیار بوده است در جاده‌ها روزگار می‌گذراندند. اما آمدن ریچارد همه‌چیز را تغییر می‌دهد، مادرش خانه‌نشین می‌شود و پدرش به تنهایی به سفرهای کاری می‌رود. غیبت‌های طولانی پدر، رابطه‌ی ریچارد را با مادرش تقویت می‌‌کند و آن وابستگی شورانگیز بین پدر و مادرش را از بین می‌برد.

روایت ریچارد از زندگی پرشور و هیجان پدر و مادرش در نیمه‌ی اول قرن بیستم، پرتره‌ای است دقیق از زندگی مردم آمریکا در آن دوران؛ مهاجرت‌ از آرکانزاس به می‌سی‌سی‌پی، جابه‌جا شدن‌های بسیار برای فرار از محیط دست‌و‌پاگیر روستا به شهر و تبدیل شدن به بخشی از مردم طبقه‌ی متوسط امریکا و نهایتاً استقلال از خانواده‌ها بخشی از روایت شخصی فورد است که به خاطره‌ای جمعی درباره‌ی سنت‌ها و فرهنگ مردم امریکا بدل شده است.

همواره در طی سال های پس از پایان جنگ ایران و عراق، نوع پذیرش قطعنامه 598 توسط ایران و شرایط پایانی جنگ، از مباحث جنجالی و مورد مناقشه بوده است. اینکه چرا ایران پس از فتح خرمشهر جنگ را تمام نکرد، چرا پس از توازن در جنگ میان ایران و عراق در سال های 1364 و 1365 مذاکره برای پایان جنگ انجام نشد از جمله سوال های مهم و کلیدی است که در اثر حاضر در مصاحبه با کارشناسان به آن پرداخته شده است. همچنین به دلیل اهمیت نوع پذیرش قطعنامه و پارادایم فکری جدیدی که در کشور پس از پذیرش قطعنامه 598 ایجاد شد به سال های پس از جنگ در دولت سازندگی نیز پرداخته ایم. اثر حاضر از مقطع جنگ ایران و عراق در سال 1359 تا پایان جنگ در سال 1367 را شامل می شود و همچنین به سال های 1368 تا 1376 که سال های مربوط به دولت سازندگی به ریاست مرحوم هاشمی رفسنجانی هست را نیز در بر می گیرد. در این کتاب با 15 نفر از کارشناسان در حوزه های اقتصادی، سیاسی و نظامی مصاحبه انجام شده است تا به بررسی ابعاد مختلف مساله جنگ و صلح در دهه شصت و هفتاد شمسی پرداخته شود.

تصویر میدان ویتوریو در مرکز شهر رم یکی از بدیع‌ترین تصویر‌هایی‌ست که در حافظه‌ی تصویری ما باقی مانده است، آن هم به واسطه‌ی حضور دوربین زنده و گیرای بزرگ‌ترین فیلم‌سازان همه‌ی دوران‌ها: روبرتو روسلینی، ویتوریو دسیکا، لوکینو ویسکونتی، فدریکو فلینی و میکل‌آنجلو آنتونیونی و … . میدانی که در قرن نوزدهم برای بزرگداشت ویکتور امانوئل دوم، پادشاه و بنیان‌گذار ایتالیای امروز، ساخته شد و در اواسط قرن بیستم یکی از پررونق‌ترین میدان‌های شهر رم بود. این میدان و محله‌ی بزرگ پیرامونش، از دهه‌ی هفتاد قرن بیستم، آرام‌آرام به محل اسکان و تجمع مهاجرین فقیر و حاشیه‌نشین‌ها تبدیل شد و در قرن بیست‌ویکم دیگر مملو از چینی، آفریقایی، ترک، کرد، عرب و فارس و … شده که در فضایی عجیب و در بسیاری مواقع آخرالزمانی، یک اجتماع انسانی محروم از حداقل‌های شهروندی را تشکیل داده‌اند. اگر مستند «میدان ویتوریو» ساخته‌ی «ابل فرارا» را ببینید، سفری به تاریخ و امروز این محله خواهید داشت و پس‌ازآن، کتاب «برخورد تمدن‌ها سر آسانسوری در پیاتزا ویتوریو» نوشته‌ی عماره لخوص، کمک‌تان می‌کند لایه‌های درونی‌‎تری از این اجتماع بی‌صدایان را لمس کنید. رمانی که ماجرای قتلی در ساختمانی مهاجر‌نشین را مبنای قصه‌اش گذاشته و همه را به گفت‌وگویی چندزبانه و چندفرهنگی دعوت می‌کند. تلخند جاری در همه‌ی این گفت‌وگوها که قرار است راز قتلی را فاش کنند، اهمیت صدا دادن به کسانی که هیچ‌کس صدایشان را نشنیده و نمی‌شنود، هویدا می‌سازد. برخورد تمدن‌ها سر آسانسوری در پیاتزا ویتوریو، یک قوم‌نگاری متکثّر و کوتاه است که نکبت ریشه دوانده در تاروپود مسئله‌ی مهاجربودن را از گذشته تا آینده، روایت می‌کند.

کتاب “هزار توی پن” حاصل یک همکاری درخشان بین اساتید داستان نویسی است . “هزار توی پن” با صحنه های شگفت انگیز و داستان های کوتاه فریبنده که از فرهنگ عامه بر گرفته شده، تکمیل می شود. این داستان جادویی خوانندگان را به سمت دنیای شوم ، جادویی و جنگ زده ی دوران جنگ داخلی اسپانیا هدایت می کند که مملو از شخصیت های پرمایه ای همچون فون های حیله گر ، سربازان قاتل ، هیولا های کودک خوار ، شورشیان شجاع و یک شاهزاده خانم است که مدت هاست گم شده و امید دارد که دوباره به جمع خانواده بپیوندد.
داستان در تابستان سال 1944 ، پنج سال پس از جنگ داخلی اسپانیا ، در اوایل دوره ی “فرانسوا” اتفاق می افتد و روایت دنیای واقعی را با دنیایی اسطوره ای در هم می آمیزد. خط اصلی داستان “هزارتوی پن” بر هزار تو و یک موجود ساده لوح مرموز ، که شخصیت اصلی داستان با او در تعامل است ،متمرکز می باشد. “افلیا” با مادر و ناپدری خود زندگی می کند، ناپدری او ماکیس اسپانیایی را که با رژیم فرانسوی در منطقه می جنگند، دستگیر می کند و مادر “افلیا” که باردار است، به شدت بیمار شده. “افلیا” با چندین موجود عجیب و جادویی روبرو می شود که از شخصیت های محوری داستان “هزار توی پن” هستند و او را در مسیر داستان هدایت می کنند…
“گیلرمو دل تورو” ، نویسنده و کارگردان اسپانیایی برنده اسکار و “کورنلیا فونکه “نویسنده ی پرفروش ، با همراهی یکدیگر فیلم سینمایی “هزار توی پن” را به رمانی تخیلی، قهرمانی و تاریک برای خوانندگان در تمام سنین تبدیل کرده اند. فیلم “هزارتوی پن ” نامزد و برنده ی جوایز بین المللی بسیاری بوده، که از جمله ی آن ها می توان به بردن جایزه ی بهترین کارگردانی هنری، بهترین فیلم برداری، نامزدی بهترین فیلم نامه ی غیراقتباسی و نامزدی بهترین فیلم غیرانگلیسی زبان در گلدن گلوب سال ۲۰۰۷ در کنار بردن بفتای بهترین فیلم غیرانگلیسی زبان اشاره کرد.

دارو یک سرخ است، عضوی از پست‌ترین نژاد در حکومتی از آینده که بر اساس رنگ افراد طبقه‌بندی شده است. همچون باقی دوستان سرخش، تمام روز را با این باور کار می‌کند که او و مردمش سطح مریخ را برای نسل‌های آینده سکونت‌پذیر می‌سازند.

با وجود سختی‌های زیاد، زندگی‌اش را سپری می‌کند زیرا می‌پندارد خون و عرق او، روزی جهانی بهتر برای فرزندانش به ارمغان می‌آورد.

اما به دارو و امثال او خیانت شده. به زودی خواهد فهمید که بشریت نسل‌هاست به سطح مریخ دست یافته است. شهرهای پهناور و گردشگاه‌ها بر سطح سیاره گسترده شده‌اند. برای طبقه‌ی حکمرانان فاسد، دارو (و سرخ‌هایی همانند او) چیزی نیستند جز تعدادی برده.

دارو، با آرزوی عدالت و درحالی که با خاطره‌ی عشقی ازدست‌رفته انگیزه می‌گیرد، دار و ندارش را فدا می‌کند تا به مؤسسه‌ی افسانه‌ای نفوذ کند؛ مکانی که نژاد سلطه‌گر زرین، خود را محک می‌زند و نسل بعدی سروران بشریت، برای دستیابی به قدرت دست و پا می‌زنند. او مجبور خواهد شد به خاطر جانش و آینده‌ی تمدن انسانی با بهترین و وحشی‌ترین افراد طبقه‌ی حاکم رقابت کند.

در آنجا، برای پایین کشیدن دشمنانش از هیچ کاری فروگذار نمی‌کند… حتی اگر به معنای تبدیل شدن به یکی از آن‌ها باشد…

ریشل مید در دومین جلد از مجموعه‌ی پرفروش دربار درخشان پا را فراتر از زرق‌و‌برق و افسون‌گری می‌گذارد ئ از دید دختری كه برای آزادی‌اش می‌جنگد وارد بخشی تاریك و سیاسی از دنیای دختران می‌شود . میرا به خاطر جنگ از كشورش مهاجرت كرده و وارد سرزمینی دیگر شده است كه در آن‌جا رفتار شایسته‌ای با او ندارند. تقدیر باری دیگر فرصت فراری در اختیار او قرار داده است تا زندگی‌اش را از این‌رو به آن‌رو كند و میرا با ملحق شدن به دربار درخشان از این فرصت استفاده می‌كند .

اجساد به مدت دو هزار سال، برخی به خواست خودشان و برخی نادانسته در جسورانه ترین گام‌ها و عجیب ترین ماجراجویی های علم مشارکت داشته اند. وقتی می خواستند اولین گیوتین های فرانسه را آزمایش کنند (جایگزینی بشردوستانه تر برای روش اعدام با طناب دار) اجساد در صف اول بودند. وقتی مسیولان تحنیط لنین در آزمایشگاهایشان مشغول آزمودن جدیدترین تکنیک ها بودن، اجساد هم آنجا حضور داشتند تا کمکشان کنند. اجساد در جلسات استماع کنگره حین تصویب طرح اجباری کردن کمربند ایمنی در رانندگی نیز بودند (البته به صورت اسامی روی کاغذ). مری روچ در کتاب «جسد» نگاهی به اعمال نیک اجساد در طی قرن های متمادی می اندازد و داستان کالبدمان را بعد از آنکه آن را ترک می کنیم بازگو می کند.

خواهران گاوالدون، اولین کتاب از مجموعه­ ی پرفروش نیویورک تایمز به نام مدرسه­ ی افسانه­ ای، راجع به سفری حماسه­ آفرین در دنیایی جدید و شگفت­ انگیز است. جایی که تنها راه خلاصی از داستان­ های افسانه ­ای پریان، زنده ماندن در یکی از آن­هاست. سوفی با کفش­ های بلورین و وقف خود به انجام کارهای خوب، می­داند که در مدرسه­ ی افسانه­ ای خوب­ ها نمرات بالایی کسب می­کند و به مرتبه­ ی دانش­ آموزان پیشین مدرسه مثل سیندرلا، راپونزل و سفیدبرفی دست می­یابد. آگاتا با کت بلند سیاه بی­قواره و گربه­ ی سیاه خبیثش برای پیوستن به شرورها مدرسه­ ی بدها کاملا مناسب به نظر می­رسد. هر دو دختر به زودی متوجه می­شوند که سرنوشت­شان عوض شده است. سوفی را به مدرسه­ ی بدها می­برند تا در کلاس­ های زشت­سازی، طلسم­ های مرگ و آموزش پیروان شرکت کند. در حالی که آگاتا خود را در مدرسه­ ی خوب­ ها و میان شاهزاده­ ها و دخترهای زیبا می­­یابد تا در کلاس­ های اصول آداب­دانی شاهدخت­ ها و ارتباط با حیوانات حضور یابد. اما اگر این اشتباه اولین سرنخ برای پی بردن به شخصیت واقعی سوفی و آگاتا باشد، چه؟

گلاره عباسی در اولین داستان خود کتاب «مریلین مونرو سر جردن» به تنهایی های یک زن افسرده‌ی خانه دار عینیت بخشیده است و در ارایه‌ی اطلاعات به مخاطب مقتصدانه و هوشیارانه عمل کرده است. در لا‌به‌لای روایت‌ مملو از تلاطم های درونی زنی که میل داشته بازیگر سینما شود، زنی که زیبا بوده، زنی که در اجتماع فعال بوده و حال هیچکدام این‌ها نیست و در عوض در دو قطب شیدایی و افسردگی دست و پا می‌زند، به خطری که سلامتی این زن را تهدید می‌کند پی می بریم و دلمان می‌خواهد برای او کاری بکنیم. گلاره عباسی که خود بازیگر سینما است، در اثرش به خوبی توانسته از عناصر سینمایی بهره‌ی روایی ببرد، او پیش از آنکه به بازیگری روی بیاورد نویسنده بوده و چندین داستان کوتاه از او در نشریات مختلف منتشر شده است. نسخه‌ی اولیه‌ی این رمان کوتاه هم حاصل تلاش های نوشتاری او در انتهای دهه‌ی هشتاد شمسی است و دردهه‌ی نود بارها بازنویسی شده است.

با خواندن این کتاب، با این که دانشمند موشکی نیستید، می توانید مثل یک دانشمند موشکی با مسائل روزمره مواجه شوید، سر رشته‌ی کار ها را در زندگی‌تان به دست بگیرید، فرض ها کلیشه ها و الگوهای قدیمی فکرتان را زیر سوال ببرید. چیزهایی که به نظر دیگران مانع پیشرفت است برای شما فرصتی مس شود که بتوانید واقعیت ها را مطابق میلتان تغییر دهید. عاقلانه با مسائل مختلف روبرو شوید و راه های خلاقانه‌ای باز تعریف کنید که وضعیت فعلی ایستا را تغییر دهد. با خواندن این کتاب به ابراز هایی مجهز می شوید که به شما کمک می کند علم را از شبه علم تشخیص دهید تا بتوانید مسیر های جدید ایجاد و راه هایی برای غلبه بر مشکلات آینده پیدا کنید.

در جوامع نوین امروزی، اعتقاد بر این است که به منظور دستیابی به یک نظام بهداشتی و پزشکی کارامد می باید تمام عناصر دخیل و موثر در این نظام را با دقت بررسی کرد و با شناخت عمیق از آنها در مسیر توسعة آن گام برداشت. این مهم طی تقریبا یک سدة اخیر به عهدة دانشی فراگیر و میان رشته ای به نام انسان شناسی گذارده شده است. در این حوزه به جهت وجود تنوع بسیار و تخصصی بودن موضوعات، علاوه بر همکاری سایر حوزه های علوم انسانی نظیر باستان شناسی، تاریخ، زبان شناسی، روان شناسی، جامعه شناسی، دین پژوهی و غیره، نقش علومی محض چون دانش پزشکی، ژنتیک، بیوشیمی و گیاه شناسی تعیین کننده است. به جهت عمق و در عین حال گستردگی تحقیقات در ابعاد گوناگون، شاخه ای جدید از این دانش پس از جنگ جهانی دوم شکل گرفت به نام انسان شناسی پزشکی. در واقع، حیطة فعالیت این دانش تمام مواردی است که در فوق به آن اشاره شد، آن هم در ارتباط با نظام بهداشت و سلامت جوامع. انسان شناسی پزشکی از شاخه های جدید دانش انسان شناسی است که نگرش فرهنگی اجتماعات انسانی و باورهای آنها دربارة سلامتی و رفتارهای بهداشتی مردمان و تنوع زیستی آنها را مورد بررسی قرار می دهد. این دانش به عنوان یک رشتة دانشگاهی هم در حوزة علوم محض و هم در حوزة علوم انسانی می بایست در برنامه ریزی های آموزشی در نظر گرفته شود. برای این منظور، تهیه و تدوین متون درسی معیار در قالب کتاب درسی دانشگاهی با استفاده از یافته های نوین علمی در کنار محتوای غنی بومی مثل کثرت گرایی فرهنگی، تنوع قومیتی و زبانی، گوناگونی اقلیمی و ذخایر عظیم طب سنتی و طبابت های عامیانه امری ضروری محسوب می شود.

دروغی بگو
کمی شادم کن
دروغی مثل یک نمره بیست
پای برگه سفید امتحان.

اگر بخواهید موقعیت خود را به عنوان یک نویسنده توصیف کنید… جواد مجابی: در یک عبارت خواهم گفت: من کنار غیب ایستاده‌ام.
غیب؟
این غیب تعابیر و ظرفیت‌های گوناگون و گاه متضادی دارد، زمانی خلا است و عدم، گاهی اشاره به فضائی متافیزیک دارد، وقتی به معنای جهان ناشناخته‌است و البته در اغلب موارد، آن هستی نادیدنی است که در برابر و به ازا معرفت معلوم بشری، شناخته می‌شود.

اولین کتاب از یک سری کاملا جدید در مورد ژاپن باستان از جولی کاگاوا در نیویورک تایمز منتشر شده است.

وارد یک سرزمین زیبا و خطرناک از سامورایی ها ، کامی ها و افسانه ها ، انسان ها و شیاطین شوید … دنیایی که اسطوره و تخیل ژاپنی را با هم می آمیزد.
وقتی سرنوشت فرا می خواند ، افسانه ها بالا می روند.
در هر هزاره قطعات گمشده پیمایش هزاران دعا آشکار می شوند ، زیرا آنها این قدرت را دارند که صدای اژدهای بزرگ کامی را از دریا صدا کنند و از او آرزو درخواست کنند.
کیج قرار است کسانی را که در راه او ایستاده اند ، بکشند اما آیا او می تواند مأموریت خود را انجام دهد؟ آیا این سحر خواهد بود که اژدها را بیدار می کند؟
سایه روباه کتابی شگفت انگیز است! اگر شما عاشق فولکلور ژاپنی ، آدمکش ها ، سماوری ، رونینز ، ماجراهای ، جادو هستید … این کتاب برای شماست!
اگر مدرسه یا محل کار داشته باشید ، از خواب محروم خواهید شد زیرا قادر نخواهید بود آن را کنار بگذارید!
جولی کاگاوا ، کتابی سرشار از جادو ، ضرب و شتم ، و فرهنگ عاشقانه شگفت انگیز ، جهانی زیبا و پیچیده را خلق کرد که گم شدن آن بسیار سرگرم کننده بود. من آن را دوست داشتم!

در این اثر مؤلف بر آن است که در قالبی تحلیلی و انتقادی، دلایل همکاری و رقابت میان ایران و جهان عرب را در نگاهی کلان شرح دهد؛ به‌گونه‌ای که بتوان به میانگینی در رفتارها و سیاست‌های ایران و کشورهای عربی دست یافت. مبنای کار مؤلف، تحولات اخیر با بهره‌گیری از نظریة سازه‌انگاری در روابط بین‌الملل و رویکردی مرکب از تحلیل سیاست خارجی شناختی بوده است. مجموعه‌ای از عوامل هیجانی، عاطفی و نگرشی بررسی‌شده در این اثر گویای این واقعیت است که نگرش‌های منفی میان ایران و بخش مهمی از جهان عرب به تفسیر بدبینانة رفتارها و اقدام‌های این دو در قبال هم انجامیده است.

به گفتة مؤلف تعاملات ایران با جهان عرب، پس از پیروزی انقلاب اسلامی، به دو گونة با برخی رقابت و با برخی همکاری شکل گرفته است. الگوهای این رقابت و همکاری موضوع فصل اول این اثر است با عنوان «جمهوری اسلامی ایران و جهان عرب: رقابت و همکاری». در این فصل عربستان سعودی، کشورهای عربی حوزة خلیج فارس، امارات متحدة عربی (کویت، قطر، بحرین و عمان) و مصر، در دستة رقابت با ایران، و عراق، سوریه و لبنان در دستة همکاری با ایران بررسی شده است.

فروغی برای ترمیم کابینه و ارضای خاطر نمایندگان از هیئت دولت خواست تا همگی استعفا دهند. وزیران بلافاصله از سمتهای خود کناره گیری کردند. و دست نخست وزیر را برای دعوت افراد تازه باز گذاشتند. فروغی پس از مطالعه، وزیران جدید را به این شرح به مجلس معرفی کرد: حسنعلی کمال هدایت وزیر پست و تلگراف، باقر کاظمی وزیر کشور، مجید آهی وزیر کشاورزی، اقتصاد و خواربار، علی اصغر حکمت وزیر بهداری، علی سهیلی وزیر امور خارجه، عباسقلی گلشائیان وزیر دادگستری، سرلشگر امان الله جهانبانی وزیر راه، مصطفی عدل وزیر فرهنگ، یدالله عضدی وزیر دارایی، عبدالحسین هژیر وزیر بازرگانی و پیشه و هنر. مسئولیت وزارت جنگ را خود به عهده گرفت. پس از معرفی هیات وزیران به مجلس شورای ملی، از 112 نفر عده حاضر 66 نفر به دولت رای اعتماد دادند. بلافاصله پس از چند جلسه مجلس هیات دولت در بهارستان تشکیل جلسه داد و بالاخره تصمیم گرفتند چون آرای مجلس کافی برای ادامه خدمت نیست به صورت دسته جمعی استعفا دهند.

«انسان در جست‌وجوی معنا» مهم‌ترین کتاب ویکتور فرانکل است که نخستین بار سال ۱۹۴۶ یعنی تقریباً بلافاصله بعد از پایان جنگ منتشر شد. او در بخش نخست این کتاب، تجربیات عجیب، هول‌آور و تأثیرگذارش را از سه سال حضور در اردوگاه‌های کار اجباری آشویتس و داخائو نوشت و در بخش دوم (که البته بعداً اضافه شد)، با استفاده از این تجربیات، نظریه‌ی معناگرایی خود را شرح داد. شاید سال‌های بعد از جنگ، بهترین زمان ممکن برای طرح این دیدگاه‌ها بود که باعث شد از کتابش به شکل عجیبی استقبال شود. اما البته نحوه‌ی نگارش و نگرش او نیز عامل مهم دیگری بود. او برخلاف روال معمول نظریه‌پردازی‌های نیمه‌ی نخست قرن بیستم، به زبان عامه سخن گفت و دست بر جایی گذاشت که انسانِ بعد از جنگ، به‌شدت غیابش را حس می‌کرد. اما فرانکل مثل هر دانشمند متفکر دیگری، تا زمان حیاتش یعنی تا ۴۶ سال بعد از آن، این کتاب را بازنگری کرد و با ویراست‌های تازه، ذهنش را تازه کرد. ضمن این‌که با سخنرانی‌ها و نوشتن متن‌های دیگر، نظریه‌ی معنادرمانی را گسترش داد.
او پنج سال پیش از مرگش در ۱۹۹۲ ویراست تازه‌ای از کتاب منتشر کرد. ترجمه‌ی حاضر، بر اساس همین نسخه‌ی آخر است که نسبت به نسخه‌های اولیه، تفاوت‌هایی دارد. از جمله این‌که قسمت‌هایی را حذف کرده و یک فصل نسبتاً طولانی به کتاب افزوده است به نام «موردی از خوش‌بینی غم‌انگیز.» فصلی که در آن توصیفی بسیار زیبا از وضعیت انسان در جهان پر از رنج و راه مواجهه با آن ارایه می‌دهد. فرانکل که تجربه‌ای به دردناکی اردوگاه‌های آلمان را پشت سر گذاشته، معتقد است «پاسخ مثبت به زندگی با وجود همه چیز» راه درمان بسیاری از رنج‌هاست و زندگی تحت هر شرایطی معانی بالقوه‌ی خودش را دارد، حتی در تیره‌بختانه‌ترین شرایطش.
او مثل نیچه معتقد بود کسی که چرایی زندگی‌اش را بیابد، چگونگی‌اش را نیز خواهد یافت. نسخه‌ای که در جهان بی‌معنای امروز، هنوز کار می‌کند.

ویکتور فرانکل عصب‌شناس و روان‌پزشک دانشکده‌ی پزشکی دانشگاه وین بود. او بنیانگذار چیزی است که به مکتب سوم روان‌درمانی وین (پس از روان‌تحلیلگری فروید و روان‌شناسی فردی آدلر) یا همان مکتب معنادرمانی معروف است. فرانکل در سال ۱۹۰۵ متولد شد و دکترای پزشکی و دکترای فلسفه را از دانشگاه وین دریافت کرد. در طول جنگ دوم جهانی، به مدت سه سال در اردوگاه کار اجباری آشویتس، داخائو و چند جای دیگر اسیر بود. تجربه‌ای که بعدها نقش مهمی در زندگی او بازی کرد و سبب شد به معنا در زندگی برخلاف سایر همقطارانش، اهمیت اول را بدهد. نخستین کار علمی او در سال ۱۹۲۴ یعنی وقتی فقط نوزده سال داشت، در مجله‌ی بین‌المللی روان‌تحلیلگری چاپ شد. پس از آن ۳۰ کتاب نوشت که به ۲۳ زبان دنیا ترجمه شده‌اند. او در دانشگاه‌های ‌هاروارد، پیتسبورگ، سن‌دیه‌گو و دالاس، استاد مهمان بود و از ۲۷ دانشگاه درجه‌ی دکترای افتخاری دریافت کرد. فرانکل در شانزده سالگی مکاتبه با فروید را شروع کرد و ابتدا به‌شدت تحت تأثیر او بود، اما به‌مرور به سمت نظریات آدلر گرایش بیش‌تری پیدا کرد. با این حال درنهایت از دیدگاه‌های آدلر نیز فاصله گرفت و نظریه‌ی خود را مطرح کرد. آدلر با توجه به مفهوم احساس کهتری و تلاش برای برتری نمی‌توانست برای فرانکل که اساس نظریه‌اش بر اهمیت معنا و محدود نبودن ذهن انسان تأکید دارد، نسخه‌ی مناسبی باشد.

ویکتور فرانکل سال ۱۹۹۷ از دنیا رفت.

بیژن پاکزاد طراح و تولیدکننده سرشناس لباس‌ های مردانه، عطر و ادکلن و یکی از عرضه‌کنندگان گران‌ترین اقلام و سفارشات، برای پول‌دارترین افراد از ملیت های مختلف است. کتاب ها او که با نام تجاری «بیژن» شناخته می‌شود، برندۀ جوایز برترین‌ های جهان در عرصه عطر و ادکلن و مد و لباس برای طبقات مرفه بوده است. در زندگی‌نامۀ بیژن پاکزاد این‌گونه آمده است که: بیژن در ۱۵ فروردین ۱۳۲۳ در خانواده‌ای فوق‌العاده ثروتمند که به قول خودش فرهنگ پول‌سازی و پول‌آفرینی در آن نهادینه شده بود در تهران متولد شد. خانوادۀ بیژن جهت تحصیل او را به مدرسه ثروتمندان سوئیسی، یعنی «Le Rosey» فرستادند و او در آنجا با شاهزاده‌های بزرگ مانند «پرنس ریتر» همکلاسی شد. درحقیقت تعداد زیادی از مشتریان سال‌های بعد بیژن در همان مدرسه سوئیسی شناسایی و شکار شدند. بیژن همان‌جا دریافت که سلیقۀ آدم‌های پول‌دار چگونه است و به چه شکلی می‌توان نظر آنها را برای خرید و سفارش اجناس به سوی خود جلب کرد.
بیژن در سن ۱۸ سالگی تصمیم گرفت به ادامه تحصیل در دانشگاه در رشته مهندسی شیمی بپردازد. او پس از پایان این دوره مهندسی، به تحصیل در رشته طراحی لباس در دانشگاه میلز در شهر سنت گال پرداخت و بعد از آن یک گالری در اطراف شهر میلان راه اندازی کرد. تحصیل در رشته بازاریابی آخرین حلقه زنجیر تحصیلات او بود. بیژن طراحی را در آلمان آموخت و در بازگشت به ایران اولین بوتیک مدرن و به قول خودش اولین بوتیک خارج از خرازی را به نام «پلنگ صورتی» در تهران تأسیس کرد، او سپس بوتیک دیگری به نام «سسیل جی» یا «نیکولا بلازی» گشود که اختصاصی‌ترین بوتیک تهران و محل خرید اعضای خانواده سلطنتی، دولتمردان و ثروتمندان ایران بود. بیژن در سن ۲۹ سالگی به آمریکا مهاجرت کرد و ۳ سال بعد بوتیک مشهور خود را افتتاح نمود. این بوتیک که در واقع یک کاخ به سبک مدیترانه‌اى است، کمی بعدتر گران‌ترین فروشگاه دنیا نام گرفت. بیژن در این فروشگاه که طراحی کتاب ها آن را شخصاً برعهده داشت، عمدتاً لباس، عطر و ادکلن به مشتریان سرشناس خود ارایه می کرد. تحصیلات او در کنار تجارب ارزشمندش از شناخت علائق و سبک زندگی ثروتمندان و نیز خلاقیت منحصر به فردش، منجر به تولید کتاب ها جذابی شد که به زودی شهرت او را دو چندان ساخت. طراحی‌های منحصر به فرد بیژن نه‌تنها برایش جوایز متعددی به ارمغان آورد بلکه بسیاری از مردان مشهور جهان را مشتری همیشگی او ساخت. کسانی مانند باراک اوباما، جورج دبلیو بوش، رونالد ریگان، سلطان ثروتمند برونئی، آرنولد شوارتزینگر، ولادمیر پوتین، تونی بلر، آنتونی هاپکینز، تام کروز و … . مجله Vanity Fair در سال ۱۹۸۹ نام بیژن را در لیست شیک‌‌پوش‌ترین‌ های (خوش‌پوش‌ترین‌ ها)جهان خود قرار داد.

قانون پدیده‌ی جدیدی نیست و با زندگی بشر ملازمه دارد. همواره و برای هر جامعه و ملتی، مفهومی از قانون وجود داشته که معیاری برای تنظیم زندگی مدنی بوده است: قانونْ نسبتی با عدالت دارد و عدالت نیز جایی مطرح می‌شود که ممکن است ظلم رخ دهد یا رخ داده است. بدین‌سان، مسئله‌ی اصلی نه بودونبود قانون، که امری قهری است، بلکه سازوکار استنباط، وضع، اجرا و تعلیق قانون، و البته تحول در معیار و مفهوم قانون در هر مکان و زمان است. اما این تحول در ایران، سرگذشت و سرنوشت خاصی دارد و منحنی قابل ملاحظه‌ای از حکمرانیِ سنتی تا بحران و بی‌قراری سنت و ظهور تلاش‌های نوگرایانه را نشان می‌دهد. این پژوهش به سرشت و سرنوشت قانون از بحران تا فروپاشی نظم سنتی در ایران پیشامشروطه می‌پردازد؛ سرگذشتی طولانی و پرفرازونشیب که از پایان صفویه (۸۸۰ ـ ۱۱۰۱ ش/ ۹۰۷ ـ ۱۱۳۵ ق) تا جنبش مشروطه‌خواهی (۱۲۸۵ ش / ۱۳۲۴ ق) و آغاز دولت مدرن در ایران را دربرمی‌گیرد.

ماهیت فعالیت‌های سیاسی، چگونگی پیدایش نهادهای سیاسی و جایگاه سیاست در زمینه‌ی گسترده‌ی زندگی اجتماعی در این کتاب بررسی شده است. مباحث کتاب به دانشجویان کمک می‌کند تا محتوای دروس تخصصی علم سیاست را فراچنگ آورند و از مطالعات سیاسی، بیشتر و بهتر بهره ببرند. تعریف محتوا و ماهیت علم سیاست، روش‌های علم سیاست و مفاهیم جدید این علم، نظریه‌های منشأ و خاستگاه دولت، طبقه‌بندی حکومت‌ها، دموکراسی، احزاب سیاسی و گروه‌های فشار و دولت رفاه از جمله مباحث اصلی کتاب است.

آثار جورجوآگامبن فلسفۀ زندگی نوینی را بسط می‌دهند. در افق آنها این باور نهفته است که شکل زندگی ما می‌تواند قدرت راهنما و وحدت‌بخش سیاست آینده شود. کتاب قدرت زندگی با آگاهی از این وعده سویه‌های تعیین‌کننده و نادیده‌ماندۀ نوشته‌های آگامبن در طول چهار دهۀ گذشته را، با تفکر اندیشمندانی چون کافکا، هایدگر، بنیامین، آرنت، دلوز، و فوکو که آرای اگامبن متأثر از آنهاست، درهم می‌تند.
افزون بر این، این کتاب آثار او را در رابطه با چهره‌های کلیدی سنت فلسفه، مانند افلاطون، اسپینوزا، ویکو، نیچه، ویتگنشتاین، و دریدا، قرار می‌دهد. این رویکرد به کیشیک نگاهی را پیش می‌نهد که با آن می‌توان به وضعیت زیست سیاسی امروز از نو اندیشید. در پی پیش‌بینی آگامبن که مفهوم زندگی در مرکز فلسفۀ آینده قرار خواهد داشت، کیشیک به برخی از الهام‌بخش‌ترین جهت گیری‌های ممکن این فلسفۀ آینده اشاره می‌کند.
قدرت زندگی دومین اثر کیشیک در مجموعه «خیال‌پردازی یک شکل زندگی» است که در سال 2012 به همت انتشارات استنفورد منتشر شده است. این کتاب به پیوندهای زندگی و سیاست در سراسر زندگی و آثار جورجو آگامبن می‌پزدازد.

داستان زندگی هدا کووالی در سایۀ جنگ جهانی دوم و بعد حکومتی توتالیتر روایت می‌شود، پس به نظر باید پر باشد از مرگ و سیاهی، با این همه روایت میل به زندگی است، داستان زنی در نوسان میان بیم و امید در دل چکسلواکی آشوب‌زده؛ حسنش این است اما که به بیان تجربیات شخصی محدود نمی‌شود. راوی به قدرت کلمات واقف است و جایی می‌گوید تنها سلاح ضعفا همین کلمات هستند، از همین روست که روایتش را بی‌پرده می‌نویسد. اما ناظر بی‌طرفی هم نیست؛ خودش می‌گوید طرف زندگی ایستاده، همان ساده‌ترین ایدئولوژی، که به خاطرش از اردوگاه نازی‌ها می‌گریزد. او نشانمان می‌دهد که چگونه جنگ چهرۀ آدم‌ها را عوض می‌کند؛ اینکه چطور در پی شادمانی پایان جنگ، ناامیدی برمی‌گردد و بعد امید، همراه با شوری برای تغییر، با وعده‌های ایدئولوژی‌ای دل‌فریب، رخ نشان می‌دهد و در نهایت در این چرخۀ باطل دوباره یأس است که برمی‌گردد؛ نشانمان می‌دهد که چطور وقتی ایدئولوژی در اولویت باشد روابط انسانی به حاشیه رانده می‌شود و زندگی شکلی سلبی به خود می‌گیرد، به گونه‌ای که دیگر کسی در پی چیزی نیست جز دورماندن از دردسر. هدا کووالی در واقع ما را با خودمان، در مقام انسان، رودرو می‌کند و واقعیت‌های تاریک ذات انسان را پیش‌رویمان می‌گذارد، چراکه چنان‌که خودش می‌گوید:
«حرف آنهایی که می‌گفتند تنها راه بازگشت به زندگی فراموش کردن است در کتم نمی‌رفت. می‌خواستم همه‌چیر را به خاطر بسپارم، روی چیزی سرپوش نگذارم، چیزی را بزک نکنم و اتفاق‌ها را همانطور که بودند در خاطر ثبت کنم. می‌خواستم زندگی کنم چون زنده بودم نه به این دلیل که تصادفاً جان سالم به در برده بودم.»

هیچ کارمندی نمی تواند ادعا کند که همیشه همه روسایش دوست داشتنی بوده اند و عیب و علتی نداشته اند. اگر هم بفرض چنین کارمندی پیدا شد، نمی تواند مطمئن باشد که از این به بعد هم، تا دوران بازنشستگی دچار صاحب منصبان بد منصب یا روسای کجرفتار و “بیمار” نخواهد شد. کتاب بیماریهای مدیریت بیش ار آن که بکار” روسا و مدیران بیمار” بیاید مورد استفاده کارمندان و مراجعه کنندگان به دستگاههای اداری است. زیرا تشخیص بیماری بدست شخص مدیر از مقوله بسیار دشوار و بغرنج خودشناسی است و هر مدیری مرد آن میدان نیست. حال آنکه کارمندان و ارباب رجوع به یک اشاره این کتاب متوجه بیماریها و ناتوانیها و ندانم کاریهای روسا می شوند و آن را تشخیص می دهند و…

هایدگر اولین اردوگاه دانش را در اکتبر 1933 در توتناوبرگ برپا کرد. ایدۀ اصلی، گرد هم آوردن دانشجویان و کارکنان برای کار فیزیکی و فکری بود. این اردو با قدم‌رو 20 کیلومتری از دانشگاه به مقر اردوگاه آغاز شد. هایدگر تأکید ویژه‌ای بر نقش قدم‌رو داشت و از شرکت‌کنندگان می‌خواست که یونیفرم‌ نیروهای اِس آ یا اِس اِس را بر تن کنند. هایدگر در نامه‌ای می‌نویسد که مجبور شد برخی از شرکت‌کنندگان را به خانه بازگرداند، چراکه آن‌ها با شرایط اردوگاه سازگار نبودند. واضح است که یک دلیل هایدگر برای برپایی اردوگاه، غلبه بر خصوصیات اخلاقیِ فردی و گرایش به‏ راحتی و آسودگی و جایگزین کردن آن‌ها با انضباط، ایثار و خدمت در ساختارِ رهبران و پیروان بود.

ایده‌ی تک‌محوری، استبدادی، ضد تکثر و چندصدایی کهن پیرامون جایگاه و کارکرد مغز، ریشه‌ی سلطانیسم تاریخی حکومت و ساختار قدرت و حکمرانی در جوامع قدیم و توتایتاریسم بعدتر در جوامع دو سده‌ی گذشته است؛ این چکیده‌ی منظری‌ست که در ابتدا از کتاب «با مغزمان چه باید بکنیم؟» نوشته‌ی «کاترین مالابو» به دست می‌آید. مغز انسان، این رهبر مقتدر و مستبد که عنان همه‌چیز در ذهن و زبان و اندام ما را به دست دارد، با یافته‌های پژوهشی جدید علوم اعصاب نو و انداختن نور به نقاط مختلف مسأله‌، به شکل درهم‌شکننده و دیوانه‌‎واری ایده‌های کهنه درباره‌ی مغز که آن را در مقام ماشینی خودبسنده نشانده بود و جایگاه پروردگاری را لایق او می‌دانست ازبین‌رفت و ایده‌ی شبکه‌ای بودن و پیوستار عظیم نورونی جای آن را گرفت. از این رو با برداشتن مغز از مقام امپراتوری، فرم مفصل‌بندی اجتماعی به کل تغییر کرد اما از درون آن رستگاری جمعی بیرون نیامد. مالبو در با مغزمان چه باید بکنیم؟ به غفلت همگانی پیرامون جزمیت همین تعریف تازه‌ در خصوص مغز می‌پردازد و سعی می‌کند نشان دهد که رویه‌ای رهایی‌بخش در منظر تازه به مغز وجود دارد که برآمده از دل ساختار و فرم کارکردی آن است.

مطالعه‌ی اجتماع انسانی در سده‌ی بیست‌ویکم وارد عرصه‌ی تازه‌ای شده که انگار بازتعریف جامعه‌شناسی، اجتماع، دولت – ملت، گروه‌های انسانی و … را الزامی کرده‌است. جان اری، جامعه‌شناس شهیر انگلیسی در کتاب «جامعه‌شناسی فراسوی جامعه‌ها: جابه‌جایی‌ها در قرن بیست‌ویکم» با نیت و قصدی ویژه و رادیکال به سوی تدوین مانیفستی حرکت می‌کند که جامعه‌شناسی تحرک‌های گونه‌گون اجزای مختلف حاضر و غایب در محیط انسانی را توضیح دهد. اری در تعریف و معنای «جامعه‌شناسی»، «امر اجتماعی» و بسیاری از اصطلاحات پیشینی و جاافتاده‌ی دیگر در محافل علمی و دانشگاهی تشکیک کرده و با پرسش‌های متعدد و مکررش سعی می‌کند توضیح دهد چرا چنین مانیفستی الزامی‌ست و چرا در بحث پیرامون جامعه، مفهومی به نام «مابعد جامعه‌ای» وجود دارد. جامعه‌شناسی فراسوی جامعه‌ها با رفتن سراغ بسیاری از ابژه‌ها، تصاویر و زوائد مستقر و مستتر در بافت‌ها و لا‌یه‌های رویی و زیرین، آینده‌نگرانه از حرکت‌هایی حرف می‌زند، آن هم با مثال‌ها و مصداق‌های فراوان، که خواه ناخواه چنان دگرگون‌کننده‌اند که ساختار «امراجتماعی به مثابه جامعه» جایش را به «امر اجتماعی به مثابه تحرک» خواهد داد. جان اری در این کتاب در هفت فصل ابتدا مفصل‌بندی‌های مانیفست عظیمش را انجام می‌دهد و درنهایت آن چیزی که پرابلماتیک جامعه‌شناسی فراسوی جامعه‌ها را هم‌چون یک دستورالعمل برمی‌سازند با هدف‌گذاری روی اصل تمایزهای سیاسی و تحرکات اجتماعی تبیین می‌کند.

خیابان، عنصری مهم در جهان امروز بوده، به‌مثابه فضای عمومی بستری است که تعاملات اجتماعی، سیاسی و جنسیتی در آن شکل می گیرد. به بیان دکتر آصف بیات، خیابان در مفهوم فضای عمومی، تنها مکان هندسی برای حرکت جمعی اقشاری است که فاقد جایگاهی نهادی برای بیان نارضایتی شان هستند. به منظور توصیف چگونگی تبدیل شدن خیابان به عرصۀ آگاهانۀ فعالیت‌های سیاسی-اجتماعی، آصف به رابطۀ «فضا» و «قدرت» اشاره کرده، معتقد است آنچه بستر خیابان را به‌لحاظ سیاسی برجسته می کند استفادۀ فعالانه و مشارکت‌گرایانه از فضاهای عمومی است. عرصۀ خیابان به طور معمول در حوزۀ قدرت حکومت است؛ چرا که حکومت قواعد و مقررات این عرصه را تنظیم و نظم آن را برقرار می کند و از استفاده کنندگان این فضاهای عمومی انتظار دارد به‌شکلی منفعلانه و مطابق با قوانین موضوعۀ حکومت در آن رفتار کنند. ازاین‌رو، هرگونه استفادۀ فعالانه از خیابان، هم کنترل قدرت حاکم و هم گروه های برخوردار از نظم موجود را به چالش می‌کشد. اندیشمندان و علاقه‌مندان این حوزه در سال‌های اخیر به مفاهیم استفادۀ مشارکت جویانه و فعالانه از خیابان در نظم شهری توجه بیشتری کرده‌اند. تقویت این حوزه سبب ارتقاء فرهنگ گفتمان حول موضوعاتی از این قبیل و افزایش توان مشارکت شهروندان، زنان و مردان برای زیستی مطلوب تر شده است. این کتاب، که جای آن در مباحث اندیشه‌ای امروز ایران خالی بود، تلاشی است برای فهم خیابان به‌مثابه فضای عمومی و تبیین فضای عمومی به واسطۀ «خیابان».

امروزه انواعی از نقش‌های مختلف برای مددکاران اجتماعی تعریف شده است. حیطه‌های فعالیت و فرصت‌های مشارکت و همکاری‌های میان رشته‌‌ای و فرارشته‌‌ای در تاریخچه این حرفه، بی‌نظیر و بی‌سابقه‌‌اند. همچنین در محیط مراقبت بهداشت، ارائه‌کنندگان خدمات که از چندین رشته مختلف گرد هم آمده‌‌اند، نسبت به گذشته تعامل و همکاری نزدیک‌‌تری با یکدیگر دارند. از این رو کتاب راهنمای مددکاری اجتماعی سلامت، با هدف آماده‌ساختن مددکاران اجتماعی برای کار در محیط مراقبت بهداشت تهیه شده است.
نکته حائز اهمیت و آنچه که بر غنایی و تعمق محتوایی کتاب می افزاید، دانش تخصصی و تجربه کار مترجمان کتاب حاضر در بیمارستان ها و مراکز درمانی است. مترجمان کتاب این افتخار را دارند که با صبر و حوصله زیادی دید کاربردی و بلندمدت، تجمیع دانش و تجربه و با قلمی رسا، کتابی درخور جایگاه حرفه مددکاری اجتماعی که حامل سفیران سلامت اجتماعی در جامعه هستند، تقدیم خوانندگان عزیز و گرانقدر نمایند. امید است که کتاب حاضر کمکی به ارتقاء سلامت اجتماعی در جامعه و روشن شدن اذهان عمومی نسبت به مسئولیت خطیر و سترگ مددکاران اجتماعی باشد.

تئاتر همواره جایگاه اساسی را در زندگی هنری روسی به خود اختصاص داده است. نقاشان پیشرو بسیاری در اوایل قرن بیستم به تجربه اندوزی با صحنه‌ی تیاتر به مثابه‌ی یک آزمایشگاه تصویری مشغول شدند. هنرمندانی چون اکستر، لیستسکی، مالویچ، پوپوا، رود چنکو، استاپنوا و تاتلین انقلابی در لباس، دکور و طراحی پوستر به راه انداختند و حیاتی خلاقانه به صحنه بخشیدند که تا کنون نیز به ندرت همتایی داشته است. آن ها محیط هایی متشکل از بناهای سه بعدی را جایگزین پرده های پس زمینه‌ی نقاشی شده کردند و یک زبان تصویری اصولی را به کار گرفتند که از طریق آن قادر به خلق تصاویری شدند که حتی هنوز هم به طرزی حیرت انگیز مدرن به نظر می آیند.

بسیاری از این آثار هنری دهه‌ها توقیف شده بودند و حضور کنونی آن ها فرصتی بی بدیل را برای مستند سازی و ارزیابی مجدد تجربیات تئاتری روسی در خلال سال های پیش پ پس از انقلاب فراهم آورده است. کتاب حاضر که سرشار از تصویرسازی است نمایشگاهی را به همراه خود دارد که ننسی ون نورمن بائر از موزه‌ی هنری های زیبای سان فرانسیسکو سازمان داده است. این کتاب همچنین از آرا و پژوهش های محقق بین المللی، جان‌ای بولت، و کارمندان موزه‌ی تئاتر در ایالت باخروشین بهره مند است.

آثاری که در کتاب آمده اند به سبب کیفیت تصویری درخشانشان و نیز بینشی که ز تاریخ پرفراز و نشیب تئاتر آوانگارد روسی در یک بستر فرهنگی متغیر ارائه می دهند انتخاب شده اند.

توپ لاستیکی، نمایشنامه ای تک پرده ای از صادق چوبک است که پرسه زدن پاسپانی در مقابل خانهٔ میرزا محمدخان دالکی(وزیر کشور) موجب پیدایی ماجرایی می شود. در این ضمن، روابط پوسیدهٔ او با همسرش آشکار می گردد. اقوام او تنهایش می گذارند و فساد درونی مقامات کشوری و لشکری از جمله میرزا محمدخان از پرده بیرون می ریزد…

کنشگران محیط زیست، یعنی کسانی که برای حفظ باقی‌مانده‌ی محیط‌های طبیعی، و حفاظت هوا و آب و خاک در برابر آلودگی و تخریب می‌کوشند، در بسیاری موارد با این پرسش روبرو می‌شوند که چرا باید در این راه کوشید؟ هنگامی که سخن از تلاش برای حفظ یک گونه‌ی جانوری یا یک گیاه از انقراض می‌شود، به‌ویژه در شرایطی شبیه به این که می‌گوییم یک صخره یا بخشی از یک کوه باید حفاظت شود و نه آن که سنگ‌هایش بدل به سنگفرش ساختمان‌ها شود، پاسخ به آن «چرا» پیچیده‌تر می‌شود. هرجا که گفتگو از منافع انسان در میان باشد، مثلا این که چرا آلودگی هوا می‌تواند طول عمر را کم کند، تشریح ضرورت حفاظت از محیط زیست راحت‌تر است. اما، قانع کردن یک چوپان و حتی یک شهرنشین در این مورد که باید بکوشیم تا نسل پلنگ منقرض نشود، کار ساده‌ای نیست. پلنگ، دشمن گوسفند است و گوسفند جزو دارایی‌های ما، پس چرا باید از آن حمایت کرد؟! حمایت از یک گروه بومی آمازون برای حفظ جنگلی که در آن می‌زیند، برای من ایرانی که درگیر هزار معضل اقتصادی هستم، چه فایده‌ای دارد؟! حتی حمایت یک تهران‌نشین از مردمی که در یک استان جنوبی ایران می‌خواهند فعالیت معدنی را در کوهستان نزدیک به شهر کوچک خود تعطیل کنند، چه معنایی دارد؟!

پوپر و دریدا دو فیلسوف تاثیرگذار در نحله‌های مختلف فکری در نیمه دوم قرن بیستم هستند. مفاهیم و اندیشه‌های آن دو را می‌توان در بسیاری از مسائل در تناظر با یکدیگر قرار داد. آن‌ها گرچه به لحاظ فلسفی در دو نحله‌ی متفاوت و چه بسا مقابل هم طبقه‌بندی می‌شوند، اما هم به لحاظ ساختاری و هم به لحاظ محتوایی و مفهومی به هم شباهت‌های قابل توجهی دارند و به نظر می‌رسد به لحاظ سلبی و نقادانه شبیه هم عمل می‌کنند. « جامعه ی باز تا متن باز-پوپر ودریدا» ، از وجوه مختلف به مقایسه روی‌کرد پوپر و دریدا ؛ دو فیلسوف تاثیرگذار می‌پردازد.

کتاب پیش رو به دلیل اهمیت و تاکید بر محیط زیست هم در حوزه ی فردی و هم در حوزه ی اجتماعی، به مبانی و اصول مسئولیت مدنی زیست محیطی و حقوق بنیادین حفاظت و نگهداری محیط زیست که مورد توجه جوامع بشری قرار گرفته، پرداخته است. برای داشتن جامعه ای سالم به دور از آلودگی، اصول و معیارهای حقوقی محیط زیست در سطح بین المللی تدوین شده است، این اثر قواعد فقهی و حقوقی موجود در این زمینه و همچنین قوانین و اسناد داخلی و بین المللی مربوط را بیان کرده است.

اگر اسلام هرگز وجود نداشت چه؟ برای برخی، این یک فکر آرامش بخش است: بدون برخورد تمدن ها، بدون جنگ های مقدس، بدون تروریست. اما اگر اصلا اینطور نبود چه؟ در کتاب جهانی بدون اسلام، گراهام ای. فولر ما را در سفری روشنگر در تاریخ، ژئوپلیتیک و دین راهنمایی می‌کند تا بررسی کنیم که آیا اسلام واقعا عامل برخی از عاطفی‌ترین و مهم‌ترین بحران‌های بین‌المللی امروزی است یا خیر. فولر ما را از تولد اسلام تا سقوط روم تا ظهور و فروپاشی امپراتوری عثمانی می برد. او به بررسی و تحلیل ریشه های تروریسم، درگیری در اسرائیل و نقش اسلام در حمایت و انرژی بخشیدن به مبارزه ضد امپراتوری می پردازد. به طرز تحریک آمیزی، او دریافت که برخلاف ادعای بسیاری از سیاستمداران، متفکران، متکلمان و سربازان، جهان بدون اسلام ممکن است تفاوت زیادی با آنچه امروز می شناسیم به نظر نرسد.