زمانی که در شانزده سالگی دبیرستان گوان (۲) را در گلاسکو ترک کردم تا دوره کارآموزی را در کارگاهِ تولید ابزار در رمینگتون راند (۳) بگذرانم و همچنین فوتبال را در کوئینز پارک (۴)، شروع کنم، هرگز نمی‌توانستم تصور کنم که قرار است پنجاه‌وپنج سال بعد در دانشکده بازرگانی هاروارد (۵) برای دانشجویان رشته ام.بی.ای (۶) درباره خودم سخنرانی کنم.

اولین کلاسم در اکتبر سال ۲۰۱۲ بسیار شلوغ شده بود. از پشت تریبون به راحتی می‌توانستم ببینم دانشجویان به‌طور فشرده روی صندلی‌ها و حتی در فاصله میان صندلی‌ها نیز نشسته‌اند. صحنه ترسناکی بود، ولی در عین حال این حضور ناشی از جذابیتی بود که تیم منچستریونایتد (۷) برای آن‌ها به ارمغان آورده بود. باشگاه ما یک شرکت بسیار موفق به شمار می‌رود، چون در میان سازمان‌هایی قرار دارد که در واحد “بازاریابی استراتژیکِ صنایع خلاق”(۸)، در دانشکده بازرگانی هاروارد مورد بررسی قرار گرفته است. در میان این سازمان‌های موفق، نام شرکت‌هایی مانند بوربری (۹)، شرکت بازرگانی مد؛ کام کست (۱۰)، غول آمریکایی اپراتور تلویزیون کابلی؛ شرکت مارول (۱۱)، استودیوی هالیوودی تهیه‌کننده فیلم‌های اسپایدرمن (۱۲) و مرد آهنی (۱۳)، فعالیت‌های تجاری سوپراستارهای موسیقی مثل بیانسه (۱۴) و لیدی گاگا (۱۵) به چشم می‌خورد.

هنگامی که به دانشجوهایی نگاه کردم که در یکی از اتاق‌های سخنرانی آلدریچ (۱۶) جمع شده بودند، از تنوع سنی و ملیتی آن‌ها شوکه شدم. تنوع ملیتی این دانشجویان به‌اندازه تنوع ملیتی بازیکنان حاضر در لیگ برتر (۱۷) بود. دانشجویان همگی سطح علمی بالایی داشتند و برای تعدادی از شرکت‌های موفق در سرتاسر دنیا کار می‌کردند و یا قرار بود در آن‌ها مشغول شوند. همه آن‌ها بهترین سال‌های عمرشان را پیش‌رو داشتند. این‌طور فکر می‌کردم که ساکت‌ترین آن‌ها که همه‌چیز را به خوبی در خاطره‌اش ثبت می‌کند، موفقیت‌ترین‌شان خواهد بود.

در اکتبر ۲۰۱۲ در نتیجه بروز یک سری اتفاقات که خودم را در محوطه دانشگاه هاروارد دیدم، قدردانِ شرایط موجود بودم. حدود یک سال قبل، دعوت‌نامه‌ای از سوی آنیتا البرس (۱۸)، استاد دانشکده بازرگانی هاروارد دریافت کرده بودم. او در مورد نحوه مدیریتم در باشگاه منچستر و به موفقیت رساندن آن بسیار کنجکاو بود. این مسئله به پژوهشی در دانشگاه هاروارد به نام «سِر الکس فرگوسن: مدیریت منچستریونایتد (۱۹)» منتهی گردید. این مطالعه پس از نظارت چند روزه آنیتا از تمرینات تیم و مصاحبه‌هایش با من به نگارش درآمد. در همین حین، از من دعوت کرد تا به دانشکده‌شان در بوستون (۲۰) بروم و برای دانشجویان سخنرانی کنم. تا حدودی وسوسه شدم و دعوت را قبول کردم.

بخواب هلیا، دیر است. دودْ دیدگانت را آزار می‌دهد. دیگر نگاه هیچ‌کس بُخارِ پنجره‌ات را پاک نخواهدکرد. دیگر هیچ‌کس از خیابانِ خالیِ کنارِ خانه‌ی تو نخواهدگذشت. چشمانِ تو چه دارد که به شب بگوید؟ سگ‌ها رؤیای عابری را که از آن‌سوی باغ‌های نارنج می‌گذرد پاره‌می‌کنند. شب از من خالی‌ست هلیا. گل‌های سرخِ میخک، مهمانِ رومیزی طلایی‌رنگِ اتاق تو هستند؛ اما گل‌های اطلسی، شیپورهای کوچک کودکان. عابر در جست‌وجوی پاره‌های یک رؤیا ذهن فرسوده‌اش را می‌کاود. قماربازها تا صبح بیدار خواهندنشست و دود، دیدگانت را آزار خواهدداد. آنها که تا سپیدِ صبح بیدار می‌نشینند ستایشگران بیداری نیستند. رهگذرْ پاره‌های تصوّرش را نمی‌یابد و به خود می‌گوید که به همه‌ چیز می‌شود اندیشید، و سگ‌ها را نفرین می‌کند. نفرینْ پیام‌آور درماندگی‌ست و دشنامْ برای او برادری‌ست حقیر…

هلیا بِدان که من به‌سوی تو بازنخواهم‌گشت. تو بیدار می‌نشینی تا انتظارْ پشیمانی بیافریند. بگذار تا تمام وجودت تسلیم‌شدگی را با نفرین بیامیزد، زیرا که نفرینْ بی‌ریاترین پیام‌آور درماندگی‌ست.

شب‌های اندوهبارِ تو از من و تصویر پروانه‌ها خالی‌ست.

ملخ‌های سبزرنگ به تصرّفِ بوته‌های پنبه آمده‌بودند. صدای آب‌های به‌زهرآلوده‌یی را می‌شنوم که در هوا گَرد می‌شوند و به روی بوته‌ها می‌نشینند. ملخ‌های سبزرنگ، کنار پنبه‌ها، بر خاک انباشته‌شده‌اند. بلوچ‌ها می‌خندند.

دیر است برای بازگشتن، برای خواندنِ تصنیف‌های کوچه‌ و‌ بازار

برای بوییدنِ کودکانه‌ی گل‌ها…

هلیا، برای خندیدن، زمانی‌ست بی‌حصار و گریزا.

آیا هنوز می‌انگاری که من از پای پنجره‌ات خواهم‌گذشت؟ یا کنار پلّه‌ها خواهم‌نشست؟ من جیب‌های کهنه‌ام را از بادام‌زمینی پُرمی‌کنم و فریادمی‌زنم: هلیا بیا برویم توی باغِ قصر بگردیم.

پنجره باز می‌شود. تو می‌خندی.

ــ هنوز عصرانه نخورده‌ام، کمی صبرکن.

جهت مقابله موثر و جامع با پدیده‌ای همچون داعش، شناخت عمیق ریشه‌ها و بررسی دقیق نقاط ضعف و قوت آن اولین گام است. کتاب کالبدشکافی قدرت داعش بر اساس چنین باوری و با هدف درک علل و ریشه‌های شکل‌گیری داعش، شناسایی ابعاد مختلف قدرت آن، جایگاه ایدئولوژی در کنار سایر مولفه‌های قدرت، و نحوه ترویج ایدئولوژی آن شکل گرفت.

این پژوهش بخش هایی از رساله دکتری نویسنده از دانشکده رسانه‌ها و ارتباطات دانشگاه وست مینیستر لندن است که با عنوان قدرت ایدیولوژی و تبلیغات: مطالعه انتقادی گفتمان رسانه‌های داعش نوشته شده است. استاد راهنمای این پروژه دکتر کریستین فوکس و پروفسور نوامی سکر بوده‌اند. مریام اورق به عنوان مشاور در کنار نویسنده حضور داشته است.

این پژوهش بر اساس این بـاور شـکل گرفـت کـه بـرای مقابلـه مـؤثر بـا پدیده‌ای همچون داعش، شناخت عمیق ریشه‌ها و بررسی دقیق نقاط ضـعف و قوت آن گام نخست است.

به رغم فجایع و جنایت‌های تکان‌دهنده و قساوت بی‌سابقه داعش در سال‌های اخیر، در این پژوهش سعی شده داعش را همچون پدیده‌ای چند وجهی واکاوی نماید و به دور از واکنش‌های تند و هیجان زده، مبانی سخت و نرم قدرت آن را بررسی کرده، نقش عناصر مختلف سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و رسانه‌ای قدرت داعش را مطالعه کند. این کتاب، مبتنی بر منابع اصلی داعش بـه زبان‌هـای عربـی، انگلیسـی و فارسی و مصاحبه با نوزده صاحب‌نظر حوزه داعش و افراطگرایی تنظیم شـده است.

جاسوس اول‌شخص در غرب آمریکا شروع می‌شود، از ایوان خانه‌ای در کنتاکی و از زبان نویسنده‌ای در حال مرگ. او خودش را زیر نظر گرفته، خودش را که بدنی گرفتار شده است در بیماری، اغلب نشسته بر صندلی و مشغولِ سر‌و‌سامان‌دادن به آخرین افکاری که از ذهنش می‌گذرد. راوی داستان نامی ندارد، ولی از روی برخی شباهت‌ها می‌توان حدس زد که سم‌ شپرد همان راویِ اول‌شخص داستان است. او در آخرین اثرش روایتی مرموز، ویرانگر و موجز نوشته است درباره‌ی نوشتن، خانواده و سرزمینی که الهام‌بخش داستان‌های او بوده‌ است.

داستان «آنجا که دیگر دلیلی نیست» گفت‌و‌گویی خیالی است بین یک مادر و پسر شانزده ساله‌اش بعد از خودکشیِ او. کتاب در چند فصل کوتاه گرد آمده و هر فصل با جمله‌ای شروع می‌شود که عموماً آغاز گفت‌و‌گوهای روزمره است.
این کتاب تنها داستانی ساده درباره‌ی فقدان یک عزیز یا از دست دادن او نیست، بلکه دست‌یازیدن به قالبی جدید یا فرمی نو در بیان فقدان است.
«کتاب حاضر زاییده ی درد است، داستانی ورای تاب و توان عقل یا منطق. مادری فرزندش را از دست داده و حالا در این واگویه ها جسمیت او را کنار گذاشته و با خود نیکولای حرف می زند.»
نیویورک تایمز
«درد غیرقابل تحمل است و عشق عمیق. ما هرگز رابطه ی میان مادر و فرزند را با این عمق تماشا نکرده ایم.»

می‌دانیم که شکاف جنسیتی، از بارزترین شکاف‌های موجود در معماری جهان کنونی است، اما کرولاین کریادو پرز، اکتیویست، نویسنده و روزنامه‌نگار فمینیست در کتاب زنان نامرئی این شکاف جنسیتی را ناشی از یک »شکاف اطلاعاتی تاریخی«می‌داند؛ به این معنی که اطلاعات در این جهان، همیشه بر پایه‌ی داده‌های تاریخی نیمی از جمعیت، یعنی مردان جمع‌آوری شده و می‌شود؛ دانش پزشکی در طول تاریخ عمدتاً حول مطالعه‌ی بدن مردان شکل گرفته است و جای تعجب ندارد که بسیاری از بیماری‌های مربوط به زنان برایش ناشناخته است سده‌ها باستان شناسی بیشتر بازمانده‌های انسانی کشف‌شده را -خصوصاً چنانچه سلاحی در کنارشان یافت می‌شد- به عنوان مرد شناسایی می‌کردند، چراکه داده‌ها به ما می‌گویند »مرد شکارچی«، حتی اگر لگن آن اسکلت زنانه بوده باشد. کرولاین یکی از فعالان کمپین »مخالفت با حذف تصویر جین آستین از اسکناس ده پوندی «در انگلستان بود. دستاورد این کمپین ۳۵ هزار نفری به‌تعویق‌افتادن حذف تصویر جین آستین تا سال ۲۰۱۷ بود.آن‌ها به همین شیوه کتاب‌های درسی، حمل‌ونقل عمومی، گردش اطلاعات در رسانه‌های سنتی و دیجیتال، ابزارهای تکنولوژیک، معماری فضاهای مختلف از توالت عمومی تا دفاتر و اداره‌ها را بررسی می‌کردند. بنا به استدلال او، »شکاف جنسیتی داده‌ها« صرفاً محصول اندیشیدن نیست، بلکه بیشتر محصول نیندیشیدن است. وقتی اطلاعات بر اساس فرضیه‌هایی جمع‌آوری می‌شوند که ویژگی‌های جنسی نیمی از جمعیت را نادیده می‌گیرند، چگونه می‌تواند به صورتی جز جهان کنونی ختم شود؟

خاورمیانه ای که امروزه مدام خبرهای آن را می­ شنویم حاصل تصمیم‌هایی است که متفقین در خلال جنگ اول جهانی و دوران پس از آن اتخاذ کردند. مولف این کتاب، داستان مفصل چگونگی و چرایی این تصمیم‌ها، بیم و امید‌ها، عشق‌ها یا نفرت‎ها، اشتباه‌ها یا سوتفاهم‌هایی را که در این تصمیم‎گیری‌ها دخیل بوده­اند، بازگو می‌کند. بازخوانی تاریخ فروپاشی امپراتوری عثمانی و برآمدن خاورمیانه جدید نشان می‌دهد، بسیاری از باورهای کنونی درباره نحوه این فروپاشی و پیامدهای آن، که مهم‌ترین آنها یورش به خاورمیانه و دائمی شدن جنگ بود، برآمده از گزارش‌هایی مغرضانه است که فرانسوی‌ها، روس‌ها و انگلیسی‌ها ارائه کرده‌اند.