این کتاب در واقع راهکاری است برای سیاست گذاران و تعیین کنندگان خط مشی در عرصه های مختلف اداره کشور و جامعه یا حتی در یک نمود کوچکتر در یک سازمان تا بتوانند در عرصه های مختلف سیاست و فرهنگ و اقتصاد خط مشی گذاری کنند، از پس چالش ها برآیند و در ضمن رویکرد معرفتی و فلسفی این سیایت ها با مبانی اعتقادی ما یعنی اسلام عزیز و مترقی هم خوانی داشته باشد و صرفا یک کپی بی هویت از مدل های غربی نباشد و این زمانی اتفاق می افتد که خط مشی گذار ضمن اینکه تمام کارکردهای خط مشی های دیگر را که بر مبنای اعتقادات و فلسفه های دیگر بنا شده است، می شناسد و نسبت به آنها نظر دارد تسلط کافی و افی به مبانی اعتقادی اسلام هم داشته باشد.
از سوی دیگر چیزی که اهمیت خط مشی گذاری درست را دو چندان می کند پدیده های جدید اجتماعی و تکنولوژیکی و رسانه ای است که ارزش های اجتماعی هر جامعه را تحت تاثیر قرار می دهند و خط مشی گذاران عمومی جامعه باید بتوانند سیستمی مناسب و به روز را برای جامعه طراحی کنند و به کار ببرند.
کتاب «عدالت حق مدار؛ آگاهی، رفاه، امنیت» در صدد است تا ویژگی های یک سیستم خط مشی گذاری مناسب را به ویژه با تاکید بر اصول اولیه اعتقادی جوامع اسلامی، ارائه کند و به همین جهت به گفته نویسنده حتی المقدور سعی شده است از اصول اعتقادی مشترک بین مذاهب اسلامی بدون تعصب و گرایش خاص و صرفا با رویکرد علمی به ارزش های فرهنگی و اعتقادی اسلام، استفاده کند. به همین دلیل مبانی این کتاب متکی به فهم صریح از قرآن کریم و روایات معتبر نهج البلاغه است.

کتاب پیش رو در چهار فصل به بررسی تفاضل اجتماعی و رویکردی که قرآن در مقابل آن اتخاذ کرده پرداخته است؛ فصل نخست اصطلاحات مرتبط با طبقات اجتماعی، روند شکل گیری طبقات، موضعی که قرآن در به رسمیت شناختن طبقات اجتماعی اتخاذ کرده و گونه شناسی طبقات اجتماعی در این کتاب را مورد بررسی قرار داده، دومین فصل انواع طبقات اجتماعی نام برده در قرآن را مورد مشاهده قرار می دهد و رفتارشناسی پیامبران الهی را مطابق با آیات قرآن به بحث می گذارد هم چنین آیات مرتبط با تفاضل اعتقادی- عبادی و آیات ناظر به تفاضل اجتماعی را به تفکیک سوره های مکی و سوره ها مدنی مورد توجه قرار می دهد. فصل سوم ابتدا گونه شناسی طبقات اجتماعی را در مواجهه با پیامبر در دستور کار قرار می دهد و سپس اصول و مبانی سیره نبوی را نسبت به مساله تفاضل اجتماعی در قالب محورهای پنج گانه اصلاح مدل نظامی قشربندی، مخالفت در برابر تبعیض طبقاتی، برقراری عدالت میان همه طبقات، شایسته سالاری و اجرای قانون بدون ملاحظه جایگاه اجتماعی تبیین می سازد و سر انجام در فصل چهارم یک جمع بندی کلی صورت می گیرد و نتایج حاصل از آن چه بیان شده بررسی می شود.

موضوع این کتاب جامعه شناسی ادبیات در کلیّات شمس تبریزی یا تحقیق درباب ارزش جامعه شناختی غزل های مولانا جلال الدین محمّد بلخی نیست، بلکه هدف از این کتاب (فرهنگ) مرجع، نمودن چگونگی بازتاب اوضاع و شرایط اجتماعی اجتماعیّات روزگار و محیط پیدایش و زایش غزلیات از خلال اشعار مولانا در دیوان شمس است. این فرهنگ نگرشی تازه از ساحت اجتماعی به غزلیات است و البته در مطالعات جامعه شناسی ادبیات و نقد جامعه شناختی و حتی تحلیل های تاریخی عصر مولانا نیز مثمر و مفید است؛ به گفتۀ رنه ولک: ادبیات تعبیری از اجتماع است. کتاب حاضر در پنج بخش تدوین یافته است: اعتقادات، فرهنگ عامّه (آداب و رسوم و سنت های اجتماعی)، پراکنده ها (پرندگان و حیوانات و گیاهان و ابزارآلات و وسایل و …) زبان، ضرب المثل های رایج. مولف در هر مدخل از این کتاب، بیت یا ابیاتی از غزلیات مولانا را که آن مدخل در آن بیت به کار رفته، آورده است و در صورت لزوم توضیح عبارات و واژه های دشوار را نیز داده است.

کتاب «کرامات کلمات » نوشته محمدجواد اعتمادی جستجویی در کلمات و اشارات شمس تبریزی است. کرامات کسانی همچون شمس و مولانا، بر روی آب گام برداشتن و در هوا پریدن نیست. کرامات اصلی آنان آگاهی و معرفتی‌ست که در اندیشه و ضمیر آن‌ها جوشیده و در جویبار کلمات جاری شده؛ و این کتاب جستجویی مشتاقانه است در اعجاز کلام شمس و تماشایی عاشقانه است در نور و نیروی سخنی زنده و تپنده. حقیقت‌گویی و دگرگون‌کنندگی کلام، نشانی از اعجاز سخن متعالی‌ست و کرامات کلمات شمس از فراسوی قرن‌ها جان جویندگان و تشنگان را، گرمی و روشنی می‌بخشد. کسی که خود عادت به نوشتن نداشت، و سخن را جاری و جوشان و زنده خوش می‌داشت، اما سخنان او در صفحات کتاب مقالات ثبت شد و به دست آیندگان رسید.
خواندن مقالات شمس و مواجهه با سخنان او آسان نیست. الفاظ و عبارات شمس صاعقه‌وار است و آتشین، برنده و ژرف و سوزان؛ اعجاز ایجاز است و جمع صورت با معنایی شگرف. کلماتی که رستاخیزی ناگهان در جان مولانا برانگیخت و آتشی در بیشۀ اندیشه‌های او برافروخت؛ چرا که کار شمس قیامت برپاساختن و زیروزبر کردن بود.

بعد از لغت فرس اسدی و فرهنگ مفقود غواص نیشابوری،نخستین فرهنگ‌های فارسی در هند نوشته شد.
در سده‌های بعد نیز،صرف‌نظر از صحاح‌الفرس و معیار جمالی و مجمع‌الفرس سروری،بیشتر فرهنگ‌ها در هند تالیف شد.مولفان این فرهنگ‌ها به دلیل ناآشنایی با زبان فارسی در خواندن درست کلمات دچار اشتباهات فاحش شده‌اند.
کلمات مصحف این فرهنگ‌ها بعدها به فرهنگ‌های سده‌های بعد راه یافت و از آنجا به برخی فرهنگ‌های معاصر منتقل شد.
کتاب‌هایی که دربارۀ فرهنگ‌های فارسی نوشته شده فاقد تحلیل علمی محتوای آن‌هاست.در کتاب حاضر برای نخستین بار شماری از این فرهنگ‌ها نقادانه مورد بحث قرار گرفته است.

سید محمد حسین بهجت تبریزی (به فارسی: سید محمدحسین بهجت تبریزی، آذربایجانی: سید محمدحسین بهجت تبریزی) (۲ ژانویه ۱۹۰۶ – ۱۸ سپتامبر ۱۹۸۸)، عمدتا با نام مستعار شهریار شناخته می‌شود. شاعر آذربایجانی ایرانی که به دو زبان آذربایجانی و فارسی سروده است. مهم‌ترین اثر او، حیدر بابای سلام، اوج ادبیات آذربایجان به شمار می‌رود که در جهان ترک محبوبیت زیادی پیدا کرد و به بیش از 30 زبان ترجمه شد.

شهریار برخلاف بسیاری دیگر از چهره های زمان خود، به سختی خود را درگیر مشکلات و ایدئولوژی های سیاسی کرد. با این حال، او به خاطر ناسیونالیسم مشتاقش معروف بود. در اثار او استعاره های متعددی در ستایش تخت جمشید، زرتشت و فردوسی ساخته شده است. کتاب گزیده غزلیات شهریار نوشته سید محمدحسین شهریار است که توسط انتشارات نگاه منتشر شده است. شاعر با سرودن شعر تراژیک آغاز کرد. بسیاری از خاطرات تلخ و شیرین او در کتاب های حزیان دل، حیدربابا و مومیایی منعکس شده است. حیدربابا که به زبان آذری سروده و بعدا به فارسی ترجمه شد، مدت‌ها در فهرست ده پرفروش تهران قرار داشت. حیدربابا نام کوهی است که شاعر دوران کودکی خود را در آن گذرانده است. او همچنین کتاب شعر حماسی تخت جمشید را سروده است. او به مسائل انسان گرایانه علاقه داشت و در شعر «نامه ای به انیشتین» از نتیجه کار علمی خود که به عنوان سلاح هسته ای مورد سوء استفاده قرار گرفت، انتقاد کرد. ابیات شهریار اشکال متنوعی دارد، از جمله غزل، رباعی، دوبیتی، قصیده و مرثیه است. شهریار خوشنویس با استعدادی بود، سه تار را بسیار خوب می نواخت و علاقه شدیدی به موسیقی داشت. او از دوستان بسیار صمیمی موسیقیدان ایرانی و استاد بسیار محترم عبدالحسین صبا بود.

اثر پیش رو به همت “مهرداد بهار” کتاب “بندهش” یا “فرنبغ دادگی” است که یکی از برجسته ترین متن های تاریخی و دینی، از دین زرتشت و به زبان پهلوی است. این اثر در اواخر دوره ی ساسانی تألیف شده بود و سرانجام در قرن سوم هجری قمری، کار تدوین آن به پایان رسید. “فرنبغ دادگی”، نویسنده و تدوین کننده ی نهایی “بندهش” بود. آفرینش آغازین یا بنیادین همان چیزی است که “بندهش ” بر آن دلالت دارد و مطالب کتاب، پیرامون سه محور تقسیم بندی می شود: خلقت آغازین، وصف آفریدگان، شجره نامه ی کیانیان.
“بندهش” پیش رو، که توسط “مهرداد بهار” ویرایش شده به مطالبی نظیر آفرینش مادی، چگونگی خلق آفریده ها برای مبارزه و علت آن، حمله ی اهریمن بر خلقت، ستیز دو مینو، داستان زیج گیهان و چگونگی رخداد آن، مبارزه ی آفریده های جهان با اهریمن شرور، سال دینی و بزرگواری ایزدان مینوی پرداخته شده است. بخش نهم این تصحیح از “بندهش” نیز به نحوه ی آفرینش چیزهای مختلف و چگونگی آن ها همچون زمین، کوه، دریا، رود، دریاچه، جانوران، مردم، زنان، گیاهان، آتش، خواب، بانگ و صدا، باد، باران، ابر، خرفستران و هر چیزی که به گونه ای خلق شده، اختصاص داده شده است.
“بندهش” یا “فرنبغ دادگی” پر از داستان هایی در مورد آفرینش، نبرد اهریمن و اهورامزدا، صحبت هایی پیرامون چهار دوره ی سه هزار سال زمان، تاریخ حقیقی و اساطیری ایران از پیشدادیان تا ورود تازیان، پیشگویی رویدادها، پایان جهان، ورود سوشیانت و رستاخیز می باشد و مطالب گاه مفصل و گاه مختصر در مورد نجوم و قوانین نجومی، تقویم، جغرافیا، زیست شناسی و گیاه شناسی و … در آن گنجانده شده است.

وقتی بعد از کودتا به تهران برگشتم، هنوز در حالت سردرگمی بود که حاکم شده بود
کشور، مردم را به اطاعت و انضباط فرا می خواند، اما پوشیده نیست که نوعی
ابری و گناه بر جان مردم حاکم است. حالت کنایه رضا. از وقتی که دور بودم
ایران در زمان مصدق تجربه دست اولی نداشتم ولی شنیدم
ایران پر جنب و جوش و هیجان انگیز بود و من احساس کردم بازیافت به یک شخصیت تبدیل شده است.
نگاه کردن به خارجی نه به عنوان یک فرد برتر، بلکه به عنوان یک حریف
انسان طبق ذات خود میل به بیان شخصیت خود دارد، حتی اگر نیازمند باشد، حتی اگر گرسنه باشد.
در زمان بازگشت، دو سال و چند ماه از 7 مرداد گذشته بود، توانستم
این احساس حقارت را در مردم ببینید، حتی احساسی شبیه به شرم و شکست، چرا دادند
در کودتا در زمان مصدق شاید بیش از حد احساسات خرج کرده بودند.
ما همیشه این مشکل حفظ تعادل بین احساس و عقل را نیز داشته ایم
به عنوان نوسان بین دلبستگی و رها شدن، مانند گیاهانی که در آفتاب و در سایه جمع می شوند.
باز می شوند