كشیش پروتستان اهل برلین، یوهان فریدریش زولنر، در مقاله‏ى كه در سال 1783 در مخالفت با “نكاح عرفى” نوشت به سرگشتگى‏هایى اشاره كرد كه “به نام روشن‏نگرى در دل و ذهن مردم به وجود آمده است…”. وى در جایى از نوشته‏اش مفهوم روشن‏نگرى را به چالش كشید و پرسید “به‏راستى روشن‏نگرى چیست”. این پرسش پنهان كه در پانوشت آن مقاله آمده بود، نتایج ثمربخش و ژرفى در تاریخ فلسفه بر جاى نهاد. چراكه بسیارى را بر آن داشت كه پاسخى به این پرسش بدهند. بخش عمده‏اى از مقالات این كتاب همین پاسخ‏ها و بحث‏هایى هستند كه در همان سده‏ى هجدهم، در پى آن‏ها درگرفتند. مقاله‏ى معروف كانت با عنوان “روشن‏نگرى چیست” نیز در پاسخ به همین پرسش نوشته شد: “روشن‏نگرى خروج آدمى‏ست از نابالغىِ به تقصیرِ خویشتنِ خود. و نابالغى، ناتوانى در به كار گرفتن فهم خویش است بدون هدایت دیگرى”. روشنى‏یابى جنبشى است كه به زبان تمثیل مى‏توان آن را به “گناه دومین” آدمى تشبیه كرد. “گناه نخستین” خوردن از میوه‏ى درخت معرفت است و “گناه دومین” آغاز معرفت‏یابىِ آدمى است با در كار آوردنِ عقلِ سنجش‏گرِ خود و دلیرى كردنش در كاربست فهمِ خویشتن، فهم انسان و جهان، آن‏چنان كه در واقع هست و نه آن‏چنان كه سنت انتقادى قرن‏ها به او فراداده است و پیشینیان او پنداشته‏اند. مقاله‏هاى این كتاب در واقع دنباله‏ى منطقىِ مقاله‏هایى است كه در كتاب روشن‏نگرى چیست؟ تعریف‏ها و نظریه‏ها آمده است. در این كتاب نیز بحثى پى گرفته مى‏شود كه دویست و اندى سال پیش آغاز شد و هنوز هم در چارگوشه‏ى جهان ادامه دارد.

حکومت پادشاهان فعلی بریتانیای کبیر انباشته از بیدادگری و غصب و ستم به مستعمرات است و این روش بدان منظور است که بر ما حکومت مطلقه و مستبد داشته باشد. … وقتی که جور و ظلم و سوءرفتارها به درازا کشید و مداومت یافت، از حق مردم بلکه از وظیفه آن‌هاست که این‌گونه حکومت‌ها را ساقط کنند. تا به حال، مستعمرات با شکیبایی متحمل چنین مظالمی شده‌اند و اینک وقت آن رسیده است که سیستم حکومتی خود را تغییر دهند. … ما این حقایق را از بدیهیات می‌دانیم که همگی مردم مساوی آفریده شده‌اند و این‌که آفریدگارشان بدان‌ها حقوق خاص و غیرقابل انتزاعی اعطا نموده است که از آن جمله است حق زندگی، داشتن آزادی، و جست‌وجوی خوشبختی: و به‌منظور حفظ این حقوق، مردم برای خود حکومت‌هایی تأسیس خواهند کرد و با میل و رضای خود به آن حکومت‌ها اختیار و اقتدار خواهند داد. دیگر این‌که هر گاه این حکومت‌ها ازراه راست منحرف شوند، از حقوق مردم است که آن‌ها را تغییر داده و ساقط سازند و حکومت‌های تازه‌ای روی کار آورند. (از اعلامیه استقلال، 1776)

برگزاری جشن و عید از ویژگی‌های فرهنگیِ همه‌ی جامعه‌هاست، از كهن‌ترین زمان‌ها تا به امروز. همه‌ی ملت‌ها، قوم‌ها، ایل‌ها در همه‌ی سرزمین‌ها روزهایی از سال را جشن می‌گیرند. مردم‌شناسان هیچ جامعه یا گروهی را سراغ ندارند كه مردم روز یا روزهایی را به شادی و شوخی و جنب و جوش شادمانه نپردازند. كتاب حاضر به جشن‌ها و آیین‌های كهنی پرداخته است كه برگزاریِ آن‌ها به‌رغم همه‌ی دگرگونی‌ها و پیش‌آمدهای اجتماعی و سیاسی پابرجا مانده است. كتاب دارای سه بخش است: بخش نخست شامل جشن‌ها و آیین‌هایی است كه در همه‌ی شهرهای ایران، و در بین همه‌ی قشرهای اجتماعی، از كهن‌ترین زمان‌ها تا به امروز برگزار می‌شود. این جشن‌ها عبارت‌اند از: نوروز، یلدا و مهرگان. در بخش دوم از جشن‌های كهنی سخن می‌رود كه در بسیاری از شهرها به دست فراموشی سپرده شده ولی در یك یا دو منطقه و استان تا به امروز بر جا مانده است؛ مانند جشن سده در كرمان، و جشن تیرگان در مازندران. بخش سوم درباره‌ی آیین‌هایی است كه نمی‌توان نام جشن بر آن‌ها نهاد، آیین‌هایی كه از دیرباز به وسیله‌ی پیروان مذهبیِ زردشتی، ارمنی و شیعه در منطقه‌های كوهستانی یزد، ماكو و كاشان برگزار می‌شود

آنتونیو كاسه‌سه در این كتاب می‌كوشد تا به بررسی برخی از گره‌های كور روابط بین‌الملل بپردازد و نشان دهد كه عوامل مختلف، اعم از سیاسی، اقتصادی، عقیدتی و حقوقی، در روابط بین كشورها چگونه بر هم اثر می‌گذارند. این گره‌ها و مسائل به روابط قدرت بین قدرت‌های بزرگ یا بین قدرت‌های بزرگ و قدرت‌های كم‌تر بزرگ مربوط می‌شود كه در آن مرام‌ها و ضرورت‌های سیاسی جایگاه اصلی را به خود اختصاص می‌دهند و الزامات حقوقی به كنار رانده می‌شوند. به این ترتیب، مؤلف می‌كوشد تا عموم مردم را در جریان برخی از مسائل كه تاكنون به حلقه‌ی محدود كارشناسان تعلق داشته است قرار دهد.

این کتاب، در اصل تفسیر غزلیات مولانا معروف به «غزلیات شمس تبریزی» یا « دیوان کبیر» ـ براساس تصحیح دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی ـ است که توسط دکتر دینانی با زبانی ساده و در عین حال علمی و استدلالی بیان شده و به قلم آمده است. در این دو جلد کتاب، در مجموع 125 غزل از غزلیات پرمعنی و دروندار مولانا جلال الدین بلخی، خالق بلندآوازه «مثنوی معنوی» مورد شرح و تفسیر قرار گرفته است. روش، زبان و منطق به کار گرفته در این کتاب، عمومی، روشن و قابل استفاده برای همگان و بخصوص علاقمندان به مباحث اصلی و آموزنده فلسفه و عرفان اسلامی است. در عین حال، کتاب دارای جنبه‌های ادبی نیز می‌باشد که به زیبایی‌های غزل مولانا و جایگاه آن در کاروان شعر و ادب فارسی می‌پردازد. در این تالیف کوشش وافری به عمل آمده است تا غزلیات پرشور و حال مولانا، بر اساس واقعیات جهان امروز و نیازهای زندگی جدید مورد بحث و بررسی قرار گیرد و پرده از ابهام‌های مطالب عمیق و معنوی مولانا گشوده شود و به مجهولاتی که در زمینه‌های عرفان و تاریخ و فلسفه طرح می‌شود، پاسخ داده شود. عناوین برخی از بحث‌ها و فصول کتاب به قرار زیر است: طوفان روح، صورت ایمان، ریشه در آب، فوق غم و شادی، تولدی دیگر، جان و روان، تساوی برد و باخت، آخرین پرواز، زنده زندانی نمی شود، خدا و خلقت، هست و نیست به روایتی دیگر، درد و غم آری یا نه؟

این کتاب، در اصل تفسیر غزلیات مولانا معروف به غزلیات شمس تبریزی یا دیوان کبیر براساس تصحیح دکترمحمدرضا شفیعی کدکنی است که توسط دکتر دینانی با زبانی ساده و در عین حال علمی و استدلالی بیان شده و به قلم آمدهاست. در این کتاب، تعدادی غزل از غزلیات پرمعنی و درون دار مولانا جلال الدین بلخی، خالق بلندآوازه مثنوی معنوی مورد شرح و تفسیر قرار گرفته است. روش، زبان و منطق به کار گرفته در این کتاب، عمومی، روشن و قابل استفاده برای همگان و بخصوص علاقمندان به مباحث اصلی وآموزنده فلسفه و عرفان اسلامی است. در عین حال، کتاب دارای جنبه های ادبی نیز میباشد که به زیبا یهای غزل مولانا و جایگاه آندر کاروان شعر وادب فارسی می پردازد. در این تالیف کوشش وافری به عمل آمده است تاغزلیات پرشور و حال مولانا، بر اساس واقعیات جهان امروز و نیازهای زندگی جدید مورد بحث و بررسی قرار گیرد و پرده از ابهام های مطالب عمیق و معنوی مولانا گشوده شود و به مجهولاتی که در زمینه های عرفان و تاریخ و فلسفه طرح می شود، پاسخ داده شود.
عناوین برخی از بحث ها و فصول کتاب به قرار زیر است: طوفان روح، اتحاد عاشق و معشوق، برهان صدیقین، حور و نور، خانه و خواجه و …