راه خورشیدی

سال‌هاست که من از «شطح» می‌گویم. مقصودم این نیست که شطح صوفیانه می‌گویم، بلکه از شطح می‌گویم و این واژه را برای نام سه شخصیت ساخته‌ام: شریعتی، طالقانی، حکیمی. سال‌ها می‌گذرد که در این‌جا و آن‌جا، از طریق خطابه و مقاله، از آموزه‌ها و آرمان‌های این سه مرزبان اسلام و پاسدار کرامت انسان یاد می‌کنم . البته من تذکره‌نویس و حکایت‌نویس نیستم و به دانش تراجم و رجال چندان علاقه‌ای ندارم و سودداری آن ندام تا اعیان الشیعه بنویسم. به این سه شخصیت نیز از باب تراجم‌نویسی نمی‌پردازد، بلکه می‌خواهم فریادهای آنان را فریاد کشم و دردهایشان را در جان بی‌دردان زنده کنم و ایمانشان به انسان را مطمح نظر انسان‌ها قرار دهم و رسالت‌هایشان را به رساله‌ها بکشانم و حماسه‌هایشان را حماسه‌سرایی کنم.