کفش‌های ایتالیایی

هنینگ مانکل (1948ـ2015)، نویسنده‌ی سوئدی و فعال اجتماعی و سیاسی، عمده‌ی شهرت‌اش را وام‌دار رمان‌های پلیسی است. اما در این رمان، با نثری ساده و شوخ، به زندگی پزشک بازنشته‌ای می‌پردازد که انزوا گزیده، اما با اتفاقاتی که رخ می‌دهد به ارتباط با آدم‌های دیگر وادار می‌شود. «شرمنده شدم. همیشه در چیزهای دیگران کاوش می‌کردم. حتا بلد بودم با بخار پاکتِ نامه را باز کنم و بعد دوباره بچسبانم‌اش. مادر مجموعه‌ای نامه داشت، مربوط به دوران جوانی‌اش، که در آن‌ها خطاب به دوستی همه‌ی رازهایش را گفته بود. کمی پیش از مرگ‌اش روبانی دور آن‌ها پیچید و ازمان خواست آن‌ها را بسوزانیم. این کار را کردم ــ اما اول خواندم‌شان. دفتر خاطرات دوست‌دخترهایم را می‌خواندم و به کمدهاشان هجوم می‌بردم؛ بلد بودم چه‌طور میزهای پزشکان همکارم را وارسی کنم. و حتا بیمارهایی بودند که محتویات کیف‌شان را به‌دقت بررسی می‌کردم. هیچ‌وقت پولی ندزدیدم. به‌دنبال چیز دیگری بودم. راز. ضعف آدم‌ها. و چیزهایی که هیچ‌کس نمی‌دانست به‌جز من.»