رادیکالیسم اسلامی در ایران

 دهه بيست شمسی، اسلام‌گرايی با رويكردی جديد و با تقويت نقش دين به صحنه سياست ايران آمد. اين بار نه علمای درجه اول، بلكه جوانان مذهبی -‌ حوزوی و غيرحوزوی – كنش‌‌گران اصلی اين حركت بودند. جمعيت فدائيان اسلام به رهبری سيد ‌مجتبی نواب صفوی نماد اجتماعی اين سنت فكری بود كه نقطه مقابل رئاليسم يا واقع‌گرايی موجود در اسلام حوزوی دهه 1320 قرار گرفت و سنت فكری به نام راديكاليسم اسلامی شكل دادند. اجتماع فدائيان اسلام از نظر تيپولوژی، خاص جامعه ايران بود.