روابط بریتانیا و ایران همیشه پرتنش و همراه با پس‌زمینه‌ای از دسیسه، چپاول و رقابت با روسیه برای نفوذ بوده است. سر دنیس رایت (سفیر سابق انگلیس در ایران) در این کتاب تجربیات، ماجراجویی‌ها و سیاست‌های انگلیسی «انگلیسی‌ها» را ترسیم می‌کند. بریتانیا و ایران از اواخر قرن هجدهم تا اوایل قرن بیستم، ارتباطات کاملاً یک‌طرفه‌ای را با هم داشته‌اند که همیشه طرف قربانی ایران خانم بوده است. در این کتاب فرصتی پیش آمده تا ما با دیپلمات‌ها و کنسول‌ها، سربازان، مرزبانان، جاسوسان، بازرگانان، مسافران، مبلغان، شکارچیان امتیاز و سیاحانی ملاقات کنیم تا شاید بتوان در نگاه خود به این دایه مهربان‌تر از مادر تجدیدنظر کنیم و جلوی دخالت‌ها و چپاول دارایی‌های کشور را از دست این روباه پیر که همچنان در کمین ماست، بگیریم.

نلسون ماندلا در سال 1918 متولد شد. در سال 1940 از مدرسه اخراج شد و به ژوهاسبورگ فرار کرد. ماندلا اولین مشارکت قانون سیاه را آغاز کرد. وی در سال 1982 به زندان منتقل شد و هشت سال زندانی بود. ماندلا و کلرک در سال 1992 موفق به دریافت جایزه صلح نوبل شدند. دو سال بعد به‌عنوان رئیس‌جمهور آفریقای جنوبی انتخاب شد. وی در سال 2013 درگذشت.

باراک اوباما در سال 1961 در هاوایی متولد شد. چند سال بعد از تولد به همراه مادرش به اندونزی مهاجرت کرد. در سال 1983 وارد دانشگاه کلمبیا شد. در سال 1995 کتاب «رؤیاهایم از پدرم» را منتشر کرد. در سال 2009 به‌عنوان چهل‌وچهارمین رئیس‌جمهور انتخاب شد…

ارنستو چه‌گوارا در سال 1928 در آرژانتین به دنیا آمد. در سن بیست‌سالگی در دانشکده پزشکی ثبت‌نام کرد. در سال 1951 سفر پنج‌هزار مایلی در آمریکای جنوبی خود را به همراه دوستش آلبرتو گرانادو شروع کرد که خاطرات آن را ثبت کرده است. در سال 1953 از دانشکده پزشکی فارغ‌التحصیل شد و برای سفر دوم راهی آمریکای جنوبی و مرکزی شد. در سال 1956 برای آغاز انقلاب کوبا به کوبا رفت و سه سال بعد با فیدل کاسترو، پیروزی در انقلاب کوبا را اعلام کرد. در سال 1964 در مجمع عمومی سازمان ملل سخنرانی کرد. و در نهایت در سال 1967 در بولیوی اعدام شد.

برنامه هسته‌ای ایران را می‌توان یکی از مناقشه‌برانگیز‌ترین موضوعات قرن حاضر دانست. نزدیک به دو دهه است که ایران با کشورهای مختلفی برای رسیدن به نتایج مشخصی مذاکره می‌کند و این روند مذاکرات درحال‌حاضر نیز ادامه دارد. نتیجه فرسایشی‌شدن این مذاکرات اعمال تحریم‌های گسترده اقتصادی از جانب جامعه جهانی و تضعیف اقتصاد ایران است. ایران در مقطعی کوتاه این امکان را یافت تا با قدرت‌های جهانی به توافقی هسته‌ای که برجام نام دارد دست پیدا کند که در ازای دادن تضمین‌هایی به جامعه جهانی و کاهش فعالیت هسته‌ای خود در یک بازه زمانی معین، تحریم‌های بین‌المللی علیه ایران برداشته شود. این توافق به مدت دو سال دوام آورد و با روی کار آمدن دونالد ترامپ، روزبه‌روز متزلزل‌تر شد. درنهایت با خروج دولت ترامپ از توافق هسته‌ای موسوم به برجام، بسیاری از تحریم‌های اقتصادی مجدداً به ایران تحمیل شدند و میزان تنش‌ها در سطح منطقه‌ای و جهانی افزایش پیدا کرد. کتاب راز سر به مهر ( کتاب اول: توافق موقت ژنو) اثر دکتر محمدجواد ظریف کتابی است که به رویدادها و اتفاقات جالبی در پروسه مذاکرات هسته‌ای با قدرت‌های جهانی اشاره دارد و ما برای اولین بار از بسیاری از آن‌ها با خبر می‌شویم.

لامو تندوپ در سال 1935 در خانواده‌ای کشاورز در تبت به دنیا آمد. وی در سال 1940 به عنوان دالایی لاما در کاخ پوتالا بر تخت نشست. پس ورود نیروهای چینی به تبت در سال 1950 قدرت سیاسی کامل را به‌دست گرفت. چند سال بعد پیش‌نویس قانون اساسی برای دولت دموکراتیک‌تر برای تبتی‌های تبعیدی در هند را به نگارش درآورد. جایزه صلح نوبل را دریافت کرد…

عباس میرزا ولیعهد فتحعلی شاه به ژوبر، فرستاده ناپلئون، در غائله ترکمانچای می‌گوید: مشکل در کجاست؟ چرا شما، شما شدید و ما، ما شدیم؟ آیا آب و خاک اروپا با آب و خاک ما متفاوت است؟ آیا خدا خواسته که شما آن‌گونه شدید و ما این‌گونه؟

صادق زیباکلام در ما چگونه ما شدیم؟ به‌جای جست‌وجوی مقصر از میان اعراب، شرق و غرب، خارجی‌ها و استعمارگران، به‌دنبال دلایلی ریشه‌ای و داخلی است و شاه‌کلید این عقب‌ماندگی را خود ما می‌داند نه دیگران و استعمار و حتی دلیل ورود استعمار را نیز عقب‌ماندگی خودمان بیان می‌کند.

این کتاب براساس دیدگاه‌هایی کاملاً جدید و غیرمتعارف نسبت به توسعه نوشته شده است که توسعه مقوله‌ای کیفی و جامع و چندبعدی و انسانی و اجتماعی قلمداد می‌شود که از گذر نوسازی یعنی تغییرات اجتماعی در هر دو ایستارها و ساختارها (اقتصادی – اجتماعی، سیاسی) صورت می‌گیرد.

نفت از اهمیت ویژه‌‌‌‌‌‌‌ای برای کشورهای درحال‌ ‌‌‌‌‌‌توسعه برخوردار است و درصد بسیار زیادی از تولید ناخالص داخلی (GDP)، ذخایر دولتی و درآمد ارزی را در کشورهای تولیدکننده تحقق می‌‌‌‌‌‌‌بخشد. در کشورهای واردکننده، نفت نوعاً سهم برجسته‌‌‌‌‌‌‌ای از تأمین هزینه‌‌‌‌‌‌‌های ارزی را برعهده دارد و در تمام کشورهای درحال ‌‌‌‌‌‌‌توسعه دنیا، مالیات بر مصرف نفت به مقدار زیادی به درآمدهای مالی کمک می‌کند.

رونن برگمن در این کتاب روایتگر نیروهای عملیاتی و اطلاعاتی اسرائیل از شصست سال ترور‌های موساد می‌باشد، او برای نگارش کتاب «برخیز و اول تو بکش» با هزاران چهره‌ سیاسی و مأموران مخفی مصاحبه کرده و از هزاران اسناد استفاده کرده است.

این کتاب از 35 بخش تشکیل شده است. رونن برگمن در این بخش‌ها اقدامات غیرقانونی سازمان‌های اطلاعاتی اسرائیل را برملا می‌کند.

رونن برگمن با مصاحبه با افرادی مانند ایهود باراک و ایهود اولمرت، نخست‌وزیران سابق اسرائیل؛ مئیر داگان، رئیس سابق موساد و افراد سیاسی دیگر به بررسی ترورهای مقامات انگلیسی، سوری، سازمان آزادی‌بخش فلسطین، حزب‌الله، رهبران حماس و دانشمندان هسته‌ای ایران می‌پردازد.

کتاب حاضر حاوی بحثی در باب موانع تاریخی و ساختاری توسعه سیاسی در ایران است. ساختار قدرت سیاسی، شکاف‌ها و چندپارگی‌های اجتماعی و فرهنگی در ایران به‌عنوان موانع اصلی توسعه معرفی و تحلیل شده‌اند. به بیان دیگر، استدلال اصلی این است که تکوین ساخت دولت مطلقه همراه با گسترش چندپارگی‌های اجتماعی و فرهنگی و تداوم و تقویت فرهنگ پدرسالارانه موانع اصلی توسعه سیاسی در ایران بوده‌اند.

برتل اولمن (زاده 30 آوریل 1935 در میلواکی)، استاد سیاست در دانشگاه نیویورک است. او هم روش‌شناسی دیالکتیکی و هم نظریه سوسیالیستی تدریس می‌کند. او نویسنده چندین اثر دانشگاهی در رابطه با نظریه مارکسیستی است. اولمن در دانشگاه ویسکانسین تحصیل کرد و در سال 1956 لیسانس علوم سیاسی و در سال 1957 فوق‌لیسانس علوم سیاسی دریافت کرد. او به تحصیل در دانشگاه آکسفورد ادامه داد و مدرک لیسانس گرفت. در فلسفه، سیاست و اقتصاد در سال 1959، فوق‌لیسانس در نظریه سیاسی در سال 1963، و دکترا در نظریه سیاسی در سال 1967.

تاکنون شده به این نکته توجه کنید که از منظر جهان سرمایه‌داری، تمام بازوهای رسانه‌ای صنعت فرهنگ و نئولیبرال‌های سرتاسر جهان، تنها چیزی که ناممکن است، بدیلی برای سرمایه‌داری‌ است؟! انبوهی کتاب زرد با جلدهای قرمز، شبانه‌روز درحال انتشارند؛ کتاب‌هایی که ماجراهایی مخوف و عموماً کذب درباره حکومت‌های منسوب به کمونیستی روایت می‌کنند. به‌طور مداوم، ژورنالیست‌های کذاب خارجی و ایرانی درحال نوشتن پیرامون دهشت حکومت چین امروز با پسوند کمونیستی هستند، بدون اینکه حتی یک بار راستش را بگویند و صداقت به خرج بدهند که این چین یکی از دو غول بزرگ جهان سرمایه‌داری ا‌ست. البته روشنفکری واقعی در جهان، همان فیلسوفان، جامعه‌شناسان و اقتصاددانان چپ، کاری به این مهمل‌بافی‌های سربازان ارتش سرمایه‌داری ندارند و کار خودشان که اندیشیدن و ارائه‌‎ پیشنهاد برای ساختن جهانی انسانی ا‌ست را پیش می‌برند. کتاب «بدیل‌های سرمایه‌داری: طرح‌هایی برای یک اقتصاد دموکراتیک» نوشته‌ دو متفکر مهم دوران ما، رابین هانل و اریک الین رایت، بر ثنویت اقتصاد بازارو برنامه‌ریزی متمرکز دولتی خط بطلان می‌کشد و پیشنهادهای پویا و فکرشده‌ای با انبوهی تحلیل و تفسیر ارائه می‌دهد که می‌توان در مقام راه‌حل‌هایی دموکراتیک برای اداره اقتصادی جامعه به آن‌ها تکیه کرد. نویسندگان این کتاب، ایده‌هایی همچون اقتصاد مشارکتی و ایستادن بر سر مواضعی مثل مدیریت شورایی بنگاه‌های اقتصاد را با بینشی چندسویه و عمیق مطرح کرده و با پیش‌کشیدن ایده‌هایشان دست به دیالوگی راهگشا برای برون‌رفت از فضاحت کنونی سرمایه‌داری می‌زنند. بدیل‌های سرمایه‌داری تأکید بر وفاق جمعی بر بستر همین ایده‌های نوآورانه است که به‌جای منظر تقدیم دودستی قدرت به صاحبان ثروت، به امکان‌های واقعی قدرت اجتماعی در وضعیت اکنون جهان می‌اندیشد.

کتاب «چرخش انگلیسی 1960-2016» به بررسی دگرگونی بریتانیای معاصر می‌پردازد و سیر تحول آن را از وضعیت رفاهی دوران پس از 1945 تا سوسیال دموکراسی در دهه‌های 1960 و 1970 و جامعه بازار لیبرال 1979 به بعد دنبال می‌کند. علت اصلی تمرکز اصلی این کتاب بر تغییرات سیاسی و اقتصادی، این است که مشخص کند کدام عناصر سیاست دولتی منجر به تغییرات استراتژیک مهمی شده که تاریخ بریتانیا را در شش دهه گذشته شکل داده است.

این کتاب استدلال می‌کند که از سال 1960 دو اختراع مجدد در اقتصاد سیاسی انگلستان صورت گرفته است: یک تغییر سوسیال دموکراتیک که توسط دولت محافظه‌کار هارولد مک‌میلان آغاز شد و توسط حزب کارگر تحت رهبری هارولد ویلسون توسعه یافت و متعاقباً تغییر جهت به‌سمت یک آزادی اجتماعی. مدل بازاری که محافظه‌کاران تحت رهبری مارگارت تاچر تلاش کردند. با ساختار حول این دو اختراع مجدد سیاست کلیدی اواخر قرن بیستم، فصل‌ها به‌ترتیب زمانی سازماندهی شده‌اند، از توسعه سوسیال دموکراسی در اوایل دهه 1960 تا دولت ائتلافی در اوایل دهه 2010، پیروزی محافظه‌کاران در انتخابات پس از آن و رفراندوم «برگزیت» 2016.

خاطرات یک مدیر اقتصادی بانک مرکزی ایران در دوران جنگ ایران و عراق

مؤلف این کتاب که از مدیران سابق بانک مرکزی ایران است، اقدام‌های بانک مرکزی را در دوران جنگ هشت‌ساله ایران و عراق بررسی کرده است. این بررسی که مستظهر به اطلاعات اقتصادی، داده‌های آماری و مشاهدات و تجربه‌های بلاواسطه مؤلف است، واکاویِ وضع اقتصادی و پولی ایران را از دهه پنجاه و افزایش ناگهانی درآمدهای نفتی آغاز می‌کند، با طرح‌های دولتی‌سازی اوایل انقلاب ادامه‌ می‌دهد و با تحولات دوران جنگ به پایان می‌رساند. در فصول مربوط به مقاطع سه‌گانه جنگ (ابتدای جنگ، دوره بهبودی نسبی اقتصادی، دوره فرسایش اقتصادی) فرصت‌های از دست‌رفته اقتصادی تحلیل می‌شود. تعمق در تجربه‌های مطرح‌شده در این کتاب، چراغ راهنمای مناسبی است برای فهمیدن وضع اقتصادی امروز ایران.

کتاب به بررسی جنبه‌های گوناگون مهاجرت نخبگان ایرانی بین دهه‌های هفتاد تا نود شمسی می‌پردازد. در بخشی از پیش‌گفتار کتاب می‌خوانیم: «ایران به‌عنوان یکی از کشورهای دارای جمعیت جوان که بخش شایان‌توجهی از آن شامل جوانان درحال تحصیل و همچنین فارغ‌التحصیلان دانشگاهی می‌باشد ازجمله کشورهای درحال توسعه است که با مشکلات خاص خود در زمینه رسیدگی به امور حرفه‌ای متخصصان روبه‌روست و ازاین‌رو چه در گذشته و چه در زمان حال با خروج درصدی از این متخصصان به خارج به‌منظور ارتقای شرایط تحصیلی و حرفه‌ای خود روبه‌روست. این روند خروجی تحصیل‌کردگان علمی که در اصطلاح، «مهاجرت نخبگان» یا به‌عبارتی بدبینانه‌تر فرار مغزها نامیده می‌شود از معضل‌های جدی در امر آموزش و بهره‌برداری از دانش نیروهای علمی در کشور است.

می‌توان تحلیل مارکس از کالاها ـ به‌عنوان اساس ثروت سرمایه‌دارانه ـ را به‌صورت تفسیری از وضعیت زنان در جوامع اصطلاحاً پدرسالار نیز درک کرد. نظم نمادین، سامان‌بخش جوامع پدرسالار است و مسند و بازنماینده نظم نمادین، اسم اعظم است: نام پدر، نام خدا. سیرهایی که مارکس به‌عنوان شاخصه‌های تشکیل یک رژیم سرمایه‌داری تعریف کرده است، از این قبیل‌اند: واگذاری «طبیعت» به یک ابزار «کار» ازسوی انسان‌ها (مردان) و بدین نحو [ از نو] ترکیب‎‌شدن طبیعت به‌صورت ارزش استفاده و ارزش مبادله؛

تقسیم کار بین تولیدکننده ـ مالک‌هایی خصوصی که زنان – کالاهایشان را نه‌فقط میان خود؛ بلکه میان سایر تولیدکنندگان، استثمارگران و حتی استثمارشوندگان نظم اجتماعی مبادله می کنند؛ [وجود] گرایشی به انباشت ثروت که درواقع گرایشی متعلق به نماینده‌های اعظم‌ترین اسم‌ها ـ رهبرها – و معطوف است به اینکه در مقایسه با همتایان، زنان بیشتری را به سرمایه‌های خود تبدیل کنند؛ حرکت کار اجتماعی امر نمادین به‌سوی هرچه بیشتر انتزاعی‌شدن؛ و…

وعده‌هایی که برنامه‌های شوک‌درمانی به مردم اتحاد جماهیر شوروی می‌داد، در اصل مانند شوخی مرگبار بود. سازمان صندوق بین‌المللی پول در سال ۱۹۹۲، پیش‌بینی کرد که اجرای سیستم سرمایه‌داری در کشور پس از مدت بسیار کوتاهی به رفاه عظیمی برای جامعه روس ختم می‌شود که کشور هیچ‌گاه مشابه آن را به خود ندیده است؛ اما درعوض، این برنامه‌ها فقط بدبختی طبقه کارگر و همچنین صعود بخش بسیار کوچک تازه ثروتمندشده در جامعه را که دستیابی به سرمایه‌های بین‌المللی برایشان آسان‌تر گردید، در بر داشت؛ ازهمین‌رو، آنچنان نابرابری و عدم تساوی در بین اقشار مختلف جامعه افزایش یافت که ملت روسیه حتی در تاریک‌ترین دوران تزارهای روسیه هم به خود ندیده بود… اما این را که دولت آمریکا و صندوق بین‌المللی پول تا چه حد به دموکراتیزه‌کردن کشور علاقه داشتند، می‌توان در سال ۱۹۹۳ مشاهده نمود؛ هنگامی که یلتسین قصد داشت پس از مدت کوتاهی قانون اساسی پیشنهادی خود را به اجرا درآورد.

پس از اینکه طرح پیشنهادی وی ازسوی پارلمان رد شد، یلتسین به‌وسیله تانک ساختمان پارلمان را به آتش بست. مطابق گزارشات دولت در حمام خونی که بر اثر این تهاجم به‌راه افتاد، ۱۸۷ نفر کشته و ۴۳۷ نفر زخمی شدند. درپی آن، مجمع گروه ۷، اعطای وام ۴۳٫۴میلیارد دلاری را که درنظر داشت، به هیچ عنوان لغو نکرد. همچنین صندوق بین‌المللی پول هم درمقابل عمل جنایت‌‎آمیز یلتسین بی‌تفاوتی از خود نشان داد. وام 3میلیارد دلاری «تغییر سیستم» ازسوی صندوق بین‌المللی پول به یلتسین کمک کرد تا به جایگاه خود به‌عنوان رئیس‌جمهور استحکام بخشد و بدین ترتیب، موقعیت دیکتاتوری که با خشونت و زور قانون اساسی را نادیده گرفته بود، تضمین گشت.

امپریالیسم عبارت است از سیاست، رویه یا حمایت دولتی از گسترش قدرت و سلطه، به‌ویژه ازطریق تصاحب مستقیم سرزمینی یا ازطریق به دست‌آوردن کنترل سیاسی و اقتصادی بر مناطق دیگر، اغلب ازطریق به‌کارگیری قدرت سخت (قدرت اقتصادی و نظامی)؛ بلکه قدرت نرم (قدرت فرهنگی و دیپلماتیک). درحالی‌که امپریالیسم با مفاهیم استعمار و امپراتوری مرتبط است، مفهومی متمایز نیز هست که می‌تواند برای سایر اشکال گسترش و بسیاری از اشکال حکومت اعمال شود. اصطلاح «امپریالیسم» اغلب با «استعمار» ترکیب می‌شود. با این حال، بسیاری از محققان استدلال کرده‌اند که هریک تعریف متمایز خود را دارند. امپریالیسم و استعمار به‌منظور توصیف برتری، تسلط و نفوذ درک‌شده بر یک فرد یا گروهی از مردم استفاده شده است. رابرت یانگ می‌نویسد درحالی‌که امپریالیسم از مرکز عمل می‌کند، یک سیاست دولتی است و به دلایل ایدئولوژیک و همچنین مالی توسعه می‌یابد، اما صرفاً توسعه برای شهرک‌سازی یا مقاصد تجاری است. بااین‌حال، استعمار همچنان شامل تهاجم است. استعمار در استفاده مدرن همچنین متضمن درجه‌ای از جدایی جغرافیایی بین مستعمره و قدرت امپراتوری است؛ به‌ویژه، ادوارد سعید بین امپریالیسم و استعمار با بیان این جمله تمایز قائل می‌شود: امپریالیسم شامل عمل، تئوری و نگرش‌های یک مرکز شهری مسلط حاکم بر سرزمینی دوردست» است، درحالی‌که استعمار به استقرار شهرک‌ها در قلمروی دوردست اشاره دارد.