در نیمه دوم قرن گذشته باوری میان نظریه پردازان و سیاست گذران شکل گرفت مبنی بر آن که مردم سالاری به عنوان یکی از ارزشمند ترین دستاوردهای اجتماعی بشر معاصر میتواند چاره تمامی مشکلات عقب افتاده ترین جوامع جهان باشد،اقتصادهای مبتنی بر رانت را اصلاح کند،خشونت را مهار سازد و توسعه و رفاه به ارمغان بیاورد.اما مروری بر تلاش ها در جهت دموکراتیزاسیون حکایت از آن دارد که در اغلب موارد نتیجه امر به جای حصول آزادی و ایجاد جوامع دسترسی باز شکل گیری چرخه های تاسف باری از بی ثباتی،عقب گرد،خشونت و حتی جنگ های داخلی بوده است،علت چیست؟آیا دموکراسی راه حلی مناسبی برای این کشورها نیست؟یا مشکل آن است که در پیگیری آن از نکات ظریف و مهمی غفلت میشود؟آیا جاگذاری عینی نهادهای جوامع غربی در دیگر کشورها امری ممکن و یا حتی مطلوب است؟برای آنکه کشورها مبتلا به استبداد سیاسی و دسترسی محدود،به سمت جوامعی بازگذار کنند و در عین حال دچار خشونت نشده و از مواهب آزادی در قالب رفاه و توسعه اقتصادی بیشتر بهره مند گردند،چه شروطی باید برآورده شود . چه مسیری پیش پای آنان قرار دارد.داگلاس نورث و همکاران تلاش میکنند به این پرسش بزرگ محافل علمی،سیاسی و اقتصادی پاسخ دهند.

«شهریار» ماكیاولی كتابی است سترگ، با نثری پرشور، برای انسان‌های همه دوره‌ها در شناخت ماهیت قدرت؛ اندرزنامه‌ای است برای دستیابی به قدرت و حفظ آن؛ بیانیه‌ای است در چگونگی فرمانروایی و فرمانبرداری. «شهریار» داریوش آشوری نمونه‌ای عالی از ترجمه است كه علاوه بر دقت در انتقال معنا، سبك بیان نویسنده نیز به خواننده منتقل شده است. داریوش آشوری با نگاهی به نوع ادبی سیاست‌نویس و نصیحت‌الملوك‌نویسی در زبان فارسی توانسته این رساله را همچون یك سیاست‌نامه مدرن به زبان فارسی درآورد، بی‌آنكه نثر او رنگ كهنگی به خود بگیرد یا در ورطه عربی‌نویسی نصیحت‌الملوك‌ها یا سره‌نویسی سقوط كند. از حیث محتوا، تا پیش از شهریار، این نوع ادبی مشحون بود از پند و ارزهایی به پادشاه، در باب فضایلی چون شفقت و شجاعت. اما سخن ماكیاولی جدید بود. او از شهریار می‌خواست واقعیت را به آرمان نفروشد و به او می‌آموخت كه گاه چگونه باید به قساوت عمل كند، چگونه روباه شود تا دام‌ها را شناسد و چگونه شیر باشد تا گرگ‌ها رماند. برای این پیام جدید، آشوری بیان جدید خلق كرده است. باری در توصیف ترجمه خوب گفته‌اند ابداع متنی كه نویسنده اگر زبان مادری‌اش همان زبان مترجن بود آن را می‌نوشت. شاید اگر آن جمهوری‌خواهِ فلورانسی می‌خواست شهریارش را به فارسی بنویسد، حاصل كار چیزی می‌شد نزدیك به شهریارِ آشوری. چنین ترجمه‌ای مستلزیم دانشی وسیع و تخیلی بسیار غنی است. (جلال توكلیان، مهرنامه، شماره 7، آذر 1389)

هدف كتاب آشنا نمودن دانشجویان با ابعاد سازمانی و اجتماعی نظامیان در چارچوب رهیافت های جدید است ، بدین ترتیب که به جای بررسی وظیفه سنتی و قانونی ارتش (دفاع از وطن) ، به نقش ها ،ساختارها و عملکرد ها پرداخته خواهد شد .کتاب دارای دو بخش و هفت فصل است. در بخش اول بابررسی اجمالی جامعه شناسی نظامی-ارتش به مثابه شاخه مستقل علمی ،ارتش را به عنوان یک نهاد اجتماعی و نظامی بودن رابه مثابه یک حرفه بررسی می کند.در بخش دوم چگونگی به قدرت رسیدن نظامیان و عملکرد آنها در تحولات سیاسی-اجتماعی جامعه بررسی می شود.

نویسنده اعتقاد دارد که الگوهای توسعه نه قابل انتقال از جامعه ای به جامعه دیگر و نه با اعمال سیاست های آمرانه از بالا، مفید می باشدو نه بدون مشارکت آگاهانه و فعالانه شهروندان بصیر و آگاه ممکن خواهد بود.براین اساس کتاب به دو بخش تقسیم شده که در بخش اول راه های بازسازی ذهنی و در بخش دوم ، مدل های فرضی برای ایجاد توسعه ارائه شده است .

طی دهه‌های گذشته تأسیس ساخت‌های سیاسی دموکراتیک به دغدغهٔ اصل متفکران بدل شده است. ولی نحوهٔ تعامل کنش‌گران اسلامی با این پدیده نوظهور چگونه بوده است؟ این کتاب الگوهای متفاوت رابطهٔ اسلام و دموکراسی را نشان می‌دهد. جان ال. اسپوزیتو و جان ا. وال معتقدند که جهان اسلام نگاه ویژه‌ای به دموکراسی دارد و می‌خواهد آن را در بستر فرهنگ اسلامی نهادینه کند. آن‌ها برحسب نتیجه از سه الگوی جنبش‌های اسلامی معاصر سخن می‌گویند که نحوهٔ تعامل اسلام و دموکراسی در هر کدام از آن‌ها متفاوت بوده است. در الگوی ایران و سودان قدرت از سوی انقلابیون تصاحب شد و نوعی از دموکراسی اسلامی تأسیس شد. در الگوی مالزی و پاکستان جنبش اسلامی از طریق مشارکت در قدرت و همکاری با رژیم مستقر به دنبال تعمیق و پیشبرد پروژهٔ دموکراتیزاسیون بود. در الگوی مصر و الجزایر هرچند اخوان‌المسلمین مصر و جبههٔ نجات اسلامی الجزایر در فرایندهای دموکراتیک به قدرت نزدیک شدند اما ساختار اقتدارگرای مستقر اجازهٔ ورود آن‌ها را به قدرت نداد. در این کتاب ماجرای جنبش‌های اسلامی در دهه‌های آخر قرن بیستم به روشی ساده تبیین شده است، به گونه‌ای که درک آن برای علاقمندان به جنبش‌های اسلامی و رابطهٔ اسلام و دموکراسی میسر باشد.

کتابی با اهمیت و اصیل…سرانجام کتابی در اختیار ما قرار گرفته است که ابعاد گوناگون دنیای روشنفکری ایران را برایمان تشریح می‌کند….دستاوری ارزشمند. روی متحد استاد تاریخ اسلامی در دانشگاه هاروارد این کتاب بررسی و مطالعه‌ای با اهمیت در باب حیات روشنفکری پیچیده و پرنوسان ایران مدرن است. اصحاب علوم اجتماعی علاقه‌مند به چگونگی همزیستی شرق‌شناسی و ضد شرق‌شناسی. این کتاب را بسیار جالب توجه خواهند یافت. ادوارد ابراهیمیان استاد تاریخ در دانشگاه نیویورک