کتاب «درآمدی به فلسفه میان‌فرهنگی» نوشته رضا دهقانی و با پیشگفتارهای اختصاصی فیلسوف معاصر، گئورگ اشتنگر و دکتر علی اصغر مصلح، به همت انتشارات پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات منتشر شد. این کتاب، اولین کتابی است که به زبان فارسی سعی می‌کند تا عمده اندیشه‌های موجود در «فلسفه میان‌فرهنگی» را معرفی کند.

این کتاب در واقع راهکاری است برای سیاست گذاران و تعیین کنندگان خط مشی در عرصه های مختلف اداره کشور و جامعه یا حتی در یک نمود کوچکتر در یک سازمان تا بتوانند در عرصه های مختلف سیاست و فرهنگ و اقتصاد خط مشی گذاری کنند، از پس چالش ها برآیند و در ضمن رویکرد معرفتی و فلسفی این سیایت ها با مبانی اعتقادی ما یعنی اسلام عزیز و مترقی هم خوانی داشته باشد و صرفا یک کپی بی هویت از مدل های غربی نباشد و این زمانی اتفاق می افتد که خط مشی گذار ضمن اینکه تمام کارکردهای خط مشی های دیگر را که بر مبنای اعتقادات و فلسفه های دیگر بنا شده است، می شناسد و نسبت به آنها نظر دارد تسلط کافی و افی به مبانی اعتقادی اسلام هم داشته باشد.
از سوی دیگر چیزی که اهمیت خط مشی گذاری درست را دو چندان می کند پدیده های جدید اجتماعی و تکنولوژیکی و رسانه ای است که ارزش های اجتماعی هر جامعه را تحت تاثیر قرار می دهند و خط مشی گذاران عمومی جامعه باید بتوانند سیستمی مناسب و به روز را برای جامعه طراحی کنند و به کار ببرند.
کتاب «عدالت حق مدار؛ آگاهی، رفاه، امنیت» در صدد است تا ویژگی های یک سیستم خط مشی گذاری مناسب را به ویژه با تاکید بر اصول اولیه اعتقادی جوامع اسلامی، ارائه کند و به همین جهت به گفته نویسنده حتی المقدور سعی شده است از اصول اعتقادی مشترک بین مذاهب اسلامی بدون تعصب و گرایش خاص و صرفا با رویکرد علمی به ارزش های فرهنگی و اعتقادی اسلام، استفاده کند. به همین دلیل مبانی این کتاب متکی به فهم صریح از قرآن کریم و روایات معتبر نهج البلاغه است.

کتاب حاضر مشتمل بر چند گفت‌وگو در رابطه با موضوع زیست اخلاقی با شخصیت‌های مختلف است. «ایجاد فضای حیاتی مشترک»، «ایجاد فضا – تغییر تدریجی و جمعی امور»، «سرمشق سوم»، «تناقض، پدیده‌های تاریخی»، «ارزشی قربانی ارزشی دیگر»، «آگاهی و شجاعت تغییر»، «کشتی نوح»، «تغییر خود و تکیه بر ارزش‌ها»، «معضلات عملی زیست اخلاقی»، «مثل همه نبودن؛ گزینه‌ای اخلاقی با همه شور و شرهایش»، «انسان‌های متوسط؛ خطاهای کوچک – خطاهای بزرگ» عنوان‌های گفتگوهای جمع‌آوری شده در این کتاب هستند.

کتاب پیش رو در چهار فصل به بررسی تفاضل اجتماعی و رویکردی که قرآن در مقابل آن اتخاذ کرده پرداخته است؛ فصل نخست اصطلاحات مرتبط با طبقات اجتماعی، روند شکل گیری طبقات، موضعی که قرآن در به رسمیت شناختن طبقات اجتماعی اتخاذ کرده و گونه شناسی طبقات اجتماعی در این کتاب را مورد بررسی قرار داده، دومین فصل انواع طبقات اجتماعی نام برده در قرآن را مورد مشاهده قرار می دهد و رفتارشناسی پیامبران الهی را مطابق با آیات قرآن به بحث می گذارد هم چنین آیات مرتبط با تفاضل اعتقادی- عبادی و آیات ناظر به تفاضل اجتماعی را به تفکیک سوره های مکی و سوره ها مدنی مورد توجه قرار می دهد. فصل سوم ابتدا گونه شناسی طبقات اجتماعی را در مواجهه با پیامبر در دستور کار قرار می دهد و سپس اصول و مبانی سیره نبوی را نسبت به مساله تفاضل اجتماعی در قالب محورهای پنج گانه اصلاح مدل نظامی قشربندی، مخالفت در برابر تبعیض طبقاتی، برقراری عدالت میان همه طبقات، شایسته سالاری و اجرای قانون بدون ملاحظه جایگاه اجتماعی تبیین می سازد و سر انجام در فصل چهارم یک جمع بندی کلی صورت می گیرد و نتایج حاصل از آن چه بیان شده بررسی می شود.

مثلها و صناعات وابسته به آن در زیباسازی کلام نقش بسزایی دارند و شیوایی کلام با همراهی مثلها که از قدیمی ترین آثار ادبی و حکمت عامه به شمار می روند، افزون تر می گردد. رحیم عفیفی در پیشگفتار کتاب حاضر در رابطه با سخن فصیح، تاثیر مثل در سخن، چیستی مثل و کاربرد آن در دوران پیش از اسلام، نظرات احمد بهمنیار و علی اکبر دهخدا درباره مثل و حکمت، انواع مثل، تمثیل، ارسال المثل و … سخن گفته است. مدخل الفبایی این کتاب شامل حکمت ها و مثلهایی از قصاید، غزلیات، رباعیات و مثنوی های شعرای قرون سوم تا یازدهم هجری است. این کتاب در سال 1371 توسط انتشارات سروش در اختیار علاقمندان قرار گرفت.

موضوع این کتاب جامعه شناسی ادبیات در کلیّات شمس تبریزی یا تحقیق درباب ارزش جامعه شناختی غزل های مولانا جلال الدین محمّد بلخی نیست، بلکه هدف از این کتاب (فرهنگ) مرجع، نمودن چگونگی بازتاب اوضاع و شرایط اجتماعی اجتماعیّات روزگار و محیط پیدایش و زایش غزلیات از خلال اشعار مولانا در دیوان شمس است. این فرهنگ نگرشی تازه از ساحت اجتماعی به غزلیات است و البته در مطالعات جامعه شناسی ادبیات و نقد جامعه شناختی و حتی تحلیل های تاریخی عصر مولانا نیز مثمر و مفید است؛ به گفتۀ رنه ولک: ادبیات تعبیری از اجتماع است. کتاب حاضر در پنج بخش تدوین یافته است: اعتقادات، فرهنگ عامّه (آداب و رسوم و سنت های اجتماعی)، پراکنده ها (پرندگان و حیوانات و گیاهان و ابزارآلات و وسایل و …) زبان، ضرب المثل های رایج. مولف در هر مدخل از این کتاب، بیت یا ابیاتی از غزلیات مولانا را که آن مدخل در آن بیت به کار رفته، آورده است و در صورت لزوم توضیح عبارات و واژه های دشوار را نیز داده است.

کتاب «کرامات کلمات » نوشته محمدجواد اعتمادی جستجویی در کلمات و اشارات شمس تبریزی است. کرامات کسانی همچون شمس و مولانا، بر روی آب گام برداشتن و در هوا پریدن نیست. کرامات اصلی آنان آگاهی و معرفتی‌ست که در اندیشه و ضمیر آن‌ها جوشیده و در جویبار کلمات جاری شده؛ و این کتاب جستجویی مشتاقانه است در اعجاز کلام شمس و تماشایی عاشقانه است در نور و نیروی سخنی زنده و تپنده. حقیقت‌گویی و دگرگون‌کنندگی کلام، نشانی از اعجاز سخن متعالی‌ست و کرامات کلمات شمس از فراسوی قرن‌ها جان جویندگان و تشنگان را، گرمی و روشنی می‌بخشد. کسی که خود عادت به نوشتن نداشت، و سخن را جاری و جوشان و زنده خوش می‌داشت، اما سخنان او در صفحات کتاب مقالات ثبت شد و به دست آیندگان رسید.
خواندن مقالات شمس و مواجهه با سخنان او آسان نیست. الفاظ و عبارات شمس صاعقه‌وار است و آتشین، برنده و ژرف و سوزان؛ اعجاز ایجاز است و جمع صورت با معنایی شگرف. کلماتی که رستاخیزی ناگهان در جان مولانا برانگیخت و آتشی در بیشۀ اندیشه‌های او برافروخت؛ چرا که کار شمس قیامت برپاساختن و زیروزبر کردن بود.

سید محمد حسین بهجت تبریزی (به فارسی: سید محمدحسین بهجت تبریزی، آذربایجانی: سید محمدحسین بهجت تبریزی) (۲ ژانویه ۱۹۰۶ – ۱۸ سپتامبر ۱۹۸۸)، عمدتا با نام مستعار شهریار شناخته می‌شود. شاعر آذربایجانی ایرانی که به دو زبان آذربایجانی و فارسی سروده است. مهم‌ترین اثر او، حیدر بابای سلام، اوج ادبیات آذربایجان به شمار می‌رود که در جهان ترک محبوبیت زیادی پیدا کرد و به بیش از 30 زبان ترجمه شد.

شهریار برخلاف بسیاری دیگر از چهره های زمان خود، به سختی خود را درگیر مشکلات و ایدئولوژی های سیاسی کرد. با این حال، او به خاطر ناسیونالیسم مشتاقش معروف بود. در اثار او استعاره های متعددی در ستایش تخت جمشید، زرتشت و فردوسی ساخته شده است. کتاب گزیده غزلیات شهریار نوشته سید محمدحسین شهریار است که توسط انتشارات نگاه منتشر شده است. شاعر با سرودن شعر تراژیک آغاز کرد. بسیاری از خاطرات تلخ و شیرین او در کتاب های حزیان دل، حیدربابا و مومیایی منعکس شده است. حیدربابا که به زبان آذری سروده و بعدا به فارسی ترجمه شد، مدت‌ها در فهرست ده پرفروش تهران قرار داشت. حیدربابا نام کوهی است که شاعر دوران کودکی خود را در آن گذرانده است. او همچنین کتاب شعر حماسی تخت جمشید را سروده است. او به مسائل انسان گرایانه علاقه داشت و در شعر «نامه ای به انیشتین» از نتیجه کار علمی خود که به عنوان سلاح هسته ای مورد سوء استفاده قرار گرفت، انتقاد کرد. ابیات شهریار اشکال متنوعی دارد، از جمله غزل، رباعی، دوبیتی، قصیده و مرثیه است. شهریار خوشنویس با استعدادی بود، سه تار را بسیار خوب می نواخت و علاقه شدیدی به موسیقی داشت. او از دوستان بسیار صمیمی موسیقیدان ایرانی و استاد بسیار محترم عبدالحسین صبا بود.

اثر پیش رو به همت “مهرداد بهار” کتاب “بندهش” یا “فرنبغ دادگی” است که یکی از برجسته ترین متن های تاریخی و دینی، از دین زرتشت و به زبان پهلوی است. این اثر در اواخر دوره ی ساسانی تألیف شده بود و سرانجام در قرن سوم هجری قمری، کار تدوین آن به پایان رسید. “فرنبغ دادگی”، نویسنده و تدوین کننده ی نهایی “بندهش” بود. آفرینش آغازین یا بنیادین همان چیزی است که “بندهش ” بر آن دلالت دارد و مطالب کتاب، پیرامون سه محور تقسیم بندی می شود: خلقت آغازین، وصف آفریدگان، شجره نامه ی کیانیان.
“بندهش” پیش رو، که توسط “مهرداد بهار” ویرایش شده به مطالبی نظیر آفرینش مادی، چگونگی خلق آفریده ها برای مبارزه و علت آن، حمله ی اهریمن بر خلقت، ستیز دو مینو، داستان زیج گیهان و چگونگی رخداد آن، مبارزه ی آفریده های جهان با اهریمن شرور، سال دینی و بزرگواری ایزدان مینوی پرداخته شده است. بخش نهم این تصحیح از “بندهش” نیز به نحوه ی آفرینش چیزهای مختلف و چگونگی آن ها همچون زمین، کوه، دریا، رود، دریاچه، جانوران، مردم، زنان، گیاهان، آتش، خواب، بانگ و صدا، باد، باران، ابر، خرفستران و هر چیزی که به گونه ای خلق شده، اختصاص داده شده است.
“بندهش” یا “فرنبغ دادگی” پر از داستان هایی در مورد آفرینش، نبرد اهریمن و اهورامزدا، صحبت هایی پیرامون چهار دوره ی سه هزار سال زمان، تاریخ حقیقی و اساطیری ایران از پیشدادیان تا ورود تازیان، پیشگویی رویدادها، پایان جهان، ورود سوشیانت و رستاخیز می باشد و مطالب گاه مفصل و گاه مختصر در مورد نجوم و قوانین نجومی، تقویم، جغرافیا، زیست شناسی و گیاه شناسی و … در آن گنجانده شده است.

کتاب « مکتب نگارگری تبریز» نوشته « یعقوب آژند» توسط انتشارات فرهنگستان هنر منتشر شده است.
این کتاب میتواند به عنوان یک منبع مدون مورد استفاده دانشجویان و پژوهشگران حوزه نگارگری و به طور کلی هنر ایرانی و اسلامی قرار گیرد. این اثر که نتیجه سالها تحقیق نویسنده است، به عنوان یکی از اصلی ترین منابع کنکور کارشناسی ارشد در رشته های مرتبط با پژوهش هنر نیز مورد استفاده قرار میگرید.

این‌ کتاب‌ شرح‌ کاملی از مکاتب‌ نگارگری‌ تبریز و قزوین‌ مشهد ارائه‌ می‌دهد. برای‌ تدوین‌ این‌ کتاب‌ از منابع‌ جدید و معتبری‌ استفاده‌ شده‌ و نویسنده‌ کوشیده‌ تمامی‌ جزئیات‌ مکتب‌ نگارگری‌ تبریز در دورۀ صفوی‌ را مورد ارزیابی‌ و تحلیل‌ قرار دهد؛ بدین‌منظور نخست‌ شرح‌ مختصری‌ از پیشینۀ تاریخی‌ موضوع‌ به‌ دست‌ داده‌ و پس‌ از آن‌ دربارۀ حامیان‌، هنرمندان‌، فضای‌ هنری‌ و خود مکتب‌ به‌ تفصیل‌ سخن‌ گفته است‌. فصل‌ ششم‌ به‌ مکتب‌ نگارگری‌ قزوین‌ مشهد پرداخته‌ و در انتها نیز مجموعه‌ای‌ از نگاره‌های‌ این‌ مکتب‌ ارائه گردیده است‌.

با وجود گنجینه‎ای غنی از آثار کلاسیک که عمدتا به صورت شعر هستند، “نگاهی به ادبیات معاصر ایران” به پژوهش “احمد خاتمی” نشان می‎دهد که ادبیات مدرن ایران، کمتر از صد سال قدمت دارد. اگر آثار جمال‌زاده در ادبیات داستانی و نیما یوشیج در شعر را سرآغاز ادبیات معاصر و مدرن ایران بدانیم، دو عامل تأثیرگذار در توسعه آن را می توان تشخیص داد. اولا آشنایی و تعامل با آخرین جریان‌های فکری و دستاوردهای ادبی غرب و دوم، فضای باز سیاسی در داخل کشور که فضای مناسبی را برای تبادل نظر و انتشار دیدگاه‌های جدید ایجاد نمود.
انقلاب مشروطه ایران که منجر به ایجاد مجلس و انتشار روزنامه‌ها، مجلات و نشریات متعدد شد، زمینه مناسبی را برای رشد نسل اول نویسندگان معاصر ایران فراهم کرد. تقریبا در همان زمان، بازگشت اولین فارغ‌التحصیلان ایران از دانشگاه‌های اروپایی که از طریق بودجه دولتی امکان‌پذیر شده بود، موج جدیدی از مدرن‌سازی همراه با ترجمه‌های ادبیات و فلسفه غرب را به همراه داشت.
از زمانی که صادق هدایت دو داستان کوتاه خود را به زبان فرانسه نوشت، نویسندگان ایرانی در آرزوی مخاطبان بیشتر و جهانی فراتر از محدودیت‌های زبان بوده‌اند. موج‌های بزرگ مهاجرت به خارج از ایران در چند دهه‌ی اخیر و ارتباط نزدیک‌تر با محافل فرهنگی خارج از کشور، باعث شده است که ادبیات معاصر ایران و ترجمه آن به زبان‌های اروپایی بیشتر مورد توجه قرار گیرد.
“احمد خاتمی” در اثر پیش رو، “نگاهی به ادبیات معاصر ایران” داشته و با تقسیم آن به هفت دوره‌ی اصلی و تعیین‌کننده، ادبیات معاصر را از دو منظر شعر و داستان، طی 90 سال از آغاز قرن چهارده شمسی تا سال 1390 مورد بررسی قرار می‌دهد.

کتاب حاضر در دو بخش گرد آمده است:
بخش نخست آن گزارشی است که سید ابوالحسن قندهاری،سفیر ایران در افغانستان در زمان حکمرانی شیرعلی‌خان،از دوران سفارت خود در آن سامان به دست داده و دبردارندۀ اطلاعات دست اولی دربارۀ شیرعلی‌خان و افغانستان آن دوران و نیز متن دو عهدنامۀ انگلیس و افغانستان در آن زمان است.
بخش دوم کتاب سواد متن چند نامۀ دولتی و یک فرمان به قلم منشی محمدعظیم،از منشیان دارالسلطنۀ هرات است که غالبا مربوط به یکی از موضوعات گزارش بخش نخست دارد و در اغلب نامه‌ها نام سیدابوالحسن قندهاری به چشم می‌خورد.

مجلس آرای نخستین تذکره شاعران هجوگو در تاریخ ادبیات فارسی است که فخری هروی (زنده در 970ق) آن را بین سال های 962-963ق در سند تالیف کرده و در آن به نقل اشعار و ذکر پراکنده احوال شاعران هجوگو در قرن های چهارم تا دهم هجری پرداخته است. اهمیت این تذکره، جز سودمندی از منظر نوع ادبی هجو، تاریخ ادبیات و نقد ادبی، در ثبت اشعاری از شاعران معاصر مولف یا نزدیک به عصر او در حوزه ادبی هرات و سند است.

زندگی‌نامه‌های فراوانی در دسترس کسانی هست که به مردی علاقه دارند که، در حوزه‌ی الهیات و فلسفه و پزشکی و موسیقی، برجسته بود و… یک غول اخلاق قرن بیستم به شمار می‌آمد. اما مهم‌ترین ویژگی عصر ما جدایی‌اش از تاریخ و از کسانی است که تاریخ را ساخته‌اند. اینک، کتابی کوچک که پیش رو دارید یادآور این است که، در گذشته‌ای نه‌چندان دور، مردی میزیست که زندگی و کارش به زندگی انسان‌های بی‌شماری در همه‌ی قاره‌ها روشنایی بخشید… شوایتزر بر آن شد تا زندگی خود را تبدیل به استدلال خود کند. عقایدش در الهیات و تاکیدش بر تعهد فردی با نگاه متداول آن دوره تفاوت داشت. او به جای واردشدن به جدل و حتی گفتگو، مصمم شد که افکارش را در واقعیات زندگی به بوته‌ی آزمایش و محک بگذارد. پس به دانشگاه برگشت و پزشکی خواند،… روانه‌ی آفریقا شد و در دهکده‌ای کوچک…بیمارستانی خصوصی تأسیس کرد…

بزرگی شوایتزر نه به‌خاطر کاری که خود انجام داده بلکه به‌خاطر کاری است که دیگران، به دلیل وجود او، انجام داده‌اند. آنچه از زندگی و اندیشه‌ی او برخاسته است منبع الهامی است برای روح‌بخشی به یک عصر. او گواه و شاهدی زنده و پابرجا است بر این که ما نباید درباره‌ی ماهیت هدف انسان خود را به رنج و تعب بیندازیم. بزرگ‌ترین دستاورد او دستاوردی ساده است. شوایتزر مشتاق و مهیای بالاترین ایثار برای اصول اخلاق بود. از آنجا که او می‌توانست تا بالاترین حد ممکن با انسان‌های دیگر همذات‌پنداری کند، توانست نیرویی به کار گیرد قدرتمندتر از میلیون‌ها سرباز مسلح.

در سال 1956، استیونز، پیش خدمتی باسابقه در دارلینگتون هال، تصمیم می گیرد که به سوی وست کانتری برود. اما این گردش شش روزه، تبدیل به سفری به درون گذشته ی استیونز و کشورش انگلستان می شود؛ گذشته ای که با فاشیسم، دو جنگ جهانی و عشقی پنهان بین یک پیش خدمت و یک خدمت کار خانه، گره خورده است. رمان خیره کننده ی ایشی گورو، داستان عاشقانه ای همزمان ناراحت کننده و خنده آور، تأملی عمیق بر شرایط حاکم بر انسان مدرن، و مرثیه ای برای انگلستان در زمان تغییرات سرنوشت ساز است.

«افسانه‌های دره‌ی سند»، اثر برجسته‌ی آنه ماری شیمل، نویسنده و شرق‌شناس آلمانی، از جمله کتاب‌هایی است که به شرح و تفسیر ادبیات سندی و غنای فرهنگی آن منطقه می‌پردازد. شیمل که برای تسلطش بر ادیان و فرهنگ‌های شرق شناخته شده، در این کتاب به بررسی عمیق ادبیات و فرهنگ سندی و نقش آن در شکل‌گیری هویت فرهنگی مردمان دره‌ی سند می‌پردازد. او با تکیه بر دانش گسترده‌ی خود از تاریخ و فرهنگ اسلامی، پلی میان فرهنگ‌های ایرانی، هندی و اسلامی می‌زند و تأثیر آن‌ها بر ادبیات سندی را نشان می‌دهد. «افسانه‌های دره‌ی سند» مجموعه‌ای است از داستان‌ها و افسانه‌هایی که ریشه در تاریخ و فرهنگ غنی سند دارند. شیمل با استفاده از یک رویکرد تحلیلی و در عین حال داستانی، به نقل قصه‌هایی می‌پردازد که در آن‌ها مضامین عشق، شجاعت، حکمت و تعالیم صوفیانه به وفور یافت می‌شود. این اثر نه تنها برای معرفی داستان‌های محلی به خوانندگان غیربومی طراحی شده، بلکه به عنوان یک پژوهش عمیق در مورد چگونگی انتقال این داستان‌ها از یک نسل به نسل دیگر و نقش آن‌ها در حفظ هویت فرهنگی عمل می‌کند. شیمل با بهره‌گیری از سبک نگارشی روان و توصیفی، خواننده را به یک سفر تاریخی دعوت می‌کند که در آن زیبایی‌های ادبیات سندی به صورتی جذاب و ملموس ارائه می‌شود. او با دقت به جزئیات، فضاهای داستانی را به گونه‌ای ترسیم می‌کند که خواننده می‌تواند با پیش‌زمینه‌های فرهنگی و اجتماعی اثر ارتباط برقرار کند. این کتاب به خوانندگان فارسی‌زبان امکان می‌دهد تا با بخشی از میراث ادبی جهان اسلام که کمتر مورد توجه قرار گرفته، آشنا شوند. آنه ماری شیمل با نگاهی عمیق و مطالعه‌ی فرهنگی دقیق، جنبه‌های مختلف ادبیات سندی را که بر اساس تاریخ و سنت‌های غنی آن منطقه شکل گرفته‌اند، بررسی می‌کند. «افسانه‌های دره‌ی سند» نه تنها یک معرفی ادبی است، بلکه به عنوان یک منبع ارزشمند برای درک بهتر تاریخ ادبیات منطقه و تأثیرات متقابل فرهنگ‌ها عمل می‌کند. این کتاب می‌تواند به عنوان یک مرجع برای دانشجویان و پژوهشگران علاقه‌مند به شرق‌شناسی، ادبیات مقایسه‌ای و مطالعات فرهنگی به کار رود و بینشی جدید به آن‌ها ارائه دهد. در نهایت، «افسانه‌های دره‌ی سند» کتابی است که فراتر از مرزهای یک ژانر خاص یا یک فرهنگ مشخص عمل می‌کند و به عنوان یک اثر جامع در زمینه‌ی ادبیات سندی شناخته می‌شود. شیمل با نگارش این کتاب، میراثی را به یادگار گذاشته است که همچنان می‌تواند الهام‌بخش مطالعات آینده و پلی بین فرهنگ‌ها و تمدن‌ها باشد.

کتاب پیامبر و دیوانه اثری عارفانه از جبران خلیل جبران است. این کتاب از دو بخش تشکیل است. بخش اول پیامبر نام دارد.
پیامبر اثری عمیق و خردمندانه است. خلیل جبران در این اثر یک شهر خیالی به نام ارفالس خلق کرده است و داستان درباره فردی به نام مصطفی است که پس از 12 سال زندگی در این شهر قصد دارد آنجا را ترک کند و هنگام خداحافظی با مردم شهر به سوالاتشان جواب می دهد. این سوالات موضوعاتی مانند زناشویی، دوستی، درد و… را در برمیگیرد که مصطفی به آنها پاسخ می دهد. تمام این سوال ها در واقع دغدغه ی انسان ها در زندگی روزمره شان است.
بخش دوم این کتاب که دیوانه نام دارد از زاویه دید راوی ای که دیوانه شده، نوشته شده است. خلیل جبران در بخش دیوانه، به مباحثی می پردازد که نوشته های بعدی او را تحت الشعاع قرار می دهد. حقیقت، عشق، بخشش، اندوه، کار، لذت، مرگ، آزادی و … موضوعاتی ست که به زیباترین نحو در این کتاب طرح می شود.
در بخشی از کتاب دیوانه می خوانیم:
“شکست، شکست من، تو پیش من از هزار پیروزی عزیز تری و در دل من از همهٔ افتخارهای این جهان شیرین تر. شکست من، خودشناسی من و سرپیچی من از توست که می دانم هنوز جوانم و پای چابک دارم …”

مهدی اخوان ثالث در سال ۱۳۰۷ در توس‌نو مشهد چشم به جهان گشود .در مشهد تا دوره متوسطه ادامه تحصیل داد. از نوجوانی به شاعری روی آورد و در آغاز قالب شعر کهن را برگزید.

 در سال ۱۳۲۶ دوره هنرستان مشهد رشته آهنگری را به پایان برد و همان‌جا در همین رشته آغاز به کار کرد. در آغاز دههٔ بیست زندگیش به تهران آمد و پیشهٔ آموزگاری را برگزید. اخوان چندبار به زندان افتاد و یک‌بار نیز به حومه کاشان تبعید شد.در سال ۱۳۲۹ بادخترعمویش ایران (خدیجه) اخوان ثالث ازدواج کرد. در سال ۱۳۳۳ برای دومین‌بار به اتهام سیاسی زندانی شد. پس از آزادی از زندان در ۱۳۳۶ به کار در رادیو پرداخت و مدتی بعد به تلویزیون خوزستان منتقل شد. در سال ۱۳۵۳ از خوزستان به تهران بازگشت و این بار در رادیو و تلویزیون ملی ایران به کار پرداخت. در سال ۱۳۵۶ در دانشگاه‌های تهران، ملی و تربیت معلم به تدریس شعر سامانی و معاصر روی آورد.در سال ۱۳۶۰ بدون حقوق و با محرومیت از تمام مشاغل دولتی بازنشسته (بازنشانده) شد.

کتاب «بهار و نقد ادبی» به قلم ایرج پارسی نژاد به بررسی نظرات محمد تقی بهار در ادبیات فارسی می پردازد.محمدتقی بهار (ملک‌الشعرا) گذشته از شاعری در حوزه‌ی تحقیق و نقد ادبی جدید ایران سهمی مهم دارد. آراء انتقادی او درباره‌ی شعر و نثر فارسی از آن جا که از افراط منتقدان پیش و پس از خود، در جهت‌گیری کهنه و نو، دور مانده شاید محافظه‌کارانه به نظر آید، با این همه از واقع‌بینی بر کنار نیست.نظریات انتقادی بهار در ادبیات به علت وابستگی به سنت‌ها و باورهای گذشته از یک سو و گرایش‌های تجددخواهانه‌ی حاصل از نهضت مشروطه‌ی ایران و آشنایی با مفاهیم جدید مدنیت غربی از سوی دیگر میان سنت و تجدد در نوسان است و از این روست که او به تجدد ادبی آرام و معتدل باور دارد. از سهم بزرگ بهار در تاریخ نقد شعر و نثر و تحقیقات ادبی ایران، با همه‌ی ضعف و قوت آن، در این کتاب تحلیلی انتقادی شده و میراث ارجمند آن ادیب سخنور مورد بررسی دقیق قرار گرفته است.

کتاب نظامی گنجه‌ای تک‌نگاری نویسنده دربارۀ نظامی گنجه‌ای،بزرگ‌ترین سرایندۀ منظومه‌های عاشقانۀ فارسی،است که در نه بخش تدوین یافته:

1. زندگینامه،
2. آثار،
3. معلومات و تجربیات،
4. اخلاق و بینش،
5. ویژگی‌های زبان،
6. شیوۀ بیان،
7. نظامی و سرایندگان پیش از او،
8. تاثیر نظامی بر آثار پس از خود و دستنویس‌ها،
9. چاپ‌ها،
10. تفسیرها،
11. پژوهش‌ها و ترجمه‌ها

عیسی امن خانی متولد سال 1359، دارای دکترایزبان و ادبیات فارسی از دانشگاه شهید بهشتی می باشد. وی استادیار دانشکده علوم انسانی دانشگاه گلستان در رشته زبان و ادبیات فارسی می باشد.

کارل سندبرگ (به انگلیسی: Carl Sandburg) (زاده ۶ ژانویه ۱۸۷۸ – درگذشته ۲۲ ژوئیه ۱۹۶۷) شاعر، نویسنده و ویراستار آمریکایی بود. وی برنده سه جایزه پولیتزر می‌باشد؛ که دو جایزه را برای شعر و یکی را برای نوشتن شرح حال ابراهام لینکلن دریافت کرد.

کتاب “من مردمم” به ترجمه‌ی بابک زمانی و منتشر شده توسط انتشارات ثالث، حاوی گزیده‌ای از زیباترین و معروف‌ترین اشعار سندبرگ می‌باشد. در این کتاب، بیشتر موضوعات اجتماعی و انقلابی با محوریت محیط کارگری مورد بررسی قرار می‌گیرند. شعرهای او از جنس مردم، کارگران و بینوایان تشکیل شده‌اند که او را به عنوان “شاعر مردم” معرفی می‌کند. اثرهای دیگری نیز مانند “شعرهای شیکاگو” و “خوشه‌چین های ذرت” نیز به سندبرگ تعلق دارند.

حمیدرضا قلیچ خانی در سال ۱۳۴۷ در تهران متولد شد. قلیچ ‌‏خانی خوشنویسی را از 1363 به شکل ‏جدّی نزد استاد اویس وقسی آغاز کرد و در سال 1368 دورۀ ممتاز را به پایان رساند و همان سال به کلاس فوق ممتاز استاد امیرخانی راه یافت. وی خطّ ثلث را از استاد موحّد حسینی آموخت و در سال‏های 68 و 69 دو نمایشگاه انفرادی برگزار کرد. قلیچ‌خانی، در رشته‌ی زبان و ادبیات فارسی نیز موفق به کسب مدرک دکتری شده است.

تفضلی از زبان شناسان، پژوهشگران و دانشمندان به نام ایرانی بود که در تحقیقات و نوشته هایش کمال طلبی و اختصار نویسی را رعایت می کرد، در طلب علم خستگی ناپذیر بود، مناعت طبع داشت و بر اخلاق و قراردادهای اجتماعی پایبند بود. در این کتاب مجموعه ای از مقالات او در دو بخش تحت عناوین مقالات فارسی و نقدها فراهم آمده است.

کتاب آموزشی «گزارش نویسی، چشم عقاب روزنامه نگاری» تألیف دکتر محمدمهدی فرقانی، روزنامه نگار قدیمی و عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی در رشته علوم ارتباطات و روزنامه نگاری از سوی انتشارات اطلاعات به بازار عرضه شد. این کتاب که حاصل چهل سال تجربه توامان تحصیل، کار حرفه ای و تدریس نویسنده در حوزه روزنامه نگاری است در شش فصل و 336 صفحه تنظیم شد و در برگیرنده مباحثی همچون کارکردها و تعاریف گزارش و گزارشگر، انواع گزارش خبری شامل گزارش از همایش ها و نشست ها، گزارش از کنفرانس های مطبوعاتی، گزارش از سخنرانی ها، گزارش از حوادث و سوانح، گزارش های قضایی، گزارشگری بحران و گزارش از میزگرداست. انواع گزارش های غیرخبری از جمله گزارش از شخص، مکان، سفر، خاطره نویسی، گزارش علمی، گزارش مصوریا گزارش اجتماعی، گزارش تحلیلی و گزارشگری توسعه، مباحث فصل سوم کتاب را تشکیل می دهد. نویسنده در فصل چهارم کتاب، عناصر تشکیل دهنده گزارش همچون: نکات کلیدی، چشم انداز، اطلاعات، نقل قول ها، روایت های کوتاه، اسناد و مدارک، توصیف و تخیل، پیشینه، آمار و ارقام، تضاد یا توافق، جزئیات، مشاهدات گزارشگر و گزارش های انتقالی را معرفی کرده و در ادامه، انواع لید در گزارش، ساختار متن یا بدنه گزارش ، انواع پایان بندی در گزارش و نیز اصول مهم در گزارش نویسی را به بحث گذاشته است. فصل پنجم کتاب به ارائه مراحل عملی تهیه گزارش، شیوه نگارش و سبک تنظیم گزارش اختصاص دارد. از نقاط قوت کتاب اختصاص فصل ششم به موضوع کمتر شناخته شده گزارش تحقیقی، ساختار، کارکردها، تعاریف و مراحل عملی تهیه آنست که در عین خلاصه بودن، جامع ترین مبحث مربوط به روزنامه نگاری تحقیقی به زبان فارسی است.

مسعود شَعاری (زاده ٢٢ دی ۱۳۴۰ تهران) آهنگساز و نوازنده سه‌تار می‌باشد.موسیقی را از کودکی و با فراگیری سنتور نزد منیژه علی‌پور آغاز کرد. سپس نزد داریوش طلایی و حسین علیزاده به فراگیری سه‌تار پرداخت و از سال ۱۳۶۱ آموزش ردیف موسیقی ایران و فراگیری تار را نزد محمدرضا لطفی آغاز نمود. همچنین قطعات بسیاری از موسیقی قدما را نزد استاد اصغر بهاری آموخت. وی سپس به کمک اساتیدی چون استاد مهدی کمالیان و محمود هاشمی به پژوهش و بازسازی مکاتب سه‌تار نوازی قدما نظیر صبا، هرمزی، فروتن، …