بررسی روابط بین‌الملل طی سده‌ی گذشته به‌سرعت دگرگون شده است. این دگرگونی تا حدودی نتیجه‌ی گرایش‌های پاگرفته و تغییرات پدیدآمده در موضوع بررسی این دانش است و تا حدودی هم زاده‌ی برداشت‌های متحول دانشمندان در این باره که این موضوع را چگونه باید تعریف، درک و بررسی کرد. دانشنامه‌ی روابط بین‌الملل و سیاست جهان، مشتمل بر ۲۹۹ مدخل به قلم ۱۲۵ تن از نویسندگان از گرداگرد جهان، مرجع بی‌مانندی برای دانشجویان، محققان و استادان این حوزه است که هم بیانگر گنجینه‌ی ماندگار مفاهیم مورد استفاده در روابط بین‌الملل (مانند توازن قدرت یا نظریه‌ی جنگ عادلانه) است، هم نشان‌دهنده‌ی نوآوری‌های نظری و دستورهای کاری جدیدتر (مانند مکتب برسازی، اداره‌گری جهانی، و علاقه‌مندی دوباره به سرشت حاکمیت تحت شرایط جهانی‌شدن) و هم آینه‌دار چندین ده تن از نظریه‌پردازان نامدار و اثرگذار این حوزه از دانش بشری.
دانشنامه‌ی روابط بین‌الملل و سیاست جهان مقدمه‌ی فشرده و درعین‌حال جامعی برای بررسی روابط بین‌الملل در سده‌ی بیست‌ویکم است. گرچه عنوان این دانشنامه اشاره به یکی از حوزه‌های فرعی جاافتاده علوم سیاسی (یعنی روابط بین‌الملل) دارد ولی محتوای آن وضعیت فعلی دانش بشر درباره‌ی سیاست جهان را در فراخ‌ترین تعبیر این اصطلاح نشان می‌دهد. مدخل‌های این دانشنامه کل حوزه‌ی روابط بین‌الملل، از هنر دیپلماسی و تحلیل سیاست خارجی گرفته تا سیاست مقایسه‌ای، جامعه‌شناسی تاریخی، اقتصاد سیاسی بین‌الملل، تاریخ بین‌الملل، بررسی‌های راهبردی و مسائل نظامی، اخلاقیات، و نظریه و نظریه‌پردازان سیاسی بین‌المللی را دربرمی‌گیرد. محتوای کتاب حاضر هم دامنه‌ی بررسی سیاست جهان را نشان می‌دهد و هم تحولات برجسته‌ای را که از پایان جنگ سرد به این سو رخ داده است. وانگهی به معرفی متفکران کلیدی دانش روابط بین‌الملل و زوایای نظریه‌های آنان نیز می‌پردازد.

نئولیبرالیسم یکی از آن ایسم‌­هایی است که در کشور ما بد فهمیده شده است. سرنوشت آن بی‌شباهت به سرنوشت لیبرالیسم در اوایل انقلاب اسلامی نیست. در آن زمان، بدون فهم درستی از لیبرالیسم، بیشتر از آن به‌مثابه یک فحش و برچسب برای افراد استفاده می­‌شد. در این زمان هم باز بدون فهمی صحیح، البته این بار از نئولیبرالیسم، بیشتر از آن به‌مثابه یک ناسزا برای اشخاص استفاده می­‌شود. شگفتا که در این بین بعضاً کسانی را نئولیبرال معرفی می­‌کنند که کوچک‌ترین نسبتی با آن ندارند. شوربختانه، این بدفهمی­‌ها را بعضاً در بین اساتید دانشگاه و دانشجویان شاهدیم و حتی برخی از آن­ها تا آنجا پیش رفته‌­اند که نئولیبرالیسم را مقصر تمام مشکلات و بلایای ارضی و سماوی دانسته، شعار مرگ بر نئولیبرالیسم سر می­‌دهند. از این رو، ضرورت کتاب­‌ها و مقالاتی که نئولیبرالیسم را با نگاهی غیرایدئولوژیک تبیین کنند، احساس می­‌شود.

کتاب حاضر در شش فصل و با زبانی ساده و همه­‌فهم نئولیبرالیسم را کرده، تأکید می­‌کند که ما تنها یک نوع نئولیبرالیسم نداریم. البته همۀ آن­ها در مجموعه‌ای از اصول مشترکتد، اما تفاوت­‌هایی نیز دارند. کتاب از موج­‌های اول و دوم نئولیبرالیسم می­‌گوید و به ظهور و بروز نئولیبرالیسم در سرتاسر دنیا می­‌پردازد: از آمریکا و اروپا گرفته تا آسیا و آفریقا. در فصل آخر نیز بحران­‌های نئولیبرالیسم را بررسی می­‌کند.

بررسی مستند و مستدل و كارشناسانه‌ای از تحولات اقتصاد ایران از اوان مشروطه تا انقلاب اسلامی به موازات گزارشی تاریخی از فراز و نشیب‌های سیاسی و اجتماعی ایران در این دوران. نویسنده این دوران را به 4 مرحله تقسیم می‌كند: نخست دوره‌ی مشروطه كه تحت عنوان دولت و انقلاب بررسی می‌شود، سپس دوره سلطنت رضا شاه كه زیر عنوان و ضد انقلاب بدان می‌پردازد، پس از آن، بخش فترت، دمكراسی و دیكتاتوری است درباره روایدادها و اوضاع زمان اشتغال ایران در جنگ دوم و دمكراسی متعاقب آن كه به دیكتاتوری انجامید. آخرین مرحله دوره استبداد نفتی و توسعه اقتصادی است كه سال‌های 32 تا 57 را در بر می‌گیرد و نویسنده استبداد و تظاهر به مدرنیسم را ویژگی آن می‌شمارد.

در طول قرن بیستم، صدها میلیون نفر برای دیکتاتورهایشان هورا کشیدند، حتی آن‌هنگام که در مسیرِ بردگی گام می‌گذاشتند. دیکتاتورها اغلب با تصفیه‌های خونین و فریب و تقلب و تفرقه‌اندازی قدرت را تصرف کردند، اما در بلندمدت کیش شخصیت کارآمدترین شیوه است. دیکتاتورهایی که دوام آوردند معمولاً بر دو ابزار قدرت تکیه کردند: کیش شخصیت و وحشت… هر دیکتاتور باید در دل مردمش ترس بکارد، اما اگر بتواند آنان را وادارد که ستایشش کنند احتمالاً‌مدت بیشتری دوام خواهد آورد. این کتاب می‌خواهد کیش شخصیت را در جای اصلیِ خودش قرار دهد: در قلب استبداد. در دیکتاتوری‌ها وفاداری به یک فرد مهم‌ترین چیز بود، حتی مهمتر از وفاداری به یک دین… دیکتاتورها به مردمشان دروغ می‌گفتند، اما آن‌ها به خودشان هم دروغ می‌گفتند. آنان مدام یا گرفتار تکبر بودند یا پارانویا، و در نتیجه به تنهایی تصمیماتی می‌گرفتند که پیامدهای مخربی داشت و جان میلیون‌ها آدم را گرفت…

«من سفر کردم تا این تغییرات بعد از انقلاب را از نزدیک خصوصاً در زندگی زنان کشورهای مختلف ببینم. من با زنان در آشپزخانه‌هایشان نشستم و آنها از زندگی‌شان، از بچه‌هایشان و از مردانشان برایم حرف زدند و من دیدم طرح کلی زندگی‌هامان تقریباً عین هم است. ما زن‌ها چشم‌انداز مشترکی در زندگی داشتیم که با چشم‌انداز مردها متفاوت بود. ما از پایین به مسائل نگاه می‌کردیم و چشم‌اندازمان ساده و پیش‌پا‌افتاده بود، اما امر سیاسی یعنی امر پیش‌پا افتاده…»
«کمونیسم رفت، ما ماندیم و حتی خندیدیم» مجموعه مقالاتی است از اسلاونکا دراکولیچ، روزنامه نگار و نویسندهٔ کروات؛ این روایت‌های گیرا و خواندنی، حاصل تجربه‌های شخصی او و مشاهداتش از زندگی دوستان و آشنایانش در دیگر کشورهای اروپای شرقی تحت حکومت‌های کمونیستی است.
جذابیت اصلی کتاب در این است که دراکولیچ ماهرانه، تحلیل‌هایی تامل برانگیز و انتقادی را با جزئیات زندگی روزمره درهم می‌آمیزد: شگفتی دختربچه‌ای که برای اولین بار یک عروسک خارجی می‌بیند؛ نحوهٔ شستن رخت‌ها در خانه؛ زندگی یک استاد دانشگاه در آپارتمانی تنگ و شلوغ بی‌هیچ حریم خصوصی؛ دیوارهای رنگ و رو رفته و …
دراکولیچ کمونیسم را چیزی فراتر از یک ایدئولوژی یا شکل حکومت می‌بیند، از دید او کمونیسم یک وضعیت ذهنی است که به این راحتی‌ها از ناخودآگاه جمعی کسانی که تحت این حکومت زندگی کرده‌اند زدوده نمی‌شود.
برای مردم دنیای کمونیسم شعار «امر شخصی، سیاسی است» به معنای واقعی کلمه صدق می‌کرد. دراکولیچ که خود در یوگسلاوی بزرگ شده، می‌نویسد: «اینجا از همان اوایل جوانی می‌فهمید که سیاست مفهومی انتزاعی نیست، بلکه نیرویی است عظیم که بر زندگی روزمرهٔ مردم تاثیری تعیین کننده می‌گذارد…. ما برای اینکه بتوانیم ادامه بدهیم، می‌بایست قلمروهایمان را تقسیم می‌کردیم و مرزی بین زندگی خصوصی و حوزهٔ عمومی می کشیدیم. حکومت می‌خواست همه چیز عمومی باشد… اما هرچیز عمومی متعلق به دشمن بود.»
این روایت‌های گاه تراژیک و گاه طنزآمیز بهتر از تحلیل‌های تئوریک، می‌تواند وضعیت سیاسی و ذهنیت‌ افراد در حکومت‌های استبدادی را برای ما به تصویر بکشد.

جستارهای کتاب البته که عصبانی هستم به بررسی تأثیر رخدادهای سرنوشت‌ساز سیاسی بر زندگی روزمره و حیات فکری مردم اهل قلم و اندیشه می‌پردازد که گویی از روالی جهانی پیروی می‌کند و طعم تلخش به ذائقه‌مان آشناست، گرچه به گفته‌ی ماهنامه‌ی نیو‌کرایتریون «تا وقتی کسانی که مثل اوگرشیچ خوب می‌نویسند، به نوشتن ادامه دهند، امیدی برای آینده‌ی بهتر وجود دارد.» علاوه بر جذابیت نگاه خاص و خوانش‌های هوشمندانه‌ی اوگرشیچ، استفاده از قاب جستار روایی برای بازنمایی تأملات سیاسی و اجتماعی می‌تواند به نویسندگان کمک ‌کند تا از ظرفیت‌های فراوان این ژانر برای برقراری ارتباطی شخصی و مستقیم با مخاطبان بهره ببرند.

آکواریوم های پیونگ یانگ – کانگ چول – هوان در این کتاب قصه واقعی زندگی خود را تعریف می کند. این مرد جوان زاده کره شمالی که ۹ سال بیشتر نداشت همراه با دیگر اعضای خانواده خود به ۱۰ سال اقامت در یکی از اردوگاههای کار اجباری کره شمالی محکوم شد. جرم این خانواده خطای بزرگی بود که پدربزرگ کانگ چول – هوان – یکی از مدیران ارشد حکومت- مرتکب شده بود. کانگ چول – هوان چند سال پس از آزادی از اردوگاه به کره جنوبی گریخت. وی یکی از معدود جان به در بردگان اردوگاههای کار اجباری کره شمالی است که از طریق آکواریوم های پیونگ یانگ موفق شده صدای خود را به گوش جهانیان برساند…

از وقتی خودم را شناختم نگاهم به او بود. در میان جمع،در خانواده و در تنهایی.کسی بود که مثل هیچ کس نبود.ارمغانی از آرامش بود.او که برای تمام چراهای تمام نشدنی ام همیشه پاسخی داشت… در طول این سال ها همواره احساس می کردم باید چیزی را روی کاغذ بیاورم. آنچه را که به مرور از مطالعه تاریخ پر رنج و دردمان و ژرف نگری در فراز و نشیب زندگی پدر بزرگ،دریافت کرده بودم و این همه را به نیت رساندن آن به مخاطب جوان میهنم،نسلی که تازه نفس می آید،تا سکان کشتی طوفان زده کشور را به دست گیرد،لازم می بینم.