در حقیقت پیدایش و تحول رویکردها و الگوهای جدید در حوزه‌ی حکومت‌های محلی و مدیریت شهری تلاشی است برای یافتن شیوه‌هایی کارآمدتر برای پاسخ‌گفتن به انبوه نیازها و مسائلی که شهرهای بزرگ، پیچیده و پویای امروز گرفتار آن‌ها هستند. محتوای اصلی همه‌ی این کوشش‌های نظری و عملی درس‌آموختن از تجربه‌های جهانی و بهره‌گرفتن از آن‌ها در راه توسعه‌ی پایدار سرزمین، بهسازی زندگی شهری و رضایت همه‌ی شهروندان است. مجموعه مقالات حاضر کوششی جمعی و هدفمند برای شناخت و فهم محتوای اصلی مفاهیم و واژگان حکم‌روایی شهری و چگونگی بهره‌مندی از آن‌ها در شرایط کنونی ایران است که با شتاب به سوی شهری‌شدن و پیامدهای فزاینده‌ی آن پیش می‌رود.

سیاست‌گذاران و دولتمردان، که سیاست‌گذاری و هدایت دولت مدرن را بر عهده دارند، به‌منظور بالابردن درجه‌ی عقلانیت تصمیم‌سازی‌ها و نتیجه‌بخشی اقدام‌ها و کنش‌هایشان در عرصه‌ی جامعه‌ی سیاسی نیازمند درکی عمیق از چیستی نهاد دولت و چگونگی کارکرد آن در مسیر توسعه هستند. این در حالی است که انسان و بالابردن شأن و منزلت او در جهان امروز اهمیت روزافزونی دارد. از این رو در دانش سیاسی، اگر آن را یک سنت علمی و تحقیقاتی در نظر بگیریم، عامل انسانی عمدتاً در قالب جمعیت و منابع انسانی و کم و کیف آن هیچ‌گاه از نگاه تیزبین دانش‌پژوهان این رشته‌ی دانشگاهی دور نمانده است […] «حوزه‌ی مطالعاتی سیاست‌گذاری توسعه‌ی سرمایه‌ی انسانی از مجموعه‌ی دانش‌های میان‌رشته‌ای نوپدید است که در ذیل گرایش سیاست‌گذاری عمومی و رشته‌ی علوم سیاسی سعی دارد معضل‌های موجود در زمینه‌ی ایجاد، انباشت و توسعه‌ی سرمایه‌ی انسانی را شناسایی كند و با بررسی تصمیم‌ها، کنش‌ها و اقدامات دولت‌ها به تحلیل پیامدهای این سیاست‌ها بپردازد.» كتاب حاضر بر آن است تا در این حیطه به بررسی و واكاوی سرمایه‌ی انسانی در دوره‌ی خاصی از ایران بپردازد. (از متن پیش‌گفتار كتاب)

حکومت پادشاهان فعلی بریتانیای کبیر انباشته از بیدادگری و غصب و ستم به مستعمرات است و این روش بدان منظور است که بر ما حکومت مطلقه و مستبد داشته باشد. … وقتی که جور و ظلم و سوءرفتارها به درازا کشید و مداومت یافت، از حق مردم بلکه از وظیفه آن‌هاست که این‌گونه حکومت‌ها را ساقط کنند. تا به حال، مستعمرات با شکیبایی متحمل چنین مظالمی شده‌اند و اینک وقت آن رسیده است که سیستم حکومتی خود را تغییر دهند. … ما این حقایق را از بدیهیات می‌دانیم که همگی مردم مساوی آفریده شده‌اند و این‌که آفریدگارشان بدان‌ها حقوق خاص و غیرقابل انتزاعی اعطا نموده است که از آن جمله است حق زندگی، داشتن آزادی، و جست‌وجوی خوشبختی: و به‌منظور حفظ این حقوق، مردم برای خود حکومت‌هایی تأسیس خواهند کرد و با میل و رضای خود به آن حکومت‌ها اختیار و اقتدار خواهند داد. دیگر این‌که هر گاه این حکومت‌ها ازراه راست منحرف شوند، از حقوق مردم است که آن‌ها را تغییر داده و ساقط سازند و حکومت‌های تازه‌ای روی کار آورند. (از اعلامیه استقلال، 1776)

آنتونیو كاسه‌سه در این كتاب می‌كوشد تا به بررسی برخی از گره‌های كور روابط بین‌الملل بپردازد و نشان دهد كه عوامل مختلف، اعم از سیاسی، اقتصادی، عقیدتی و حقوقی، در روابط بین كشورها چگونه بر هم اثر می‌گذارند. این گره‌ها و مسائل به روابط قدرت بین قدرت‌های بزرگ یا بین قدرت‌های بزرگ و قدرت‌های كم‌تر بزرگ مربوط می‌شود كه در آن مرام‌ها و ضرورت‌های سیاسی جایگاه اصلی را به خود اختصاص می‌دهند و الزامات حقوقی به كنار رانده می‌شوند. به این ترتیب، مؤلف می‌كوشد تا عموم مردم را در جریان برخی از مسائل كه تاكنون به حلقه‌ی محدود كارشناسان تعلق داشته است قرار دهد.

«شهریار» ماكیاولی كتابی است سترگ، با نثری پرشور، برای انسان‌های همه دوره‌ها در شناخت ماهیت قدرت؛ اندرزنامه‌ای است برای دستیابی به قدرت و حفظ آن؛ بیانیه‌ای است در چگونگی فرمانروایی و فرمانبرداری. «شهریار» داریوش آشوری نمونه‌ای عالی از ترجمه است كه علاوه بر دقت در انتقال معنا، سبك بیان نویسنده نیز به خواننده منتقل شده است. داریوش آشوری با نگاهی به نوع ادبی سیاست‌نویس و نصیحت‌الملوك‌نویسی در زبان فارسی توانسته این رساله را همچون یك سیاست‌نامه مدرن به زبان فارسی درآورد، بی‌آنكه نثر او رنگ كهنگی به خود بگیرد یا در ورطه عربی‌نویسی نصیحت‌الملوك‌ها یا سره‌نویسی سقوط كند. از حیث محتوا، تا پیش از شهریار، این نوع ادبی مشحون بود از پند و ارزهایی به پادشاه، در باب فضایلی چون شفقت و شجاعت. اما سخن ماكیاولی جدید بود. او از شهریار می‌خواست واقعیت را به آرمان نفروشد و به او می‌آموخت كه گاه چگونه باید به قساوت عمل كند، چگونه روباه شود تا دام‌ها را شناسد و چگونه شیر باشد تا گرگ‌ها رماند. برای این پیام جدید، آشوری بیان جدید خلق كرده است. باری در توصیف ترجمه خوب گفته‌اند ابداع متنی كه نویسنده اگر زبان مادری‌اش همان زبان مترجن بود آن را می‌نوشت. شاید اگر آن جمهوری‌خواهِ فلورانسی می‌خواست شهریارش را به فارسی بنویسد، حاصل كار چیزی می‌شد نزدیك به شهریارِ آشوری. چنین ترجمه‌ای مستلزیم دانشی وسیع و تخیلی بسیار غنی است. (جلال توكلیان، مهرنامه، شماره 7، آذر 1389)