این اثر در سه بخش و 11 فصل تدوین شده است. کلیاتی درباره زبان، ‌زبان‌شناسی و دستور زبان، ‌کلیاتی درباره دستور زبان فارسی، ‌اشاره‌‌ای به نحو فارسی،‌ جمله و تحول آن در زبان فارسی، ‌اسم و گروه اسمی، صفت و گروه وصفی، ‌فعل و گروه فعلی،‌ حرف و تحول آن در زبان فارسی، ‌حرف ربط و گروه‌های ربطی، ‌قید و گروه قیدی،‌ صوت و گروه صوتی،‌ سرفصل‌های این کتاب هستند. این کتاب خلاصه‌ای است از کتاب‌های چاپ نشده یا چاپ شده نگارنده درباره دستور تاریخی زبان فارسی که عمر پاره‌ای از آنها به چهل و پنج سال می رسد که اکنون به صورت کتابی مستقل درآمده است تا به‌ نظر دوستداران زبان‌شناسی ایرانی و زبان و ادب فارسی برسد. به اعتقاد نگارنده، دستور قدیم و دستور تاریخی برای فهم و تفسیر متون کهن بسیار سودمند است، به طوری‌که بدون یادگیری قواعد ابدال و تخفیف و صرف و نحو قدیم، بسیاری از آثار گذشته برای ما غیر قابل فهم باقی میماند، ولی متاسفانه اکثر استادان این‌گونه آثار، ‌به این امر چندان توجهی ندارند و از دستور و زبان‌شناسی و معنی شناسی و فرهنگ قدیم و اطلاعات لازم دیگر برای تعلیم نوشته‌های قدیم بهره‌ای نمی جویند.

در مجموعه شعر”من پسر تمام مادران زمینم”نگاه فیلسوفانه نویسنده قوی تر می شود. او جهانی را ترسیم می کند که زائیده غربت خود خواسته ما و یا غربت ازلی انسان است،حتی از واقعه برج بابل به بعد که خدا انسان ها را در زبان های مختلف پراکنده کرد:ما همه از یک قبیله بی چتریم فقط لهجه هایمان ما را به غربت جاده ها برده است،…ما همه از یک آواز ،کلمات را به دهان و کتابخانه آوردیم ،شاید آوازهایمان ،ما را به غربت لهجه ها برده است،…کسی باید امشب ،با غربت جاده ها و لهجه ها ،به قبیله بی چتر برگردد ،کسی باید امشب ،نخستین ترانه را به یاد آورد.و در پایان کتاب ،او از جهانی که بشریت در آن زندگی می کند ،خسته می شود و چون مسافری در این جهان ،به جای اتوبوس ،می خواهد از دنیا پیاده شود.این فیلسوف کوچک که حالا آشنای همه چیز جهان آفریده شده است،به یکتائی و یگانگی با آنها می رسد و گوئی دیگر این دنیا جای او نیست.

بخش آغازین کتاب، نوشته‌ای از “بهرام بیضایی” در باب چند و چون نمایش در سرزمین چین است؛ از جمله وی خاطر نشان می‌کند: “نمایش چینی درست همان ترکیب مذهبی و فکری را منعکس می‌کند که در زندگی معمول چین وجود دارد، طرح جامعه کونگ فوتسه‌ئی را عرضه می‌کند، از مذهب دائویی ستایش طبیعت و برخی خدایان و ارواح را می‌گیرد، و به زندگی پس از مرگ بودایی جای کمی می‌دهد. راهب بودایی، جز با طعنه، کمتر به صحنه می‌آید، و نمایش چینی کمتر به مجردات ماورای طبیعی می‌پردازد… نمایش‌های چینی را خود چینی‌ها معمولا به نمایش نظامی و نمایش معمولی تقسیم می‌کنند. اولی به داستان‌های جنگ‌ها، قهرمانی‌ها، و افسانه‌ها و ماجراهای تاریخی مربوط می‌شود، و دومی بیشتر به جنبه‌های ملموس جاری زندگی می‌پردازد. ولی در هر دو، زمان ماجرا به قرن‌های قبل مربوط است…”. در بخش دیگر کتاب نیز سه نمایش‌نامه چینی با ترجمه “داریوش آشوری” فراهم آمده که عبارت‌اند از: “لی کویی، گرد باد سیاه”، “مهر تقلبی” و “دایره گچی”. در بخشی از کتاب نیز چند تصویر مربوط به نمایش‌های چینی به چاپ رسیده است.

کتاب حاضر جلد بیستم از مجموعة «مفاهیم علوم اجتماعی»، برگردان فارسی کتاب «on Toleration Michael Walzer rale university press New Haven & London 1997» است. «مایکل والزر» در این کتاب نشان می‌دهد، که بحث دربارة «مدارا» را نمی‌توان به بحث دربارة «سامان‌های سیاسی» فروکاست. او بر این نظر است که مطالعه الگوهای مداراجویی در سامان‌های سیاسی متفاوت به دانش ما در این‌باره می‌افزاید. بدین منظور والزر در کتاب به کند و کاو رژیم‌های اهل مدارا می‌پردازد. وی رژیم امپراتوری چندملیتی از روم باستان گرفته تا شوروی سابق؛ جامعة بین‌المللی؛ رژیم پیوندشی (که از پیوند دو یا سه ملیت یا اجتماع دینی و قومی پدید می‌آید»؛ دولت ملت‌ها؛ و جوامع مهاجر پذیر را بررسی می‌کند. همچنین والزر چند نمونة مختلف یعنی فرانسه (ترکیب مهاجرپذیر و دولت ملت)؛ اسرائیل (ترکیب سه یا چهار رژیم محلی ممکن)؛ و… را مورد مطالعه قرار داده است.

شاید تاکنون توجه زیادی به حضور زنان و تاثیرشان در ماندگاری و بقای ترانه و استمرار آنها در مراسم گوناگون فردی و اجتماعی نشده است. این کتاب حاصل تلاش زنانی است که با تلاش شگرف خود بند بند زندگی مردم این دیار را زنده دلانه و جسورانه به ترانه پیوند زدهاند و هیچ مظهری از مظاهر حیات را از شعر بی‌بهره نگذاشته‌اند تا جایی که می‌توان آنان را شاعرترین زنان جهان دانست

در سده‌های شانزدهم و هفدهم که به دنبال انقلاب تجاری و صنعتی، قدرت و بازرگانی اروپا به دورترین نقاط جهان گسترش یافت، شماری از مسافران و پژوهشگران غربی، به کشف اندیشه‌ای نائل شدند که با اکتشاف‌های جغرافیایی بزرگ این دوره قابل مقایسه است. آن‌ها با تأمل در تمدن‌های خاور نزدیک و هندوچین، در همة آن‌ها ترکیبی از ویژگی‌های نهادی مهم یافتند که نه در یونان و رم باستان پیدا می‌شد و نه در اروپای سده‌های میانه و نوین. اقتصاددانان کلاسیک با سخن گفتن از نوعی جامعة «شرقی» یا «آسیایی» سرانجام مفهومی برای این کشف پیدا کردند.
آشکارترین جوهرة مشترک این جوامع شرقی، قدرت استبدادی اقتدار سیاسی آن‌ها بود. بی‌گمان، حکومت‌های بیدادگر در اروپا نیز پیدا شدند؛ در واقع پیدایش سامان سرمایه‌دارانه در اروپا با ظهور دولت‌های مطلقه همراه بود، اما ناظران انتقادی، حکومت مطلقة شرقی را فراگیرتر و سرکوبگرتر از نمونه‌های غربی‌شان یافتند. به نظر آن‌ها، استبداد «آسیایی» شدیدترین صورت قدرت تام را باز می‌نمود.

کوروش بزرگ بنیانگذار و نخستین شاه هخامنشی به مدت سی سال بر نواحی گسترده‌ای از آسیا حکومت کرد. اما نبوغ نظامی و پادشاهی، یگانه وجوه شخصیت او نبودند. آنچه سیمای کوروش را از پسِ هزاره‌ها همچنان تابناک می‌دارد، ملایمت و حسن سیاست اوست. در بامدادِ پیروزی‌های بزرگ که هر فاتحی مرعوب درخشندگی و جلال فتوحاتش می‌شود، کوروش با چنان فروتنی و شفقتی در برابر دشمن ظاهر می‌شد که وی را ناگزیر از احترام می‌ساخت.
«منم کوروش، شاهِ‌ شاهان، شاهِ بزرگ،‌ شاه بابل، شاهِ سومر و اَکَد، شاه چهار گوشهٔ زمین…»

پدید آمدن جنبش توده ای بزرگ،که خود طی چندین ده سال اخیر شاهد و قربانی آنها بوده ایم.توده ای شدن فزاینده زندگی اجتماعی،اقتصادی و فرهنگی باعث شده اند که ما امروزه از پرسش زیر به مراتب شدیدتر از انسان های اوایل قرن حاضر به تکان آییم.پرسش این است که هر فرد چگونه جزیی از یک توده ی از لحاظ تشکیلاتی و روانی کم وبیش متحد الشکل می شود و چه عاملی باعث می گردد تا وی به کاری دست بزند و یا از انجام عملی خود داری ورزد؟

پست مدرنیسم، این مفهوم معماگونه که مدعی توصیف وضعیت فرهنگی ما در آغاز قرن بیست و یکم می باشد، چیست؟
پست مدرنیسم مدعی است مدرنیته که با روشنگری آغاز شد و در عصر صنعتی شدن و انقلاب های اجتماعی و مارکسیسم رشد یافت، به پایان رسیده است.
و ما امروز در فضای فرهنگی “روزمره”ای به سر می بریم که از مفاهیم متناقض، میان-فرهنگی و تقلبی مملو است. جهانی “فراواقعی” و صوری که روزی شاهد کشتار و قتل عام های جنگ دوم جهانی بوده و روز دیگر خود را با دیسنی لند و رسانه های چند منظوره سرگرم می کند: همان جهانی که فوکویاما از آن با عنوان “پایان تاریخ” نام می برد.
کتاب حاضر پیگیری رد پای پست مدرنیسم است در حوزه های هنر، نظریه پردازی و تاریخ. به این اعتبار قدم اولی است در وادی نشانه شناسی، شالوده شکنی و ساختارگرایی و آشنایی با اسطوره های پست مدرنیسم یعنی فوکو، لوی ستروس، بارت، دریدا، لکان و لیوتار

دائره المعارف تشیع دربردارنده حدود بیست هزار مقاله تالیفی است. این مجموعه, فرهنگ اسلام و تشیع را به مرکزیت ایران به عنوان مهم ترین و کهن ترین مهد تشیع در بر می گیرد. معارف و موضوعات عمده دائره المعارف تشیع عبارتند از:
1. شرح مفاهیم کلیدی و اعلام قرآن کریم همراه با معرفی خود قرآن, یکصد و چهارده سوره قرآن و آیه های معروف آن
2. شرح و توضیح احادیث معروف و اصطلاحات علم الحدیث و تاریخ حدیث, و معرفی بیش از ده هزار تن از راویان حدیث
3. اصطلاحات فقهی بر مبنای مدارک قدیم و جدید شیعی و گاه با تطبیق با فقه دیگر مذاهب اسلامی
4. اصطلاحات اصول فقه و تاریخچه آن و اجتهاد و نظایر آنها
5. اصطلاحات کلامی بر مبنای مدارک قدیم و جدید شیعه و گاه تطبیقی, همچنین معرفی فرقه های شیعی
6. ادعیه, شامل معرفی اکثر دعاهای مروی از ائمه اظهار و اصحاب ائمه
7. اصطلاحات منطقی
8. اصطلاحات فلسفی
9. اصطلاحات عرفانی
10. زندگی نامه اعلام اسلام و تشیع و در درجه نخست سیره نبوی و سیره ائمه اطهار و صحابه و رجال علوم اسلامی از فلاسفه, فقها , عرفا, علما, مفسران , محدثان, متکلمان و هنرمندان
11. معرفی رجال تاریخی و حوادث تاریخی مهم اسلام و شیعه نظیر غزوات , جنگ ها , صلح ها, و پیمان ها
12. معرفی اماکن جغرافیایی , از جمله معرفی شهرها و بخش های شیعه نشین
13. ادبیات فارسی با تاکید بر شعرا و ادبای شیعه و آثار منظوم و منثوری که ربط شیعی بیشتر دارند
14. ادبیات عربی شامل شرح احوال شعر و ادبای بزرگ عرب زبان شیعه اعم از ایرانی , عرب, هندی, پاکستانی , و جز آنها
15. هنر و باستان شناسی شامل معرفی هنرمندان بزرگ از جمله خطاطان, نقاشان , معماران , بنایان و ابنیه ای که از نظر تاریخی و فرهنگ شیعه اهمیت دارد , نظیر مسجدها , آستانه ها , امام زاده ها, آؤامگاه ها , بقعه ها , تکیه ها, حسینیه ها, و خانقاه ها و بعضی از آّ انبارها , برج ها, باغ ها و سقاخانه ها
16. معرفی کتاب های مهم نویسندگان

اثر مصوّر حاضر، پنجاه و سومین دفتر از مجموعة تاریخ معاصر ایران و دربردارندة خاطرات «سرتیپ ستاد ناصر مجلّلی» است که به کوشش «زنده‌یاد استاد مرتضی ذبیحی» سامان یافته است. این اثر، براساس خاطرات و خدمات سرتیپ ستاد ناصر مجلّلی، اولین رئیس شهربانی انقلاب اسلامی ایران نگارش یافته است. در این مجموعه، همراه با شرح محیط خانوادگی و اجتماعی «سرتیپ مجلّلی» در اراک و در زمان اواخر قاجار و اوایل پهلوی، بخش‌هایی از تاریخ ارتش نیز به تصویر کشیده شده است. در پایان اثر نیز، سال‌شمار زندگی «ناصر مجلّلی»، اسناد و مدارک و تصاویری از دوران زندگی او درج شده است.

موضوع اثر حاضر، شرح و تبیین چگونگی به پادشاهی رسیدن شاه اسماعیل دوم و شاه محمّد صفوی است. در این اثر، تلاش شده تا همه رویدادها و وقایع مهمّ دوران پادشاهی این دو، به صورت مفصّل توضیح داده شود. شاه اسماعیل دوم، که در جوانی رشادت‌های فراوانی در جنگ‌های ایران و عثمانی از خود نشان داده بود، به دلیل خشم پدرش، شاه طهماسب اوّل، به مدّت بیست سال زندانی شده و پس از مرگ پدر، به تخت نشست. شاه محمّد، برادر بزرگتر شاه اسماعیل دوم نیز، پس از او بر تخت سلطنت نشست و به دلیل بی کفایتی او، ایران دچار آشفتگی‌های فراوانی شد. در این اثر، وقایع مربوط به دوران حکمرانی این دو پادشاه، با توجه به اسناد و منابع موجود بیان شده و نگارنده، تلاش کرده تا با تحقیق در منابع، صحیح‌ترین و نزدیک‌ترین روایت‌ها به واقع را شرح دهد.

موضوع اثر حاضر، بررسی و تحلیل تاریخ اقتصادی قوم یهود است. نگارندة اثر، تلاش کرده تا راز ماندگاری قوم یهود را از لابه‌لای حوادثی که از آغاز شکل‌گیری بر قوم یهود گذشته است را بررسی کند. مطالب اثر در پنج فصل تدوین شده است. فصل نخست به تاریخ پیدایش یهود از سال 2000 قبل از میلاد تا 70 میلادی اختصاص دارد. فصل دوم، سال‌های مهاجرت یهودیان تا 1096 میلادی را در بردارد. بدین ترتیب، طی هر فصل دوره‌ای از ادوار زندگی و حیات قوم یهود بررسی شده است. نگارنده در پایان اثر، شرایط کنونی اسرائیل و همسایگانش را بررسی می‌کند و دربارة آیندة این رژیم گمانه‌زنی می‌کند. تلاش نگارنده بر رعایت بی‌طرفی و دوری از برداشت‌های مذهبی، سیاسی یا تاریخی بوده است.

محمد بن عبدالوهاب در سال 1111 هجری قمری در یکی از روستاهای نجد به دنیا آمد و بر اثر مطالعه ی کتاب های اخبار مدعیان نبوت چون مسیلمه ی کذاب و اسود عنسی و کتاب های ابن تیمیه افکار و نظرات او در محمد بن عبدالوهاب تأثیر بسیاری گذاشته و راه و روش خود را بر مبنای افکار ابن تیمیه قرار داد و استغاثه و توسل به پیامبر اکرم(ص) را انکار کرد.

با وجود اهمیت مفهوم ساختار اجتماعی جامعه شناسان درباره تعریف آن اتفاق نظر ندارد و مباحثات حول آن دچار اغتشاش اند.در این متن کوتاه و روشنگر،خوزه لوپز و جان اسکات بر این باورند که تجزیه و تحلیل چارچوب های مفهومی حاوی درک های گوناگون از ساختار اجتماعی می تواند در راستای پرتو افکندن بر این مفهوم و دادن شکل تازه ای به مباحثات،یاریگر باشد. به نظر آن ها برداشت های رقیب از ساختار اجتماعی ناشی از تفاوت در توجه به ابعاد گوناگون سازمان اجتماعی است.این کتاب بحثی است در باب«ساختار نهادی»،«ساختار رابطه ای»جامعه شناسی از مارکس و دورکیم گرفته تا پارسونز و زیمل و تا گیدنز،فوکو و بوردیو، می توان این تلقی ها از ساختار اجتماعی را به نحوی سودمند با هم ترکیب کرد و به درکی غنی تر و نیرومند تر از ساختار اجتماعی رسید.این کتاب مطالب خواندنی مهمی در اختیار دانشجویان جامعه شناسی،انسان شناسی و تاریخ و فلسفه اندیشه اجتماعی قرار می دهد و مرجعی ارزشمند برای تحقیق درباره ساختار اجتماعی و موضوعات مرتبط است. خوزه لوپز مدرس جامعه شناسی در دانشگاه ناتینگهام است.او یکی از ویراستاران کتاب پس از پسامدرنیسم:مقدمه ای بر رئالیسم انتقادی(2000)است. جان اسکات استاد جامعه شناسی دانشگاه اسکس و دانشگاه برگن نروژاست.او ویراستار مجله دانشجویی جامعه شناسی است و به اتفاق جیمز فولچر،کتاب درسی مبانی جامعه شناسی (1994)را نوشته است.از میان کتاب های اخیر او می توان به نظریه جامعه شناسی(1995)،فقر و ثروت(1994) و قشربندی و قدرت (1996)اشاره کرد.

در تاریخ ما فراوانند رندانی که صراحی می‌کشند پنهان و مردم دفتر انگارند. نه تنها مردم حاضر نیستند از این نگاشت خود بیرون آیند-زیرا که آسان‌تر و مطمئن‌تر است-بسیاری از دانشمندان هم نمی‌خواهند ذهن خود و به ویژه مردم را بیاشوبند. داستان تنها این نیست که سری است که درد نمی‌کند…بلکه آرامشی است که در پی بسیاری از باورها نهفته است. روشن است که در این‌جا گوهر تاریخ با افسانه برابر می‌شود. کار ما گرامی‌داشت تاریخ است و نه دفاع از کسی یا فکری، و حافظ ما را گرامی است از آن‌رو که آیینه‌دار تاریخ است. او یک تنه در برابر جریان عظیمی که پس از انقراض، چیستی ضد تاریخش روشن‌تر می‌شود، ایستاد و با قدرت یافتن آنان در پایان صده‌ی هشتم هجری، جل‌وپلاس خود را جمع کرد و به تاریخ سپرد. بهترین کار دشمن این است که رقیب را دوست خود جلوه دهد و این سرگذشتی است که بر حافظ گذشته است. در این کتاب- که میراث دبستانی در ایران است- به نکات اصلی در این مورد پرداخته شده است که چگونه بر حافظ جامه‌ی دشمنانش را پوشانده‌اند، حافظ چگونه می‌اندیشیده و چگونه از عهده‌ی کار و باری که به دوش گرفته بود برآمده است.

نویسنده در کتاب حاضر به معرفی و تصحیح سی رسالة ناشناخته از جوانمردان و قلندران و پیشه‌وران پرداخته است. در این معرفی که با تکیه بر نسخه‌های خطی موجود صورت گرفته، نام‌هایی چون: «رسالة ندّافی»، «رسالة صباغی»، «رسالة ارشاد و کسوت»، «رسالة سپاهگری»، «کسب‌نامة سقایی» و… به چشم می‌خورد. شایان ذکر است یکایک اصطلاحات اهل فتوت و واژگان خاص پیشه‌های گوناگون در پی‌نوشت‌های کتاب توضیح داده شده است. همچنین به جای مقدمه، فهرستی از نسخه‌های خطی فتوت‌نامه‌های فارسی در صفحات آغازین کتاب آورده شده است. هدف از این نوشتار آشنایی مخاطبان با فرهنگ عامه و نیز بررسی تاریخ اجتماعی ایران ذکر شده است.

عبید زاکانی ،از مشهورترین شاعران و نویسندگان زبان فارسی است که متأسفانه از احوال و زندگانی وی اطلاع کافی در دست نیست .
کمتر شاعری مانند عبید را می توان یافت که مورد بی مهری تذکره نویسان ومورخان قرار گرفته باشد تا جایی که تنها در« تذکره الشعرا» دولت شاه سمرقندی و کتاب «تاریخ گزیده» اثر «حمد الله مستوفی» می توان شرح مفصلی در باره زندگانی زاکانی را بدست آورد . نام وی «عبید الله» و به عقیده بعضی «نظام الدین» و متخلص به عبیداست. وی یکی از شاعران لطیفه پرداز و نام آور قرن هشتم هجری (771-700 ه.ق )و معاصر با حافظ شیرازی است.

فرهنگ حاضر ویژگی‌هایی دارد که شاید در آثاری مشابه کمتر یافت شود. در این فرهنگ افزون بر تبیین اصطلاحات، نهادها و مکتب‌های سیاسی، تلاش بر این بوده که آگاهی‌های لازمی نیز درباره‌ی فیلسوفان و نظریه‌پردازان علوم سیاسی و سیاستمداران ارائه گردد. الگوی فراهم‌آورنده در گزینش عناوین و مدخل‌ها، عمدتاً «فرهنگ علوم سیاسی آکسفورد»بوده که در حال حاضر یکی از مراجع اهل فن است، با تأکید بر این نکته که در شیوه‌ی کار ما تنها گزینش عناوین به پیروی از فرهنگ آکسفورد بوده و در توضیح و شرح مربوط به هر مدخل با تألیف و نیز ترجمه از مراجع و منابع دیگر، سعی کرده‌ایم به‌روزترین اطلاعات و آگاهی‌ها تا زمان انتشار این فرهنگ به دست داده شود.

شادروان محمدحسن معیری متخلص به «رهی» در دهم اردیبهشت ماه ۱۲۸۸ هجری شمسی در تهران و در خاندانی بزرگ و اهل ادب و هنر چشم به جهان گشود. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در تهران به پایان برد، آنگاه وارد خدمت دولتی شد و در مشاغلی چند خدمت کرد. از سال ۱۳۲۲ شمسی به ریاست کل انتشارات و تبلیغات وزارت پیشه و هنر (بعداً وزارت صنایع) منصوب گردید. پس از بازنشستگی در کتابخانهٔ سلطنتی اشتغال داشت. وی همچنین در انجمن موسیقی ایران عضویت داشت. رهی علاوه بر شاعری، در ساختن تصنیف نیز مهارت کامل داشت. وی در سالهای آخر عمر در برنامهٔ گلهای رنگارنگ رادیو در انتخاب شعر با داوود پیرنیا همکاری داشت و پس از او نیز تا پایان زندگی آن برنامه را سرپرستی می‌کرد. رهی در طول حیات خود سفرهایی به خارج از ایران داشت که از آن جمله است: سفر به ترکیه در سال ۱۳۳۶، سفر به اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۳۳۷ برای شرکت در جشن چهلمین سالگرد انقلاب اکتبر، سفر به ایتالیا و فرانسه در سال ۱۳۳۸ و دو بار سفر به افغانستان، یک بار در سال ۱۳۴۱ برای شرکت در مراسم یادبود نهصدمین سال در گذشت خواجه عبدالله انصاری و دیگربار در سال ۱۳۴۵، عزیمت به انگلستان در سال ۱۳۴۶ برای عمل جراحی، آخرین سفر وی بود. رهی معیری که تا آخر عمر مجرد زیست، در بیست و چهارم آبان سال ۱۳۴۷ شمسی پس از رنجی طولانی از بیماری سرطان معده بدرود زندگانی گفت و در مقبرهٔ ظهیرالدولهٔ شمیران به خاک سپرده شد.

انتشار متنِ فرانسوی درس‌های کُلژ دوفرانس ظاهراً برای نخستین‌بار در سال ۱۹۹۹ از سوی انتشارات گالیمار آغاز شد. انتشار متن انگلیسی آنها نیز چند سال بعد به قلم مترجمان مختلف، ازجمله گراهام برچل و دیوید ماسی، آغاز شد. تبارشناسی یا آنالیتیکسِ قدرتِ به‌کارگرفته‌شده در این درس‌ها، هیچ میدانی را از حفّاری‌های زیر و رو کننده‌اش مستثنا نمی‌کند: امنیت، استعمار، ملیّت، نژاد و عقبه قومی، سکس، تربیت و پایش کودکان، جنون و اختلال روانی، سوبژکتیویته، حقیقت‌مندی، فاشیسم، لیبرالیسم‌های اروپایی و امریکایی، دولت و ترفندهای مراقبت از اتباع، کنترلِ موالید، کُشتن و زنده‌گذاشتن، فرماسیون سرمایه‌داری، تنبیه و کیفر، و جنگ که خود مدل جامعه انسان‌هایی است که روابطی جنگ‌آسا دارند.
زیست‌قدرت فوکویی، عبارت است از سیطره‌ی قدرت بر زندگی. مقصود از زیست‌قدرت، دست‌یابی قدرت به انسان به منزله‌ی موجودی زنده است، به‌طوری که امر زیستی زیر کنترلِ دولت قرار گرفته، و دست‌کم، گرایشی به کنترل دولتی امر زیستی به‌وجود آمده است. این یکی از اساسی‌ترین پدیده‌هایی است که فوکو شکل‌هایی از آن را در قرن نوزده، و در میان‌پرده‌های ظُلمانیِ قرن طولانی بیستم، در استالینیسم و فاشیسم، می‌نمایاند. در مورد میزان وفاداری جورجو آگامبن، آنتونیو نگری، مایکل هارت، پل رابینو، دانا هاراوی، پاسکوئاله پاسکوئینو، آلبرتو توسکانو، ویلیام کونولی و طیف وسیعی از اندیشمندان این نسل به میشل فوکو، بر پایه درس‌گفتارهای مربوط به زیست‌قدرت و زیست‌سیاست بهتر می‌توان داوری کرد.

نظریه‌ی عدالت دستپخت نهادباوری استعلایی بسیاری از مطرح‌ترین مسائل حوزه‌ی عدالت را ـ حتی چنانچه حسن نیتی در کار باشد ـ به حد نوعی لفاظی کم‌مایه کاهش می‌دهد. خیزش مردمانی در سرتاسر جهان برای تحقق عدالت بیش‌تر جهانی ـ و من در این‌جا بر واژه‌ی قیاس «بیش‌تر» تأکید دارم ـ هیاهو بر سر نیازهای کمینه‌ی زیست انسانی نیست. این خیزش همچنین نه برای برپایی جامعه‌ای «سر تا پا عادل» در جهان، که اصلاح عدالت جهانی، با زدودن سامان‌هایی در حدی تکان‌دهنده «ناعادل»، است. آدام اسمیت، یاکندرسه، یا مری ولستونکرفت نیز در دوران خود چنین کردند. به‌رغم تداوم واگرایی باورها بر سر مسائلی دیگر، می‌توان از راه گفت‌وشنودی همگانی بر سر این مسائل همداستان شد. مردمانی رنج‌کشیده چه‌بسا پژواک فریادشان را در شعر شورانگیز شیموس هینی [شاعر و نمایشنامه‌نویس ایرلندی و برنده‌ی جایزه‌ی ادبیات نوبل] نیز بشنوند: در این سوی گور، تاریخ می‌گوید، امیدی نَوَرز، زمانی اما، تنها باری در همه‌ی عمر، خیزاب عدالتی منتَظَر، چه‌بسا جان گیرد، و آن‌گاه، امید و تاریخ همسرا شوند. با همه‌ی گیرایی انتظاری این‌چنین، برای همسرایی امید و تاریخ، مذاق عدالت نهادباوری استعلایی اما چندان پذیرای شهد این گیرایی نیست. این تنگنا تنها شمایی است از نیاز به گذاری جوهری از نظریه‌های رایج عدالت؛ و مضمون و مایه‌ی این کتاب.

در این کتاب تلاش شده است موضوعی بسیار پیچیده، یعنی فرهنگ انسانی و علمی که به‌طور تخصصی به مطالعه‌ی آن اختصاص دارد به زبانی ساده تشریح شود. مطالب این کتاب، چنان‌که از عنوان آن نیز مشخص است، تنها «درآمد» و «مقدمه»‌ای است برای آشنایی با موضوع. اما نباید تصور کرد که این «مقدمه» دیدگاهی جامع یا نسبتاً جامع از این علم گسترده به خواننده عرضه می‌کند، یا اصولاً نویسنده چنین ادعایی دارد. در حقیقت انسان‌شناسی به‌دلیل گستردگی زمانی و مکانی و وجود شاخه‌های تخصصی بسیار زیاد در آن امروزه به یکی از پیچیده ترین علوم انسانی تبدیل شده که هم‌زمان واجد دو بُعد مثبت و منفی است. انسان‌شناسی علمی به‌دلیل ماهیت بین‌رشته‌ای‌اش دایرهالمعارفی است که برای درک جهان پیچیده‌ی کنونی بهترین ابزار است. البته انسان‌شناسی نیازمند تعامل با دیگر رشته‌ها و حوزه‌های تخصصی است.
اما بُعد منفی در آن است که همان دلایل می‌توانند پژوهشگر ناآگاه را به‌سوی امور سطحی سوق دهند و مفاهیم پیچیده را به مفاهیم پیش‌پاافتا‌ده‌ای تقلیل دهند که هیچ سودی نه برای خودش و نه برای دیگران نخواهند داشت.
در این کتاب همچنین تلاش شده است بر بُعد مثبت تأکید و خوانندگان را به پرهیز از بُعد منفی توصیه شود. و امید است گروهی از آن‌ها به ادامه‌ی مطالعه و تحقیق در این حوزه تشویق شوند.

I am text block. Click edit button to change this text. Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut elit tellus, luctus nec ullamcorper mattis, pulvinar dapibus leo.

در این کتاب، سه مکتب متفاوت در رشتة اقتصاد سیاسی بین‌الملل تحلیل، بررسی و مقایسه شده است. کتاب حاضر، برای دانشجویان رشتة «علوم سیاسی» در مقطع «کارشناسی ارشد» و با هدف ارائة گزاره‌های مربوط به مسائل اقتصاد سیاسی به مخاطب در جهت ایجاد فهمی دقیق‌تر در قضاوت‌های انتقادی و استدلال‌های علمی تدوین شده است. در این نوشتار، سه جهان‌بینی اصلی و نسبتاً متفاوت اقتصاد سیاسی به عنوان هستة تحلیلی رشتة «اقتصاد سیاسی بین‌الملل» بر مبنای الگویی واحد و منسجم در دو بعد نظری و کاربردی بررسی و مقایسه شده و ابعاد گوناگون آن‌ها در مقابل یکدیگر قرار گرفته‌اند. مشخّصة کتاب، در کنار هم قرار دادن سه مدل بازاری اقتصاد نئوکلاسیک، نهادگرا و ضد سرمایه‌داری و بررسی موضوع‌های مرتبط با حوزة اقتصاد سیاسی بین‌الملل هر یک از سه مکتب مذکور در زمینه‌های سرمایه‌گذاری، عدالت، توسعة اقتصادی و تخریب محیط زیست است.