این کتاب برای نخستین بار ارتباط مطلوب بین مجموعه‌ی آثار پربار آنتونی گیدنز درباره‌ی جامعه‌شناسی تجدد و روان‌شناسی انسان مدرن را برقرار می‌سازد. علاوه براین، رهیافت چندجانبه‌ی او به مسائل، به روشن‌شدن ارتباط‌های متقابل آثار و عوارض تهاجم‌آمیز توسعه‌ی تجارتی و توسعه‌ی فنی نیز می‌انجامد. نیو استیتمن اَند سوسایتی در این بررسی پردامنه تحلیل تازه‌ای از تجدد و رابطه‌ی آن با «هویت شخصی» ارائه شده است. نویسنده برپایه‌ی آرا و اندیشه‌هایی که در کتاب پیامدهای تجدد مطرح کرده بود، احتجاج می‌کند که دوران تجدد «اخیر» —تجدد کنونی— نوعی بازتابندگی گسترده‌ی نهادهای نوین اجتماعی است. در دوران کنونی، گرایش محسوس نهادهای جدید به جهانی‌شدن، همراه با تغییر شکل زندگی اجتماعی روزمره، پیامدهای ژرفی برای فعالیت‌های شخصی دربرداشته است. «هویت شخصی» افراد عملاً براساس روایت خاصی از «خود» باطنی آن‌ها ساخته و پرداخته می‌شود که برحسب بازتاب‌های متغیر نهادهای اجتماعی مدرن مورد تجدیدنظرهای مداوم قرار می‌گیرد.

این کتاب پیشرو، نظام‌مندترین بررسی‌ای است که تا به امروز درخصوص این گزاره‌ی غالباً ادعاشده، ولی کم‌تر مطالعه‌شده‌ی «تاریخ مهم است» نگاشته شده است. غالب عالمان اجتماعی معاصر به‌شکلی ناخودآگاه رویکردی مقطعی به دنیای اجتماعی در پیش می‌گیرند. لیکن وقتی رخدادها و فرایندهای اجتماعی از بستر زمانی‌شان جدا می‌شوند، معنایشان مخدوش می‌شود. پل پیرسون معتقد است با نشاندن سیاست در بستر زمان ـ ساختن تصاویر متحرک به عوض تصاویر مقطعی ـ می‌تواند ادراک ما را از پویایی‌های اجتماعی پیچیده و نظریه‌ها و روش‌هایی که برای تبیین آن‌ها به کار می‌گیریم بهبود ببخشد.
سیاست در بستر زمان دریچه‌ی جدیدی به ابعاد زمانی دنیای اجتماعی می‌گشاید. این کتاب طیفی از خصایص مهم و الزامات ناشی از فرایندهای اجتماعی متحول ارائه می‌کند: تنوع فرایندهایی که در دوره‌های زمانی معنادار شکوفا می‌شوند، مناسباتی که تحت تأثیر آن‌ها احتمالاً چنین فرایندهایی بروز می‌کنند، و بیش از همه، اهمیت این ابعاد زندگی اجتماعی برای شناخت برایندهای سیاسی و اجتماعی مهم.
تحلیل پیرسون، که در طیف گسترده‌ای از علوم اجتماعی می‌گنجد، هزینه‌ی گزافی را آشکار می‌کند که علوم اجتماعی با غیرتاریخی‌شدن می‌پردازد و گنجینه‌ای از ایده‌ها برای جان‌بخشیدن به ادراک ما از فرایندهای تاریخی فراهم می‌آورد. کتاب پیرسون، با نشاندن سیاست در بستر زمان، تأثیری دیرپای در آثار استادان و دانشجویان رشته‌های علوم سیاسی، تاریخ، و جامعه‌شناسی تا اقتصاد و تحلیل سیاسی خواهد داشت.

“نظریه رابرتسون که اساسا به نظریه جهانی شدن مرسوم شده است گرچه در وهله اول بازتاب نارضایتی او از نظریه‌های مهم معاصر در زمینه علوم اجتماعی نظیر نظریه‌های نوسازی و نظریه تجدد است اما در بخش قابل ملاحظه‌ای از وجود گوناگون خود به استنتاج‌هایی راه می‌برد که می‌توان آن را درآمدی نظری بر مبنای گفت و گوی تمدن‌ها به شمار آورد…جهانی شدن در نوشته‌های رابرتسون، از جمله همین کتاب حاضر، عنوان یک نظریه اجتماعی در سطح کلان است که مثل بسیاری از نظریه‌های فراگیر اجتماعی می‌خواهد مسائل عمده جهانی امروز را، چه در سطوح ملی و چه در سطوح جهانی و چه در ابعاد کوچکتر یا بزرگتر تحلیل و تبیین کند .بنابراین نظریه جهانی شدن در این مفهوم را باید مثل نظریه وابستگی “گندرفرانک “یا نظریه نظام جهانی (والرستین) یا نظریه تجدد (گیدنز) در شمار یک نظریه کلان اجتماعی به شمار آورد .رابرتسون کار خود را در یک معنا به عنوان جامعه‌شناسی جهان توصیف می‌کند…”کتاب حاضر از جمله کتاب‌هایی است که رنالد رابرتسون در بسط و تکوین نظریه خود نوشته است” .رابرتسون در این کتاب ضمن بحث از الگو و اجزای اصلی نظریه خود بخش بزرگی از نظریه‌های عمده اجتماعی در سده بیستم را حول محورهای اصلی نظریه خود با فشردگی هرچه تمامتر مرور می‌کند و مورد نقد قرار می‌دهد…نظریه جهانی شدن رابرتسون یکی از تازه‌ترین نظریاتی است که در تحلیل مسائل کلان اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی جهان در آخرین دهه‌های سده بیستم بر سر زبان‌ها افتاده است” .”ترسیم وضعیت جهانی”، “نظریه نظام جهانی”، “جهانی بودگی و دین ژاپنی‌ها”، “تمدن و مدنیت”، “جهانی بودگی و تجدد”، “جهانی شدن و پارادایم نوستالژیک”، و “تئوری‌های جامعه‌شناختی و فرهنگ جهانی “از جمله مباحث این کتاب است .

از حدود سه سال پیش، مؤسسة ابرار معاصر تهران حوزه پژوهشی نوینی را در عرصة «آینده‌پژوهی و علم پیش‌بینی» کلید زده که کتاب حاضر نخستین ثمرة این تلاش است. درحقیقت، اهمیت بسیار زیاد و حیاتی پیش‌بینی روندها و رویدادها در عرصة مسائل بین‌المللی، با بهره‌گیری از قواعد و قوانین تا حد امکان ثابت، یکی از محرک‌های اصلی آغاز این حرکت بود. بااین‌حال، ویژگی متمایزکنندة این کتاب از مطالعات و بررسی‌های مشابه، بهره‌مندی آن از مثال‌هایی است که بیشتر به امنیت ملی جمهوری اسلامی مربوط می‌شوند. این ویژگی مهم بومی‌سازی و کاربردی ساختن محتوای کتاب را برجسته‌تر می‌سازد.
ارائه ابزارهای بنیانی پیش‌بینی؛ جمع‌آوری و تدوین انواع فنون پیش‌بینی در چهارچوبه‌های کمی، کیفی و ترکیبی؛ همچنین توضیح فنون با استفاده از مثال‌های مرتبط با امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران از ویژگی‌های این کتاب است که تلاش نموده تا با ارائه رویکردی علمی، پژوهشی، آماری و همچنین بهره‌گیری از مبانی فلسفه اسلامی پژوهش و معرفی‌ای جامع را در این حوزه تحقیقی ارائه نماید.

«منازعة قومی شکلی از منازعة گروهی است که در آن حداقل یکی از طرف‌های درگیر، علل و راه‌حل‌های بالقوّة آن را بر اساس تقسیم‌بندی‌های تبعیض‌آمیز قومی واقعی یا تصوری تفسیر می‌کند.» در کتاب حاضر به بررسی برخی از منازعات قومی در زمان‌های مختلف و قاره‌های مختلف پرداخته شده است. در این اثر ابتدا نظریات موجود دربارة منازعات قومی طرح شده و سپس، این نظریه‌ها و مزایا و محدودیت‌های آن‌ها مرور دقیق شده و ارزش توضیحی آن‌ها در چرایی تداوم و گسترش آن‌ها ارزیابی شده است. در ادامه، نشان داده شده که چگونه نظریه‌های مختلف منازعة قومی را می‌توان در یک تحلیل چندسطحی از پدیده جمع‌بندی کرد. تجزیه و تحلیل عوامل بنیادی کنترل منازعه، یکی دیگر از مباحث مطرح شده در این کتاب است.

این کتاب به طور خاص به عنوان کتاب درسی برای دانشجویان علوم سیاسی و به طور عام برای رشته‌های علوم اجتماعی در نظر گرفته شده است . با این حال مولف کوشیده است برای تمام کسانی که می‌خواهند با اندیشه سیاسی و فلسفه سیاسی هم به طور کلی و هم در گذر زمان آشنا شوند قابل استفاده باشد. این کتاب در عین حال یک مجلد از سه مجلدی است که تاریخ اندیشه سیاسی در غرب را از آغاز پیدایش اندیشه سیاسی تا زمان حاضر معرفی می‌کنند.

در کشور ما نمونه‌های بسیاری خاطرات، شرح سفرها و توصیف مناسبات توسط دولتمردان سیاسی، سفرا، وزیرمختارها و نیز در قالب سفرنامه، شرح زیارت اماکن زیارتی و مانند آنها چاپ و منتشر شده‌اند. این چنین نوشته‌ها بیشتر دربردارنده موضوعاتی است که به دلیل ملاحظاتی که نشر آنها را در زمان وقوع رخدادها غیر ممکن بوده است، از اهمیت ویژه برخور دارند و دربردارنده اطلاعات و نکته‌های اجتماعی و تاریخی با ارزشی است. نگارش خاطرات سیاستمداران و رجل معاصر ایران و دیپلمات‌ها یکی از ضرورت‌های دوره معاصر است. پس از انتشار کتاب «آقای سفیر» (1) خاطرات محمد جواد ظریف وزیر خارجه ایران که وی نیز در کارنامه خود پنج سال حضور در نمایندگی ایران در سازمان ملل متحد را دارد، این بار نوبت سید محمدهادی نژادحسینیان است که خاطرات خود را در مدت حضور در نیویورک به نگارش درآورد. (2)

کتاب «نه سفید نه سیاه؛ خاطرات و گزارش‌های ماموریت در سازمان ملل متحد نیویورک» به خاطرات نژادحسینیان در دوره اول وزارت کمال خرازی در وزارت امور خارجه به عنوان سفیر دایم ایران در سازمان ملل اختصاص دارد. وی در ۱۳۲۵شمسی در تهران به دنیا آمد. پس از اتمام تحصیلات ابتدایی و متوسطه، وارد دانشگاه تهران شد و در دانشکده فنی به تحصیل در رشته مهندسی راه و ساختمان پرداخت. در ۱۳۴۹ با درجه فوق لیسانس راه و ساختمان فارغ التحصیل شد و تا ۱۳۵۴ به فعالیت در شرکت‌های عمرانی پرداخت. در آن سال عازم آمریکا شد و به تحصیل در رشته حمل و نقل در مقطع دکتری پرداخت ولی به دلیل پیروزی انقلاب اسلامی در ۱۳۵۷، تحصیل را نیمه کاره رها کرده و به کشور بازگشت.(3)
وی فعالیت‌های سیاسی خود را در تشکل دانشجویی انجمن اسلامی دانشگاه تهران و سپس انجمن‌های اسلامی دانشجویان ایرانی آمریکا و کانادا متمرکز کرده بود و ۱۳۵۶رییس شورای رهبری انجمن‌های اسلامی دانشجویان آمریکا و کانادا بود و سردبیری نشریه «نصر» ارگان انجمن فوق را بر عهده داشت. وی در کابینه اول میرحسین موسوی با 146 رای موافق نمایندگان و در کابینه دوم ایشان با 190 رای به وزارت راه و ترابری برگزیده شد و در کابینه اول علی‌اکبر هاشمی رفسنجانی با 230 رای، و در کابینه دوم با 231 رای وزیر صنایع سنگین بود و در دوره اول وزارت کمال خرازی در وزارت خارجه، سفیر دایم ایران در سازمان ملل شد و سپس به نمایندگی ایران در سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) انتخاب شد. نژادحسینیان عضو شورای‌ عالی کانون مهندسین فارغ‌التحصیل دانشکده فنی دانشگاه تهران در ادوار مختلف و رئیس شورای‌عالی در دوره‌های اول، دوم، سوم، هفتم و هشتم این کانون بوده است.

از دیدگاه وی «نوشتن خاطرات به گونه‌ای عادلانه که نه حقی ضایع و نه دوستانی آزرده خاطر گردد، کاری است بس دشوار. در دوره پنج ساله ماموریت اینجانب در سازمان ملل متحد دو وظیفه برعهده من گذاشته شده بود، یکی مدیریت دفتر نمایندگی ایران در نیویورک که وظیفه‌ای حساس و دقیق بوده و کارشناسانی دلسوز و با تجربه را طلب می‌کرد تا همواره رفتار مخالفان را مد نظر داشته و تدبیر لازم را نسبت به آن به کار ببندند».

کتاب به خاطرات وی در طول دوران ماموریت پنج ساله‌اش در دفتر نمایندگی جمهوری اسلامی در نیویورک اختصاص یافته است و بخشی از وظایف خود را در این مدت چنین شرح می‌دهد:«بخش دیگری از وظایف من خدمت به 2 تا 4 میلیون ایرانی مهاجر بود. آن هم در شرایط خاص که چالش‌هایی مربوط به خود را می‌طلبید. در ضمن به دلیل عدم رابطه سیاسی بین ایران و آمریکا، رئیس نمایندگی وظیفه داشت تا در چارچوب خطوط قرمزی که از مرکز (تهران) به وی ابلاغ می‌شد و در راستای سیاست تنش‌زدایی ضمن تماس با سیاست مداران، خبرگان و نمایندگان مجالس آمریکا با برگزاری و شرکت در کنفرانس‌ها چهره واقعی جمهوری اسلامی ایران را به نمایش گذاشته و نسبت به ایجاد تصویری درست از ایران در آمریکا اقدام نماید. بیان عملکرد نمایندگی در دوره پنج ساله مورد بحث، چندین برابر آنچه که در این کتاب آمده نیاز به بررسی و بحث دارد.

هدف اصلی از نوشتن این کتاب، شرح ماوقع دوران مأموریت، همراه با تحلیل مختصر در موارد ضروری بوده است. اولویت‌‌ها طوری در نظر گرفته شده‌اند که بیشتر به درک مطالب و تجسم آنها در ذهن کمک نموده و برخی از اتفاقات تکراری بوده و تفاوتی بین آنها مشاهده نمی‌شد که از درج آنها خودداری شده است. سوابق مربوط به برخی از رویدادها در دسترس نگارنده نبود و ظاهراً تلاش وی برای یافتن آنها به جایی نرسیده است و اجبارا کتاب در این موارد سکوت اختیار نموده است.

انتخاب نام «نه سفید نه سیاه» برای کتاب نشان دهنده ممزوج بودن حق و باطل است. گزارش‌های موجود در این کتاب، خبرهای مخابره شده از سوی خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران (ایرنا) در نیویورک است که در ابتدای ورود به نیویورک، نویسنده از رییس خبرگزاری ایرنا خواسته تا از خبرها و گزارش‌های مربوط نسخه‌ای را نگهداری کند.

در این گزارش‌ها از آوردن نام افراد خودداری شده است زیرا به زعم نویسنده، «هدف انتقال تجربیات و شرح وقایع بوده و نه انتقاد یا انتقام از آن‌ها». واکنش جهانی به قرارداد توتال، رقص در میهمانی سفیر، مرکز ایران‌شناسی و اسلام‌شناسی، تقویت ارتباط بین ایرانیان مقیم آمریکا، قطعنامه موشک، مانور دیپلماتیک پیشگیرانه و نوروز در منهتن سنتز برخی از موضوع‌هاتی است که نویسنده خاطرات خود را از این رویدادها مورد توجه قرار داده است.

همچنین در بخش روابط دیپلماتیک با مراکز مختلف آمریکایی به موضوعاتی همچون«کنفرانس سیاسی در موسسه میدل ایست، سخنرانی سفیر در این موسسه، سخنرانی خانم آلبرایت وزیر اسبق خارجه آمریکا، سخنرانی وزیر خارجه آمریکا در باره سخنان سفیر ایران، خاتمی در راه نیویورک، نشست ویژه گفتگوی تمدن‌ها در سازمان ملل، موضع آمریکا درباره تحریم‌های ایران، نگاهی جدی به روابط ایران و آمریکا، پیشنهاد تشکیل کنفرانس بررسی مشکلات رویدادهای ایران و آمریکا، تهدید دبیرکل، گفتگو با مردم آمریکا، توقف دیپلماسی پارلمانی از سوی ایران و سردرگمی آمریکایی‌ها» مورد اشاره قرار گرفته است.

در بخشی از این کتاب، دیدگاه نویسنده درباره رابطه ایران و آمریکا آمده است«در طول اقامتم در آمریکا چند بار به مقامات آمریکایی پیشنهاد دادم که دولت آمریکا همان طور که یک جانبه رابطه با ایران را قطع کرد، اکنون پیش قدم شده و بدون هیچ پیش شرطی برقراری رابطه با ایران را اعلام کند … ولی مقامات آمریکایی روی خوشی نسبت به این پیشنهاد نشان نمی‌دادند تا این‌که در دو ماه آخر دوره ریاست جمهوری آقای کلینتون به دلیل عدم توفیق دولت مذکور در مسایل سیاسی بین‌المللی، از جمله مسایل مربوط به روابط ایران و آمریکا، به دنبال یک اقدام سیاسی متهورانه بودند تا شاید شکست‌های خود را جبران کنند. بدین لحاظ از من پرسیدند که پیشنهاد شما هنوز هم اعتبار دارد یا خیر؟ من پاسخ را موکول به سئوال از مرکز کردم که جواب آن منفی بود و لذا اقدامی در این باره انجام نشد».

وی در ادامه می‌نویسد:«هنوز هم بر این باورم که مشکلات مربوط به ایران و آمریکا در سطح کلان و بین خود مسئولان ایران و آمریکا و در فرصت‌های طلایی باید حل و فصل شود. درگیر شدن کشورهای دیگر، چه از نظر سیاسی و چه از نظر اجتماعی به حل مشکل ایران و آمریکا کمکی نمی‌کند. به نظر می‌رسد که وضعیت سیاسی آمریکا در آن زمان در صورت موافقت ایران می‌توانست به یک فرصت طلایی بین دو کشور تبدیل شود. ولی به هر حال و به هر دلیلی که مقامات ایران تشخیص دادند این فرصت از دست رفت.

كتاب قدرت نگرشی رادیكال در مفهوم شناسی و نگاه خود به قدرت و شیوه اعمال آن و با توجه به دغدغه های ساختاری و معطوف به نیازهای متصور افراد و گروه های اجتماعی، ما را به ژرفایی می برد كه غالبا رفتارگرایان و طرفداران فردگرایی روش شناختی و به اصطلاح جزء نگران در علوم اجتماعی از ورود به آن محروم و عاجزند.

این کتاب برای دانشجویان رشته جامعه شناسی در مقطع کارشناسی به عنوان منبع اصلی درس «جامعه شناسی سیاسی» به ارزش 2 واحد تدوین شده است.