لیدیا با تنها پسرش و شوهر خبرنگارش در شهر آکاپولکو در مکزیک زندگی می‌کند و کتابفروشی دارد. با اینکه کارتل‌های مواد مخدر دارند ثبات و آرامش را از شهر می‌گیرند، زندگی آرامی دارند.
یک روز مردی به نام خاویر به کتاب‌فروشی لیدیا می‌آید و کتاب می‌خرد. خاویر رئیس کارتل نوظهور شهر است که با قتل و کشتار مخالفان و با هراس‌افکندن در دل مردم، کنترل شهر را به دست گرفته است. وقتی همسر لیدیا در گزارشی مفصل نقاب از چهره واقعی خاویر برمی‌دارد و دستش را برای همگان رو می‌کند، زندگی لیدیا زیر و رو می‌شود و همه چیزش به هم می‌ریزد.
لیدیا مجبور می‌شود با پسر هشت ساله خود از شهر فرار کند و به آمریکا مهاجرت کند اما …
خاک آمریکا که از آن به عنوان «خوشه‌های خشم» زمانه ما یاد شده است یک رمان کلاسیک جدید آمریکایی است. جنین کامینز در رمان جدید خود راز دل انسان‌هایی را برملا می‌کند که برای دستیابی به کورسویی از امید همه چیزشان را پشت سر رها می‌کنند. این رمان جنجال‌برانگیزترین رمان سال 2020 آمریکاست.

«دروغ¬های کوچک بزرگ» قصه کسانی را روایت می¬کند که به دلیل ترس از آبرو، اسرار زندگی¬شان را به هیچ¬کس حتی دوستان و نزدیکان خود بیان نمی¬کنند. قتلی رخ می¬دهد که والدین همه دانش-آموزان یک مدرسه را تحت تاثیر قرار می¬دهد. «جین» یکی از مادرهای مدرسه است. او قربانی اشتباه و رفتار مردی شده است که سال¬ها بر زندگی او سایه انداخته است و از نظر مخاطب اولین متهم قاتل به حساب می¬آید اما این همه ماجرا نیست. مخاطب بیش¬تر از این¬که به فکر قاتل باشد دوست دارد بداند چه کسی به قتل رسیده است. داستان «لیان موریاتی» شما را تا آخرین صفحه می¬کشاند تا پاسخ سوال خود را بیابد.
لیان موریاتی در این کتاب دکتر جکیل و آقای هاید دیگری خلق می¬کند. او نشان می¬دهد گاهی انجام کار غلط بهتر است.
نیویورک تایمز
این کتاب چنان جذاب است که نمی¬توانید آن را زمین بگذارید. چه نویسنده خوبی: باهوش، دانا، و پر از شگفتی.
آن لاموت
لیان موریارتی در سال 1966 در سیدنی استرالیا به دنیا آمد. از کودکی علاقه زیادی به نوشتن داشت وتوانست در بزرگ¬سالی به آرزویش نحقق بخشد. «دروغ¬های کوچک بزرگ» در سال 2014 پر فروش¬ترین کتاب نیویورک تایمز شد و شهرت زیادی برای نویسنده کسب کرد. او داستان¬های دیگری نیز در کارنامه خود دارد از جمله «سه آرزو»، «آنچه آلیس از یاد برد» ، و «راز شوهر» که در زمره پر فروش¬ترین نیویورک¬تایمز و سایت «آمازون» قرار گرفت.

I am text block. Click edit button to change this text. Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut elit tellus, luctus nec ullamcorper mattis, pulvinar dapibus leo.

در طول قرن بیستم، صدها میلیون نفر برای دیکتاتورهایشان هورا کشیدند، حتی آن‌هنگام که در مسیرِ بردگی گام می‌گذاشتند. دیکتاتورها اغلب با تصفیه‌های خونین و فریب و تقلب و تفرقه‌اندازی قدرت را تصرف کردند، اما در بلندمدت کیش شخصیت کارآمدترین شیوه است. دیکتاتورهایی که دوام آوردند معمولاً بر دو ابزار قدرت تکیه کردند: کیش شخصیت و وحشت… هر دیکتاتور باید در دل مردمش ترس بکارد، اما اگر بتواند آنان را وادارد که ستایشش کنند احتمالاً‌مدت بیشتری دوام خواهد آورد. این کتاب می‌خواهد کیش شخصیت را در جای اصلیِ خودش قرار دهد: در قلب استبداد. در دیکتاتوری‌ها وفاداری به یک فرد مهم‌ترین چیز بود، حتی مهمتر از وفاداری به یک دین… دیکتاتورها به مردمشان دروغ می‌گفتند، اما آن‌ها به خودشان هم دروغ می‌گفتند. آنان مدام یا گرفتار تکبر بودند یا پارانویا، و در نتیجه به تنهایی تصمیماتی می‌گرفتند که پیامدهای مخربی داشت و جان میلیون‌ها آدم را گرفت…

«خانم فردا کوچ است» جلد سوم از مجموعه‌ی «سفرنامه‌های قدیمی زنان»، شرح سفر سکینه سلطان ملقب به وقارالدوله از همسران ناصر‌الدین شاه، به مکه و عتبات است. وقارالدوله سفرش‌ را چهار سال بعد از کشته شدن ‌شاه و زمانی که به همسری معتصم‌الملک درآمده، شروع می‌کند ولی همچنان در این سفر به یاد ناصرالدین‌شاه است و خاطراتی از او ذکر می‌کند. جذابیت سفرنامه‌های زنان در این است که در کنار اتفاقات سفر، ریزه‌کاری‌ها و روزمرگی‌ها را هم ثبت کرده‌اند و این روایت جزئیات است که به ما امکان می‌دهد تصویر روشن‌تری از آن دوره‌ی زمانی داشته باشیم. در این سفرنامه‌ها متن به زبان شفاهی نزدیک‌تر می‌شود و صراحت و جسارت زنان راوی، وجوه نادیده‌ای از آن دوره‌ی تاریخی را به ما نشان می‌دهد

نوری که از لای پردهٔ مخمل به داخل اتاق می‌تابید، حالا دیگر غیب شده بود و فضای اتاق رو به تاریکی گذاشته بود. سنگینی انگشتم را روی ماشه حس کردم…
روزی‌ روزگاری آناتولی مجموعه‌ای است شامل نُه داستان از نویسندهٔ نام‌آشنای ترکیه، احمد امید، که در ایران بیش‌تر با رمان باب اسرار شناخته شـده است. او که تا پیـش از اثر پیـشِ رو نـام خود را به عنـوان یک جنایی نویس بر سر زبان‌ها انداخته بود، در مجموعه‌داستان‌هایش کوشیده است فراتر از قصه به انگیزه‌ها بپردازد و ضمن تمام این‌ها فضای فرهنگی و اجتماعی جاری در سرزمینش، ‌ترکیه، را بازتاب دهد.

«شاید برخی از شما بدانید همسر من بازیگری بازنشسته است. او یکی از ستاره‌های تئاتر بود تا آن‌که مرا دید و تصمیم گرفت، به جای هنرپیشه بودن، خانم ماندل باشد.»
من تنها زن صحنه بودم، مری بندیکت با ترجمۀ گلی‌نژادی، اثری در حوزۀ بیوگرافی محسوب می‌شود. حکایت زندگی هدی لامار؛ بانویی هنرمند که زمانی هنرپیشه ای چیره دست بود و سپس به بازیگری بزرگ در صحنه سیاست بدل شد.
«زیباترین زن جهان» چیزی نبود که برای او کافی باشد، او بلندپرواز بود و این بلندپروازی را با ثبت اختراعاتی ماندگار کرد. طراحی یک سیستم راهنما برای اژدرهای نیروهای متفقین که از طریق تغییر فرکانس مانع از ردیابی توسط دشمن می‌شد؛ اثری بود که باعث شد نام او در تاریخ ماندگار شود و ردپای فعالیت‌های علمی او در فن‌آوری بلوتوث و وای فای نیز به چشم می‌خورد.
روایت کتاب من تنها زن صحنه بودم در هفدهم مه 1933 آغاز می شود و تا چهارم سپتامبر 1942 ادامه می یابد؛ روایتی که هم شروعی شورانگیز دارد و هم پایانی درخشان و مخاطب را با خود به لحظه های پرهیجان تاریخ می برد.
«در پایان، آیا همان شخصی شده بودم که آنان پیش از آن تصور می‌کردند؟ برای هر کس دیگری هدی لامار بودم. فقط صورتی زیبا و بدنی نرم. من هرگز هدی کیسلر نبودم؛ مخترعی بلندپرواز، متفکری کنجکاو و یهودی. من هرگز پشت نقش‌های بسیاری که روی صحنه‌های خاموش و روشن بازی کردم، خود واقعی‌ام نبودم.»

«اول تو بگو چی دیدی تا من نشون بدم چی نوشتم.»

«جنون خدایان» تازه­ترین اثر داستانی «امیر خداوردی» است. او پیش­تر در مقام داستان­نویس با دو رمان «آلوت» (رمان تقدیرشده جایزۀ ادبی «احمد محمود») و «آمین می­آورم» (برگزیده به عنوان سومین رمان برتر جشنواره سراسری «اشراق») توانسته جایگاه ادبی خود را مطرح و تثبیت کند.

«جنون خدایان» مضمونی بکر را دستمایۀ داستان­گویی خود کرده است. داستان در بارۀ یک بیماری است. بیماری نوظهوری (مرض «سیاتل») که ظاهراً از تبعات جنگ است. نوعی بیماری روانی که اولین بار در سیاتل آمریکا شناسایی شد و ارمنی­ها یک جوری در آذربایجان پخشش کردند. بیمار مبتلا به سیاتل همه­چیزش را گم می­کند. هر چیزی که برایش اهمیت دارد قطعاً گم می­شود و تا زمانی که دنبالش بگردد پیدایش نخواهد کرد. با این حال این تمام ماجراهای مربوط به این بیماری نیست و میان بیماری و جنگ آن هم از نوع روانی­اش ارتباطی وجود دارد:

«طبق اطلاعاتی که… در اختیار سرویس امنیتی قرار داده، روسیه در سال­های جنگ سرد اقدام به عملیات جامعی در زمینۀ جاسوسی و تسخیر و نفوذ کالبدی و روانی کرده بودند و حالا ارمنستان از اون دستاوردها استفاده می­کنه.»

و تصویرهایی دارد که جدا از در خدمت داستان بودنش، حسی و قابل لمس است:

«مرغ باز هم گران­تر شد. رئیس­جمهور لباس نظامی پوشیده و با همراهی افسران ارتشی مصاحبه­ای بر سر میز ناهار ترتیب داد. از مردم خواست مدام مرغ نخورند تا قیمت مرغ واقعی شود. ناهار کتاب بود و افسران با ولع لقمه توی دهانشان جا می­دادند، اما تصویری از رئیس­جمهور حین خوردن گوشت پخش نشد، مرغ گران­تر شد.»

مجموعۀ رمان های ناپل — دوست باهوش من – داستان یک اسم جدید – آن ها که می روند و آن ها که می مانند — داستان یک کودک گمشده — النا فرانته – ترجمۀ سودابه قیصری

آتشی برایم نوشت:
فرخ برخورد من می‌دانی چه بود؟ هیچ! باید مرا شناخته باشی. من عادت کرده‌ام،‌ یا در واقع خودم را عادت داده‌ام تا اهمیتی به این چیزها ندهم، چه مدح باشد و چه دشنام. چون معتقد شده‌ام که شاعر فقط باید کار خودش را بکند و راه خودش را برود و هرگز از طبیعت شاعری فراتر یا فروتر نرود. دربارهٔ داوری مردم زمانه هم آورده‌اند:
حدیث خوب و بد ما نوشته خواهد شد
زمانه را سند و دفتری و دیوانی است.

«از نظر بیش‌تر مردم نوشته‌ها عرصۀ تظاهر و فریبند، زیرا در این عرصه همان‌قدر که می‌کوشیم دیگران بفهمند ما می‌دانیم، آنان می‌توانند بفهمند که ما نمی‌دانیم.»
چگونه به زبان جامعه‌شناسی بنویسیم؟ مارک ادواردز با ترجمۀ روان مهدی فرهمندنژاد؛ سعی می‌کند در بارۀ نگرانی‌هایی صحبت کند که در زمان نوشتن متون جامعه‌شناسی با آن روبرو می‌شویم.
نویسنده می‌داند که نمی‌تواند نسخه‌ای بی‌نقص یا دستورالعملی عمومی ارائه بدهد، اما هدفش این است که یاد بگیریم چگونه از اشتباهات ناشیانه فاصله بگیریم و از تجربیات کسانی استفاده کنیم که پیش ما، این راه را رفته‌اند. کتاب با پیشنهادهایی درباره این که چگونه پرسش‌هایی درخور پژوهش مطرح کنیم آغاز می‌شود و بعد چشم‌اندازی در بارۀ یک مقالۀ شاخص پژوهشی و دانشگاهی ارائه می‌کند.
«هدف این نوشته این است که کمکتان کند تا طرح‌های ذهنی و ایده‌هایی را که در ذهنتان می‌گذرد، برگرفته و آن‌ها را تبدیل به پرسش‌هایی قابل پژوهش کنید تا بتوان آن‌ها را با دیگران در میان گذاشت یا برای تصمیم‌گیری‌های مهم از آن‌ها بهره برد.»

کتاب بتهای ذهنی و خاطره ازلی اثر داریوش شایگان توسط انتشارات فرزان روز منتشر شده است.این کتاب شامل مقالاتی است معارضه جویی معاصر و هویت فرهنگی،بتهای ذهنی و خاطره ازلی،تصویر یک جهان و بالاخص مقاله بینش اساطیری که به ساختارهای اساسی جهان اسطوره ای می پردازد.این کتاب در چهار فصل به شرح زیر می باشد:

فصل اول:بینش اساطیری
فصل دوم:مبانی اساسی بینش اساطیری
فصل سوم:مفهوم زمان در بینش اساطیری
فصل چهارم:مفهوم مکان در بینش اساطیری

خودکشی یک دانشجو در باغ های آلکساندر مسکو اوج یک توطئۀ جهانی است که عواقبی بسیار مرگبار دارد.
این داستان در دهۀ ۱۸۷۰ که در مسکو و پترزبورگ و لندن اتفاق می افتد.

قهر، زبان استیصال است.قهر،پرتاب کدورت هاست به ورطه ی سکوت موقت؛ و این کاری ست که به کدورت، ضخامتی آزارنده می‌دهد. قهر،دو قفله کردن دری ست که به اجبار،زمانی بعد،باید گشوده شود، و هرچه تعداد قفل ها بیشتر باشد و چفت و بست ها محکم تر، در ، ناگزیر، با خشونت بیشتری گشوده خواهد شد. و راستی که چه خاصیت ؟ من و تو ، شاید از همان آغاز دانستیم که سخن گفتن مداوم -و حتی دردمندانه- در بابه یک مشکل، کاری ست به مراتب انسانی تر از سکوت کردن درباره آن…

این اثر ترجمه ای از کتاب «الانسان» اثر علامه سید محمدحسین طباطبایی است که چگونگی و مراحل آفرینش آدمی را با استفاده از آیات قرآن کریم بررسی کرده است.
علامه طباطبایی در این اثر مراحل خلقت انسان را در سه رساله «الانسان قبل الدنیا»، «الانسان فی الدنیا» و «الانسان بعد الدنیا» بررسی می کند.

این كتاب نه تاریخ‌نگاریِ دو پدیده‌ی دوران‌ساز‎‏‎ٌُ، یعنی اومانیسم و رنسانس‎‏‎ٌُ، بلكه پژوهشی است آزاد با هدف توضیح و درك آن‌ها. نویسنده می‌كوشد به‌دور از شیفتگی یا وازنِش‎‏‎ٌُ، این دو پدیده را با واقع‌بینی در پهنه‌های گوناگون بررسد و تصویری روشن از آن‌ها در برابر خواننده بگذارد كه بسیاری از پیش‌داوری‌های نیندیشیده را بی‌اعتبار می‌گرداند. رنسانس‎‏‎ٌُ، جنبش نوزاییِ هنری‎‏‎ٌُ، ادبی‎‏‎ٌُ، اندیشگی‎‏‎ٌُ و علمی در سده‌ی چهاردهم میلادی… انقلابی در سپهر اندیشه و پهنه‌های گوناگون هنری پدید آورد… هنر غربی را در همه‌ی زمینه‌ها از ریشه دگرگون ساخت و بر شیوه‌ی نگرش به انسان و طبیعت و رابطه با خداوند تاثیری ژرف نهاد و راهِ یكی از شگرف‌ترین پدیده‌های تاریخ بشری یعنی مدرنیته را گشود. اومانیسم هم كه در دامان رنسانس پرورش یافت جهان‌بینیِ نوینی بود مبتنی بر ارجمندی انسان … می‌توان گفت كه اومانیسم‎‏‎ٌُ، نه آموزه و ایدئولوژی‎‏‎ٌُ، بلكه جست‌وجویی پیوسته‎‏‎ٌُ، جنبشی پوینده و پرسشی است هر روز پیش‌نهاده درباره‌ی امكانِ ساختمانِ باهمِستانی انسانی یا انسانی‌تر. (از مقدمه‌ی مترجم)

لئو اشتراوس اندیش‌مندی سیاسی است كه از زمان مرگ‌اش در سال 1973 هرروز به تعداد مشتاقان آثارش افزوده می‌شود. این اثر از این نظر كه به سه فیلسوف سیاسی كلاسیك، یعنی افلاطون، ارسطو و توسیدید می‌پردازد یكی از مهم‌ترین آثار لئو اشتراوس است. او به بررسی دقیق سه اثر كلاسیك فلسفه‌ی سیاسی، یعنی سیاستِ ارسطو، جمهوریِ افلاطون و تاریخ جنگ پلوپونزیِ توسیدید پرداخته است. تفسیر اشتراوس از اندیشه‌ی این فلاسفه كاملاً با تفاسیر رایج متفاوت است و همین باعث مناقشات و بحث‌های بسیاری نزد محققان غربی شده است. در پایان كتاب نوشته‌ای از آلن بلوم، اندیش‌مندِ برجسته‌ی سده‌ی بیستم، آمده است كه یكی از بهترین مقدمه‌ها بر آثار اشتراوس است و برای پرهیز از بدفهمی و سوء تفاهم بهتر است كه قبل از مطالعه‌ی اثر خوانده شود. (از مقدمه‌ی مترجم)

جامعه‏ شناسى هنر دانشى میان‏رشته‏اى است كه با تاریخ فرهنگى، زیبایى‏شناسى، تاریخ هنر، انسان‏شناسى، روان‏شناسى اجتماعى، جامعه‏شناسى انتقادى، جامعه‏شناسى پیمایشى و … مرزهاى مشتركى دارد. این كتاب نخستین درس‏نامه جامعه‏شناسى هنر به زبان فارسى است كه درونمایه آن را نه “هنر و جامعه”، نه “هنر در جامعه”، بلكه “هنر به‏مثابه‏ى جامعه” تشكیل مى‏دهد. كتاب پس از مرور رویكردهاى متفاوت به موضوع هنر، از جمله رویكرد زیبایى‏شناختى، تاریخى و انتقادى، و بیان دستاوردهاى هریك از آن‏ها و مدل‏هاى تحلیل گذشته، رویكردهاى امروزى را معرفى مى‏كند. كتاب از دو بخش (هر بخش از چهار فصل) و یك نتیجه‏گیرى تشكیل شده است. در بخش اول از تاریخ جامعه‌شناسى هنر سخن گفته شده و در آن سه نسل متمایز شده‏اند: نسل زیبایى‏شناسى جامعه‏شناختى، نسل تاریخ اجتماعى هنر، و نسل جامعه‏شناسى پیمایشى. در بخش دوم كه به جامعه‏شناسى پیمایشى اختصاص دارد، دستاوردهاى عمده‏ى آن بر حسب درونمایه‏هاى اصلى‏اش ــ دریافت، میانجى‏گرى، تولید، و آثار ــ مطرح مى‏شود. سرانجام در مقام نتیجه‏گیرى، مى‏كوشد داوهاى جامعه‏شناسى هنر را مطرح كند.

قبل از بررسی انواع طرح تحقیق لازم است نقش و هدف طرح تحقیق را روشن کنیم. لازم است بدانیم طرح تحقیق چه چیزی هست و چه چیزی نیست.باید بدانیم جایگاه طرح تحقیق در کل فرایند تحقیق از تدوین موضوع تا تحلیل داده­ها و ارائه گزارش تحقیق کجاست.

“این كتاب كوششی است برای پاسخ دادن به پرسش‌های بسیاری كه مفهوم یا واژه‌ی برنامه‌ریزی … در ذهن ما برمی‌انگیزد”. مؤلفان امیدوارند با پاسخ‌ به این پرسش‌ها، بتوانند دانش‌جویان را تشویق به اندیشیدن “در باب معنا و ساختار و پی‌آمد آن دسته از مداخله‌ها در محیط زیست و زندگی اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی مردم” كنند كه “برنامه‌ریزی” خوانده می‌شوند. كتاب در سه بخش سازمان یافته است: بخش نخست به معرفی نظریه‌ی برنامه‌ریزی می‌پردازد؛ موضوع بخش دوم كتاب نظریه‌های سنتی یا كلاسیكِ برنامه‌ریزی و تحولات آن‌هاست؛ بخش سوم كتاب به معرفی نظریه‌های جدید برنامه‌ریزی اختصاص یافته است؛ و سرانجام كتاب با بخش چهارم كه همان نتیجه‌گیری است پایان می‌یابد. در این بخش مؤلف با متمایزكردن سه پارادایم برنامه‌ریزی، به مقایسه‌ی آن‌ها می‌پردازد و چشم‌اندازی از برنامه‌ریزی در آینده را ترسیم می‌كند.

مجموعه حاضر فقط بازتاب طنین صداهای تاریخ نگاران چپ‌گرای انقلاب‌های روسیه در نیم سده اخیر است،آن‌هم از جنبه‌ای خاص: بازنشاسایی سرشت انقلاب اكتبر. هرگز قصدی برای نگارش چنین مجموعه‌ای نداشتم. كاری بود یك‌سره برنامه‌ریزی نشده. به صدمین سالگرد انقلاب اكتبر كه رسیدیم، دعوت تارنمایی پرخواننده را برای ارائه ارزیابی‌ام از تجربه اكتبر ، بی پاسخ نگذاشتم. در پاسخ به پرسش‌هایی كه مطرح كرده بودند ، دیدگاه‌های خودم را با عنوان « انقلاب اكتبر: یك گام به پیش ، دو گام به پس » تقریر كردم. این بحث اكنون در قالب فصل اول كتاب حاضر آمده است. هسته اصلی بحث‌ام عبارت بود از تصدیق ضرورت تعهد شورمندانه به آرمان‌های انسانی اكتبر و تحرز هوشمندانه از روش‌های سیاسی اكتبر. بر پژوهش‌های مجموعه پرشماری از مورخان چپ‌گرای انقلاب‌های روسیه تكیه كرده بودم كه هاله‌ای كودتایی را حول انقلاب اكتبر تمیز داده بودند، در معنایی یك سره متمایز از « كودتای كلاسیك » كه بی‌وقفه از شیپور تبلیغاتی نیروهای مخالف به خطا به انقلاب اكتبر منتسب می‌شده است. (برداشتی از پیش‌گفتار)

«چه کسی پنیر مرا جا به جا کرد» داستانی است درباره تغییراتی که در یک هزارتو (ماز) رخ می‌دهد. جایی که چهار شخصیت جالب در جستجوی پنیر هستند. پنیر، استعاره‌ای است برای آنچه که ما می‌خواهیم داشته باشیم، اعم از یک شغل، یک رابطه، پول، خانه‌ای بزرگ، آزادی، سلامتی، آگاهی، آرامش روحی یا حتی ورزشی. در این داستان «هزارتو» نشانة جایی است که شما در آن برای رسیدن به اهداف خود وقت می‌گذرانید: این می‌تواند سازمانی باشد که در آن کار می‌کنید، اجتماعی باشد که در آن زندگی می‌کنید یا رابطه‌هایی که با دیگران دارید… این داستان تأثیر شگرفی روی افراد مختلف گذاشته است و تاکنون موجب نجات بسیاری از شغل‌ها، ازدواج‌ها و زندگی‌ها شده است.

هنر از قدرت خاص خود در جهان برخوردار است و امروزه در بازی قدرت سیاست جهانی همان قدر یک نیرو است که زمانی مثلا در صحنه سیاست جنگ سرد بود. هنر را نمی‌توان کالایی فاقد قدرت و تابع احکام بازار هنر مبنی بر شمول و طرد دانست. بررسی هنر مدرن و معاصر بر اساس کارکرد ایدئولوژیک آن نشان می‌دهد که هنر به دو شیوه تولید می‌شود و در معرض دید عموم قرار می‌گیرد: به منزله‌ی کالا و به منزله‌ی ابزار تبلیغات سیاسی. هنر معاصر هم زمان در دو جایگاه تصویر و نقد تصویر قرار می‌گیرد و قدرتش را با تملک حرکت‌های شمایل شکنانه‌ای که متوجه آن است نشان می‌دهد. چیزی پارادوکسی به نام اثر هنری مدرن مولود همین تملک بنیادین است.

از همین قلم: کارهای روایی عشق روی پیاده رو (مجموعه داستان)، نشر رسش 1377. روی ماه خداوند را ببوس (رمان)، نشر مرکز 1379 (برگزیده جشنواره قلم زرین) چند روایت معتبر (مجموعه داستان)، نشر چشمه 1382. من دانای کل هستم (مجموعه داستان)، انتشارات ققنوس 1383. استخوان خوک و دستهای جذامی (رمان)، نشر چشمه 1383 (برگزی جایزه ادبی). حکایت عشقی بی قاف بی شین بی نقطه (مجموعه داستان)، نشر چشمه 1384. دویدن در میدان تاریک مین (نمایشنامه)، نشر چشمه 1385. پرسه در حوالی زندگی (عکس نگاری)، نشر چشمه، نشر رسش 1385. من گنجشک نیستم (رمان)، نشر مرکز 1388. تهران در بعدازظهر (مجموعه داستان)، نشر چشمه 1389 پژوهش مبانی داستان کوتاه، نشر مرکز 1379 ترجمه فاصله و داستانهای دیگر، ریموند کارور، نشر مرکز 1380. پاکتها و چند داستان دیگر، ریموند کارور، نشر رسش 1382. سرشت و سرنوشت، سینمای کریشتف کیشلوفسکی، مونیکا مورر، نشر مرکز 1386.

حسین بشیریه، استاد دانشگاه سیراکیوز نیویورک،کتابی تحت عنوان «دولت و انقلاب در ایران» با انتشارات سن‌مارتین منتشر کرد که تز دکترای او بود. به گزارش پایگاه تحلیلی – خبری ایران بالکان (ایربا) به نقل از شرق، او در این کتاب که یکی از مهم‌ترین تحلیل‌های موجود درباره انقلاب 57 است، به بررسی نقش دولت در تاریخ معاصر ایران و علل و زمینه‌های سیاسی و اجتماعی‌ انقلاب پرداخته است. حال با گذشت بیش از 30سال از چاپ اول این کتاب به انگلیسی، ترجمه فارسی آن تحت عنوان «زمینه‌های اجتماعی انقلاب ایران» ازسوی انتشارات نگاه معاصر منتشر شده است. این کتاب‌ با رویکرد جامعه‌شناسی سیاسی می‌کوشد ورای علایق فکری و روشنفکری، تبیینی عینی و علمی از امر انقلاب ارائه دهد. ازاین‌رو، بشیریه در تحلیل خود، نخست با رویکرد تاریخی تا دوره قاجار به عقب برمی‌گردد و نشان می‌دهد در دوره قاجار‌ها، ساختارهای دولت سنتی به‌تدریج ازهم فروپاشیدند و این امر باعث شد ساختار اجتماعی پس از مشروطه را طبقاتی مثل اشراف زمین‌دار، علمای بلندپایه و بورژوازی فرادست نوظهور، خرده‌بورژوازی ملی بازار، خرده‌بورژوازی حقوق‌بگیر، طبقه کارگر و دهقانان تشکیل دهند، اما در نظر بشیریه، دوره پس از سقوط رضاشاه با فعال‌سازی سیاسی سریع مردم در اثر بسیج حزب توده و گسترش بورژوازی تجاری ملی، به‌عنوان بخش اصلی بلوک قدرت، مشخص می‌شود. به‌دنبال سقوط مصدق، بلوک قدرت از سوی طبقه بالا اشغال می‌شود و قدرت شاه به حمایت از نخبگان نظامی و طبقه زمین‌دار وابسته می‌شود. براین‌اساس، به باور بشیریه، ظهور رژیمی تمامیت‌خواه و اقتدارگرا در دوره پهلوی‌دوم، خشم منتقدان زمین‌دار، تاجر و روحانی را برانگیخت و در عمل به منازعه‌ای آشکار میان ارتش و اپوزیسیون بدل شد. بشیریه در این کتاب علاوه‌بر پرداخت تاریخی انقلاب ایران، با استفاده از آرای متفکرانی چون پولانزاس، آنتونیو گرامشی و کرین برینتون، تحلیلی چندسویه از انقلاب ارائه می‌دهد و می‌کوشد با مفاهیمی مثل بلوک قدرت، نیروی هژمونیک، دولت پاتریمونیال و دوره ترمیدور سلاح کارآمدی برای بررسی انقلاب پیچیده‌ای، همچون انقلاب ایران فراهم کند. درواقع پروژه بشیریه در این کتاب، تاریخ و جامعه‌شناسی سیاسی را هم‌زمان پیش می‌برد. ازاین‌رو، در تمام فصول کتاب، بشیریه در تلاش است نشان دهد انقلاب57، چگونه به وقوع پیوست و ماهیت منافع گروه‌های دخیل در انقلاب چه بود. همچنین می‌کوشد تحلیلی از ویژگی‌ها و مشخصات دولت برآمده از منازعات داخلی ارائه دهد و ازاین‌طریق رابطه دولت با طبقات و گروه‌های مختلف اجتماعی را نشان دهد و اینکه آیا منازعات سیاسی درونی تأثیری بر ساخت دولت داشته است یا نه. از فصل‌های این کتاب می‌توان به «تحول ساختار دولت»، «رژیم قدیم: حکومت پادشاهی»، «خیزش ایدئولوژی انقلاب: احیای ناسیونالیسم اسلامی»، «بحران اقتصادی و بحران دیکتاتوری» و «به‌سوی بازسازی دولت» اشاره کرد.

داستان از آغاز دوره ی جدیدی از تغییر و تحول اقتصادی و به تعبیری از دوره ی ماشینیسم در قاره ی امریکا شروع می شود. زمانی که پای صنعت و توسعه ی اقتصادی و به تبع آن نوعی دگرگونی در زندگی مردم و بالاخص برزگران و پیشه وران بوجود می آید و به نحوی حالت گذاری می شود بین سنت و توسعه، خشم خوشه های بارور شده شکل می گیرد. کشاورزانی که تنها با بیل و کلنگ و گاوآهن آشنایند و با آن خو گرفته اند، حال با آمدن تراکتور به مزارعشان ـ که به سبب قرض هایی که از بانک گرفته اند به مرور زمان گرو بانک شده ـ دچار تحول در نحوه ی زندگی و آوارگی از سرزمینشان می شوند تا مگر رویاهای دراز و شیرینی که برگه های تبلیغاتی گسترده در سرزمینشان برایشان به ارمغان آورده در سرزمینی دیگر حقیقت بخشند. آنها نمی دانند که اگر ماشین و صنعت ماشینیسم در دست یک نفر باشد چه وسیله ی نیرومند و خطرناکی است. آنها ناهماهنگی های صنعت رشد یافته را نمی شناسند.

ایرانیان باستان گویا تاریخ را تنها سرگذشت و داستان پادشاهان و فرمانروایان مى‌پنداشتند و از این‌جاست كه كتاب‌هاى تاریخى را «خداینامه»یا «شاهنامه»مى‌نامیدند. افسانه و داستان‌ها هم كه از خود یادگار گذارده‌اند همگى درباره پادشاهان است. بیشترى از مورخان دوره اسلام نیز از روى همین عقیده جز به سرودن سرگذشت فرمانروایان و پادشاهان و داستان جنگ‌ها و كارهاى ایشان نپرداخته‌اند. از گفتن بى‌نیاز است.

«حکمرانی حزبی» صرفاً یکی از انواع حکمرانی‌هاست؛ نوعی از مُلک‌داری، مهارت و صناعتِ کشورداری که در دوره‌ی معاصر و در دولت مدرن اهمیت یافته است. ماهیت این نوع از حکمرانی چیست؟ چگونه مهارتی است و چه نسبت و تمایزی با حکمرانی‌های بدیل و سنتی دارد؟ معیار / معیارهای صحیح و نادرست در حکمرانی حزبی چیست؟ و، سرانجام، چه نسبتی میان صنعت حزب و دانش فقه، به‌مثابه‌ی مهم‌ترین میراث مسلمانی در حوزه‌ی حکمت عملی، وجود دارد؟ این پژوهش با هدف تأمل در این مسائل صورت گرفته است.
طرح «مسئله‌ی حزب» در فقه سیاسی امتداد منطقی مواجهه‌ی فقه با دولت مدرن است. واقعیت این است که دولت مدرن در ایران و برای فقه شیعه هنوز هم جزء مسائل مستحدثه است. در این میان، حزب سیاسی و الگوی حکمرانی حزبی البته از تازگی، شکنندگی و ابهام بیش‌تری برخوردار است. به‌جرئت می‌توان گفت هنوز دانشی به نام «فقه تحزب» در ایران و مذهب شیعه وجود ندارد. این در حالی است که بسیاری از فقیهان در عملْ احزاب بزرگی را ایجاد کرده‌اند، درباره‌ی ضرورت آن سخن گفته‌اند و حتا درباره‌ی احزاب سیاسی به قانون‌گذاری نیز پرداخته‌اند. فاصله‌ی عمل و نظر در حزب و حکمرانی حزبی شاید یکی از مهم‌ترین مشکلات حکومت‌داری در ایران معاصر است.
حزب‌پژوهی موجود نشان می‌دهد که حزب با اصل دموکراسی ملازمه دارد و نه با پسوند دینی یا سکولاربودن آن. این نکته بدان معنی است که فکَ ملازمه بین اصل حزب و اصل دموکراسی و تقلیل آن به یکی از خصایص دموکراسی سکولار خطای فاحشی است که خسارات جبران‌ناپذیری به حیات سیاسی و، لاجرم، سرنوشت جامعه‌ی ما وارد کرده است. این نوشته ناظر به این نکات و تأملات است.

مطالعه‌ی حاضر از چهار قاعده‌ی کلی پیروی می‌کند:
۱. متمرکز نکردن مطالعه‌ی سازوکارهای تنبیهی صرفاً بر اثرهای «سرکوب‌گر» آن‌ها و جنبه‌ی «مجازات» آن‌ها، بلکه جا دادن دوباره‌ی این سازوکارها در مجموعه‌ای کامل از اثرهای مثبت و احتمالی آن‌ها، حتا اگر این اثرها در نگاه نخست حاشیه‌ای باشند. بنابراین درنظر گرفتن تنبیه به منزله‌ی یک کارکرد پیچیده‌ی اجتماعی.
۲. تحلیل روش‌های تنبیهی نه به‌منزله‌ی پیامدهای ساده‌ی قواعد حقوقی یا شاخص‌های ساختارهای اجتماعی؛ بلکه به‌منزله‌ی تکنیک‌هایی که ویژگی خود را در قلمرو عمومی‌ترِ سایر روش‌های قدرت دارند. درنظر گرفتن مجازات‌ها از دورنمای تاکتیک سیاسی.
۳. به‌جای بررسی تاریخ حقوق جزایی و تاریخ علوم انسانی به‌منزله‌ی دو مجموعه‌ی مجزا که تلاقی‌شان می‌تواند اثری خواه مختل‌کننده خواه مفید بر یکی یا دیگری یا شاید بر هر دو داشته باشد، بررسی این‌که آیا زهدانی مشترک وجود ندارد و آیا هر دوی این تاریخ‌ها محصولِ یک فرایندِ واحدِ صورت‌بندیِ «شناخت‌شناسیک [اپیستمولوژیک] ـ قضایی» نیستند؛ مختصر آن‌که جا دادن تکنولوژی قدرت به‌منزله‌ی پایه و اصلِ انسانی [اومانیزه] شدنِ نظام جزایی و شناختِ انسان.
۴. بررسی این‌که آیا ورود روح به صحنه‌ی عدالت کیفری و همراه با آن، الحاقِ مجموعه‌ای از دانشِ «علمی» به روش قضایی، اثر و نتیجه‌ی تغییر در شیوه‌ی محاصره‌ی خودِ بدن توسط مناسبات قدرت نیست.

حداکثر مرزهای قدرت قانون‌گذاران محدود به خیر و صلاح همگانی جامعه است. هدف نهایی چنین قدرتی چیزی جز مراقبت نیست، و از این رو، هرگز نمی‌تواند حقی برای نابودی، به اسارت درآوردن و یا، از روی طرح و نقشه، فقیر و تهی‌دست‌کردن رعایا داشته باشد. الزامات قانون طبیعت در جامعه متوقف نمی‌شود، بلکه تنها در بسیاری موارد به قوانین انسانی نزدیک و کیفرهای شناخته شده به آن اضافه می‌شود که مراقبت و نظارت بر آن قوانین را تقویت کند. از این رو، قانون طبیعت قانونی ابدی برای همه انسان‌ها، قانون‌گذاران و دیگران است. مقرراتی را که قانون‌گذاران برای اعمال و رفتار دیگران و خود وضع می‌کنند باید با قانون طبیعت، یعنی با خواست خداوند، هماهنگ باشد. از آن‌جا که این قانون حکم یک بیانیه را دارد و بنیان و اساس قانون طبیعت حفظ و مراقبت از نوع بشر است، هر حکم انسانی که علیه آن باشد نمی‌تواند خوب یا ارزشمند به شمار آید.

یه دفعه چشمم به یه اتوبوس افتاد که جلوی روی همه اومد و صاف وایساد توی ایستگاه. راننده اتوبوس رو خاموش کرد و سوت زنان از اتوبوس پیاده شد. رفتم جلو، سلام کردم و گفتم: “عذر می خوام. امروز اتوبوس نیست” گفت: “نه، امروز اعتصابه” دوست داشتم بدونم اعتصاب برای چیه؛ به خصوص که داشتم متضرر می شدم و ناخواسته در زنجیره نتایج اعتصاب دخیل شده بودم. گفتم: “ببخشید … می شه بدونم برای چی راننده ها اعتصاب کردند؟” راننده اتوبوس یه نگاهی به من انداخت و گفت: “این یه موضوع ملّیه. به خارجیا ارتباطی نداره.” (آفرین ورپریده! از این حس ملی گرایی ات خیلی خوشم اومد بی تربیت) خب، دیگه چی باید می گفتم؟ هیچی! اما واقعا این حس دوگانه ای که توی پرانتز نوشتم سراغم اومد. اگرچه جواب بی ادبانه ای بود، آفرین به این شخص که علیه دولتش هم که تحصن می کنه وقتی مقابل یه خارجی قرار می گیره بهش حق نمی ده که بخواد حتی وارد دعواهای ملی بشه. واقعا از این کارش خیلی خوشم اومد. من اگه جای رئیس اش بودم حتما تشویق اش می کردم