از نظر خیلی‌ها، مرگ سوسیالیسم، هم در واقعیت و هم در خیال، به معنای مرگ نهایی مارکسیسم بوده است. با وجود این، مارکسیسم کماکان هم جامع‌ترین نقد از سرمایه‌داری را به دست می‌دهد و هم راهنمای قانع‌کننده‌ای برای بدیل‌های امکان‌پذیر را. در حقیقت، دوام سرمایه‌داری دوام مارکسیسم را تضمین می‌کند. از این رو، هر دوره به مارکسیسمی از آن خودش شکل می‌دهد و این سنت را چنان می‌گستراند که مسائل روز را حل‌وفصل کند. من در این رساله خطوط کلی نوعی مارکسیسم جامعه‌شناسانه را ترسیم می‌کنم که از همگرایی تاکنون ناکاویده و نامنتظره‌ی نوشته‌های کارل پولانی و آنتونیو گرامشی در میانه‌ی سده‌ی بیستم سربرمی‌آورد. نوشته‌های گرامشی و پولانی غالباً مثل لاشه‌های مرده لت‌وپار شده است: سودمندترین قسمت‌ها را از پوسته‌ی معناده جر می‌دهند و به نظریه‌های علیل پیوند می‌زنند. قصد دارم این دو مجموعه از نظریه‌ها را در کلیت‌شان احیا کنم و به یکدیگر پیوندشان بزنم.

دو سوتو به تنهایی انقلابی را در جهان سوم برانگیخته است… راز سرمایه توانسته است بعد از مدتی طولانی یکی از معدود روش‌های جدید و واقعاً امیدبخش را برای مهار فقر به همراه بیاورد.»
فرانسیس فوکویاما، نویسندهٔ کتاب‌های پایان تاریخ
و آخرین مرد
«تفکر تازه نادر است – این کتاب ظرفیت تبدیل اقتصاد کشورهایی را دارد که تاکنون نتوانسته‌اند مناسبات سرمایه‌داری را برای مردم خود به خدمت گیرند… این کتاب تحلیل می‌کند اقتصادهایی که ابتدا ساختارهای ضروری قانونی را ایجاد نکرده و همچنین اجازه نداده‌اند که اقتصاد «بازار سیاه» وارد جریان اصلی اقتصاد بشود، چگونه شکست می‌خورند.»
دیوید اوئن، وزیر امور خارجهٔ سابق بریتانیا
«راز سرمایه ظرفیت ایجاد انقلابی جدید و فوق‌العاده مفید را دارد. زیرا از مهم‌ترین علت شکست در جهان سوم و کشورهای کمونیستی سابق سخن می‌گوید: فقدان حکومت قانون که از مالکیت خصوصی حمایت کند و چارچوب لازم را برای کسب و کار آزاد فراهم نماید. خواندن این کتاب برای تمام آن‌هایی که مسئول ثروت ملل هستند الزامی است.»
مارگارت تاچر، نخست‌وزیر سابق بریتانیا

نویسندگان کتاب آیا نقد سکولار است؟ یک‌راست به سراغ مفاهیمی می‌روند که از مبانی بدیهی‌انگاشته‌شده‌ی رویکرد انتقادی محسوب می‌شوند. آن‌ها ماشه‌ی نقد را به‌سوی خود نقد می‌چکانند و مستقیم آن را هدف قرار می‌دهند. این منتقدان با وفاداری بی‌حدوحصر خود به رویکرد انتقادی، لوازم و تعلقاتی را وامی‌کاوند که به انسان منتقد مدرن امکان منتقدبودن می‌دهد. بدین‌ترتیب، نویسندگان این مجموعه به این یگانه سنگر تفکر انتقادی نیز رحم نمی‌کنند و به جست‌وجوی تناقضات و خاستگاه‌های نقد می‌روند، نقدی که سنگ‌بنای خود را سکولاریزم و رهایی از امر متعالی می‌پندارد.
آیا نقد سکولار است؟ مجموعه‌ی ۶ یادداشتِ به‌هم‌پیوسته از طلال اسد، صبا محمود، جودیت باتلر و وندی براون است. این متون از خلال ماجرای کاریکاتورهای دانمارکی، که در سال‌های ۲۰۰۵ و ۲۰۰۸ منتشر شدند، به بررسی جایگاه نقد در جوامع غربی و ارتباط سازنده‌ی آن با مفاهیمی چون سکولاریزم و دین‌داری، آزادی بیان و سرکوب، و نیز کنش‌ورزی انسان معاصر می‌پردازند.

نباید سکسوالیته را داده‌ای طبیعی تصور کرد که قدرت تلاش می‌کند آن را مطیع و سرکوب کند، یا حوزه‌ای مبهم که دانش تلاش می‌کند به‌تدریج آن را کشف کند. سکسوالیته نامی است که می‌توان به سامان‌های تاریخی داد: نه واقعیتی پنهان که تسخیر آن دشوار باشد، بلکه شبکهٔ بزرگِ سطحی که در آن برانگیختن بدن‌ها، تشدید لذت‌ها، تحریک به گفتمان، شکل‌گیری شناخت‌ها، و تقویت کنترل‌ها و مقاومت‌ها به‌طور زنجیروار و مطابق با چند استراتژی دانش و قدرت به یکدیگر متصل می‌شوند.

این کتاب می‌کوشد پیچیدگی و فریبایی بین‌الملل را از پشت عینک پرنفوذترین اندیشمندان آن به نمایش بگذارد؛ تلاشی است هم برای معرفی نظریه‌پردازانی که سهمی اساسی در نحوهٔ اندیشیدن ما دربارهٔ روابط بین‌الملل داشته‌اند و هم آشناساختن خوانندگان با برخی از اندیشمندان بزرگی که رویدادهای بین‌المللی سال‌های آغازین سدهٔ بیست‌ویکم و گرایش‌های جدید پاگرفته در رشتهٔ روابط بین‌الملل را از لحاظ نظری و عملی روشن ساخته یا در ادامهٔ روشنگری‌های پیشین خود بدانها پرداخته‌اند. در مورد این متفکران، ضمن ارائهٔ چکیده‌ای از آثار هریک به همراه اطلاعاتی از زندگی‌نامهٔ آنان، راهنمایی از مهم‌ترین آثارشان نیز برای مطالعهٔ بیشتر معرفی شده است.

کتاب برتر حوزه‌ی علوم سیاسی و روابط بین‌الملل (ترجمه) در جشنواره‌ی مهرنامه در میان ۷۰ کتاب برگزیده از کتاب‌های سال ۱۳۹۴ به انتخاب داوران و مشاوران علمی مهرنامه

در طول دو سال گذشته، بسیار سفر کرده‌ام. شهرهای بسیاری را دیده‌ام و کلیساها، موزه‌ها، باغ‌ها، و قصرهای بسیار. این دیدارها ملغمه غریبی از احساسات و تأثرات در من برجای گذاشته است، و علی‌الخصوص این احساس شک را که در کجا باید منتظر دیدن چه چیزی باشم. احساس شک حاصل خاطرات بد نیست؛ احساس شک حاصل این است که به‌ندرت وقت آن را پیدا می‌کنم که رابطه‌ای با این شهرها برقرار کنم. هر شهری مثل یک آدم است: اگر رابطه اصیلی با آن برقرار نکنیم، فقط نامی بر جای می‌ماند، یک شکل و صورت بیرونی که خیلی زود از حافظه و خاطره‌مان می‌رود و رنگ می‌بازد. برای برقرار کردن چنین رابطه‌ای، باید بتوانیم شهر را با دقت ببینیم و شخصیت خاص و استثنایی آن را دریابیم، آن «من» شهر، روح شهر، هویت آن، و شرایط زندگی آن که در طول زمان و در عرض مکان آن پدید آمده است. پراگ شهری رازآلود و پرهیجان است که با حال و هوایش، با مخلوط غریب سه فرهنگش الهام‌بخش خلاقیت افراد بسیاری شده است. سه فرهنگی که چندین دهه، یا حتی قرن‌ها در این شهر در کنار هم می‌زیسته‌اند.