گنجینه ادبیات نمایشی ایران (4)(ادبیات نمایشی در ایران از 1299 تا 1320)

در این کتاب پنج نمایشنامه نویس مهم این دوره معرفی می شوند و مهم ترین آثارشان از نظر مضمون، شخصیت پردازی، زبان، گفتار، فضا، حالت، سبک، زمان و مکان مورد تحلیل و بررسی قرار می گیرند. مهم ترین ویژگی این دوران مدرنیسم و باستان گرایی است که در آثار نویسندگان مورد توجه قرار می گیرد. در این دوره نمایشنامه نویسی رونق فراوان یافت و گروه های تئاتری در دل خود نمایشنامه نویسان بسیاری پرورش دادند.