دوربین‌های مداربسته، بازرسی‌های امنیتی شدیدتر در فرودگاه‌ها، انواع دزدگیرهای پیشرفته؛ هر جا را نگاه می‌کنیم نمودی از ترس را در جامعه می‌بینیم. و اخبار هم هر روز با گزارش‌هایی از تهدیدهای مختلف، از خطرات هر روزهٔ زندگی شهری گرفته تا تهدید جنگ و تروریسم، باعث می‌شود احساس کنیم هر لحظه ممکن است فاجعه‌ای بر سرمان نازل شود.
ترس احساس قدرتمندی است. می‌تواند زندگی ما را نجات دهد. اما می‌تواند آزادی‌مان را هم از ما بگیرد و آن عنصر حیاتی پیونددهندهٔ جامعه یعنی «اعتماد» را از بین ببرد.

لارس اسوندسن در کتاب «فلسفهٔ ترس» می‌کوشد ابعاد مختلف این احساس نیرومند را بکاود و نشان دهد که ترس چیست، چرا و چگونه در هر گوشه از زندگی مدرن رخنه کرده است، و مهم‌تر اینکه چه استفاده‌های سیاسی از آن می‌شود.

اسوندسن با نگاهی به علوم، سیاست، جامعه‌شناسی و ادبیات به وارسی ماهیت ترس می‌پردازد. از عوامل زیستی و عصب‌شناختی گرفته تا پرسش از اینکه چطور ترس ما را وامی‌دارد در تلاش برای کاهش خطر دست به اقداماتی غیرمنطقی بزنیم.

اسوندسن سپس وارد عرصهٔ سیاست و جامعه می‌شود و نقش ترس را در فلسفهٔ ماکیاولی و هابز بررسی‌ می‌کند، به ظهور «جامعهٔ خطرخیز» می‌پردازد و اینکه چطور ترس اعتماد اجتماعی را تضعیف می‌کند.

او در نهایت این پرسش را مطرح می‌کند که آیا راهی برای رهایی از ترس وجود دارد؟ آیا ما می‌توانیم این جو ترسی را که امروزه ما را احاطه کرده است بشکنیم؟

اسوندسن در «فلسفهٔ ترس» با پرتو افکندن بر ریشه‌های ترس‌های موهوم و واقعی‌مان به ما کمک می‌کند با ترس‌هایمان مواجه شویم و سعی می‌کند با استدلال‌هایش ما را قانع کند که باید فرهنگ امید و اعتماد را جایگزین نگاه ترس خوردهٔ کنونی جامعه کنیم.

جهان چگونه آغاز شده است؟ اصلاً چرا جهان وجود دارد؟ آیا قوانین فیزیک می‌توانست طور دیگری باشد؟ چه کسی این قوانین را برقرار کرده است؟ چرا ما در این جهان هستیم؟
در طول تاریخ،‌ انسان‌ها همواره این رویا را در سر می پروراندند که علت غایی وجود کائنات را دریابند.
پل دیویس، فیزیکدان برجسته، در کتاب «بنیانی علمی برای جهان عقلانی» (با نام اصلی «ذهن خدا») به کندوکاو دربارهٔ این پرسش می‌پردازد که آیا علم مدرن می‌تواند کلیدی برای گشودن این آخرین راز کائنات باشد؟
دیویس که از کودکی ذهنش درگیر پرسش از علت‌های نهایی امور بوده و والدینش را با «چرا»‌هایش به ستوه می آورده، در این جستجویش برای یافتن یک تبیین غایی، پرسش‌های بزرگی را که طی هزاره‌ها ذهن انسان را مشغول داشته‌اند بازمی‌کاود و در این مسیر به مسائلی می‌رسد همچون منشأ و تکامل کیهان و ماهیت حیات و آگاهی. خیلی‌ها فکر می‌کنند این‌ها مسائلی متعلق به قلمروی دین است نه علم. اما دیویس در این کتاب می‌گوید شاید خیلی از این پرسش‌ها غیرقابل پاسخ دادن باشند، اما فقط کسانی که درکی از علم مدرن دارند می‌توانند به عمق این پرسش‌ها راه ببرند.
او نشان می‌دهد که چطور تئوری‌های دانشمندانی همچون نیوتن، آینشتین و این اواخر استیون هاوکینگ و ریچارد فاینمن درک ما را از جهان فیزیکی متحول کرده است و سپس کشفیات این دانشمندان را در پرتو آثار فیلسوفانی چون دکارت، هیوم و کانت مورد بررسی قرار می‌دهد.
او در نهایت کتاب را با این نگاه به پایان می‌برد که «نمی‌توان باور کرد وجود ما در این جهان صرفا جهش بخت یا یک تصادف تاریخی باشد. از رهگذر موجوداتی آگاه است که جهان خودآگاهی پدید آورده است. این را نباید جزئیاتی پیش‌پا‌افتاده به شمار آورد یا محصول جانبی نیروهای بی‌هدف و بی‌اندیشه. به راستی غرض این بوده که ما اینجا باشیم.»

بخشودن فضیلتی است که امروزه بسیار تبلیغ می‌شود. کتاب‌های خودیاری و برنامه‌های تلویزیونی همه یک‌صدا این پیام را تکرار می‌کنند که بخشودن کسانی که به ما بدی کرده‌اند بهترین کار ممکن است و ادعاهای فراوانی دربارهٔ قدرت شفابخش بخشودن و گذشت مطرح می‌شود. اما کسانی که اشخاصی به آنها آسیب‌های جدی وارد کرده‌اند به درستی حس می‌کنند که این همه تبلیغ بخشودن نوعی زبان‌بازی و حاصل نگاهی سطحی است. بخشودن همیشه کار مطلوبی به نظر نمی‌رسد مخصوصاً وقتی که فرد خاطی آسیبی جبران‌ناپذیر به ما وارد کرده باشد یا اصلا از کارش پشیمان نباشد.
ایو گارارد و دیوید مک ناتون، نویسندگان کتاب بخشودن، می‌کوشند در این کتاب به دو پرسش محوری دربارهٔ بخشودن پاسخ دهند: نخست اینکه بخشودن و گذشت واقعاً به چه معناست؟ یعنی وقتی کسی را که در حق ما بدی کرده می‌بخشیم دقیقاً چه می‌کنیم؟ و دوم اینکه بخشودن چه دلایلی دارد و چه دلایلی می‌تواند ما را از بخشودن بازدارد؟
آنها با طرح مثال‌هایی واقعی و مواردی مشهور می‌کوشند به این بحث روشنی و وضوح بیشتری ببخشند و با تیزبینی فلسفی نشان می‌دهند که مسالهٔ بخشودن بسیار پیچیده‌تر از آن چیزی است که بسیاری از مبلغانش تصور می‌کنند.
نویسندگان معتقدند که بخشودن نوعی ابراز همبستگی با انسان‌هاست حتی وقتی که گرفتار انحطاط اخلاقی شده‌اند اما تاکید دارند که همیشه همبستگی با قربانیان مهم‌تر از همبستگی با خاطیان است و این موضوعی است که نباید آن را فراموش کنیم.
در کتاب بخشودن پرسش‌هایی مطرح می‌‌‌شود که هرکسی در حقش بدی و ظلمی شده است از خودش می‌پرسد و می‌اندیشد که چه واکنشی باید نشان دهد و این پرسش‌ها بی‌تردید شامل حال همهٔ ما می‌شود.

جستارهای کتاب درد که کسی را نمی‌کشد که پیش‌تر در نشریاتی مثل نیویورکر و مجله‌ی هارپر چاپ شده، به مسئله‌ی حفظ فردیت در فرهنگ جمعیِ پرسروصدا و مزاحم و پیچیدگی‌های آن اختصاص یافته است. فزنزن به جای افسردگی، انفعال و خالی کردن میدان، از پذیرش درد و خشم به منزله‌ی راهکاری شخصی برای مقابله با آسیب‌های مصرف‌گرایی، تکنولوژی، جنگ و دیگر تغییرات پرشتاب و ناگزیر زندگی امروزی استفاده می‌کند. به نظر او درد و عصبانیتی که آدمی را برای مقاومت در برابر این آسیب‌ها و یافتن راهکار مقابله با آن‌ها آماده می‌کند، بخشی از فرآیند طبیعی زندگی ماست.

نشانه شناسی به مطالعه نشانه ها و چگونگی کارکرد آنها می پردازد و می توان از آن تحت عنوان دکترین نشانه ها یاد کرد. در طول تاریخ مطالعات نشانه شناختی، به پدیده نشانه از دیدگاه های گوناگون نگریسته شده است. اومبرتو اکو بر این باور است که در نشانه شناسی نه از«نشانه ها» بلکه از نقش نشانه ای باید سخن به میان آورد.

فردینان دو سوسور که از او به عنوان پدر زبان شناسی نوین یاد می شود ، به مطالعه زندگی و حیات نشانه ها در بطن زندگی اجتماعی می پردازد و در پروژه خود که تحت عنوان Semiology مطرح شده است ، بر سرشت اختیاری نشانه تاکید می کند . نشانه که موضوعی فیزیکی و معنادار است ، از ترکیب دال و مدلول شکل می گیرد . بین این دو ، رابطه ای طبیعی و یا ضروری برقرار نیست ، بلکه رابطه میان آنها از طریق قرارداد ، قاعده و یا توافقی برقرار می شود که مورد پذیرش جامعه است . از منظر سوسور ، کلید فهم نشانه ها توجه به رابطه ساختاری آنها با نشانه های دیگر بود . به طور کلی ، سوسور توجه خود را بیشتر به خود نشانه معطوف کرده است و توجه چندانی به دلالت آن به واقعیت های بیرونی نشان نمی دهد.

این است نیچه نگاهی متفاوت به زندگی و آثار مهم نیچه است و نویسنده با اشاره به اسطوره های یونان باستان و گوشه هایی از زندگی این فیلسوف بزرگ قرن نوزدهم اروپا می کوشدتفسیری جدید از زندگی او را در اختیار خوانندگان قرار دهد.

چهار داستان عاشقانۀ کلیما، روایتگر زندگی جوانی در گذر از سال های دشوار بلوغ اوست؛ آن هم در سرزمینی که عشق، وطن و عواطف انسانی باید فدای سیاست شود. نخستین تاثر او از عشق در برخورد با دختر جوانی در آشپزخانۀ گتوی یهودیان است که در لیوان او شیر بیش تری می ریزد؛ پس از او زن متاهلی پرشر و شور، یک جاسوس و سرانجام زنی شکننده که یارای رهایی از بندهای گذشته را ندارد.

زیرکی، فرا رفتن از سطح، بی تکلیفی، نثر شاعرانه و خرده روایت های درخشان به این داستان ها اعتبار مضاعف می بخشند.

انتشار آثار کلیما سالیان سال در چکسلواکی ممنون بود و به صورت زیرزمینی منتشر می شد

جلال­ الدین محمد بلخی، قبل از مواجهه با شمس تبریزی، دانشمند و عالمی بود موقر و معنون، ا ما برخورد آذرخش­گون شمس­تبریزی وجود او را به آتش کشید و کوه خفته مولانا را به آتش­فشانی عاشقانه مبدل ساخت بطوری که هیچ اندیشمند و خردمندی را نمی­توان یافت که با آثار سحرکننده مولانا آشنایی پیدا کند و محو تماشای زیبایی­های کلام وی نشود. رینولد نیکلسون که عمری را صرف آثار مولانا و ادبیات عرفانی ایران کرده است درباره او چنین گوید: «نبوغ عرفانی ایرانی در جلال­الدین تجلی یافته و چون بر آثار شعرای عارف جهان نظر افکنیم مولوی را می­بینیم که بر رفیع­ترین قله ایستاده است و سایر شعرای عارف جهان در مقام مقایسه با او در حکم تپه کوچکی هستند. با مطالعه آثار شعرای بعد از مولوی به این نکته پی می­بریم که همه ایشان از عقاید وی استفاده کرده و تحت نفوذ معنوی او بوده­اند…»

مجموعه داستان «ها کردن» نوشته‌ی «پیمان هوشمندزاده» است. این مجموعه چهار داستان با مضمون روزمرگی و زندگی شهری را دربردارد. «یک بار هم شده سوسن گوش بده»، «مثلاً بازی»، «سوراخ لحاف» و «ها کردن» عنوان داستان‌های این مجموعه است. ناشر درباره‌ی این مجموعه آورده است: «فقدان ارتباط آدم‌ها و پوچی روابط زناشویی به شکلی طنزآمیز در این اثر گنجانده شده‌اند. هوشمندزاده در این مجموعه از رئالیسم رایج در این گونه داستان ها فاصله گرفته و فرمی نامتعارف را برای روایت داستان های خود برگزیده است: فرمی قطعه قطعه که راوی در هر قطعه آن گوشه یی از موقعیت را آشکار کرده است.» در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «بعضی چیزها می‌رود توی مخم، مثلا همین بوی کباب. این که همسایه‌ها بوی کباب راه می‌اندازند، به خاطر این نیست که روی مخم کار کنند. همین طوری نمی‌گویم، روی این جریان فکر کرده‌ام.نه، نیست. مگر مردم بی کارند؟ اگر بود شک نداشتم که دیوانه‌ام، ولی به خاطر بوی کباب هم که نمی‌شود از کسی شکایت کرد بروم بگویم بنده‌های خدا توی بالکنشان منقل کباب گذاشته‌اند؟ یا این که زیر پنجره‌ام می‌زنند زیر آواز؟» کتاب ها کردن را نشر «چشمه» منتشر کرده و در اختیار مخاطبان قرار داده است.

این کتاب مشتمل بر چهارده مقاله دربارۀ ارتباط و جنبه های سیاسی آن و تأثیرگذاری کم وبیش نیرومند رسانه ها بر افکارعمومی و تصمیم گیری های دولتی است که در چهار بخش تدوین شده است. بخش اول «نظریه ها»، به مباحث نظری مرتبط با موضوع کتاب یعنی کلیات روش های اعمال قدرت رسانه های گروهی و روند تأثیر آن ها بر تصمیم گیری های دولتی می پردازد و نقش رسانه ها را در چارچوب وسیعتر ساختارهای قدرت اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی جامعه بررسی می کند. بخش دوم «گزارش های کشوری»، مجموعۀ مطالعاتی تحلیلی است دربارۀ نقش رسانه های همگانی در کشورهای مختلف. بخش سوم «رویدادها، نهادها، جنبش های اجتماعی» به پوشش خبری رسانه های گروهی از تحولات و وقایع جوامع مختلف و فعالیت نهادها و جنبش های اجتماعی می پردازد. بخش چهارم «واکنش مخاطبان»، مخاطبان و واکنش آنان را نسبت به محتوای مطالب رسانه ای بررسی می کند. تأثیر منابع مختلف بر تلاش فعالان سیاسی و حزبی در کانادا برای کسب اخبار و اطلاعات سیاسی، رسانه ها و نگرش های گوناگون به خشونت سیاسی در آفریقای جنوبی، اخبار تلویزیونی و سیاسی سازی زنان و ارتباط افکارعمومی و ارتباطات سیاسی موضوعات مطرح شدۀ بخش پایانی است.

کتاب آسیا در برابر غرب شامل دو بخش است: «نیهیلیسم و تاثیر آن بر تقدیر تاریخی تمدن‌های آسیایی» و «موقعیت تمدن‌های آسیایی در برابر سیر تطور تفکر غربی» بستر تحول تفکر غربی است که سیری منظم از زبر به زیر، از تفکر شهودی به جهان‌بینی تکنیکی، از آخرت‌نگری و معاد به تاریخ‌پرستی داشته است. حکم کردن به این‌که، این تطور در جهت پیشرفت بوده است یا سقوط، وابسته به دیدی است که ما از تاریخ و سرنوشت بشریت داریم. تمدن‌های آسیایی در وضع کنونیشان، در دوره فترتند، دانستن این‌که این دوره فترت چگونه است و چه ماهیتی دارد، موضوعی است که می‌خواهیم در این رساله بشکافیم و بکاویم

I am text block. Click edit button to change this text. Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut elit tellus, luctus nec ullamcorper mattis, pulvinar dapibus leo.

نویسنده ی کتاب، نهایت سعی خود را کرده است تا با زبانی در حد امکان ساده و فارغ از پیچیدگی های متون فلسفی، ایده ها و روند های اصلی حاکم بر تفکر فلسفی فرانسه در دوران معاصر را شرح دهد. نویسنده کوشیده است در معرفی هر یک از متفکران، ضمن بر شمردن خاستگاه فکری و زمینه های تاریخی ایده های مطرح شده از سوی آنان، با آوردن بریده هایی از آثار مهم آنان، توصیفی رسا و روشن از مفاهیم طرح شده آنها به دست دهد و از این طریق راه را برای رمزگشایی که بعضا بسیار پیچیده اند، باز کند. خواننده در این کتاب با مکاتب گوناگونی که بر اندیشه فلسفی در فرانسه تأثیر گذار بوده اند از جمله سورئالیسم، اگزیستانسیالیسم، ساختارگرایی، پساساختارگرایی و پسامدرنیسم آشنا می شود.

برخی معتقدند که چون فلسفه متعلق به فکر بماهو فکر است، لذا باید فلسفه یک فیلسوف را مستقل از زندگی و انگیزه ها و احوال شخصی او در نظر گرفت. این سخن اگر هم از جهتی وجهی داشته باشد، اما به طور مطلق مقبول و موجه نیست؛ لذا ما ابتدا در این فصل مختصرا به ( الف ) زندگی هوسرل می پردازیم و گاه شماری هم از زندگی او در پایان همین فصل می آوریم تا اجمالا فضای زندگی و وقایع و حوادث و سوانح زندگی او معلوم باشد، و همچنین ( ب ) به فعالیت های علمی و آثار هوسرل اشاره می کنیم؛ و فهرست آثار او را هم جهت ترسیم فعالیت های فلسفی و روند انتشار آثار او در بخش کتابشناسی خواهیم آورد.

الیف فاشاک در این کتاب از موضوع های مختلفی همچون هویت زن و جایگاه او در جامعه و خانواده ،آزادیهای فردی،روابط میان زن و مرد،ادبیات،نزاع های قومی و غیره…صحبت می کند.شافاک در این کتاب به زندگی شخصی خود نیز پرداخته و به عنوان یک زن نویسنده چالش های زندگی اش را به رشته ی تحریر در آورده است.
هر حکایت ،هر کلمه
یک شمسپاره است…
تکه ای از آفتاب است…
می افتد روی شانه هامان
آرام،مثل دانه های برف
مثل باران روح مان را می شوید
از وجود غبار و آلودگی پاک می کند
از یکنواختی ها…

بیرونش شهر، عصر خاکستری، بیرون‌جا صدای کر کننده‌ی آهنگی پر هیاهو از پخش صوت سواری ایستاده؛ بر زمینه‌ی تهران دودآلود با برج‌هایش از قاب شیشه‌ای جلوی سواری دیده می‌شود… . (بخشی از متن کتاب)

این کتاب به دنبال آن است که چشم انداز نظری عامی را که از جامعه شناسی معرفت به دست آمده ، درباره پدیده دین به کار گیرد . هر چند این کتاب در برخی موارد به طور قابل ملاحظه ای انتزاعی می شود ، هیچ گاه از چارچوب مرجع رشته تجربی جامعه شناسی خارج نمی شود .

در این کتاب ابتدا پیشینه توسعه و رویکردهای آن بیان شده و سپس توسعه پایدار شهری، ابعاد و ارکان توسعه پایدار، تشریح و در این میان بر ظرفیت‌سازی، سرمایه اجتماعی و حکمروایی شهری تأکید شده است. همچنین در کتاب مجموعه تفکراتی موسوم به «پسا توسعه» مطرح شده است. در پایان فرآیندهای رشد و اشکال سکونتی در مناطق کلان‌شهری، رویکردی گوناگون به ناحیه پیراشهری، ساز وکار پیراشهرنشینی و … مورد کندوکاو قرار داده شده و نواحی پیرا‌شهری در ایران معرفی شده است.

هدف پژوهش پیشِ رو، همانند بسیاری از معماهای دیگر علوم اجتماعی، درك بهتر خودمان و در این مورد، درك این موضوع است كه چرا مردم و سازمان‌ها برخلاف آن‌چه در ملأ عام در مورد آرمان‌های فرهنگی خود اظهار می‌كنند، عمل می‌كنند. اقدامات آن‌ها آشكارا با آن‌چه ادعا دارند در دل عزیز می‌دارند تناقض دارد. این امر تنها در ارجیحت‌دادن به خود در همه‌ی امور یا كاملا بر اساس منافع شخصی عمل‌كردن خلاصه نمی‌شود. آن‌ها بقای جمعی، ثبات و امنیت را حتا بیش‌تر عزیز می‌دارند، و در دنبال‌كردن و محافظت از این ارزش‌های غایی هدف‌مندانه عمل می‌كنند. آن‌ها (در نظر خود) به دلایل خیری باور دارند كه استفاده از ابزارهای مسئله‌دار را (برای خودشان) توجیه می‌كند؛ به پیشرفت‌ها و ابداعاتی دل می‌بندند كه با موفقیت از پس هنجارهای دست و پاگیر اجتماعی و نهادهای بازدارنده برآمده‌اند؛ و به‌طور خلاصه، خود را روشنفكر می‌دانند، نه تبه‌كار، فریب‌كار، خبیث یاخودخواهانی فاسد در چشم دیگران. (از دیباچه‌ی كتاب)

برگزاری جشن و عید از ویژگی‌های فرهنگیِ همه‌ی جامعه‌هاست، از كهن‌ترین زمان‌ها تا به امروز. همه‌ی ملت‌ها، قوم‌ها، ایل‌ها در همه‌ی سرزمین‌ها روزهایی از سال را جشن می‌گیرند. مردم‌شناسان هیچ جامعه یا گروهی را سراغ ندارند كه مردم روز یا روزهایی را به شادی و شوخی و جنب و جوش شادمانه نپردازند. كتاب حاضر به جشن‌ها و آیین‌های كهنی پرداخته است كه برگزاریِ آن‌ها به‌رغم همه‌ی دگرگونی‌ها و پیش‌آمدهای اجتماعی و سیاسی پابرجا مانده است. كتاب دارای سه بخش است: بخش نخست شامل جشن‌ها و آیین‌هایی است كه در همه‌ی شهرهای ایران، و در بین همه‌ی قشرهای اجتماعی، از كهن‌ترین زمان‌ها تا به امروز برگزار می‌شود. این جشن‌ها عبارت‌اند از: نوروز، یلدا و مهرگان. در بخش دوم از جشن‌های كهنی سخن می‌رود كه در بسیاری از شهرها به دست فراموشی سپرده شده ولی در یك یا دو منطقه و استان تا به امروز بر جا مانده است؛ مانند جشن سده در كرمان، و جشن تیرگان در مازندران. بخش سوم درباره‌ی آیین‌هایی است كه نمی‌توان نام جشن بر آن‌ها نهاد، آیین‌هایی كه از دیرباز به وسیله‌ی پیروان مذهبیِ زردشتی، ارمنی و شیعه در منطقه‌های كوهستانی یزد، ماكو و كاشان برگزار می‌شود

هربار وقتی از سفری به ایران برمی‌گردم، دوست دارم سر فرو بیافکنم و برخاک سرزمین‌م بوسه‌ای بیافشانم. این اولین بار بود که چنین حسی نداشتم. برعکس، پاره‌ای از تنم را جا گذاشته بودم پشت خطوط مرزی، خطوط بی‌راه و بی‌روح مرزی. خطوط «مید این بریطانیای کبیر»! پاره از از نگاه من، مانده بود در نگاه دختر هشت ماهه… بلاکش هندوکش…

هد قاجار دوره‌ی شصت‌ساله‌ی بین جلوس محمدشاه و مرگ ناصرالدین‌شاه را بررسی می‌کند. ونسا مارتین در این پژوهش توجه خود را به سه شهر بوشهر و اصفهان و شیراز معطوف کرده است. او علاوه بر بررسی این سه شهر، چهار گروه فاقد قدرت را نیز مورد توجه قرار داده است: زنان، لوطی‌ها، سربازان عادی و بردگان سیاه. به گمان مارتین این گروه‌ها برای دستیابی به اهدافشان از اعتراض، چانه‌زنی و مذاکره استفاده می‌کردند. بنای این کتاب بر دو پرسش است: اول این‌که چگونه کشوری به وسعت ایران توانسته استقلال خود را حفظ کند و پرسش دوم مسئله‌ی منشأ انقلاب مشروطه ایران است. این کتاب آرایی تازه درباره‌ی دولت و جامعه‌ی ایران در دوره‌ی قاجار ارائه می‌دهد و پژوهشی است درباره‌ی گروه‌های اجتماعی فرودست آن دوره.

در جریان پژوهش درباره مبحث ملی و جایگاه اقوام در ایران، و هنگام تدارم کتابی در این زمینه بود که به ضرورت بررسی و نقد نظریه «شیوه تولید آسیایی» مارکس و تعیین تکلیف با آن پی بردم. درنگ در مبحث ملی به طور عام به ویژه در بررسی مشخص آن در مورد ایارن؛ با هدف ارائه طرحی واقع­بینانه در این راستا، به گونه­ای که بازتاب ویژگی­ها و واقعیت تاریخی- اجتماعی مرز و بوم باشد؛ بدون توضیح نقش دولت در پیدایش و تکوین پدیده چند جانبه و پیچیده ملت، ناقص و نارسا خواهد بود. از این­رو، بررسی فرآیند تشکیل دولت در شرق و ریشه­یابی عوامل موثر در پیدایش آن، امری الزامی است. از آن­جا که نظریات کارل مارکس و نیز همرزم او فردریش انگلس درباره تشکیل دولت در آسیا، به ویژه نظریه «شیوه تولید آسیایی» مارکس، معتبرترین و رایج­ترین برداشت در میان بخشی از روشنفکران دینی، از این نظریه سخت تاثیرگرفته­اند لذا بررسی و نقد دیدگاه آن دو اندیشمند را در این زمینه بر هرگونه پژوهش درباره تکوین و تشکیل دولت در خاور زمین مقدم می­دانم. اما پیش از پرداختن به این مهم، مکثی کوتاه بر چند نکته در فصل اول به گونه پیشگفتار این نوشته به نظرم ضروری است. این نکات مباحثی­اند که پس زمینه­های بررسی­های این نوشته را پژوهش در نظریه «شیوه تولید آسیایی» را فراهم می­آورند. از سوی دیگر، خواننده محترم با درک و نگاه کلی و برداشت نویسنده این رساله نسبت به مسائل ایران، به ویژه درباره مقوله­هایی مانند نقش دولت در تکوین ملت، پدیده ملت­های تاریخی نظیر ایران، چرایی پایداری ملت تاریخی ایران از ورای تاریخ پر فراز و نشیب آن؛ پیش از ورود به مباحث اصلی این نوشته که موضوع آن «دولت در ایران و نقد نظریه تولید آسیایی» است، آشنا می­شود.

پرورش توانایی های استدلال اخلاقی بسیار مهم است- هم برای اخلاقی زیستن و هم برای ساختن جهانی اخلاق مدار. در این کتاب راهنمای مختصر میخواهیم به مبانی استدلال اخلاقی بپردازیم. قصدمان آشنا کردن خواننده با تمهیدات فکری لازم است برای استدلال در مورد قضایا و مسائل اخلاقی به روشی روشن بینانه. علاوه بر قدرت تمیز دادن اصلاحات مطلقا اخلاقی از تعابیر دینی یا عرفی، استدلال ماهرانه در حوزه ی احخلاق مستلزم همان مهارت ها و فضیلت های فکری است که برای استدلال در سایر حوزه ها لازم داریم… این راهنمای مختصر قرار نیست به خودی خود کسی را به فردی اخلاق مند بدل کند. اما شالوده ای پیش میگذارد که بدون آن گفت و گو در زمینه ی اخلاق اغلب به جدل های بی پایان یا ناسازگاری های دلسرد کننده و کج فهمی می انجامد. رسیدن به جایگاه استدلالگر اخلاقی صاحب بینش و انسان اخلاق مدار وقت و تمرین بسیار میخواهد. برای رسیدن به چنین جایگاهی خود باید همت کنیم.

گفتم،همان اول کار گفتن نوشتن داستان کوتاه کار من نیست.این هنر بزرگ را کافکا داشت،ولفگانگ بورشرت داشت و می تونست بدارد که در همان بیرون جلو در جان سپرد و داغش لابد فقط به دل من یکی نیست و پیشتر از او چخوف داشت که بالاخره خون قی میکرد در آن اتاق سرد و چند فقره ای هم رومن گاری،آنجا که پرندگان پرواز میکنند میروند در پرو میمیرند حالا شما به من بگویید کلاه و کاشکول و پالتو و عصای آقای جنانان را چه کسانی از کف میدان کج و قناس جمع خواهند کرد؟و آن اشیای ریز زینتی را چه کسانی پیدا خواهند کرد؟

افسوس، چشم‌های تو که مثل خون در رگ‌های من دوید، یک‌بار دیگر مرا به زندگی بازگرداند. تصور می کردم خواهم توانست به این رشته‌ی پرتوان عشقی که به طرف من افکنده شده است چنگ بیندازم و یکبار دیگر شانس خودم را برای زندگی و سعادت آزمایش کنم. چه می‌دانستم برای من هیچ‌گاه «زندگی» مفهوم درست خود را پیدا نخواهد کرد؟ چه می‌دانستم که دربه‌دری و بی سروسامانی سرنوشت ازلی و ابدی من است. چه می‌دانستم که تلاش من برای نجات از این وضع، تلاش احمقانه‌ای بیش نیست؟

کیانوش: منظورت اینه چون من رو دوست داری میخوای گند بزنی به همه ی احساسی که به تو دارم؟ منظورت اینه، درسته؟
هاله: ببین کیا، رفتن توی فاضلاب، معنیش این نیست که تا آخر عمر تبدیل شده ای به یه تیکه آشغال بوگندو، شاید معنیش این باشه که برای رسیدن به بهشت گاهی باید تا گلو برید توی کثافت.
کیانوش: دست بردار، هاله، بهشت کجا بود؟ برای کسی که تا گلو میره تو کثافت دیگه بهشتی وجود نداره. منظورم اینه ممکنه تو بهشت باشه، اما همیشه بوی گند میده. یه بو گندو تو بهشت.

ین جانور چموش (شاه، بی بی، سرباز) از همه رمان هایم بی خیال تر است. ولادیمیر نابوکوف ولادیمیر نابوکوف آنگونه می نویسد که باید نوشت با شور و حال. جان آپدایک تنوع و قدرت و غنای دریافت های نابوکوف هیچ همتایی در ادبیات مدرن ندارد. مارتین ایمیس ولادیمیر نابوکوف نابغه ادبیات بود.

گراتزیا داددا، برنده جایزه نوبل ادبی 1926، نخستین اثرش را در نوزده سالگی منتشر کرد و از آن پس با انتشار آثار درخشانش به شهرتی کم نظیر رسید. شخصیت پردازی موشکافانه و ستایش انسان و زندگی در بستر داستانی جذاب، از بارزترین ویژگی های آثار اوست.

شرحی بسیار مختصر از زندگی پر ماجرای فیلسوف، حاوی اشاراتی به تنهایی نیکلای خردسال، خصومت او با جهان اطراف و لحظات طغیان و شورش علیه نظام های همسان ساز بیرونی از یک سو و راه رسیدن نیکلای جوان به مسیحیت از سوی دیگر.

صادق چوبک زاده تیرماه ۱۲۹۵ در بوشهر نویسنده ایرانی است. از آثار مشهور وی مجموعه داستان انتری که لوطی اش مرده بود و رمانهای سنگ صبور و تنگسیر نام برد. اکثر داستان‌های وی حکایت تیره روزی مردمی است که اسیر خرافه و مذهب و نادانی خویش هستند. چوبک با توجه به خشونت رفتاری ای که در طبقات فرودست دیده می شد سراغ شخصیت ها و ماجراهایی رفت که هرکدام بخشی از این رفتار را بازتاب می دادند و به شدّت ره به تاریکی میبردند. او یک رئالیست تمام عیار بود که با منعکس کردن چرک ها و و زخم های طبقه رها شده فرودست نه در جستجوی درمان آنها بود و نه تلاش داشت پیشوای فکری نسلی شود که تاب این همه زشتی را نداشت. به همین دلیل چهره کریه و ناخوشایندی که از انسان بی چیز، گرسنه و فاقد رویا ارائه می دهد، نه تنها مبنای آرمان گرایانه ندارد بلکه نوعی رابطه دیالکتیکی است بین جنبه های مختلف خشونت. او در اکثر داستانهای کوتاهش و رمان سنگ صبور رکود و جمود زیستی ای را به تصویر کشید که اجازه خلق باورهای بزرگ و فکرهای مترقی را نمی دهد.

“کارنامه سپنج” مجموعه آثار پانزده سال اول داستان نویسی محمود دولت آبادی (تقریباً بین سال های 1341 تا 1357) است. در این آثار شاهد تجربه های اولیۀ داستان نویسی دولت آبادی در مسیری پانزده ساله هستید. قلم سحار او با استادی لایه های مختلف اجتماعی را در برابر چشم خواننده قرار می دهد و دغدغه ها، عشق ها، درگیری ها و فهم های این مردان و زنان را بر می نماید.

کارنامه سپنج فرصتی برای بازخوانی آثار نویسنده ای است که بی اغراق امروز در قلۀ داستان نویسی فارسی قرار دارد و آثارش جزء جدایی ناپذیر ادبیات داستانی معاصر ماست.

این داستان ها که در قالب یک مجموعه دوجلدی ارائه شده اند، عبارتند از : سفر، بیابانی و هجرت ، از خم چنبر ، گلدسته ها و سایه ها ، ادبار و آیینه ، آوسنه بابا سبحان، با شبیرو ، عقیل عقیل ، دیدار با بلوچ ، روز و شب یوسف، گاواربان

هویت با پیکربندی مؤلفه‌های کم‌وبیش بی‌شمارش، جنسیت، ملیت، دین، زبان، نژاد، خاستگاه اجتماعی، بومی یا مهاجربودن، در اقلیت یا در اکثریت‌بودن و… که شخص در انتخابِ هیچ‌یک از آن‌ها اختیاری ندارد، ناگزیر است همه‌‌ی عمر، دست‌کم از زمان رسیدن به بلوغ فکری، تَبعات آن را متعهد شود، عده‌ای با سربلندی و عده‌ی کثیر دیگری با شرمندگی!
نویسنده می‌پرسد چرا در آستانه‌ی هزاره‌ی سوم، تأکید بر هویت خویشتن باید با نفی هویت‌های دیگری قرین باشد؟ چرا بسیاری از اشخاص نمی‌توانند همه‌ی تعلق‌های هویتی‌شان را آزادانه به‌عهده بگیرند؟ آیا جامعه‌های ما تنها به دلیل تفاوت در دین، زبان، ملیت و عقیده‌ی انسان‌هایی که در آن زندگی می‌کنند تا ابد گرفتار تنش‌ها و فوران خشونت‌های مرگبار، از حمله‌های انتحاری تا نسل‌کشی، خواهد بود؟
امین معلوف نویسنده‌ی عرب مسیحی لبنانی‌تبار به دلیل ردّ این تقدیرِ محتوم و این گریزناپذیری سرنوشت، با زبانی ساده و روشن و نگاهی منصفانه و روشن‌بین، مشکل بحران هویت را که در نهایت مشکل بحران فرهنگی است، با مرور رخدادهای تلخ و ناگوار دهه‌های اخیر (لبنان، یوگسلاوی سابق و…) و خطرات جهانی‌سازی یک‌جانبه‌ی فرهنگ غربی امریکایی را مطرح می‌کند و راه‌های برون‌رفت از بحران، یا دست‌کم راه‌های جلوگیری از وخیم‌ترشدن آن را مطرح می‌کند.