ماردن در کتاب « پیروزی فکر » به ارائه راهکارهای علمی به منظور زیستنی توام با اعتماد به نفس، کشف تواناهایی درون، زدودن بسیاری از عادات و تفکرات منفی انسان ها در مواجه با خود پرداخته است . مهم ترین ایده ای که نویسنده به خواننده منتقل می کند، این است که بر مبنای روانشناسی انسان گرا الگوهای کارآمد زندگی را به مخاطب معرفی و کمک می کند تا هر چه بیشتر به انسان هایی شادتر، تواناتر و کاراتر بدل شویم . از ویژگی های این اثر می توان به صریح و شفاف بودن آن و همچنین دسته بندی به جا و کارآمد موضوعات اشاره کرد .

مروزه در عرصه‌ی علوم اجتماعی، که علوم سیاسی نیز بخشی از آن به شمار می‌رود، هیچ‌گونه وحدت روش‌شناختی مشاهده نمی‌شود. رویکردهای گوناگون به پژوهش در علوم اجتماعی، مبانی فلسفی و معرفت‌شناختی وجود دارند، و راه‌های مختلفی برای دست‌یابی به دانش علمی توصیه می‌کنند. با روشن شدن کاستی‌های هریک از روش‌های موجود، دیگر به ادعاهای مطلق این روش‌ها برای کسب شناخت اقبال چندانی نمی‌شود، و نه می‌توان تمام پدیده‌های اجتماعی را در قالب روابط منطقی و ریاضی‌گونه‌ درآورد و فهم آن‌ها را به قوای عقلانی ذهن شناخته شده سپرد، و نه می‌توان به تجربه‌ی ناب، که فارغ از هر نوع پیش‌داوری و مفروضات و ساختارهای ذهن پیشین است، دل بست. کتاب حاضر نیز در همین راستا تدوین شده است. نگارنده در مبحث نخست تحت عنوان “کثرت در روش‌شناسی‌های علوم اجتماعی” به سه رویکرد؛ اثبات‌گرایی، تفسیری و انتقادی اشاره کرده، سپس اطلاعاتی را در زمینه‌ی طراحی پروژه‌های پژوهشی فراهم آورده است. روش‌های گردآوری داده‌ها از جمله روش‌ پیمایشی، مصاحبه، مشاهده‌ی میدانی و… و تحلیل داده‌ها بخش‌های بعدی کتاب را تشکیل می‌دهند.

این رمان به ظاهر ساده است . و این را کامو به شدت احساس کرده است : یک «اضطراب» در تمام طول کتاب وجود دارد،حتی در لحظاتی که احساس می شود همه چیز دارد راحت می گذرد ، خواننده کنجکاو می شود و وادار می شود در مورد تردید هایش از خود سوال کند . انگار نویسنده خواسته است به او یادآوری کند که در این جا چیزی رازآمیز وجود دارد که باید کشف شود.

استفاده از روش‌های شرح داده شده در این كتاب را زمانی كه فرزندتان تقریبا 9 ماهه است، آغاز كنید. استفاده از این روش‌ها، زمانی كه فرزندتان هنوز خیلی كوچك است، به شما كمك می‌كند بسیاری از مسائل را قبل از وقوع جلوگیری نمایید. اما حتی اگر دیرتر شروع كردید، به شما قول می‌دهم، كه خواهید فهمید، رویكرد آمده در كتاب شادترین كودك محله هر روزه كمك و یار شما خواهد بود تا بتوانید تولد 4 سالگی او را به خوبی بگذرانید. در حقیقت اغلب پدرها و مادرها معتقدند، حتی این مهارت‌ها رابطه‌ی آن‌ها را با بچه‌های بزرگ‌ترشان، رئیس‌شان، همسایه‌شان و حتی با پدران و مادران خودشان بهبود بخشیده است.

در سه داستان که به نقل از The Sunday Herald Times [London] “داستان هایی بسیار هوشمندانه در مورد فروپاشی اشتیاق” اند ، سیمون دو بووار نویسنده ی نام آشنای فرانسوی ما را به درون زندگی سه زن می کشاند ، زنانی که همه شان دوران جوانی شان را پشت سر گذشته ، و با بحران های غیر منتظره ای روبرو هستند. کتابی جنجالی و جذاب که بینش جالب توجه دوبووار درمورد زنان را به خوانندگان ارائه می دهد. هر سه زن این داستان با چیزی مشترک مواجه اند: تنهایی و ترس. ترس از پیر شدن. ترس از آنکه در زندگی شان شکست خورده اند. آن ها وامانده اند. آنها “وانهاده” شده اند .شخصیت اصلی زنی به نام مونیک. او زنی است معمولی مانند میلیون ها زن دیگر. زنی که زندگی اش را فدای همسر و فرزندش کرده است و حالا بحران پیری را از سر می گذراند. خود دوبووار در مورد این کتاب گفته است که هرگز هیچ داستانی به غم انگیزی آن ننوشته است.
دوبووار فیلسوف، نویسنده، اگزیستانسیالیست و فمنیست فرانسوی بود. شهرت او بیشتر به خاطر کتاب جنس دوم او است که چند سال پس از چاپ به عنوان مانیفست فمنیسم شناخته شد.

درونمایه اثر پیش رو بررسی شیوه ی رویارویی انسان ها با یک شکاف است:
شکاف میان چیزها آن گونه که هستند و آن گونه که باید باشند.نویسنده بر آن است تا روشن کند که انسان ها چگونه می توانند با اتخاذ چشم اندازی درست،به جا فرو غلتیدن و نابود شدن در این شکاف،از کنار آن بگذرند یا دست کم در حوالی آن سکنا گزینند.جان مورل شیوه ی واکنش انسان ها را به این گونه ناهمخوانی ها بسته به نوع نگرش آنان می داند،به این که جهان و ز زندگی خود را تراژیک ببینند یا کمیک. بنابراین، در اینجا تراژدی و کمدی نه به عنوان دو گونه ی ادبی،بلکه به عنوان دو شیوه ی نگرش به چیزها یا دو نوع جهان بینی بررسی می شوند. از این رو شواهد کتاب بیش از آن که ادبیات باشد از زندگی نامه ها،رویدادهای تاریخی،و رفتارهای روزمره گرفته شده است.
این کتاب می تواند به ویژه برای پژوهشگران روان شناسی،جامعه شناسی،ادبیات و فلسفه سودمند باشد.

کتاب حاضر مشتمل بر دو مقاله درباره «مارکی دوساد» (17401814م) نویسنده فرانسوی و اندیشه او در ادبیات است. مقاله نخست، از کتاب «ساد همسایه من» انتخاب شده است. در این مقاله «لکوسوفسکی» (نویسنده کتاب حاضر) با برقراری تقابلی میان «فیلسوف شرور» و «فیلسوف شریف» و نیز با در نظرگیری وضعیت های مکتب و فردیت در زندگی با اندیشه سادی، در تلاش است تا «ناهنجاری های سرپیچی کننده تجربه سادی» را از درون زبان قاعده مند و نظام های انضباطی بدن و اندیشه بیرون بکشد. تجربه سادی از نظر کلوسوفسکی بر علیه هر نوع علیت و عقلانیت مدرن می شورد و خواستار جوشش و آشوب جهان با تکیه برخواست غرایز است. مقاله بعدی بر ضدیت میان انسان پرهیزکار و انسان بر آمده از تجربه سادی تأکید دارد. این مقاله بیشتر شبیه مطالعه ای درباره موضوع طرح شده با تکیه براخلاق و اخلاقیات و وضعیت خدا در میانه اخلاق و اخلاقیات است. در کل با تأمل در دو مقاله کتاب دریافت می شود که ساد نوع خاصی از تجربه گرایی را برای زیست در جهان به مخاطبانشان پیشنهاد می کند.

این کتاب به لحاظ فشردگی و ایجاز در طرح مضامین خاص آگامبن در میان کتاب های او جایگاه کمابیش یکتایی دارد. بسیاری از این مضامین یا پیش تر به طور کامل بسط داده شده اند یا موضوع کارهای آتی آگامبن اند. بنابراین می توان گفت این کتاب کوچک تا اندازه ی زیادی حاوی همه ی دغدغه ها و مضامین اصلی تفکر آگامبن اند، از مفهوم قدرت دولت و حاکمیت در سنت غربی گرفته تا الهیات و ماتریالیسم، والتر بنیامین و سیاست مسیحایی، سن پل و مارکس، ایده ی زبان و ایده ی تفکر و …

کتابِ یادداشت های بغداد نوشته ی نُهاالراضی (2004-1941) یکی از نمونه های درخشانِ مستندنگاری است بر اساسِ خاطرات و مشاهداتِ شخصی. این کتاب روزنوشته های نقاش و هنرمند و مدرنیست برجسته ی عراقی است که از ابتدای جنگِ اول خلیج فارس تا انتهای جنگِ دوم خلیج فارس را روایت می کند و یک سال بعدِ پایانِ کتابش به خاطرِ آلزایمری شتابنده، از دنیا می رود. کتابِ یادداشت های بغداد صرفاً خاطره نویسی نیست، بلکه روایت رنج و تاریخ و روزگار ملتهبِ دوازده سالِ آخر حکومتِ صدام است از چشمِ زنی برخاسته از یکی از مهم ترین خانواده های روشنفکرِ عراق. نُهاالراضی یکی از نقاشان مهمِ نوگرای عراقی است که در لندن و بیروت درس خواند و کار کرد و با آغاز جنگِ لبنان، در اوایلِ دهه ی هشتاد، به کشورش بازگشت. او در این کتابِ شگفت آور روایتی می سازد از چگونگی نابود شدنِ عراق به دستِ صدام و امریکا و نیروهای هم پیمانش. نابودی ای که به زعمِ او کلِ خاورمیانه را هدف گرفته است. یادداشت های او مدام به اتفاق های روز، گذشته ها و هنر و ادبیات اشاره می کنند و برای همین کتاب به یک اثر مهمِ ادبی تبدیل می شود و برای این نقاشِ برجسته اعتبارِ فراوانی به همراه می آورد. قصه ی پُر آبِ چشمِ رؤیاهایی که قدرت ها تباه شان کردند.

دشمن مردم از خیلی جهات خواندنی است. اول این‌که، سبک کار ایبسن در این اثر با کارهای دیگرش تفاوت دارد؛ این را باید دریابیم و اهداف احتمالی آن را بشناسیم. این نمایشنامه یک بحث جامعه‌شناختی مبتنی بر فلسفۀ سیاسی «اصحاب قرارداد اجتماعی» است که «شهروندی» را در چارچوب کلان روایت روشنگری مطرح می‌کردند؛ ایبسن، اما، از یک سو، شرح وظایف متعارف برای مسؤلان «دولت/شهر» در این گفتمان را نمی‌پسندد و، از سوی دیگر، رفتار و تلقیات فرد روشنفکر را برای خروج از این کلان روایت و ورود به مدرنیته‌ای بر اساس «بازی متقابل»، کارآمد و به روز نمی‌داند. به همین دلیل، و عمداً، این اثر ظرافت‌های دیگر آثار رئالیستی ایبسن را ندارد. دوم این‌که، علیرغم عنوان فریبندۀ این نمایشنامه که ذهن را مهیای «آدم بده» و «آدم خوبه»های رایج می‌کند، ایبسن در دام شخصیت‌پردازی‌های کلیشه‌ای نمی‌افتد، زیرا اصولاً با سیاه و سفید میانۀ خوبی ندارد. سوم اینکه، به همین دلایلی که در بالا آوردم، این اثر آمیزۀ تراژدی و کمدی غریبی است. برای درهم شکستن مرزهای «سیاه» و «سفید»، نویسنده خطر می‌کند و این دو گونه را از آغاز تا پایان اثر به موازات هم می‌آورد. از این نظر نیز، دشمن مردم تجربۀ موفق و چشمگیری است.

کریس: چیه؟ اگر بندازمش پشت میله‌ها مُرده زنده می‌شه؟ پس واسه چی این کار رو بکنم؟ اونجا هرکی مثل سگ رفتار می‌کرد با تیر می‌زدیمش، ولی اونجا شرافت واقعی در کار بود، برای حفظ چیزی اون کار رو می‌کردیم. اما اینجا؟ اینجا سرزمین سگ‌های بزرگه، اینجا قرار بر دوست داشتن آدم‌ها نیست، بر خوردن آدم‌هاست. اصل بر اینه؛ اساس زندگی ما همین یه اصله. خب این‌دفعه هم باید چند نفری کشته می‌شدن، و دن دیگه. دنیا اینجوریه، چطوری می‌توم دق‌دلیش رو سر اون خالی کنم؟ معنی این‌کار چی می‌شه؟ این رو بهش می‌گن باغ وحش، باغ وحش

رویای بزرگ سیمون بولیوار، که تاریخ او را با نام «آزادی بخش» ستوده است، متحد کردن کشورهای آمریکای لاتین بود.

یک و نیم قرن پس از عبور خسته سیمون بولیوار از تاریخ، گابریل گارسیا مارکز، نویسنده نامدار کلمبیایی و برنده جایزه ادبی نوبل، در «ژنرال در هزارتوی خود» از دیدگاهی تازه و در دل اثری جذاب به او نگریسته است.

«روز به خیر رییس جمهور» اثر دیگر مارکز، نیز در همین کتاب آمده است.

اثر چهار جلدی تاریخ فلسفه غرب نوشته آنتونی کنی، به گواهی صاحب‌نظران و به گفته نشریه «فرست تینگ»ز، معتبرترین تاریخ فلسفه غرب تک مولف بعد از تاریخ فلسفه کاپلستون است. جامعیت و روزآمد بودن این کتاب از آثار مشابه خود بیشتر است.

و اخیرترین فلاسفه مهم غرب از جمله ژاک دریدا و بزرگان فلسفه تحلیلی مثل استراوسون، کواین، دیویدسون، رایل را از قلم نینداخته است. ضمنا مولف کوشیده است تا هم مثل راسل قلمی روان و جذاب داشته باشد و هم مانند کاپلستون معتبر، مستند و دقیق بنویسد. 

نسخه اصلی این اثر چاپ آکسفورد و کتاب درسی دانشجویان دوره کارشناسی است. تحلیل ها و تفسیرهای بدیع و ابتکاری او از همان صفحات اول خواننده را مجذوب می‌کند. استاد بهاءالدین خرمشاهی در یادداشتی درباره این کتاب نوشته است: تاکنون کتابی به این اطلاع‌بخشی و ترجمه‌ای به این معنابخشی یعنی معنا‌رسانی کم دیده‌ام”. 

جلد اول این اثر که دربردارنده فلسفه دوره باستان است اکنون از جانب بنگاه ترجمه و نشر کتاب پارسه در دسترس مخاطبان قرار گرفته است و مجلدات بعدی هم در دست انتشارند.

کتاب “شازده حمام 1و2” بر اساس تجربیات دکتر “محمدحسین پاپلی یزدی” از دوران کودکی ، نوجوانی و جوانی در منطقه ای محروم از شهر قدیمی و کویری یزد به رشته ی تحریر درآمده است. وی در سال 1327 در یزد متولد شد و دوران کودکی و نوجوانی خود را در آنجا گذراند. دکتر “محمدحسین پاپلی یزدی” مدرس مهمان دانشگاه سوربن در فرانسه و فارغ التحصیل رشته ی جغرافیا در ایران است.
حتی باهوش ترین افراد 55 ساله نمی توانند خاطرات اولیه ی دوران کودکی خود را به درستی تاریخ گذاری کنند و ادعا کنند که یک خاطره مربوط به یک روز و سال خاص است، با این حال چیزهای مبهمی از خاطرات اولیه ی کودکی فرد در خاطر او می ماند. البته این قاعده درباره ی بچه های مرفه یا معاصر صدق نمی کند؛ چرا که با بهره گیری از تجهیزات پیشرفته ی امروزی، والدینشان به طور مداوم از آن فیلم می گیرند و تاریخ ، زمان ، روز ، ماه و سال حوادث را در فیلم بیان کنند. و اگر این فیلم هر چند هفته یکبار به بچه ها نشان داده شود ، ممکن است بتوانند تجربیات دوران کودکی خود را دقیقا همانطور که بوده در شصت، هفتاد سالگی به خاطر بیاورند.
افرادی که در سال 1327 در یزد متولد شدند ، هنوز بخش زیادی از تکنولوژی رایج امروز نظیر ضبط صوت، تلویزیون، کامپیوتر و فیلم را در اختیار نداشتند و به این سبب، فقدان خاطرات دوران کودکی، همیشه برایشان گیج کننده بوده است. دکتر “محمد حسین پاپلی یزدی” نیز همین شرایط را داشته، اما می تواند تفاوت بین خاطرات دوران پیش دبستانی و خاطرات دوران دبستان و بعد از آن را تشخیص دهد و حاصل آن، کتاب پیش رو با عنوان “شازده حمام 1و2” است.

هشداری آگاهی بخش درباره هزینه های شخصی ای که مردم در ذیل نظام توتالیتر متحمل می شوند.
آدم ربایی،تجاوز،تحقیرو خشونت،این سرنوشت انبوهی از زنانی بود که به چنگ معمر قذافی،حاکم مستبد لیبی ،افتادند.آنیک کوژان نظام وحشتناکی را شرح می دهد که در آن زنان جوان به ارضای نیازهای حیوانی قائد اعظم وادار می شدند.
غرب مسحور زنان آمازونی قذافی بود.غربی ها خبر نداشتند که در پشت دیوارهای قصر قذافی چه خشونت وحشتناکی علیه زنان در جریان است… این کتاب بی شک یک دستائرد بزرگ ژورنالیستی است.
کتاب از سو استفاده های جنسی گسترده قذافی طب بیش از چهار دهه حکمرانی اش پرده برداشته است… کوژان صفحه به صفحه اسامی و چهره های تازه ای را معرفی می کند و به قربانیان قذافی صدایی برای گفتن می دهد.

«مکتب های ادبی» جامع ترین کتاب در مورد سبک های ادبی است که مرحوم رضا سید حسینی آن را نگاشته است. این کتاب دوجلدی که اینک به چاپ جلد اول بیستم و جلد دوم نوزدهم، رسیده است نخستین بار در فروردین ماه 1334انتشار یافت و بعد از آن بارها تجدید چاپ و ویرایش شد.
سیدحسینی در مقدمه این کتاب آورده: “من این كتاب را در آغاز به عنوان راهنمای ساده و فهرست وار برای آشنائی با «ایسم» های گوناگون ادبی نوشته بودم به امید اینكه در آینده، اساتید متخصص و نویسندگان و محققان آثار كاملتری در این مورد ارائه كنند، اما چنین نشد و كتاب به عنوان یگانه منبع و حتی كتاب درسی درباره مكتب ها باقی ماند.”
رضا سیدحسینی متولد اردبیل (22 مهر 1305 – 11 اردیبهشت 1388) نویسنده و مترجم ایرانی است. سیدحسینی همچنین سرپرست و عضو اصلی تألیف و ترجمه ی مجموعه ی شش جلدی «فرهنگ آثار» بوده است. از سیدحسینی تاکنون 34 جلد کتاب منتشر شده است که می‌توان به ترجمه‌هایی از آندره مالرو، مارگریت دوراس، یاشار کمال، ناظم حکمت، ژان پل سارتر، آندره ژید، آلبر کامو، توماس مان، ماکسیم گورکی، بالزاک، جک لندن، چارلی چاپلین و… اشاره کرد.