لورنس دیویدسون، استاد مطالعات خاورنزدیک در دانشگاه وست چستر پنسیلوانیا در کتاب حاضر نگاهی نقادانه دارد به درک و فهم مردم و دولتمردان امریکایی از صهیونیسم و فلسطین از زمان اعلامیهٔ بالفور در سال 1917 تا تأسیس دولت اسرائیل در سال 1948. به باور او، صهیونیسم بر آن است تا فلسطین را به کشوری یهودی‌نشین مبدل کند و برای این منظور از ارتباط مذهبی و انجیلی غربیان با فلسطین سوءاستفاده می‌کند. دیویدسون معتقد است که این جهت‌گیری باعث می‌شود مردم امریکا، صهیونیسم را به چشم «امپریالیسمی خیرخواهانه» نگاه کنند که تمدن و آبادانی را به فلسطین عقب‌مانده ارزانی کرده است.

با این همه، صهیونیست‌های امریکایی تا سال 1945، با مقاومت وزارت خارجهٔ امریکا مواجه بودند که موضعی بی‌طرف در قبال مسئلهٔ فلسطین داشت و این موضع ناشی از بیمِ درگیرشدن این کشور در موضوعی بود که سودی در آن نمی‌دید. دیویدسون با بررسی تنش روزافزون میان دو طرف درگیر در فلسطین توضیح می‌دهد که چه‌طور صهیونیسم به‌مثابه یک گروه قدرتمند ذی‌نفوذ و مصمم، توانست سیاست خارجی امریکا را به سود خود شکل دهد.

فلسطین: نگاه امریکاییان، پژوهشی عینی در مورد زخم عمیقی است که از نیمهٔ دوم قرن بیستم تاکنون بر پیکر بشریت نشسته است.

دو پدیده ای که زندگی انسان را در قرن بیست و یکم بیش از هرچیز دیگری تحت تاثیر خود قرار داده است شکل گیری اقتصاد فراصنعتی از یکسو و جوامع فراملی و گلوبال از سوی دیگر است.
پیرامون روندهای گلوبال و اثرات ان بر جوامع تاکنون نظریات گوناگونی مطرح گردیده و بسیاری از صاحب نظران در موافقت و مخالفت با ان اظهار نظر کرده اند. با وجود انکه این روندها ، نیروهای سیاسی جهان را بر ان داشته که استراتژی و برنامه های خود را با آن منطبق سازند

این كتاب نمودار بخشی از تلاش فكری نگارنده در سال‌های هزار و سیصد و هفتاد و سه و هفتاد و چهار می‌باشد از صاحب‌نظران و صاحب‌قلمان در طول این مدت عمدة مشغولیت و مسؤلیت من در این دوران، ایضاح این معنا بوده است كه چگونه بر آیین قدسی غبار دنیویت می‌نشیند و چرا آسمان جامه‌ای از خاك بر تن می‌كند و به كدام دلیل است كه مصلحان و محییان، گاه صواب و صلاح را در این می‌بینند كه كامیابی دنیوی را در كنام دین جستجو كنند و بر اندام شریعت رادیی از ایدئولوژی بپوشانند، و آیینی را كه چنان خدمات و حسنات و بركات انسان نواز و آخرت‌سازی دارد، چنین در خدمت دنیا درآورند، و از طرف دیگر همواره از خود می‌پرسیده‌ام كه چرا كسانی فهم زمینی خود از دین را چنین آسمانی می‌پندارند و درك بشری خود را صبغة اهورایی می‌بخشند و همیشه با خود در كلنجار و چالش بوده‌ام كه منزل و منزلت راستین دین، كجا و كدام است، و اگر روزی بزرگانی دین را فربه و متورم می‌خواستند و رواكردن هرحاجتی را بدو می‌سپرده‌اند، آیا اینك نوبت آن نرسیده است كه به داوری منطقی و مشفقانه آن را از آن آماس بیمار صفتانه برهانیم؟

مجموعه حاضر حاوی مقالات بسیار مهمی در پهنه ادبیات روابط بین‌الملل در قرن بیستم است که در طول پنجاه سال در این زمینه نگاشته شده است. در این راستا از دهه ۱۹۸۰ به این سو مباحث قابل ملاحظه‌ای پیرامون دولت‌های مردم‌سالار لیبرال، نظم بین‌المللی صلح‌جویانه، لیبرالیسم و صلح انجام شده است.

این کتاب با رویکردی روان‌شناسانه به مبحث خشونت جمعی و سیاسی، می‌‎کوشد تا علل بروز خشونت‌ها را تبیین کند. نویسنده، خشونت سیاسی را به عنوان تمامی حملات فراگیری که در درون یک جامعه سیاسی، علیه رژیم سیاسی، بازیگران آن یا سیاست‌های آن انجام می‌گیرد، تعریف می‌کند.

نوسازی و اصلاحات در تجربه اروپائیان بر مبنای مدرنیته و به کمک بورژوازی و دولت مطلقه و ملی و مدرن و از گذر تغییرات اجتماعی رادیکال و همه جانبه به ظهور جوامع مدرن و توسعه یافته انجامید.اما در ایران با وجود دو قرن تلاش اصلاح طلبانه از عباس میرزا تا امیرکبیر و سپهسالار و از مشروطه و دوره پهلوی تا دوره انقلاب اسلامی،نوسازی و اصلاحات منجر به ایجاد جامعه ای مدرن و توسعه یافته نگردیده است.از جمله علل و عوامل مهم در ناکامی ایرانیان در امر نوسازی و توسعه برداشت ایدئولوژیک و یکسویه مقامات اصلاح طلب و روشنفکران از مدرنیته و نوسازی یا توسعه و عدم وجود یک چارچوب تئوریک منسجم و جامع متناسب با شرایط ایران،فقدان ائتلاف و اجماع بین نخبگان سیاسی و فکری و در نتیجه ضعف دولت و بی ثباتی سیاسی و فقدان اقتدار و مشروعیت،ضعف و غیبت بورژوازی ملی و رابطه سست و ضعیف بین دولت و گروه ها و طبقات اجتماعی،ناکامی در انجام تغییرات اساسی و ساختاری به دلیل مخالفت گروه های غیر مولد حاکم و نیز دخالت تخریبی عوامل خارجی می باشند.

«در جهان در حال توسعه و کم‌تر توسعه‌یافته، بسیاری از واحدهای سیاسی که از لحاظ حقوقی نام دولت را یدک می‌کشند، حتی با گذشت چند دهه از استقلال‌شان هنوز نتوانسته‌اند روند دولت ملت‌سازی را به طور مطلوبی طی نمایند و از جنبه‌های مختلف، از جمله همگرایی ملی و دست‌یابی به هویت ملی منسجم، تثبیت نهادهای سیاسی، اشباع سرزمینی، ترسیم مرزهای ملی (فیزیکی و هویتی)، استقلال و اعمال حاکمیت ملی و… با مسائل و مشکلات بزرگی روبه‌رو بوده‌اند». پدیدآورندگان کتاب حاضر در ادامة پیش‌گفتار افزوده‌اند: «با ورود به عصر پس از جنگ سرد و به ویژه با تشدید فرایند جهانی شدن نه تنها از شدت و حجم مشکلات آن‌ها کاسته نشده، بلکه حتی از برخی جهات بر مسائل عدیدة آن‌ها نیز افزوده شده است. در چنین فضایی موضوع دولت ملت‌سازی در مطالعات روابط بین‌الملل اهمیت بنیادی یافته و توجه بسیاری از پژوهشگران و ناظران بین‌المللی را به خود جلب کرده است».

«نامه سرگشاده درباره کنفرانس طائف و مسئله جنگ» نامه‌ای است که آیت‌الله، نعمت‌الله صالحی نجف‌آبادی (۱۳۹۲-۱۳۰۲) به هاشمی رفسنجانی در اسفندماه سال ۱۳۵۹ نوشته‌است. در بخشی که به عنوان مقدمه نامه درنظر گرفته‌شده است از زبان صالحی نجف‌آبادی چنین می‌خوانید: این مقاله در رابطه با سخنان رئیس مجلس در روز دوشنبه ۶ بهمن ۵۹ در مورد عدم شرکت ایران در کنفرانس اسلامی طائف و تمسک ایشان به آیه ۹ از سوره حجرات و تأیید سخنان معظّم‌له از طرف نمایندگان مجلس نوشته شده‌است. اگرچه این مقاله مربوط به کنفرانسی است که زمانش گذشته است ولی مطالب آن می‌تواند برای همیشه و در موضوعات مشابه مورد توجه و احیانآ استفاده و عمل واقع شود. بخشی از نامه: رئیس مجلس گفته‌اند: «اگر صدام طرد شد و جنگ جاری بعنوان تجاوز عراق به ایران اعلام و موضع، موضع اسلامی شد ما می‌توانیم به آینده جهان اسلام امیدوار باشیم و وحدت جهان اسلام را در نظر بگیریم». ایشان دو چیز را شرط اسلامی شدن موضع کنفرانس طائف دانسته‌اند یکی طرد صدام و دیگری محکوم کردن رژیم عراق در این جنگ. اما درباره طرد صدام، ما می‌پرسیم: آیا اگر صدام طرد می‌شد موضع کنفرانس صددرصد اسلامی می‌شد؟ آیا با حضور ملک حسین قاتل فلسطینی‌ها و یار با وفای آمریکا و حضور ملک‌حسن مهره شناخته شده استعمار و قاتل انقلابیون صحرا و حضور ملک خالد قاتل مسلمانان انقلابی در مسجدالحرام و یکی از مؤثرترین یاران آمریکا در منطقه، آیا با حضور این عناصر شناخته شده کنفرانس می‌توانست صددرصد اسلامی باشد؟ چه فرقی است بین صدام و بین ملک‌حسین و ملک‌حسن و ملک خالد؟ حقیقت اینست که کنفرانس طائف با این ترکیب و خط سیری که داشت نمی‌توانست صددرصد اسلامی باشد چه صدام در آن باشد و چه نباشد؛ خصوصآ اگر قبول کنیم که فکر تشکیل کنفرانس طائف پس از سفر کیسینجر به عربستان سعودی به‌وجود آمد. ولی وظیفه ایران این بود که وجود صدام را نادیده بگیرد و در این کنفرانس که نامش اسلامی بود شرکت کند و از آنجا فریاد مظلومیت خود را به جهان اسلام و سراسر جهان برساند و تا آنجا که می‌تواند بکوشد که در جهت دادن به کنفرانس مؤثر باشد و خطّ سیر آن را حتی‌الامکان اسلامی کند و …

كتاب حاضر، درباره‌ی دیوان‌ها و قشون نظامی عصر صفوی است و در سه فصل تنظیم شده: فصل نخست درباره‌ی سازمان حكومت مركزی، مناصب عالی دولتی و رویه‌های دیوان عالی است. فصل دوم به بحث درباره‌ی حكومت ایالتی اختصاص دارد. هم‌چنین اطلاعاتی درباره‌ی منصب داروغه و وزیر عرضه شده است. موضوع فصل سوم نیز قشون صفویه، چگونگی شكل‌گیری آن و اصطلاحات در قشون است. البته بحث این فصل به سازمان واحدهای مختلف قشون محدود نمی‌شود، بلكه سلاح‌های مورد استفاده‌ی آن، تاكتیك و رزم‌آرایی مورد عمل و نحوه‌ی پیروزی در نبردها و محاصره‌ها نیز شرح داده شده است. در جایی از كتاب می‌خوانیم: «در اواخر سلسله‌ی صفوی سپهسالار یكی از امرای طرف مشورت و مهم‌ترین مقام لشكری پس از قورچی‌باشی بود. با این حال، دومان این تصور را ایجاد می‌كند سپه‌سالار مهم‌ترین فرمانده بوده است هرچند كه در واقع به نیروی شبه نظامی اشاره داشت. عزل حكام با تأیید او محتمل بود. هر تصمیمی درباره‌ی عملیات نظامی باید به اطلاع او می‌رسید. …»

کتاب حاضر شامل درآمدی بر انقلاب مشروطه، سیاحت‌نامه درویش غریب، خاطرات عزیرالله خان میار و گزیدة اسنادی از مرکز اسناد ملی ایران مربوط به حزب توده و حزب جنگل کلارستاق است. سیاحت‌نامة درویش غریب، به قلم درویش رهگذریست که یک چند در عباس‌آباد تنکابن اقامت اجباری یافت و در بلوای حاصل از انقلاب مشروطة این حوزه گرفتار شد. خاطرات عزیزالله خان میار نیز اثر مستندیست که حوادث مشروطه و روزگار پس از آن را تا زمان اشغال ایران به وسیلة روس و انگلیس در جنگ جهانی دوم و اندکی پس از آن بازگو می‌کند. بخش پایانی کتاب نیز، به اسناد و مدارک مرکز اسناد ملی دربارة حزب تودة محال ثلاث و حزب جنگل کلارستاق اختصاص دارد. و همة اینها حکایت سال‌های پرتنش 1324 تا 1326 شمسی در حوزة مازندران غربی است.

پژوهش حاضر ضمن آنکه به‌دنبال ارائه شناختی کوتاه از مفهوم اطلاعات و رابطه آن با سیاست و کارکردهای این ابزار در نظام‌های سیاسی است، درصدد است تا رابطه میان دو متغیر سیاست و اطلاعات را ازطریق مطالعه موردی وضعیت جامعه اطلاعاتی ایالات متحده آمریکا تبیین کند. دراین‌‌زمینه پژوهشگران کوشیده‌اند با شناسایی دلایل دگرگونی در ساختار جامعه اطلاعاتی ایالات متحده پس از حادثه 11 سپتامبر 2001، چگونگی ارتباط میان سیاست و اطلاعات را نمایان کنند.

کتاب حاضر در چهار بخش جداگانه به بررسی مسائل مختلف ایران و روسیه در دریای مازندران می‌پردازد. در فصل نخست با عنوان «روسیه در یک نگاه» نمایی کلی از کشور روسیه در جنبه‌های مختلف جغرافیایی، سرزمینی و جمعیتی آن‌ به‌صورت آماری ارائه می‌گردد. در بخش دوم با عنوان «ایران، روسیه؛ مباحث مرزی» به دریای مازندران به‌مثابه مرز دو کشور نگاه می‌شود و تحولات و مسائل مرتبط با ایران در دوره‌های مختلف مورد بررسی قرار می‌گیرد. رژیم حقوقی دریای مازندران و مشکلات آن در این بخش مورد توجه هستند. «وضعیت مناطق و شهرهای مرزی ایران» عنوان بخش سوم است که در آن مرزهای آبی و موقعیت سرزمینی استان‌های گیلان و مازندران و شبکه‌ آب‌های این دو استان مدنظر قرار می‌گیرند. بخش چهارم نیز با عنوان «وضعیت مناطق و شهرهای مرزی روسیه» مسائل مذکور در فصل قبل را درخصوص شهرها و مناطق همجوار روسیه با دریای مازندران مورد توجه قرار می‌دهد.