جلد اول کتاب حاوی نامه‌های نهرو است. این کتاب تصویری از کلیات حوادث مهم در هند و جهان را در هزار ساله اخیر به ویژه دویست سال پایانی آن مورد تحلیل و بررسی قرار داده است. سپس در جلد دوم وقایع اروپا قبل از جنگ اول جهانی و انقلاب فرانسه و انقلاب صنعتی انگلیس و پیامدهای آن بیان شده است. همچنین مؤلف گریزی نیز به دویست سال پیش از جنگ جهانی اول می‌زند و طی آن وقایع جهان را در قرن هجدهم و نوزدهم بررسی می‌کند و در فصلی مستقل به بیداری مردم هند و ایران می‌پردازد و رشد و تکوین مبارزات میهنی در ایران را تبیین می‌کند. جنگ‌های داخلی امریکا، دست درازی انگلیس به کشورها، رشد استعمار امریکا، زوال روسیه تزاری و وقوع انقلاب اکتبر در روسیه و جنگ‌های چین و ژاپن و بالاخره نقشه جدید اروپا از جمله سرفصل‌هایی است که در این کتاب عنوان شده است. در جلد سوم این اثر مؤلف به وقایع مهم جهان در قرن بیستم می‌پردازد و طی آن رویدادهایی چون جهان پس از جنگ اول، مبارزه ایرلند به خاطر جمهوری، ظهور کمال آتاتورک در ترکیه، نهضت گاندی در هند، نهضت فاشیسم در ایتالیا، اوضاع اقتصادی در جهان، انقلاب و ضدانقلاب در چین، اقدامات ژاپن، مشکلات شوروی، پیشرفت‌های علمی در جهان، مبارزه امریکا و انگلیس در رهبری دنیا و جنگ دوم جهانی را مورد تحلیل قرار می‌دهد.

این کتاب در حوزه تهران گردی است و اطلاعات خوبی را درباره یکی از قدیمی ترین محلات تهران، دروازه غار، در اختیار خواننده خود قرار می دهد. در این کتاب از گودنشینی تا آپارتمان نشینی، بحث و به نقالی و مداحی در قهوه خانه ها پرداخته شده و تاریخچه ای مفصل از دروازه غار به شکل سفرنامه ای ارائه شده است. این کتاب به صورت مصور ارائه شده و عکس های آن از مهدی نصرتی است. مسجدجامعی در این کتاب با استناد به دیدار خود از محله دروزه غار به ۱۶۲ موضوع از جمله زندگی در اطراف دروازه غار، بازارچه قدیمی، قهوه خانه، دعوای لوطی ها، حسینیه شیخ رجبعلی خیاط، حمام چهارشنبه، سقاخانه و… پرداخته است.

این كتاب دستور زبان فارسی نیست، بلكه سخنی درباره‌ی دستور زبان است. در این كتاب نویسنده كوشیده است تا شالوده‌های نظری و فلسفیِ دستور و دستورنویسی را برای خواننده روشن كند و تا آن‌جا كه ممكن است او را در جایگاهی قرار دهد كه بتواند در پهنه‌ی افقی گسترده‌تر و با بینشی علمی‌تر به بحث‌ها و كشمكش‌های دستوری نگاه كند. این كتاب می‌كوشد تا ملاك‌هایی به دست خواننده دهد تا خود بتواند درباره‌ی دستور زبان‌های موجود داوری كند. در این راستا، مؤلف نخست از تاریخچه‌ی دستورنویسی در غرب و دستورنویسی برای زبان فارسی سخن می‌گوید، سپس معایب این نوع دستورنویسی را برمی‌شمارد، و آن‌گاه می‌كوشد با زبانی ساده و روشن خطوط اصلیِ دستور زبان ساختاری و دستور گشتاری ـ زایشی را توضیح دهد.

جوزف استیگلیتز برنده‌ی جایزه‌ی نوبل اقتصاد در سال 2001 در کتاب نگاهی نو به جهانی‌شدن اقداماتی را که برای اثربخش کردن فرآیند جهانی‌شدن ضرورت دارد تشریح کرده است. وی با بررسی روندِ کنونی جهانی شدن آن را پدیده‌ای تحمیلی می‌داند که موجب دشوار شدن دستیابی به توازن مورد نیاز جهان شده است. پیشنهادِ استیگلیتز دموکراتیک کردن فرآیند جهانی‌شدن است.

در کشور ما نمونه‌های بسیاری خاطرات، شرح سفرها و توصیف مناسبات توسط دولتمردان سیاسی، سفرا، وزیرمختارها و نیز در قالب سفرنامه، شرح زیارت اماکن زیارتی و مانند آنها چاپ و منتشر شده‌اند. این چنین نوشته‌ها بیشتر دربردارنده موضوعاتی است که به دلیل ملاحظاتی که نشر آنها را در زمان وقوع رخدادها غیر ممکن بوده است، از اهمیت ویژه برخور دارند و دربردارنده اطلاعات و نکته‌های اجتماعی و تاریخی با ارزشی است. نگارش خاطرات سیاستمداران و رجل معاصر ایران و دیپلمات‌ها یکی از ضرورت‌های دوره معاصر است. پس از انتشار کتاب «آقای سفیر» (1) خاطرات محمد جواد ظریف وزیر خارجه ایران که وی نیز در کارنامه خود پنج سال حضور در نمایندگی ایران در سازمان ملل متحد را دارد، این بار نوبت سید محمدهادی نژادحسینیان است که خاطرات خود را در مدت حضور در نیویورک به نگارش درآورد. (2)

کتاب «نه سفید نه سیاه؛ خاطرات و گزارش‌های ماموریت در سازمان ملل متحد نیویورک» به خاطرات نژادحسینیان در دوره اول وزارت کمال خرازی در وزارت امور خارجه به عنوان سفیر دایم ایران در سازمان ملل اختصاص دارد. وی در ۱۳۲۵شمسی در تهران به دنیا آمد. پس از اتمام تحصیلات ابتدایی و متوسطه، وارد دانشگاه تهران شد و در دانشکده فنی به تحصیل در رشته مهندسی راه و ساختمان پرداخت. در ۱۳۴۹ با درجه فوق لیسانس راه و ساختمان فارغ التحصیل شد و تا ۱۳۵۴ به فعالیت در شرکت‌های عمرانی پرداخت. در آن سال عازم آمریکا شد و به تحصیل در رشته حمل و نقل در مقطع دکتری پرداخت ولی به دلیل پیروزی انقلاب اسلامی در ۱۳۵۷، تحصیل را نیمه کاره رها کرده و به کشور بازگشت.(3)
وی فعالیت‌های سیاسی خود را در تشکل دانشجویی انجمن اسلامی دانشگاه تهران و سپس انجمن‌های اسلامی دانشجویان ایرانی آمریکا و کانادا متمرکز کرده بود و ۱۳۵۶رییس شورای رهبری انجمن‌های اسلامی دانشجویان آمریکا و کانادا بود و سردبیری نشریه «نصر» ارگان انجمن فوق را بر عهده داشت. وی در کابینه اول میرحسین موسوی با 146 رای موافق نمایندگان و در کابینه دوم ایشان با 190 رای به وزارت راه و ترابری برگزیده شد و در کابینه اول علی‌اکبر هاشمی رفسنجانی با 230 رای، و در کابینه دوم با 231 رای وزیر صنایع سنگین بود و در دوره اول وزارت کمال خرازی در وزارت خارجه، سفیر دایم ایران در سازمان ملل شد و سپس به نمایندگی ایران در سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) انتخاب شد. نژادحسینیان عضو شورای‌ عالی کانون مهندسین فارغ‌التحصیل دانشکده فنی دانشگاه تهران در ادوار مختلف و رئیس شورای‌عالی در دوره‌های اول، دوم، سوم، هفتم و هشتم این کانون بوده است.

از دیدگاه وی «نوشتن خاطرات به گونه‌ای عادلانه که نه حقی ضایع و نه دوستانی آزرده خاطر گردد، کاری است بس دشوار. در دوره پنج ساله ماموریت اینجانب در سازمان ملل متحد دو وظیفه برعهده من گذاشته شده بود، یکی مدیریت دفتر نمایندگی ایران در نیویورک که وظیفه‌ای حساس و دقیق بوده و کارشناسانی دلسوز و با تجربه را طلب می‌کرد تا همواره رفتار مخالفان را مد نظر داشته و تدبیر لازم را نسبت به آن به کار ببندند».

کتاب به خاطرات وی در طول دوران ماموریت پنج ساله‌اش در دفتر نمایندگی جمهوری اسلامی در نیویورک اختصاص یافته است و بخشی از وظایف خود را در این مدت چنین شرح می‌دهد:«بخش دیگری از وظایف من خدمت به 2 تا 4 میلیون ایرانی مهاجر بود. آن هم در شرایط خاص که چالش‌هایی مربوط به خود را می‌طلبید. در ضمن به دلیل عدم رابطه سیاسی بین ایران و آمریکا، رئیس نمایندگی وظیفه داشت تا در چارچوب خطوط قرمزی که از مرکز (تهران) به وی ابلاغ می‌شد و در راستای سیاست تنش‌زدایی ضمن تماس با سیاست مداران، خبرگان و نمایندگان مجالس آمریکا با برگزاری و شرکت در کنفرانس‌ها چهره واقعی جمهوری اسلامی ایران را به نمایش گذاشته و نسبت به ایجاد تصویری درست از ایران در آمریکا اقدام نماید. بیان عملکرد نمایندگی در دوره پنج ساله مورد بحث، چندین برابر آنچه که در این کتاب آمده نیاز به بررسی و بحث دارد.

هدف اصلی از نوشتن این کتاب، شرح ماوقع دوران مأموریت، همراه با تحلیل مختصر در موارد ضروری بوده است. اولویت‌‌ها طوری در نظر گرفته شده‌اند که بیشتر به درک مطالب و تجسم آنها در ذهن کمک نموده و برخی از اتفاقات تکراری بوده و تفاوتی بین آنها مشاهده نمی‌شد که از درج آنها خودداری شده است. سوابق مربوط به برخی از رویدادها در دسترس نگارنده نبود و ظاهراً تلاش وی برای یافتن آنها به جایی نرسیده است و اجبارا کتاب در این موارد سکوت اختیار نموده است.

انتخاب نام «نه سفید نه سیاه» برای کتاب نشان دهنده ممزوج بودن حق و باطل است. گزارش‌های موجود در این کتاب، خبرهای مخابره شده از سوی خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران (ایرنا) در نیویورک است که در ابتدای ورود به نیویورک، نویسنده از رییس خبرگزاری ایرنا خواسته تا از خبرها و گزارش‌های مربوط نسخه‌ای را نگهداری کند.

در این گزارش‌ها از آوردن نام افراد خودداری شده است زیرا به زعم نویسنده، «هدف انتقال تجربیات و شرح وقایع بوده و نه انتقاد یا انتقام از آن‌ها». واکنش جهانی به قرارداد توتال، رقص در میهمانی سفیر، مرکز ایران‌شناسی و اسلام‌شناسی، تقویت ارتباط بین ایرانیان مقیم آمریکا، قطعنامه موشک، مانور دیپلماتیک پیشگیرانه و نوروز در منهتن سنتز برخی از موضوع‌هاتی است که نویسنده خاطرات خود را از این رویدادها مورد توجه قرار داده است.

همچنین در بخش روابط دیپلماتیک با مراکز مختلف آمریکایی به موضوعاتی همچون«کنفرانس سیاسی در موسسه میدل ایست، سخنرانی سفیر در این موسسه، سخنرانی خانم آلبرایت وزیر اسبق خارجه آمریکا، سخنرانی وزیر خارجه آمریکا در باره سخنان سفیر ایران، خاتمی در راه نیویورک، نشست ویژه گفتگوی تمدن‌ها در سازمان ملل، موضع آمریکا درباره تحریم‌های ایران، نگاهی جدی به روابط ایران و آمریکا، پیشنهاد تشکیل کنفرانس بررسی مشکلات رویدادهای ایران و آمریکا، تهدید دبیرکل، گفتگو با مردم آمریکا، توقف دیپلماسی پارلمانی از سوی ایران و سردرگمی آمریکایی‌ها» مورد اشاره قرار گرفته است.

در بخشی از این کتاب، دیدگاه نویسنده درباره رابطه ایران و آمریکا آمده است«در طول اقامتم در آمریکا چند بار به مقامات آمریکایی پیشنهاد دادم که دولت آمریکا همان طور که یک جانبه رابطه با ایران را قطع کرد، اکنون پیش قدم شده و بدون هیچ پیش شرطی برقراری رابطه با ایران را اعلام کند … ولی مقامات آمریکایی روی خوشی نسبت به این پیشنهاد نشان نمی‌دادند تا این‌که در دو ماه آخر دوره ریاست جمهوری آقای کلینتون به دلیل عدم توفیق دولت مذکور در مسایل سیاسی بین‌المللی، از جمله مسایل مربوط به روابط ایران و آمریکا، به دنبال یک اقدام سیاسی متهورانه بودند تا شاید شکست‌های خود را جبران کنند. بدین لحاظ از من پرسیدند که پیشنهاد شما هنوز هم اعتبار دارد یا خیر؟ من پاسخ را موکول به سئوال از مرکز کردم که جواب آن منفی بود و لذا اقدامی در این باره انجام نشد».

وی در ادامه می‌نویسد:«هنوز هم بر این باورم که مشکلات مربوط به ایران و آمریکا در سطح کلان و بین خود مسئولان ایران و آمریکا و در فرصت‌های طلایی باید حل و فصل شود. درگیر شدن کشورهای دیگر، چه از نظر سیاسی و چه از نظر اجتماعی به حل مشکل ایران و آمریکا کمکی نمی‌کند. به نظر می‌رسد که وضعیت سیاسی آمریکا در آن زمان در صورت موافقت ایران می‌توانست به یک فرصت طلایی بین دو کشور تبدیل شود. ولی به هر حال و به هر دلیلی که مقامات ایران تشخیص دادند این فرصت از دست رفت.

نویسنده این كتاب با توجه به ثمر بخش نبودن سیاستگذاری های توسعه دهه های قبل در جهان سوم كوشیده است ضمن بررسی علمی آرا و ادبیات نوسازی و توسعه با نقد و بازنگری آنها، راه حل های جدیدی در قالب های فكری بدیل و چایگزین ارائه دهد به نحوی كه پاسخگوی شرایط و ویژگی های تاریخی، فرهنگی و اجتماعی جوامع شرقی و جهان سوم باشد.

روبر آنتلم در نوشتن خاطرات ایام سپری کرده‌اش در اردوگاه‌های نازی بر آن بوده تا از داوری و حتی محکوم کردن فردی حذر کند، قضاوت را بگذارد به عهده تاریخ. می‌شود گفت که دقیق‌ترین رویکرد تحلیلی به این اثر (خاطرات-رمان) مشخصا از جانب مریش بلانشو صورت گرفته؛ جالب این که در مواردی رمان درد (نوشته مارگرت دوراس، همسر آنتلم) را آن روی سکه نوع بشر دانسته است: دو قوس مکمل یک دایره، یکی این‌سو و دیگری در آن سوی سیم خاردار. چکیده‌ای که در پی می‌آید موخره‌ای است که بلانشو برای نوع‌بشر نوشته است: وقتی انسان از سر نیاز مجبور شود که به حضیض آزمندی‌تن در دهد، وقتی از سر اجبار «زباله‌خوار» شود، دیگر می‌شود فهمید که چرا شده است موجودی محدود به خود، و با انکار آنانی که انکارش می‌کنند تنها نیازش این می‌شود که رابطه بشری را برساند به بدوی‌ترین شکل آن، البته نیاز به هر حال متغیر است و، به معنی دقیق کلمه، به نحوی بنیادی تبدیل می‌شود به نیازی بی‌زایند، ناکام مانده، بی‌درون‌مایه و به عبارتی رابطه‌ای عریان با زندگی عریان. نانی که از گلو پایین می‌رود صرفا پاسخی است که بی واسطه به ضرورت نیاز، و نیاز هم فی‌نفسه و بی‌واسطه نیاز به بقاست. لویناس در برخی از تحلیل‌هایش نشان داده اس که نیاز همواره لذت توامان است. در مواجهه با تجربه آنتلم-تجربه آدمی که رسیده بود به حضیض و به آخرین نقطه نقصان‌پذیری-با مقوله‌ای روبه‌رو می‌شوم که دربرگیرنده نیازی است بنیادین که مرا نه به خویشتنک سوق می‌دهد و نه به رضایت از خویش، بلکه هدایتم می‌کند به وجود ناب و بی‌غش بشری، به وجودی زیسته در بی‌نیازی. این قضیه بی‌شک ربط پیدا می‌کند به نوعی خودخواهی بدون خود، به حیطه‌ای که فرد مصر به بقا و نیز محکوم به بقا به شیوه‌ای متوسل می‌شود که باید اسمش را گذاشت رذالت زیستن، و اصرار به دوام زیستن. این وابستگی محمل نیازی است که هیچ سنخیتی با نیاز خود شخص ندار، نیازی است تهی و خنثی، و به صورت بالقوه در همگان هست. حرف آنتلم بیش و کم این است که «زیستن، بر این اساس، به تمامی مقدس است.» مریس بلانشو (از تجربه محدود)

نیایش، اثر فریدریش هایلر ـ الهیات‌دان، مورخ و پژوهشگر برجستهٔ آلمانی ـ‌ از همان آغاز که به زبان آلمانی انتشار یافت، معلوم بود کتابی پراهمیت و مؤثر است. شخصیت‌های صاحب‌نامی آن را ستودند. کتاب مورد استقبال قرار گرفت، به چاپ‌های متعدد رسید، و رفته‌رفته به صورت اثری کلاسیک درآمد. امروزه کم‌تر اثری در تحلیل دعا و نیایش می‌توان یافت که به‌نحوی از این کتاب تأثیر نپذیرفته باشد. فریدریش هایلر (۱۹۶۷ – ۱۸۹۲) با ایمان به این‌که «عصر نوی پیش روی بشر است»، معتقد بود نیایش، زمینه‌ای مهم و اساسی برای کندوکاو در ژرفای ادیان و زمین حاصل‌خیزی برای بارورساختن نهال‌های اُنس و مودّت میان انسان‌ها و شناخت بیش‌تر یکدیگر است.

سرگذشت نیکلای دوم آخرین تزار روسیه و همسرش الکساندرا که بر یک صد و سی میلیون نفر از مردم روسیه ی آن زمان سلطنت می کردند از حیرت انگیزترین و عبرت آورترین سرنوشت های تاریخ بشر است.

رابرت ماسی نویسنده ی آمریکایی برای تألیف کتاب مذکور دست به تحقیقی کامل، جامع و دقیق زده و در شرح زندگی نیکلای دوم و همسرش و نگارش شرح حال این دو، فقط به خاطرات و یادداشت های کسانی مراجعه کرده که تماس مستقیم با امپراتور و همسرش داشته اند.

کتاب نوشته ای است قابل تأمل جهت مورخین، پژوهندگان و علاقه مندان به وقایع تاریخی که با قلمی شیوا علل سرنگونی سلسله ی تزارها در روسیه و روی کار آمدن کمونیست ها در آن کشور را شرح می دهد؛ هر چند اینان نیز پس از 70 سال حکومت توأم با استبداد، قدرت را به دیگران سپردند.